Κιρκαγάτς
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Συντεταγμένες: 39°6′20″N 27°40′23″E / 39.10556°N 27.67306°E
| Κιρκαγάτς | |
|---|---|
 | |
  Κιρκαγάτς | |
| Χώρα | Τουρκία[1] |
| Διοικητική υπαγωγή | Επαρχία Μανίσας[1] |
| Έκταση | 549,4 km² |
| Υψόμετρο | 188 μέτρα |
| Πληθυσμός | 39.790 (2018) |
| Ζώνη ώρας | UTC+03:00 |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Το Κιρκαγάτς βρίσκεται στη Μικρά Ασία και πιο συγκεκριμένα βρίσκεται στους πρόποδες του βουνού Τήμνου (Çamlica Dağ). Aπέχει από τη Σμύρνη 88 χιλιόμετρα και 58 χιλιόμετρα από τη Μαγνησία. Η περιοχή καλύπτει μία έκταση 549 km2[2] και η πόλη βρίσκεται σε υψόμετρο 188 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δεν υπάρχουν αρκετές πληροφορίες για την ίδρυση του Κιρκαγάτς, ωστόσο σύμφωνα με μία παράδοση η ίδρυσή του τοποθετείται στον 16o αιώνα, όταν μία ομάδα χοτζάδων (μουσουλμάνοι λόγιοι) έχτισαν στην περιοχή του Κιρκαγάτς ένα μεντρεσέ (ιεροδιδασκαλείο).[3] Το Κιρκαγάτς ήταν καϊμακαμλίκι (υποδιοίκηση, καζάς) με περίπου 80 χωριά και συνοικισμούς.
Διοίκηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Την ανώτερη θέση στη διοίκηση του Κιρκαγάτς κατείχε ο Καϊμακάμης (υποδιοικητής), ο οποίος ήταν ο ανώτερος κρατικός λειτουργός και σε αυτόν υπάγονταν οι πολιτικές και στρατιωτικές αρχές. Στην ιεραρχία ακολουθούσαν ο Γενικός Γραμματέας (Ταχράτ Κιατιμπή), ο έφορος (Μάλ μουντούρ), ο προϊστάμενος της οικονομικής υπηρεσίας (Σεντίκ Εμίν), ο προϊστάμενος εισπρακτόρων (ταξίλ μεϊμουρού).
Το Κιρκαγάτς αποτελούσε δήμο, δήμαρχος του οποίου ήταν Τούρκος και σε αυτόν υπάγονταν τα αρτοποιεία, τα κρεοπωλεία και η υγειονομική περίθαλψη.
Εκκλησία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η εκκλησία του Κιρκαγάτς είχε τεράστια σημασία εκείνη την εποχή, αφού με τους πόρους της κάλυπτε τα έξοδά της, καθώς επίσης πλήρωνε τους δασκάλους και φρόντιζε για τα υπόλοιπα έξοδα του σχολείου.
Η μεγάλη εκκλησία ήταν αφιερωμένη στην Παναγία και γιόρταζε στις 15 Αυγούστου. Η εκκλησία ξαναχτίστηκε στις αρχές του 20ού αιώνα στη θέση της παλιάς ,η οποία είχε καεί το 1859-60. Το κτίριο αποπερατώθηκε το 1910 ή 1911, αλλά ως την καταστροφή δεν είχε διακοσμηθεί εσωτερικά.
Στον περίβολο της εκκλησίας βρισκόταν μία μικρότερη και παλαιότερη από αυτή της Παναγίας, ένα παρεκκλήσι, τα σχολεία, το γηροκομείο, το νοσοκομείο και το νεκροταφείο.
Εκπαίδευση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο Κιρκαγάτς υπήρχαν τρία σχολεία: το αρρεναγωγείο, το παρθεναγωγείο και το νηπιαγωγείο.
Το αρρεναγωγείο ήταν τριθέσιο και η φοίτηση σε αυτό διαρκούσε 5-6 χρόνια. Οι μαθητές διδάσκονταν μία ώρα κάθε εβδομάδα την τουρκική γλώσσα. Το παρθεναγωγείο ήταν διθέσιο και η φοίτηση διαρκούσε 4 χρόνια.
Όλοι μαθητές και οι μαθήτριες διδάσκονταν την Α' τάξη στο νηπιαγωγείο, το οποίο ήταν μονοθέσιο και η φοίτηση διαρκούσε 2-3 χρόνια. Στο τέλος της ΣΤ' τάξης τα παιδιά έδιναν γραπτές εξετάσεις, καθώς επίσης και προφορικές εξετάσεις. Στις προφορικές, οι μαθητές καλούνταν να διαβάσουν, να λύσουν προβλήματα και να απαντήσουν σε ιστορικές και θρησκευτικές ερωτήσεις, οι οποίες γίνονταν από τους δημογέροντες. Οι εξετάσεις γίνονταν ενώπιον των αρχών της Κοινότητας, των γονέων και τον κηδεμόνων των παιδιών. Όταν η χρονιά ήταν ευνοϊκή για τα κτήματα, από τα έσοδα των οποίων πληρώνονταν οι δάσκαλοι, στο αρρεναγωγείο λειτουργούσε και η Ζ' τάξη.
Πληθυσμός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο πληθυσμός του Κιρκαγάτς ήταν περίπου 19.000 κάτοικοι, εκ των οποίων 3.500 ήταν χριστιανοί ορθόδοξοι, 1.000 Αρμένιοι και 15.000 Τούρκοι. Οι Έλληνες ήταν εγκατεστημένοι στο Κιρκαγάτς πριν από το 1821 και οι περισσότεροι κατάγονταν από την Πελοπόννησο.[3]
Οικονομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κύρια επαγγελματική ασχολία των κατοίκων του Κιρκαγάτς ήταν η γεωργία και το εμπόριο.[3] Οι γεωργοί ήταν κυρίως Τούρκοι, ενώ οι Έλληνες είχαν σχεδόν την αποκλειστικότητα στο εμπόριο.
Τα κύρια προϊόντα της γεωργικής παραγωγής ήταν τα δημητριακά. Επίσης, έκαναν εξαγωγή πεπονιών, σταφίδων, κρασιών και λαδιού. Το πιο διάσημο προϊόν που παραγόταν στο Κιρκαγάτς ήταν το ριζάρι (ερυθρόδανου, φυτό από το οποίο έβγαινε κόκκινη μπογιά). Η παραγωγή του μειώθηκε όταν βρέθηκαν οι χημικές βαφές. Όσο άκμαζε το ριζάρι, 2.000 περίπου ξένοι εργάτες ήταν εγκατεστημένοι στο Κιρκαγάτς και ασχολούνταν με το σκάψιμο και τη συγκέντρωση των ριζών του φυτού που στέλνονταν στην Ευρώπη.
Έθιμα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Βεγγέρες: ήταν οικογενειακές συγκεντρώσεις, οι οποίες γίνονταν τακτικά κυρίως τον χειμώνα.
- Αποκριές: ολόκληρο το Τριώδιο οι συγγενείς μαζεύονταν στα σπίτι και έτρωγαν. Την πρώτη Κυριακή συγκεντρώνονταν στο σπίτι του μεγαλύτερου μέλους της οικογένειας και ακολουθούσαν τα άλλα σπίτια.
- Καθαρά Δευτέρα: όλος ο κόσμος μαζευόταν στο Σαλμάντερε (1.500 μέτρα έξω από το Κιρκαγάτς), έτρωγαν νηστίσιμα φαγητά και ξεφάντωναν.
- Δεύτερη Ανάσταση: την Κυριακή του Πάσχα περνούσε ένας κάτοικος του Κιρκαγάτς από τις περιοχές όπου κατοικούσαν οι χριστιανοί κρατώντας το λάβαρο της Ανάστασης και μάζευε αυτά τα οποία πρόσφεραν οι πολίτες στην εκκλησία.
Το Κιρκαγάτς σήμερα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σύμφωνα με την απογραφή του 2000, ο πληθυσμός της περιοχής είναι 48.303, εκ των οποίων οι 25.093 ζουν στην πόλη Κιρκαγάτς.[4][5]
Το Κιρκαγάτς είναι μια γεωργική περιοχή και είναι γνωστή για την παραγωγή μιας ποικιλίας πεπονιού γνωστής ως πεπόνι Κιρκαγάτς.[6]
Η καλλιέργεια ελιάς, καρυδιάς, καπνού και αμυγδάλου είναι από τις σημαντικές γεωργικές δραστηριότητες του Κιρκαγάτς.[7]
Ένας πύργος ρολογιού βρίσκεται στο κέντρο της πόλης.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Κιρκαγάτς (Πάνου Ευαγ. Μεϊμαρίδη), Θεσσαλονίκη, 1973
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 GEOnet Names Server. 11 Ιουνίου 2018. 11849393.
- ↑ Statoids. «Statistical information on districts of Turkey». Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2009.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 0 (16 Σεπτεμβρίου 2019). «Αλησμόνητες Πατρίδες: Το Κίρκαγατς Μαγνησίας στη Μικρά Ασία – Του Σταύρου Καπλάνογλου». KOZANILIFE.GR. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2022.
- ↑ Turkish Statistical Institute. «Census 2000, Key statistics for urban areas of Turkey» (στα Turkish). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (XLS) στις 27 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2009.
- ↑ GeoHive. «Statistical information on Turkey's administrative units». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Σεπτεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2009.
- ↑ «BIO NATURE ART ~ SPOROSBANK». BIO NATURE ART. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2022.
- ↑ Gazete, Banka (21 November 2021). «Manisalı üreticilere fidan desteği devam ediyor». Gazete Banka: σελ. https://gazetebanka.com/.+Αρχειοθετήθηκε+από το πρωτότυπο στις 2022-10-30. https://web.archive.org/web/20221030062926/https://gazetebanka.com/manisali-ureticilere-fidan-destegi-devam-ediyor/11362/. Ανακτήθηκε στις 21 November 2021.
