Ήταν γιος του Ιωάννη Δ' κόμη του Σπόνχαϊμ-Στάρκενμπουργκ και της Eλισάβετ, κόρης του Βάλραμ κόμη του Σπόνχαϊμ-Κρόιτσναχ. Κυβέρνησε την πατρική Κομητεία του Σπόνχαϊμ-Στάρκενμπουργκ από το 1414 και την επανενωμένη κομητεία Σπόνχαϊμ από το 1417 μέχρι το τέλος του.
Ήταν ο τελευταίος της γραμμής Σπόνχαϊμ-Στάρκενμπουργκ. Μετά το τέλος του η κομητεία χωρίστηκε μεταξύ του Ιακώβου μαργράβου του Μπάντεν-Μπάντεν και του Φρειδερίκου Γ΄ κόμη του Φέλντεντς. Αυτοί ήταν ο εγγονός της θείας του Ματθίλδης του Σπόνχαϊμ-Στάρκενμπουργκ και ο γιος της θείας του Λορέττας του Σπόνχαϊμ-Στάρκενμπουργκ, αντίστοιχα.
Günther, Wilhelm Arnold. Codex diplomaticus rheno-mosellanus: Urkunden-Sammlung zur Geschichte der Rhein- und Mosellande, der Nahe- und Ahrgegend, und des Hundsrückens, des Meinfeldes und der Eifel. H. J. Hölscher, Koblenz 1824. Volume 3, Part 1. N. 240. [1]
Immich-Spier, Hans. Anchiriacum - Enkirch 733 - 1983. Herausgegeben von der Gemeinde Enkirch, Enkirch 1983.