Ο Ζοζέφ Πλεμπέρ[4] (γαλλικά: Joseph Pleyber) (1866 -1947) ήταν Γάλλος μηχανικός.
Συμμετείχε στη Διεθνή Επιτροπή Σχεδίου για τον ανασχεδιασμό της Θεσσαλονίκης, μετά την πυρκαγιά του 1917. Στα τριάντα χρόνια που έζησε στη Θεσσαλονίκη ο Πλεμπέρ άφησε στη πόλη μια σειρά από κτίρια που διασώζονται μέχρι σήμερα. Επίσης, είναι γνωστά δύο έργα του για την πόλη της Φλώρινας[5]
Ο Ζοζέφ Πλεμπέρ γεννήθηκε το 1866 στο Μορλαί. Υπηρέτησε για 22 χρόνια στο τμήμα Μηχανικών του Γαλλικού Πολεμικού Ναυτικού όπως πιστεύεται ότι έμαθε να κατασκευάζει κτίρια. Δεν είναι γνωστό αν είχε κάνει σχετικές σπουδές και πού.[6]
Τα χρόνια που υπηρέτησε στο Πολεμικό Ναυτικό της Γαλλίας συμμετείχε σε δεκατέσσερις εκστρατείες, σε διάφορα μέρη του κόσμου. Ξεκίνησε τη στρατιωτική του καριέρα στο Βόρειο (1887) και στο Νότιο Βιετνάμ (1893), όπου εκπαιδεύτηκε σε μεγάλα έργα. Αργότερα πήγε στη Μαδαγασκάρη, το Σουδάν και τη Σενεγάλη, ενώ επέστρεψε και στο Βιετνάμ. Συνταξιοδοτήθηκε το 1910 και τιμήθηκε με το Σταυρό της Λεγεώνας της Τιμής. Στη συνέχεια εργάστηκε ως μηχανικός κατασκευών στην Ιαπωνία και στην Αργεντινή. Όταν ξέσπασε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, το 1914, ο Πλεμπέρ ζούσε στο Μπουένος Άυρες και κλήθηκε να επιστρέψει στη Γαλλία για να βοηθήσει στο σχεδιασμό της γαλλικής άμυνας απέναντι στα γερμανικά στρατεύματα που είχαν εισβάλει στη χώρα.[6]
Πρώτη φορά ήρθε στη Θεσσαλονίκη το 1915, ως μέλος διπλωματικής αποστολής για την προετοιμασία της άμυνας της πόλης. Επανήλθε το 1917, μετά τη πυρκαγιά που κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος της πόλης, ως μέλος της Διεθνής Επιτροπής Σχεδίου για την ανασυγκρότηση της Θεσσαλονίκης, επικεφαλής της οποίας ήταν ο Γάλλος πολεοδόμος Ερνέστ Εμπράρ. Για τη προσφορά του ο Πλεμπέρ τιμήθηκε από το ελληνικό κράτος με το Σταυρό του Τάγματος του Σωτήρος.[7]
Μετά το τέλος του πολέμου ο Πλεμπέρ παρέμεινε στη Θεσσαλονίκη όπου εργάστηκε ως αρχιτέκτονας μηχανικός. Ίδρυσε μια γαλλοελληνική εταιρία με την οποία διαπραγματεύτηκε την πώληση των νοσοκομειακών εγκαταστάσεων του Γαλλικού τμήματος της Στρατιάς της Ανατολής στο Ελληνικό Δημόσιο. Επίσης προσπάθησε να προσελκύσει γαλλικά κεφάλαια για την ανοικοδόμηση της Θεσσαλονίκης με βάση το Σχέδιο Εμπράρ κάτι τέτοιο όμως δε κατέστη εφικτό.[8]
Ο Ζοζέφ Πλεμπέρ κατασκεύασε στη Θεσσαλονίκη μια σειρά κτίρια, που διασώζονται μέχρι σήμερα. Συγκεκριμένα, τρία κτίρια στην οδό Βενιζέλου (σε συνεργασία με τον Ελί Χασίδ Φερνάντες): το κτίριο [[Μέγαρο Γκατένιο-Φλωρεντίν|Γκατένιο –Φλωρεντίν]], στη συμβολή της οδού Βενιζέλου με την Τσιμισκή, το Μέγαρο Κοέν, στη συμβολή της οδού Βενιζέλου με τη Βασιλέως Ηρακλείου και το κτίριο των Καραδήμου –Σταμούλη, στη συμβολή της οδού Βενιζέλου με την Ερμού. Επίσης το κτίριο Ναχμία, που ήταν το πρώτο κτίριο γραφείων που κατασκευάστηκε στη Θεσσαλονίκη, δίπλα στο κτίριο Γκατένιο –Φλωρεντίν, επί της Τσιμισκή, την οικία Ascher Israel (σε συνεργασία με τον Ελί Χασίδ Φερνάντες), στην Πλατεία Αγίας Σοφίας (είναι το κτίριο που βρίσκεται στην απέναντι δεξιά γωνία από την είσοδο του ναού της Αγίας Σοφίας), το ξενοδοχείο Τουρίστ, στη γωνία της οδού Κομνηνών με Μητροπόλεως και το παλιό ξενοδοχείο Εξέλσιορ (που κατεδαφίστηκε το 1970 και βρισκόταν απέναντι από το ξενοδοχείο Τουρίστ). Έργο του Πλεμπέρ ήταν και το Μέγαρο Φρανσές (Petit Palais) στη λεωφόρο Νίκης, που δεν υπάρχει πλέον. Ο Πλεμπέρ ανέλαβε ακόμα την ανοικοδόμηση της Σχολής Δελασάλ, στην οδό Φράγκων, όπου σήμερα στεγάζονται τα Διοικητικά Δικαστήρια της Θεσσαλονίκης καθώς και την ανακατασκευή της Στοάς Σαούλ (στη γωνία Ερμού με Ιώνος Δραγούμη) και του κτιρίου της Οθωμανικής Τράπεζας (στη γωνία Λέοντος Σοφού και Φράγκων), που είχαν κατασκευαστεί αρχικά από τον Βιταλιάνο Ποζέλι. Έργο του Πλεμπέρ είναι και το παρεκκλήσι του γαλλικού τομέα στα Συμμαχικά νεκροταφεία του Ζέιτενλικ.[9]
Ο Ζοζέφ Πλεμπέρ έμενε στο Χορτιάτη, όπου σχεδίαζε τη δημιουργία μιας Κηπούπολης, κάτι που τελικά δε κατέστη δυνατό λόγω της γραφειοκρατίας και της αδυναμίας του να εξοφλήσει τα δάνεια που είχε πάρει με αποτέλεσμα οι εκτάσεις που είχε αγοράσει στο Χορτιάτη να περάσουν στην Εθνική Τράπεζα. Το 1944 ο Πλεμπέρ γλύτωσε από τη Σφαγή του Χορτιάτη και εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου πέθανε το 1947.[10]
Μέγαρο Μαλάχ (1924), Βενιζέλου & Ερμού, ΘεσσαλονίκηΜέγαρο Μαλάχ (σε συνεργασία με Ι. Χασίδ-Φερνάνδες), Έτος κατασκευής 1924, Βενιζέλου & Ερμού, Θεσσαλονίκη[15]
Μέγαρο Ναχμία (1925), Τσιμισκή 13, ΘεσσαλονίκηΜέγαρο Ναχμία (σε συνεργασία με Ι. Χασίδ-Φερνάνδες), Έτος κατασκευής 1925, Τσιμισκή 13, Θεσσαλονίκη[16][17]
Μέγαρο Φρανσές ("Petit Palais") (σε συνεργασία με Ι. Χασίδ-Φερνάνδες), Έτος κατασκευής 1925, Συμβολή Στρ. Καλλάρη & Λεωφ. Νίκης, Θεσσαλονίκη.[11] Το κτίριο κατεδαφίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1970.[18]
Ξενοδοχείο Εξέλσιορ (1925), Μητροπόλεως 23 & Κομνηνών, ΘεσσαλονίκηΞενοδοχείο "Εξέλσιορ" (σε συνεργασία με Ι. Χασίδ-Φερνάνδες), Έτος κατασκευής: 1924-25, Συμβολή Μητροπόλεως 23 και Κομνηνών, Θεσσαλονίκη[19]
Μέγαρο Κοέν (σε συνεργασία με Ι. Χασίδ-Φερνάνδες), Έτος κατασκευής 1925, Συμβολή Βενιζέλου & Βασ. Ηρακλείου, Θεσσαλονίκη[21]
Γαλλική σχολή αρρένων «S. J. B. De La Salle» (γνωστή ως «ΔΕΛΑΣΑΛ»), σήμερα Διοικητικό Εφετείο Θεσσαλονίκης (1926), Φράγκων 4, ΘεσσαλονίκηΓαλλική σχολή αρρένων «S. J. B. De La Salle» (γνωστή ως «ΔΕΛΑΣΑΛ»), σήμερα Διοικητικό Εφετείο Θεσσαλονίκης, Έτος κατασκευής 1926,Φράγκων 4, Θεσσαλονίκη [22][23]
↑ 5,05,1Ζαρκάδα-Πιστιόλη, Χριστίνα, 2003,. Η αρχιτεκτονική της Φλώρινας στην περίοδο του μεσοπολέμου. Διδακτορική Διατριβή, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ).CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
↑ 6,06,1Βιογραφίες «επωνύμων» -Joseph Pleyber, Γρηγόρης Μπρέντας από το Οι Φράγκοι της Σαλονίκης, Γρηγόρης Μπρέντας –Σπύρος Λαζαρίδης –Κώστας Κρικέλης, Κέντρο Ιστορίας Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης 2017, σελ. 179
↑Βιογραφίες «επωνύμων» -Joseph Pleyber, Γρηγόρης Μπρέντας από το Οι Φράγκοι της Σαλονίκης, Γρηγόρης Μπρέντας –Σπύρος Λαζαρίδης –Κώστας Κρικέλης, Κέντρο Ιστορίας Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης 2017, σελ. 179 -181
↑Βιογραφίες «επωνύμων» -Joseph Pleyber, Γρηγόρης Μπρέντας από το Οι Φράγκοι της Σαλονίκης, Γρηγόρης Μπρέντας –Σπύρος Λαζαρίδης –Κώστας Κρικέλης, Κέντρο Ιστορίας Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης 2017, σελ. 181
↑Βιογραφίες «επωνύμων» -Joseph Pleyber, Γρηγόρης Μπρέντας από το Οι Φράγκοι της Σαλονίκης, Γρηγόρης Μπρέντας –Σπύρος Λαζαρίδης –Κώστας Κρικέλης, Κέντρο Ιστορίας Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης 2017, σελ. 183 -186
↑ 10,010,1Βιογραφίες «επωνύμων» -Joseph Pleyber, Γρηγόρης Μπρέντας από το Οι Φράγκοι της Σαλονίκης, Γρηγόρης Μπρέντας –Σπύρος Λαζαρίδης –Κώστας Κρικέλης, Κέντρο Ιστορίας Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης 2017, σελ. 181 -182
↑ 11,011,1Κολώνας Β. (2012). Θεσσαλονίκη 1912-2012. Η Αρχιτεκτονική μιας εκατονταετίας. UNIVERSITY STUDIO PRESS.
↑«ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ TOURIST». thessarchitecture (στα Αγγλικά). 26 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2020.
↑Καραδήμου-Γερόλυμπου Α. (2013). Η ανάδυση της σύγχρονης Θεσσαλονίκης, (ιστορίες/πρόσωπα/τοπία). UNIVERSITY STUDIO PRESS.
Σχετικά πολυμέσα
,_%CE%9A%CE%BF%CE%BC%CE%BD%CE%B7%CE%BD%CF%8E%CE%BD_%26_%CE%9C%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CF%89%CF%82_21,_%CE%98%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7.jpg)
,_%CE%A4%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%BA%CE%AE_13,_%CE%98%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7.jpg)
,_%CE%9C%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CF%89%CF%82_23_%26_%CE%9A%CE%BF%CE%BC%CE%BD%CE%B7%CE%BD%CF%8E%CE%BD,_%CE%98%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7.jpg)
,_%CE%A3%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%AE_%CE%92%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%B6%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%85_%26_%CE%A4%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%BA%CE%AE,_%CE%98%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7.jpg)
,_%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1_%CE%94%CE%B9%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%95%CF%86%CE%B5%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%BF_%CE%98%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7%CF%82_(%CE%96._%CE%A0%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%AD%CF%81_1926),_%CE%A6%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CF%89%CE%BD_4,_%CE%98%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1.jpg)
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Joseph-Marie-Ambroise Pleyber στο Wikimedia Commons