Ιππόλυτος Β΄ των Έστε
| Ιππόλυτος Β΄ | |
|---|---|
 | |
καρδινάλιος, αρχιεπίσκοπος Μιλάνου | |
| Γέννηση | 25 Αυγούστου 1509 |
| Θάνατος | 2 Δεκεμβρίου 1572 (63 ετών) Ρώμη |
| Οίκος | Έστε |
| Πατέρας | Αλφόνσος Α΄ |
| Μητέρα | Λουκρητία Βοργία |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
O Ιππόλυτος Β΄, ιταλ. Ippolito II, (25 Αυγούστου 1509 - 2 Δεκεμβρίου 1572) από τον Οίκο των Έστε, ήταν καρδινάλιος και αρχιεπίσκοπος του Μιλάνου. Απέσπασε από τη βίλλα του Αδριανού μάρμαρα και αγάλματα στη δική του βίλλα ντ' Έστε.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν ο δεύτερος γιος του Αλφόνσου Α΄ δούκα της Φερράρα, της Μόντενα και του Ρέτζο και της δεύτερης συζύγου του Λουκρητίας Βοργία, κόρης του πάπα Αλεξάνδρου ΣΤ΄. Αδέλφια του ήταν ο Έρκολε Β΄ δούκας της Φερράρα, ο Φραγκίσκος μαρκήσιος της Μάσα Λομπάρντα και ο νόθος Αλφόνσος μαρκήσιος του Μοντέκιο.
Εκτός από εγγονός ενός πάπα ήταν και ανιψιός του καρδινάλιου Ιππολύτου Α΄, τον οποίο διαδέχθηκε το 1519 ως αρχιεπίσκοπος του Μιλάνου, αν και ήταν 10 ετών. Αυτό ήταν το πρώτο από τα εκκλησιαστικά αξιώματα που έλαβε, των οποίων τα έσοδα ήταν η πηγή του εισοδήματός του. Απέκτησε τις επισκοπές ή ηγουμενίες των Μποντενό, Σαλίζ, Ζουμιέζ στη Νορμανδία και Λυών, Ναρμπόν, Σεν Μεντάρ στη Σουασόν.
Το 1538 από τον πάπα Παύλο Γ΄ Φαρνέζε έγινε καρδινάλιος διάκονος στο εκκλησιαστικό συμβούλιο (consistorium) της Σάντα Μαρία ιν Ακουίρο. Ιερέας χειροτονήθηκε μόλις το 1564.
Προστάτης των Τεχνών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Του άρεσε η πολυτέλεια και η μεγαλοπρέπεια. Ανακαίνισε το παλάτσο Σαν Φραντσέσκο στη Φερράρα πριν από τη συνάντηση με τη Γαλλική Αυλή. Όταν το 1538 έγινε μέλος του Συμβουλίου των καρδιναλίων ενοικίασε στη Ρώμη το παλάτσο του εξαδέλφου του καρδιναλίου Έρκολε Γκοντζάγκα. Το ανακαίνισε και το είχε ως κατοικία του στη Ρώμη. Ανέθεσε στον μανιεριστή αρχιτέκτονα Πίρρο Λιγκόριο το κτίσιμο της βίλλα ντ' Έστε στο Τίβολι. Για τη διακόσμησή της έλαβε πολλά από τα μάρμαρα και τα αγάλματα από την κοντινή βίλλα του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Αδριανού, στερώντας έτσι από το αρχαίο οικοδόμημα την αίγλη του. Επίσης χρηματοδότησε την καριέρα του συνθέτη Παλεστρίνα[1].
Διπλωμάτης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1538 ήταν ο πρέσβης της Φερράρα στην Αυλή της Γαλλίας και από το 1549, καρδινάλιος-προστάτης της Γαλλίας κατά τη βασιλεία του Ερρίκου Β΄ Βαλουά. Το 1550 ορίστηκε κυβερνήτης της υπό Γαλλικό έλεγχο περιοχής του Τίβολι. Ήταν τόσο δυνατή η σχέση του με την Αυλή της Γαλλίας, που ήταν ο υποψήφιος της Γαλλίας στη Σύσκεψη των καρδιναλίων (Conclave) για την εκλογή νέου πάπα. Όταν τελικά εκλέχθηκε ο Ιούλιος Γ΄, ο Ιππόλυτος Β΄ σχεδόν εγκατέλειψε την εκκλησιαστική πολιτική. Έπειτα από σύντομη ασθένεια απεβίωσε στη Ρώμη το 1572 και τάφηκε στο ναό της Σάντα Μαρία Ματζόρε στο Τίβολι, δίπλα στη βίλλα του.
Διασώθηκε το αρχείο του, μία συλλογή με περισσότερες από 2000 επιστολές και 200 λογιστικά βιβλία, στα Αρχεία της Μόντενα, στην πόλη όπου περιορίστηκαν μετά οι δούκες των Έστε. Το υλικό αυτό έγινε η βάση για το βιβλίο της Μ. Χόλινγκσγουόρθ Το καπέλο του καρδιναλίου: Χρήμα, φιλοδοξία και καθημερινή ζωή στην Αυλή ενός πρίγκιπα των Βοργία[2].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Vincenzo Pacifici (1920), Ippolito II d'Este cardinale di Ferrara, Tivoli, 1920; reprint Tivoli, 1984, [1]
- Hollingsworth, Mary (2005). The Cardinal's Hat
. Woodstock & NY: Overlook Press. ISBN 1-58567-680-2. - Borgia, Roberto (2009). In memoria del cardinale di Ferrara Ippolito II d'Este nel cinquecentesimo anniversario della nascita (1509-2009). Tivoli RM: Liceo classico statale "Amedeo di Savoia" (liceoclassicotivoli.it). ISBN 978-88-902795-5-3. ([2])
- Inventario dei beni del cardinale Ippolito II d'Este trovati nel palazzo e giardino di Tivoli (3-4 dicembre 1572)
|