Μετάβαση στο περιεχόμενο

Η κληρονόμος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η κληρονόμος
The Heiress
ΣκηνοθεσίαΓουίλιαμ Γουάιλερ[1][2][3]
ΠαραγωγήΓουίλιαμ Γουάιλερ
ΣενάριοΑουγκούστους Γκετς
Ρουθ Γκετς
Βασισμένο σεWashington Square
ΠρωταγωνιστέςΟλίβια Ντε Χάβιλαντ
Μοντγκόμερι Κλιφτ
Ραλφ Ρίτσαρντσον
Μίριαμ Χόπκινς
ΜουσικήΆαρον Κόπλαντ
ΦωτογραφίαΛίο Τόβερ[4]
ΜοντάζΓουίλιαμ Χόρνμπεκ
ΕνδυματολόγοςΊντιθ Χεντ
Εταιρεία παραγωγήςParamount Pictures
ΔιανομήParamount Pictures και Netflix
Πρώτη προβολήCountry flag 6/10/1949 διάρκεια = 110 λεπτά
Διάρκεια114 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Η Ολίβια Ντε Χάβιλαντ σε στιγμιότυπο της ταινίας

Η κληρονόμος αγγλ.: The Heiress) είναι Αμερικανική δραματική ταινία του 1949 σε σκηνοθεσία Γουίλιαμ Γουάιλερ με πρωταγωνιστές την Ολίβια Ντε Χάβιλαντ και τον Μοντγκόμερι Κλιφτ, βασισμένη στο μυθιστόρημα του Χένρι Τζέιμς Πλατεία Ουάσινγκτον. Κέρδισε συνολικά τέσσερα Βραβεία Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, ανάμεσα σε αυτά, το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της Ολίβια Ντε Χάβιλαντ.

Η Κάθριν Σλόπερ (Ολίβια Ντε Χάβιλαντ) είναι μια αδύναμη και αφελής κοπέλα που μένει μαζί με τον πατέρα της, τον δεσποτικό γιατρό Όστιν Σλόπερ, στην έπαυλη τους στην πλατεία Ουάσινγκτον της Νέας Υόρκης. Ο πατέρας της, δεν πιστεύει στις δυνατότητες της Κάθριν κι έχει μια τάση να τη συγκρίνει με τη μητέρα της, η οποία ήταν ακριβώς ότι δεν είναι η Κάθριν, όμορφη και πνευματώδης. Η Κάθριν δεν γνώρισε ποτέ τη μητέρα της η οποία πέθανε στη γέννα και της άφησε μια γερή περιουσία για κληρονομιά, το ποσό των 10,000 λιρών το χρόνο, ποσό το οποίο θα τριπλασιαστεί μετά το θάνατο του πατέρας της. Ο γιατρός Σλόπερ πιστεύει ότι η Κάθριν δεν πρόκειται να βρει σύζυγο καθώς η μόνη της αρετή, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, είναι η κληρονομιά της. Όταν η θεία της Λαβίνια (Μίριαμ Χόπκινς) έρχεται να μείνει μαζί τους, ο πατέρας της Κάθριν την παρακινεί να βοηθήσει την κόρη του να βρει γαμπρό. Η θεία Λαβίνια τότε στους αρραβώνες της ξαδέρφης της Κάθριν της συστήνει το γοητευτικό Μόρις Τάουνσεντ (Μοντγκόμερι Κλιφτ), ο οποίος δείχνει να ενδιαφέρεται πραγματικά για την Κάθριν, ο γιατρός Σλόπερ όμως πιστεύει ότι ο Μόρις ενδιαφέρεται περισσότερο για την κληρονομιά της και προσπαθεί να τον απομακρύνει από την κόρη του. Προσπαθώντας να κάνει την Κάθριν να ξεχάσει τον Μόρις, ο γιατρός πηγαίνει με την κόρη του στην Ευρώπη, όπου μένουν για αρκετό καιρό. Μετά την επιστροφή τους όμως η Κάθριν συναντά και πάλι τον Μόρις και επαναστατεί ενάντια στον δεσποτικό της πατέρα. Όταν όμως αποφασίζει να εγκαταλείψει την πατρική στέγη και να το σκάσει μαζί με τον Μόρις, εκείνος την εγκαταλείπει. Τότε η Κάθριν διαπιστώνει ότι ο νέος άνδρας ενδιαφερόταν περισσότερο για την περιουσία της. Μετά από έναν έντονο καβγά με την Κάθριν, ο γιατρός Σλόπερ πεθαίνει κι εκείνη κληρονομεί την περιουσία του. Τα χρόνια περνούν κι ο Μόρις επανεμφανίζεται στη ζωή της Κάθριν ζητώντας να τον συγχωρέσει, αλλά πλέον είναι πολύ αργά εφόσον η Κάθριν έχει γίνει σκληρή και είναι διψασμένη για εκδίκηση.

Το φιλμ βασίζεται στη θεατρική μεταφορά "The Heiress" του μυθιστορήματος του Χένρι Τζέιμς "Πλατεία Ουάσινγκτον" (Washington Square). Η μεταφορά τόσο για το θέατρο, όσο και για τη μεγάλη οθόνη έγινε από τους Αουγκούστους Γκετς & Ρουθ Γκετς.

Το θεατρικό έκανε πρεμιέρα στο Μπρόντγουεϊ με πρωταγωνίστρια τη Βρετανίδα Γουέντι Χίλερ στον ρόλο της άβγαλτης Κάθριν Σλόπερ, η οποία πέφτει στην παγίδα ενός ανθρώπου αμφιβόλων προθέσεων που της τάζει ότι θα την παντρευτεί κι εκτός αυτού έχει κι έναν πατέρα, ο οποίος την απεχθάνεται για την αδυναμία της και δεν δίνει τη συγκατάθεσή του για τον γάμο.

Η Ολίβια Ντε Χάβιλαντ μόλις είδε την παράσταση, προσέγγισε το Γουάιλερ ζητώντας του να σκηνοθετήσει τη μεταφορά του θεατρικού, με πρωταγωνίστρια την ίδια. Ο Γουάιλερ το θεώρησε έξοχη ιδέα και παρότρυνε τους ανθρώπους της Paramount Pictures να αγοράσουν τα δικαιώματα του θεατρικού. Η μεταφορά στη μεγάλη οθόνη έγινε από τους συγγραφείς του θεατρικού. Η Paramount ζήτησε μόνο να γίνονταν μερικές αλλαγές στον χαρακτήρα του Μόρις Τάουνσεντ, που θα ενσάρκωνε ο Μοντγκόμερι Κλιφτ, καθώς δεν ήθελαν να του χαλάσουν την εικόνα του ρομαντικού ήρωα με την οποία τον λανσάριζαν[5]. Ο μεγάλος Άγγλος ηθοποιός Ραλφ Ρίσαρντσον επανέλαβε το ρόλο του γιατρού Όστιν Σλόπερ, ρόλο που είχε ερμηνεύσει στο Λονδίνο. Η ταινία σηματοδότησε επίσης την επιστροφή της Μίριαμ Χόπκινς στο χώρο του κινηματογράφου μετά από εφτά χρόνια απουσίας. Η Χόπκινς ανέλαβε το ρόλο της θείας Λαβίνια Πένιμαν.

Η ταινία έγινε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία κι έλαβε διθυραμβικές κριτικές. Η Ντε Χάβιλαντ εκθειάστηκε για την ερμηνεία της ως Κάθριν κι η ταινία έλαβε 8 υποψηφιότητες στα Όσκαρ κερδίζοντας 4 βραβεία. Η Ολίβια Ντε Χάβιλαντ κέρδισε το δεύτερο της Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της. Η ταινία προτάθηκε και για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας χάνοντας από το Όλοι οι άνθρωποι του βασιλιά (All The King's Men, 1949) κι ο Γουίλιαμ Γουάιλερ επίσης υποψήφιος για όσκαρ σκηνοθεσίας έχασε από τον Τζόζεφ Λ. Μάνκιεβιτς για το Γράμμα σε τρεις συζύγους (A letter to three wives, 1949)[6].

Οργάνωση Κατηγορία Υποψήφιος Αποτέλεσμα
Βραβεία Ακαδημίας Βραβείο Ακαδημίας Α' Γυναικείου Ρόλου Ολίβια Ντε Χάβιλαντ Νίκη
Καλύτερης Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης Χάρι Χόρνερ, Τζον Μίχαν, Emile Kuri Νίκη
Καλύτερης Μουσικής Άαρον Κόπλαντ Νίκη
Καλύτερων Κοστουμιών Έντιθ Χεντ, Γκάιλ Στιλ Νίκη
Καλύτερης Σκηνοθεσίας Γουίλιαμ Γουάιλερ Υποψηφιότητα
Καλύτερης Ασπρόμαυρης Φωτογραφίας Λίο Τάουερ Υποψηφιότητα
Καλύτερης Ταινίας Paramount Pictures Υποψηφιότητα
Β' Ανδρικού Ρόλου Ραλφ Ρίτσαρντσον Υποψηφιότητα

Νίκη

Υποψηφιότητα:

Νίκη

Η ταινία έγινε remake το 1997 με τον αυθεντικό τίτλο του μυθιστορήματος με τους Τζένιφερ Τζέισον Λι, Άλμπερτ Φίνεϊ και Μπεν Τσάπλιν στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.

  1. www.allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilm=1312.html. Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2016.
  2. www.imdb.com/title/tt0041452/. Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2016.
  3. www.filmaffinity.com/en/film627892.html. Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2016.
  4. (Αγγλικά, Ισπανικά) FilmAffinity. 627892.
  5. The Heiress at Turner Classic Movies
  6. «NY Times: The Heiress». NY Times. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2008. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]