Ιησούς του Ναυή
| Ιησούς του Ναυή | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | יְהוֹשֻׁעַ בִּן נוּן (Biblical Hebrew) |
| Γέννηση | 1350 π.Χ.[1] Land of Goshen |
| Θάνατος | 1245 π.Χ. (περίπου)[1] Χαναάν |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Timnath-heres |
| Εθνικότητα | Δώδεκα φυλές του Ισραήλ |
| Θρησκεία | Μωσαϊκός Ιουδαϊσμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Χαναανικές γλώσσες |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός ηγέτης ηγεμόνας |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Nun |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Battle of Jericho |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | προφήτης |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ιησούς του Ναυή, Εβρ. יְהוֹשֻׁעַ Γιωσούα ή Γιεχωσούα (που σημαίνει «Ο Γιαχβέ Είναι Σωτηρία») μπεν Νουν, ήταν επιφανής ηγέτης του έθνους Ισραήλ, ο οποίος διαδέχτηκε τον Μωυσή. Το αρχικό του όνομα ήταν Αὐσὴς (Ο'), Ωσιέ (ΜΝΚ) ή Ωσέας (ΝΜΒ). (Αριθμοί 13:8[9], 16[17]) Οι χρονολογικοί υπολογισμοί για τη ζωή του ποικίλουν μεταξύ του 16ου και 13ου αιώνα π.Χ.
Καταγόταν από τη φυλή Εφραΐμ και ήταν γιος του Ναυή, ή αλλιώς Νουν. Το έτος που το έθνος Ισραήλ βγήκε από την Αίγυπτο, ο Ιησούς διέπρεψε σαν αρχηγός σε μάχη εναντίον των Αμαληκιτών τους οποίους και σύντριψε. Απολαμβάνοντας έτσι της εμπιστοσύνης του Μωυσή είχε το μεγάλο προνόμιο να συνοδεύει μόνο αυτός τον Μωυσή στις διάφορες μετακινήσεις του όπως και στην άνοδό του στο όρος Σινά καθώς επίσης και μόνο αυτός ορίσθηκε να φυλάει την Σκηνή του Μαρτυρίου, το επίκεντρο της λατρείας των Ισραηλιτών κατά την περιπλάνησή τους στην έρημο. Λίγο πριν πεθάνει, ο Μωυσής όρισε ως διάδοχό του τον Ιησού του Ναυή θέτοντας τα χέρια του πάνω του και ευλογώντας τον.
Ο Ιησούς του Ναυή, μετά τον θάνατο του Μωυσή, οργάνωσε τον στρατό κατά τρόπο πρωτότυπο και έντεχνο και ακολουθώντας νέες τακτικές, πολέμησε με τον στρατό του εναντίον των αυτοχθόνων Χανανιτικών φύλων, όπως οι Χετταίοι, οι Αμορραίοι και άλλοι, τους οποίους λαφυραγωγούσαν και έπαιρναν τα εδάφη τους στην κατοχή τους. Θαυματουργικές ενέργειες του Θεού περιγράφονται ότι έλαβαν χώρα υπέρ των Ισραηλιτών, όπως η πτώση των τειχών της Ιεριχούς, η ικανοποίηση του αιτήματος του Ιησού του Ναυή να μείνει ο ήλιος αμετακίνητος και η σφοδρή χαλαζόπτωση ώστε να ολοκληρωθεί επιτυχώς η μάχη κατά των Αμορραίων. (Ιησούς του Ναυή κεφ. 6, 10) Από την καταστροφή της Ιεριχώ διασώθηκε μόνο μια πόρνη, η Ραάβ, και η οικογένειά της, η οποία έγινε πρόγονος του Μεσσία που εμφανίστηκε αιώνες αργότερα, του Ιησού Χριστού. (Ρουθ 4:20-22· Ματθαίος 1:5, 6) Η κατάκτηση της γης Χαναάν στην Παλαιστίνη θεωρούνταν ότι αποτελούσε πραγματοποίηση της υπόσχεσης που είχε δώσει ο Θεός στον προπάτορά τους Αβραάμ: «Θα δώσω σε εσένα και στο σπέρμα σου έπειτα από εσένα τη γη των παροικήσεών σου, ολόκληρη τη γη Χαναάν, ως ιδιοκτησία σας στον αιώνα». (Γένεση 12:7· 13:14-17· 15:7, 13-21· 17:8, ΜΝΚ) Στη συνέχεια, ολόκληρη η κατακτημένη γη διανεμήθηκε στις δώδεκα φυλές, και ακολούθως επιμερίστηκε στις κεφαλές των οικογενειών κάθε φυλής.
Ο Ιησούς του Ναυή, αφού συγκέντρωσε στη Συχέμ τους πρεσβύτερους των φυλών του λαού Ισραήλ, ανανέωσε τη διαθήκη του λαού με τον Θεό, δίνοντας τις τελευταίες παραγγελίες του όπως μείνει ο λαός πιστός στη λατρεία του μόνου αληθινού Θεού. (Ιησούς του Ναυή κεφ. 23, 24) Πέθανε σε ηλικία 110 ετών καταλαμβάνοντας θέση, κατά την θρησκευτική ιστορία και τη συνείδηση των Ισραηλιτών, δίπλα στο Μωυσή. Ήταν μεταξύ των ελάχιστων ανδρών που βγήκαν από την αιχμαλωσία της Αιγύπτου και μπήκαν στην «Γη της Επαγγελίας», και μάλιστα ήταν ο ηγέτης του πολυάριθμου πλήθους που κατέλαβε εκείνη τη γη.
Σύμφωνα με την Ιουδαϊκή παράδοση, ο ίδιος ο Ιησούς του Ναυή ήταν ο συγγραφέας του ομώνυμου βιβλίου της Αγίας Γραφής. Στην Καινή Διαθήκη αναφέρεται ονομαστικά (Πράξεις 7:45· Εβραίους 4:8) ενώ μεταγενέστεροι βιβλικοί συγγραφείς —τόσο των Εβραϊκών όσον και των Ελληνικών Γραφών— αναφέρονται σε συμβάντα που καταγράφονται στο ομώνυμο βιβλίο: οι ψαλμωδοί, ο Νεεμίας, ο Ησαΐας, ο απόστολος Παύλος και ο μαθητής Ιάκωβος[2].