Μετάβαση στο περιεχόμενο

Η κουκλίτσα της Νέας Ορλεάνης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η κουκλίτσα της Νέας Ορλεάνης
(Pretty Baby)
ΣκηνοθεσίαΛουί Μαλ[1][2][3]
ΠαραγωγήΛουί Μαλ
ΣενάριοΠόλι Πλατ
ΠρωταγωνιστέςΜπρουκ Σιλντς[2][3][4], Κιθ Καραντάιν[2][3][5], Σούζαν Σαράντον[2][3][5], Antonio Fargas[3][5][6], Diana Scarwid[3][6], Μπάρμπαρα Στιλ[3][6], Gerrit Graham[3][6] και Mae Mercer[3][6]
ΜουσικήΤζέλι Ρολ Μόρτον
ΦωτογραφίαΣβεν Νίκβιστ
ΜοντάζSuzanne Fenn
Εταιρεία παραγωγήςParamount Pictures
ΔιανομήParamount Pictures
Πρώτη προβολή1  Ιανουαρίου 1978 (Καναδάς)[7], 5  Απριλίου 1978 (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής)[8], 24  Μαΐου 1978 (Γαλλία)[8], 30  Ιουλίου 1978 (Φινλανδία)[8], 3  Αυγούστου 1978 (Ολλανδία)[8], 31  Αυγούστου 1978 (Γερμανία)[8], 7  Σεπτεμβρίου 1978 (Γάνδη)[8], 20  Σεπτεμβρίου 1978 (Σουηδία)[8], 29  Σεπτεμβρίου 1978 (Δανία)[8], 2  Οκτωβρίου 1978 (Ισπανία)[8], 7  Οκτωβρίου 1978 (Ιαπωνία)[8], 8  Μαρτίου 1979 (Ουρουγουάη)[8], 26  Απριλίου 1979 (Κολομβία)[8], 7  Σεπτεμβρίου 1979 (Βραζιλία)[8], Σεπτέμβριος 1979 (Σλοβενία)[8], 20  Σεπτεμβρίου 1979 (Μεξικό)[8], 2  Νοεμβρίου 1979 (Πορτογαλία)[8], 7  Μαρτίου 1997 (Τουρκία)[8] και 1978
Διάρκεια110 λεπτά και 109 λεπτά[9]
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής[9]
ΓλώσσαΑγγλικά
Προϋπολογισμός3 εκατ. δολάρια[10]
Ακαθάριστα έσοδα5,8 εκατ. δολάρια
δεδομένα (π • σ • ε )

Η κουκλίτσα της Νέας Ορλεάνης (Πρωτότυπος τίτλος: Pretty Baby) είναι Αμερικανική δραματική ταινία του 1978 σε σκηνοθεσία Λουί Μαλ και σενάριο της Πόλυ Πλατ, βασισμένο στην αληθινή αφήγηση ενός νεαρού κοριτσιού που υπέστη σεξουαλική εκμετάλλευση εξαναγκαζόμενη σε πορνεία από τη μητέρα της, ένα θέμα που αναφέρθηκε στο βιβλίο Storyville, New Orleans: Being an Authentic Illustrated Account of the Notorious Red. -Light District του ιστορικού Αλ Ροζ που κυκλοφόρησε το 1974. Βασίζεται επίσης στη ζωή του φωτογράφου Έρνεστ Μπελόκ, ο οποίος φωτογράφιζε διάφορες ιερόδουλες της Νέας Ορλεάνης στις αρχές του εικοστού αιώνα.[11][12]Πρωταγωνιστούν οι Μπρουκ Σιλντς, Κιθ Καραντάιν και Σούζαν Σαράντον. Τοποθετημένη το 1917, η υπόθεση επικεντρώνεται σε ένα 12χρονο κορίτσι που μεγαλώνει σε έναν οίκο ανοχής στο Στόριβιλλ, την περιοχή με τα κόκκινα φανάρια της Νέας Ορλεάνης μαζί με την ιερόδουλη μητέρα της.

Η ταινία σηματοδότησε την πρώτη αμερικανική κινηματογραφική παραγωγή του Μαλ, καθώς τα προηγούμενα έργα του είχαν παραχθεί στη γενέτειρά του, τη Γαλλία, [11] με τα γυρίσματα να πραγματοποιήθηκαν, επί τόπου, στη Νέα Ορλεάνη την άνοιξη του 1977.

Κυκλοφόρησε στις Ηνωμένες Πολιτείες τον Απρίλιο του 1978 και προβλήθηκε στο Φεστιβάλ των Καννών το 1978, όπου ήταν υποψήφια για τον Χρυσό Φοίνικα, κερδίζοντας τελικά το Μεγάλο Τεχνικό Βραβείο. Η μουσική του Φέρντιναντ Μόρτον κέρδισε επίσης μια υποψηφιότητα για το Όσκαρ Καλύτερης Μουσικής . Αν και η ίδια η ταινία εγκωμιάστηκε κυρίως από τους κριτικούς, προκάλεσε σημαντική δημόσια κατακραυγή και διαμάχη στα μέσα ενημέρωσης λόγω της απεικόνισης της σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών, καθώς και των γυμνών και ημι-γυμνών σκηνών της Σιλντς, η οποία ήταν 11 ετών την εποχή των γυρισμάτων, και της οποία ο χαρακτήρας ήταν ένα παιδί που κακοποιήθηκε από ενήλικες άνδρες.

Πλοκή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1917, κατά τους τελευταίους μήνες της νόμιμης πορνείας στο Στόριβιλλ , την περιοχή με τα κόκκινα φανάρια της Νέας Ορλεάνης στη Λουιζιάνα, η Χάτι είναι μια πόρνη που εργάζεται σε έναν κομψό οίκο ανοχής που διευθύνει η ηλικιωμένη και εθισμένη στην κοκαΐνη Μαντάμ Νηλ. Η Χάτι γεννά ένα αγοράκι και έχει μια 12χρονη κόρη, τη Βάιολετ, η οποία μένει μαζί της στο σπίτι. Όταν ο φωτογράφος Έρνεστ Μπελόκ φτάνει με τη φωτογραφική του μηχανή, με στόχο να καταγράψει τις ιερόδουλες του σεξ, η Χάτι και η Βάιολετ είναι οι μόνες εκείνη τη στιγμή που δέχονται να τους φωτογραφίσει, με την μαντάμ Νελ να συμφωνεί, μόνο αφού προσφέρεται να την πληρώσει. Ο Μπελόκ γίνεται προσηλωμένος στον οίκο ανοχής, φωτογραφίζοντας τις γυναίκες, αλλά κυρίως τη Χάτι. Οι φωτογραφικές του δραστηριότητες γοητεύουν την πρώιμη Βάιολετ, η οποία πιστεύει ότι ο άντρας ερωτεύεται τη μητέρα της, κάτι που, περιέργως, την κάνει να ζηλεύει.

Η μαντάμ Νελ αποφασίζει ότι η Βάιολετ είναι αρκετά μεγάλη για να βγει σε δημοπρασία η παρθενιά της. Μετά από έναν πόλεμο προσφορών μεταξύ των τακτικών πελατών, η Βάιολετ αγοράζεται από έναν φαινομενικά «ήσυχο» πελάτη. Η Χάτι, εν τω μεταξύ, θέλει να ξεφύγει από τον τρόπο ζωής της, παντρεύεται έναν πελάτη και φύγει για το Σεντ Λούις χωρίς τη Βάιολετ, την οποία ο νέος της σύζυγος πιστεύει ότι είναι αδερφή της. Η Χάτι υπόσχεται να επιστρέψει για να πάρει την κόρη της μόλις εγκατασταθεί και εξηγήσει τα πάντα στον νέο της σύζυγο.

Η Βάιολετ φεύγει από τον οίκο ανοχής αφού τιμωρήθηκε επειδή συμμετείχε σε πάρτι και μπήκε σε μπελάδες. Εμφανίζεται στο κατώφλι του Μπελόκ, ρωτώντας αν θα κοιμηθεί μαζί της και θα τη φροντίσει. Αρχικά ο Μπελόκ αρνείται, αλλά στη συνέχεια την παίρνει και ξεκινά σεξουαλική σχέση μαζί της. Από πολλές απόψεις, η σχέση τους μοιάζει με μια σχέση μεταξύ ενός σεξουαλικά κακοποιού γονέα και παιδιού, με τον Μπελόκ να αντιπροσωπεύει την απούσα μητέρα της Βάιολετ και τη Βάιολετ να επιδιώκει να καλύψει αυτόν τον ρόλο υποσυνείδητα. Ο Μπελόκ αγοράζει στη Βάιολετ μια κούκλα, λέγοντας της ότι «κάθε παιδί πρέπει να έχει μια κούκλα». Ο Μπελόκ γοητεύεται από την ομορφιά, τη νεότητα και το φωτογενές πρόσωπο της Βάιολετ . Ωστόσο αυτή είναι απογοητευμένη από την αφοσίωση του Μπελόκ στη δουλειά του και την έλλειψη φροντίδας για αυτήν ως εξαρτώμενη , όσο κι εκείνος είναι απογοητευμένος από την πραγματικότητα ότι είναι προεφηβικό παιδί. Η Βάιολετ τελικά επιστρέφει στον οίκο ανοχής μετά από καυγά με τον Μπελόκ, αλλά οι τοπικές κοινωνικές μεταρρυθμιστικές ομάδες αναγκάζουν τους οίκους ανοχής του Στόριβιλλ να κλείσουν. Ο Μπελόκ φτάνει για να παντρευτεί τη Βάιολετ, φαινομενικά για να την προστατεύσει από τον ευρύτερο κόσμο.

Δύο εβδομάδες μετά το γάμο τους, η Χάτι και ο σύζυγός της φτάνουν από το Σεντ Λούις για να παραλάβουν τη Βάιολετ, ισχυριζόμενοι ότι ο γάμος της με τον Μπελόκ είναι παράνομος χωρίς τη συγκατάθεση των γονιών της. Ο Μπελόκ αντιδρά καθώς δεν θέλει να αφήσει τη Βάιολετ να φύγει και τη ρωτάει αν θα πάει μαζί του ή με την οικογένειά της. Όταν άκουει ότι η Βάιολετ θέλει όντως να πάει στο Σεντ Λούις, της λέει να φύγει, συνειδητοποιώντας ότι το σχολείο και μια πιο συμβατική ζωή είναι προς το συμφέρον του κοριτσιού.

Διανομή ρόλων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Μπρουκ Σιλντς - Βάιολετ
  • Σούζαν Σαράντον - Χάτι
  • Κιθ Καραντάιν - Μπελόκ
  • Νταϊάνα Σκάργουιντ - Φρίντα
  • Αντόνιο Φάργκας - ο καθηγητής
  • Μπάρμπαρα Στηλ - Τζοζεφίν
  • Μάθιου Άντον - Ρεντ Τοπ
  • Λόρα Ζίμερμαν - Άγκνες
  • Σούζαν Μάνσκυ - Φάνι
  • Σέρυλ Μάρκοβιτς - Γκάσσι
  • Φράνσις Φέι - Μαντάμ Νελ

Παραγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανάπτυξη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η σεναριογράφος Πόλυ Πλατ ανέπτυξε την ιδέα για την ταινία αφού συναντήθηκε με τον Λουί Μαλ και έμαθε για την αγάπη του για τη μουσική τζαζ της Νέας Ορλεάνης, η οποία ήταν αναπόσπαστο μέρος της συνοικίας Στόριβιλλ με τα κόκκινα φανάρια στην πόλη στις αρχές του εικοστού αιώνα.[13][14] Η Πλατ βασίστηκε στην ιστορία μιας νεαρής κοπέλας που εξαναγκάστηκε σε πορνεία από τη μητέρα της, η οποία αναφέρθηκε στο βιβλίο του ιστορικού Αλ Ρόζ το 1974 Storyville, New Orleans: Being an Authentic Illustrated Account of το Notorious Red-Light District , καθώς και η ζωή του φωτογράφου Έρνεστ Μπελόκ , ο οποίος φωτογράφιζε διάφορες ιερόδουλες της Νέας Ορλεάνης στις αρχές του εικοστού αιώνα.[11][13]

Επιλογή ηθοποιών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τη διάσημη ερμηνεία της ως πόρνη στην ταινία Ο Ταξιτζής (1976), το στούντιο ήθελε να δώσει την Τζόντι Φόστερ τον ρόλο της Βάιολετ. [12] Ωστόσο, ο Λουί Μαλ απέρριψε την ιδέα καθώς πίστευε ότι ο ρόλος έπρεπε να παίξει μόνο μια 12χρονη και η Φόστερ ήταν 14. Η Μπρουκ Σιλντς, ένα παιδί μοντέλο που έκανε το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο τον προηγούμενο χρόνο στην ταινία Alice, Sweet Alice (1976), συναντήθηκε με τον Μαλ και τη σεναριογράφο Πόλυ Πλατ.[15] Η Σιλντς περιέγραψε την οντισιόν της ως απλώς μια συνομιλία με τους δύο, στην οποία σε μεγάλο βαθμό της έκαναν ερωτήσεις για τη ζωή της.[15] Για να διασφαλίσουν ότι η Σιλντς ήταν διανοητικά σε θέση να κατανοήσει το σενάριο, ο Μαλ και η Πλατ ρώτησαν επίσης αν γνώριζε τι είναι η πορνεία. [15]Η Σιλντς, η οποία είχε μεγαλώσει στη Νέα Υόρκη και παρατηρούσε πόρνες που εργάζονταν στην Times Square, είχε ενημερωθεί από τη μητέρα της τι συνεπαγόταν η πορνεία.[15]

Η Σούζαν Σάραντον, η οποία επιλέχτηκε ως μητέρα της Βάιολετ, σχολίασε για την οντισιόν της Σιλντς: Η Μπρουκ έζησε μια ζωή που έμοιαζε πολύ [με αυτή του χαρακτήρα της]...Το πιο κοντινό πράγμα σε μια παιδική πόρνη ( σεξουαλικά εκμεταλλευόμενο παιδί) θα ήταν ένα παιδί ηθοποιός-μοντέλο, που στην εποχή μας η Μπρουκ ήταν ήδη ένα απίστευτα ώριμο παιδί και δεν νομίζω ότι είναι μυστικό ότι της ζητήθηκε να μεγαλώσει πολύ γρήγορα.[16] Η Πλατ αρχικά σχεδίαζε ο ρόλος του Έρνεστ Μπελόκ να δωθεί στον Τζακ Νίκολσον, αλλά ο Μαλ το απέρριψε.[16] Αντίθετα, πρόσφερε τον ρόλο στον Κιθ Καραντάιν.[16]

Γυρίσματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η κουκλίτσα της Νέας Ορλεάνης γυρίστηκε σε τοποθεσία στη Νέα Ορλεάνη για μια περίοδο τεσσάρων μηνών το 1977.[15]Λόγω του αμφιλεγόμενου θέματός του, η παραγωγή δήλωσε ότι ήταν πολύ προσεκτικοί λόγω της φύσης του υλικού και... ακολουθούσαν όλους τους κανόνες που στοχεύουν στη διασφάλιση των παιδιών που πήραν μέρος στην ταινία: δασκάλους, ψυχολογικά τεστ, γονική συνεργασία και ούτω καθεξής.[11]

Η σεναριογράφος Πόλυ Πλατ δήλωσε ότι ο Μαλ επέμενε σε συνεχείς πρόβες σε όλη τη διάρκεια του γυρίσματος, κάτι που απογοήτευσε μεγάλο μέρος του καστ και του συνεργείου. Η Πλατ περιέγραψε τη μητέρα του Σιλντς, Τέρι, ως «αδιάφορη» στο πλατό και ισχυρίστηκε ότι συνελήφθη από την αστυνομία επειδή οδηγούσε ενώ ήταν μεθυσμένη με την κόρη της να είναι στο αυτοκίνητο, καθώς και επειδή γρονθοκόπησε έναν αστυνομικό στο πρόσωπο.[16]

Η Σιλντς υποστήριξε τα μετέπειτα χρόνια ότι δεν βίωσε καμία αγωνία ή ταπείνωση ενώ γύριζε τις γυμνές σκηνές της στην ταινία. Αυτό που θυμάται ήταν ότι προσπαθούσε να μην φαίνεται σαν να είχε πιπιλίσει ένα λεμόνι πριν από το φιλί της με τον τότε 28χρονο Κιθ Κάρανταϊν, προσθέτοντας ότι ο ηθοποιός ήταν τόσο ευγενικός. Διηγήθηκε επίσης ότι δέχτηκε ένα δυνατό χαστούκι - τόσο εντός όσο και εκτός οθόνης - από τη Σούζαν Σάραντον.[17]

Σχολιάζοντας την παραγωγή, ο Μαλ δήλωσε ότι η ταινία ήταν πιο δύσκολη από όσο περίμενα και εν τω μεταξύ, ερωτεύτηκα την Αμερική. Μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων, ο Μαλ επέλεξε να γίνει κάτοικος των ΗΠΑ και παρέμεινε εκεί για το υπόλοιπο της ζωής του.[14][16]

Κυκλοφορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μάρκετινγκ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρά τη συντονισμένη προσπάθεια του Μαλ να κάνει την ταινία να μην αναφέρεται ρητά στο σεξ, έλαβε σημαντική προκαταρκτική δημοσιότητα που οδήγησε στην κυκλοφορία της, συμπεριλαμβανομένου ενός εκτενούς άρθρου της Τζόαν Γκούντμαν στο New York Magazine, το οποίο την περιέγραφε ως Λολίτα, μόνο με κοστούμια εποχής και πολύ πιο σαφής.[16] Περαιτέρω προσοχή του Τύπου ήρθε με την εμφάνιση της Σιλντς σε μια εικόνα για την ταινία στο περιοδικό Playboy τον Μάρτιο του 1978.[18] Ο αδελφός του Μαλ, Βίνσεντ, σχολίασε ότι η προ-δημοσιότητα της ταινίας υπολογίστηκε από τον σκηνοθέτη και ήταν απολύτως σκόπιμη ... Δεν ήταν κάτι που του επέβαλε η Paramount.[16]

Ο μελετητής του κινηματογράφου και βιογράφος του Μαλ, Νέηθαν Σάουδερν, έγραψε ότι ο Μαλ συνειδητοποιώντας ότι οδηγούσε τους θεατές να περιμένουν «εκλεπτυσμένο παιδικό πορνό», έφερε το περιεχόμενο της ταινίας στο αντίθετο άκρο, την αντίθεση μεταξύ των προσδοκιών του κοινού και της πραγματικότητας στην οθόνη – η δύναμη που προέρχεται από η μοντερνιστική αλληλεπίδραση των αντιθέτων μέσα στο πλαίσιο της προσμονής – που θα έκανε το μήνυμα της ταινίας σχετικά με το ήθος της ταινίας πολύ πιο ξεκάθαρο στο μυαλό του κοινού. [16]

Σύμφωνα με τον κριτικό Ντάνι Πίρι, η κουκλίτσα της Νέας Ορλεάνης κυκλοφόρησε κατά τη διάρκεια μιας περιόδου της δεκαετίας του 1970 κατά την οποία η κορύφωση της δημόσιας οργής για την κακοποίηση παιδιών, την παιδική πορνογραφία και την παιδική πορνεία. Οι επικριτές του είχαν δίκιο να απογοητευτούν που ο Μαλ αρνήθηκε να απεικονίσει τη ζωή της Βάιολετ σε έναν οίκο ανοχής σε αρνητικό πρίσμα... Η πώληση της Μπρουκ Σιλντς ως εφηβικού σεξουαλικού συμβόλου, που απέκτησε δυναμική λόγω της ταινίας, ήταν πραγματικά άγευστη.[16]

Διαμάχη και λογοκρισία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία έλαβε βαθμολογία R στις Ηνωμένες Πολιτείες, βαθμολογία Χ στο Ηνωμένο Βασίλειο (για άνω των 18 ετών, μετά από αλλαγή στο βρετανικό σύστημα αξιολόγησης), παρά το γεγονός ότι έλαβε δύο περικοπές από τους λογοκριτές. [11][19] Επίσης έλαβε βαθμολογία R18+ στην Αυστραλία, για το γυμνό και το σεξουαλικό του περιεχόμενο.[11] Η συνεχιζόμενη διαμάχη σχετικά με τις ανήλικες γυμνές σκηνές της Σιλντς είχε ως αποτέλεσμα την απαγόρευση της ταινίας στις καναδικές επαρχίες του Οντάριο [10][20][21] και του Σασκάτσουαν[22] (μέχρι το 1995). Η αρθρογράφος Ρόνα Μπάρετ αποκάλεσε την ταινία παιδική πορνογραφία, με τον σκηνοθέτη Μαλ να περιγράφεται ως συνδυασμός του Χάμπερτ Χάμπερτ της Λολίτα και του αμφιλεγόμενου σκηνοθέτη Ρόμαν Πολάνσκι.[23] Στην Αργεντινή, η ταινία, μαζί με μια άλλη από τις κυκλοφορίες της Paramount της εποχής, το Αναζητώντας τον κύριο Γκούντμπαρ, απαγορεύτηκε υπό το καθεστώς του Χόρχε Ραφαέλ Βιδέλα κατά τη διάρκεια της τελευταίας πολιτικής/στρατιωτικής δικτατορίας αυτής της χώρας , λόγω (σε μεγάλο μέρος) το «πορνογραφικό» περιεχόμενο που υπήρχε και στις δύο ταινίες.[24] Για πέντε χρόνια, η ταινία απαγορεύτηκε επίσης από το καθεστώς του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική.[25]

Η Σούζαν Σαράντον σχολίασε τη λογοκρισία της ταινίας σε μια μεταγενέστερη συνέντευξη της, σχολιάζοντας ότι οι λογοκριτές κάτι έψαχναν. Η ταινία ήταν ενοχλητική... [αλλά] σαφώς όταν την κοιτάξεις, δεν έχει τίποτα γραφικό. Ακόμη και σε αυτό τον καιρό, ήταν πολύ ήμερη.[16]

Οικιακά μέσα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Paramount Home Entertainment κυκλοφόρησε την ταινία σε μορφή DVD στις 18 Νοεμβρίου 2003.[26] Το 2022, η αυστραλιανή εταιρεία παραγωγής Imprint Films κυκλοφόρησε για πρώτη φορά σε Blu-ray σε ειδική έκδοση, η οποία περιλάμβανε μια συνέντευξη με την Σιλντς, η οποία θυμήθηκε τα γυρίσματα της ταινίας καθώς και την αμφιλεγόμενη υποδοχή της.[27] Η Kino Lorber ανακοίνωσε τον Ιανουάριο του 2023 την επικείμενη κυκλοφορία ενός Blu-ray στη Βόρεια Αμερική.[28]

Υποδοχή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εισπράξεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία είχε με μια χλιαρή ανταπόκριση από τους θεατές. Η απόδοση της ήταν κακή όσον αφορά τα έσοδα από το box office, αποτυγχάνοντας να μπει στις 50 ταινίες με τις υψηλότερες εισπράξεις τόσο του 1978 όσο και του 1979. Μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 1978, απέφερε μόνο 4,13 εκατομμύρια δολάρια σε κινηματογραφικά έσοδα.[29] Παρά τον προϋπολογισμό των 3 εκατομμυρίων δολαρίων, η ταινία δεν μπόρεσε να δημιουργήσει αρκετές πωλήσεις εισιτηρίων για να καλύψει το κόστος παραγωγής της.

Κριτικές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία δίχασε τους κριτικούς τη στιγμή της κυκλοφορίας του.[16] Στην κριτική του για τους New York Times, ο Βίνσεντ Κάνμπι έγραψε: Ο κύριος Μαλ, έχει κάνει κάποιες αμφιλεγόμενες ταινίες στην εποχή του, αλλά καμία, υποψιάζομαι, δεν είναι πιθανό να αναστατώσει αρκετά – και κυρίως για λάθος λόγους, αν και το σκηνικό είναι ένα πορνείο, και ο φακός μέσα από τον οποίο βλέπουμε τα πάντα είναι η Βάιολετ, η οποία γίνεται ένα από τα κύρια αξιοθέατα της Νελ. Η κουκλίτσα της Νέας Ορλεάνης δεν αφορά ούτε την παιδική πορνεία, ούτε είναι πορνογραφικό. Ο Κάνμπι ολοκλήρωσε την κριτική του με τον ισχυρισμό ότι η κουκλίτσα της Νέας Ορλεάνης είναι ... η πιο ευφάνταστη, πιο έξυπνη και η πιο πρωτότυπη ταινία της χρονιάς μέχρι σήμερα.[30]

Ο κριτικός κινηματογράφου Κένεθ Τουράν επαίνεσε την ερμηνεία της Σιλντς ως ανατριχιαστική, αλλά θεώρησε ότι η ταινία υπερηφανεύεται σε μεγάλο βαθμό για ένα επίπεδο, αδιάφορο σκηνοθετικό στυλ... Όπως η πρωταγωνίστρια του, η κουκλίτσα της Νέας Ορλεάνης είναι κάτι σαν αποκριάτικο αξιοθέατο, τίποτα περισσότερο.[16] Ο κριτικός των Chicago Sun-Times Ρότζερ Ίμπερτ, ο οποίος έδωσε στην ταινία τρία αστέρια από τα τέσσερα, σχολιάζοντας πώς ...η κουκλίτσα της Νέας Ορλεάνης δέχτηκε επίθεση σε ορισμένες περιοχές ως παιδική πορνογραφία. Δεν είναι. Είναι μια υπενθύμιση μιας εποχής, ενός τόπου και ενός θλιβερό κεφάλαιο της Americana.Επαίνεσε επίσης την ερμηνεία της Σιλντς, γράφοντας ότι ... δημιουργεί πραγματικά έναν χαρακτήρα εδώ· η λεπτότητα και το βάθος της είναι εκπληκτικά.[31]

Από την άλλη πλευρά, το περιοδικό Variety έγραψε ότι η ταινία είναι όμορφη, οι παίκτες σχεδόν όλοι αποτελεσματικοί, αλλά τα στιγμιότυπα της ιστορίας περιορίζονται σε ένα στενό εύρος δραματοποίησης.[32] Ο κριτικός του Mountain Xpress, Κεν Χάνκε, κοιτάζοντας την ταινία από την οπτική γωνία του 2003, είπε για την ταινία: Κάποτε ήταν συγκλονιστικό και βαρετό. Τώρα είναι απλά βαρετό.[33]

Διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία κέρδισε το Μεγάλο Τεχνικό Βραβείο στο Φεστιβάλ των Καννών το 1978 και ήταν υποψήφια για τον Χρυσό Φοίνικα.[11][34] Η πρωτότυπη μουσική της ταινίας από τον Τζέλι Ρολ Μόρτον κέρδισε στην ταινία μια υποψηφιότητα για το Όσκαρ Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής.[11]

Διαμάχες και πολιτιστικές επιπτώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ενώ σπούδαζε στη γαλλική λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, η Σιλντς συνέχισε τη συγγραφή της πτυχιακής της εργασίας με τίτλο:The Initation: From Innocence to Experience: The Pre-Adolescent/Adolescent Journey in the Films of Louis Malle, Pretty Baby and Lacombe, Lucien (1987), συγκρίνοντας τα θέματα της χαμένης αθωότητας και στις δύο ταινίες, καθώς και τον ρόλο της ως κυρίαρχου θέματος στη φιλμογραφία του σκηνοθέτη.[15][35] Ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο Pretty Baby: Brooke Shields, το οποίο καταγράφει την καριέρα της ηθοποιού και εστιάζει εν μέρει στον αντίκτυπο της ταινίας πάνω της, έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σάντανς τον Ιανουάριο του 2023, πριν από την κυκλοφορία μέσω streaming τον Απρίλιο του 2023.[36]

Το 2003, οι New York Times τοποθέτησαν την κουκλίτσα της Νέας Ορλεάνης στη λίστα με τις 1.000 καλύτερες ταινίες που έγιναν ποτέ .[37]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ www.imdb.com/title/tt0078111/. Ανακτήθηκε στις 1  Μαΐου 2016.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 stopklatka.pl/film/slicznotka. Ανακτήθηκε στις 1  Μαΐου 2016.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 www.cinematografo.it/cinedatabase/film/pretty-baby/14371/. Ανακτήθηκε στις 1  Μαΐου 2016.
  4. ↑ www.filmaffinity.com/en/film198877.html. Ανακτήθηκε στις 1  Μαΐου 2016.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 www.adorocinema.com/filmes/filme-3169/. Ανακτήθηκε στις 1  Μαΐου 2016.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 www.imdb.com/title/tt0078111/fullcredits. Ανακτήθηκε στις 1  Μαΐου 2016.
  7. ↑ (Αγγλικά) Internet Movie Database. www.imdb.com/title/tt0078111/releaseinfo.
  8. ↑ 8,00 8,01 8,02 8,03 8,04 8,05 8,06 8,07 8,08 8,09 8,10 8,11 8,12 8,13 8,14 8,15 8,16 www.imdb.com/title/tt0078111/releaseinfo.
  9. ↑ 9,0 9,1 pretty-baby-0.
  10. ↑ 10,0 10,1 Sirove, Taryn (2019). Ruling Out Art: Media Art Meets Law in Ontario's Censor Wars. Vancouver, British Columbia: UBC Press. ISBN 978-0-7748-3711-8. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 11,5 11,6 11,7 «Pretty Baby». AFI Catalog of Feature Films. Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2023. 
  12. ↑ 12,0 12,1 Gleiberman, Owen (20 Ιανουαρίου 2023). «'Pretty Baby: Brooke Shields' Review: A Documentary of Fascinating Depth Holds Our Voyeuristic Image Culture Up to the Light». Variety. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2023. 
  13. ↑ 13,0 13,1 Hunter, Aaron (2022). Polly Platt: Hollywood Production Design and Creative Authorship. Cham, Switzerland: Springer. σελ. 208. ISBN 978-3-030-82120-3. 
  14. ↑ 14,0 14,1 Met, Phillippe (2018). The Cinema of Louis Malle: Transatlantic Auteur. New York City: Columbia University Press. ISBN 978-0-231-85126-8. 
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 15,4 15,5 Shields, Brooke (2022). The Experience of Innocence – Brooke Shields on Pretty Baby (Δίσκος Blu-ray documentary short). Imprint Films. 
  16. ↑ 16,00 16,01 16,02 16,03 16,04 16,05 16,06 16,07 16,08 16,09 16,10 16,11 Southern, Nathan· Weissgerber, Jacques (2006). The Films of Louis Malle: A Critical Analysis. Jefferson, N.C.: McFarland. ISBN 978-0-7864-2300-2. 
  17. ↑ Hoffman, Barbara (11 Νοεμβρίου 2014). «Brooke Shields talks about her hard-drinking mama in memoir». New York Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαρτίου 2023. 
  18. ↑ "Pretty Baby": An advance look at the movie all the fuss is about. 3 (στα Αγγλικά). 25. USA: Playboy. Μαρτίου 1978. σελίδες 101–105. 
  19. ↑ «BBFC Case Study: Pretty Baby (1978)». British Board of Film Classification. 4 Αυγούστου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαρτίου 2023. 
  20. ↑ «Sex theme film banned stars girl, 12», Toronto Star: 2, April 8, 1978, https://www.newspapers.com/article/the-toronto-star/133408978/ 
  21. ↑ «Ontario film censors reject 'Pretty Baby'», Ottawa Citizen: 10, April 10, 1978, https://www.newspapers.com/article/the-ottawa-citizen/133409378/, ανακτήθηκε στις March 5, 2023 
  22. ↑ «Film ban to be appealed», The Star-Phoenix: 3, April 29, 1978, https://www.newspapers.com/article/star-phoenix/133409595/, ανακτήθηκε στις March 5, 2023 
  23. ↑ McMurran, Kristen (May 29, 1978). «Pretty Brooke». People. http://www.people.com/people/archive/article/0,,20070948,00.html. 
  24. ↑ Jones, Derek, επιμ. (2001). Censorship: A World Encyclopedia. New York City: Routledge. σελ. 807. ISBN 978-1-136-79864-1. 
  25. ↑ Clark, Craig. «A Clockwork Naartjie: Censorship of Kubrick in South Africa». The Kubrick Site. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαρτίου 2023. 
  26. ↑ Erickson, Glenn (15 Νοεμβρίου 2003). «DVD Savant Review: Pretty Baby». DVD Talk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2023. 
  27. ↑ «Pretty Baby (1978) – Imprint Collection #174». Via Vision. 26 Οκτωβρίου 2022. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2023. 
  28. ↑ «Pretty Baby Blu-ray». Blu-ray.com. 21 Ιανουαρίου 2023. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2023. 
  29. ↑ «Big Rental Films of 1978» (στα English). Variety 293 (9): 17. January 3, 1979. https://archive.org/details/sim_variety_1979-01-03_293_9/page/17/mode/1up. 
  30. ↑ Canby, Vincent (5 Απριλίου 1978). «Critic's Pick: Pretty Baby». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2017. 
  31. ↑ Ebert, Roger (1 Ιουνίου 1978). «Pretty Baby». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαρτίου 2023 – μέσω RogerEbert.com. 
  32. ↑ Variety Staff (January 1, 1978). «"Pretty Baby"». Variety. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις September 4, 2009. https://web.archive.org/web/20090904123522/http://www.variety.com/review/VE1117794121.html?categoryid=31&cs=1. Ανακτήθηκε στις May 6, 2010. 
  33. ↑ «Pretty Baby (1978)». Rotten Tomatoes. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2023. 
  34. ↑ «Festival de Cannes: Pretty Baby». Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιανουαρίου 2013. 
  35. ↑ Shields, Brooke (1987). «The Initiation: From Innocence to Experience: The Pre-Adolescent/Adolescent Journey in the Films of Louis Malle, Pretty Baby and Lacombe, Lucien». DataSpace (Πανεπιστήμιο Πρίνστον). https://dataspace.princeton.edu/handle/88435/dsp01qr46r1433. 
  36. ↑ Carr, Mary Kate (28 Φεβρουαρίου 2023). «Brooke Shields hints at the truth behind child stardom in Pretty Baby: Brooke Shields teaser». The A.V. Club. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2023. 
  37. ↑ «The Best 1,000 Movies Ever Made». The New York Times. 29 Απριλίου 2003. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουνίου 2008. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Η_κουκλίτσα_της_Νέας_Ορλεάνης&oldid=10637941"