Ζανέτ Πηλού
| Ζανέτ Πηλού | |
|---|---|
| Γέννηση | 11 Ιουλίου 1937[1] Αλεξάνδρεια[2] |
| Θάνατος | 27 Απριλίου 2020[2][3] Αθήνα[4] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Ιδιότητα | λυρικός τραγουδιστής |
| Όργανα | φωνή |
| Είδος τέχνης | όπερα |
| Βραβεύσεις | Τάγμα των Τεχνών και των Γραμμάτων[5] |
Η Ζανέτ Πηλού (Jeannette Pilou) (1937-2020) ήταν λυρική σοπράνο, ελληνικής καταγωγής.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου και σπούδασε μουσική και τραγούδι.[6] Για να τελειοποιήσει την τεχνική της χρειάσθηκε να μεταβεί στο Μιλάνο και να μαθητεύσει δίπλα στην παγκοσμίου φήμης Carla Castellani.[6]
Η διεθνής σταδιοδρομία της ξεκινά το 1958 με τον ρόλο της Violetta στην Τραβιάττα του Βέρντι, στο Teatro Smeraldo του Μιλάνου.[6] Ακολουθεί το 1963 ο ρόλος της Mimi στην όπερα Μποέμ του Puccini, στο θέατρο La Fenice της Βενετίας.[6] Μία τυχαία ακρόαση στην Κρατική όπερα της Βιέννης το 1964, σηματοδοτεί την πόλη ως το «σπίτι» της Πηλού για πολλές καλλιτεχνικές σαιζόν.[6]
Στη συνέχεια και μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '80, η Ζανέτ Πηλού ερμηνεύει τους σημαντικότερους ρόλους της καριέρας της στην Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης. Μεταξύ αυτών ήταν, η Βιολέτα από την Τραβιάττα του Βέρντι, η Ιουλιέτα από το Ρωμαίος και Ιουλιέτα του Γκουνώ (η ερμηνεία της αυτή θεωρείται σχεδόν αξεπέραστη)[6], η Μιμί από την Μποέμ του Τζιάκομο Πουτσίνι (Puccini), η Μικαέλα από την Κάρμεν του Μπιζέ, η Μελισσάνθη από το Πελέας και Μελισσάνθη του Ντεμπισί[7], η Μαργκερίτ από τον Φάουστ του Γκουνώ και πολλούς άλλους.
Στην καριέρα της έχει κληθεί κατ' επανάληψη (Σκάλα του Μιλάνου, Όπερα του Παρισιού, Βαρκελώνη, Αμβούργο, Άμστερνταμ, Σικάγο, Σαν Φρανσίσκο, Εθνική Λυρική Σκηνή κ.α.) να ερμηνεύσει μεγάλα έργα σε συνεργασία με τους μεγαλύτερους μαέστρους, σκηνοθέτες και καλλιτέχνες της εποχής της (Αλφρέντο Κράους, Τζουζέπε Ντι Στέφανο, Πλάθιντο Ντομίνγκο, Χέρμπερτ φον Κάραγιαν[6], Ζούμπιν Μέτα[6], Ζυλ Ντασέν, κ.α.).
Η Γαλλική κυβέρνηση της έχει απονείμει τον τίτλο Chevalier pour les Arts et les Lettres (Ιππότης των Γραμμάτων και των Τεχνών), ενώ έχει τιμηθεί και με το βραβείο Puccini.[6] Το 1998 της απονεμήθηκε το Βραβείο Απόλλων της Εταιρείας Φίλων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.[8]
Ήταν ιδρυτικό μέλος του Σωματείου "Υποτροφίες Μαρία Κάλλας", όπου σε συνεργασία με τον Χρήστο Λαμπράκη και την Άρντα Μαντικιάν, είχε την ευθύνη τόσο της επιλογής όσο και της παρακολούθησης των υποτρόφων και της εν συνεχεία προετοιμασίας τους για τις εμφανίσεις τους στα Gala Όπερας του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών[9]. Από το 2009 δε, προέδρευσε της Κριτικής Επιτροπής των σχετικών διαγωνισμών και μετέσχε στο Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου.
Απεβίωσε στις 27 Απριλίου 2020[10].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ virtualmuseum
.nationalopera .gr /el /eikoniki-ekthesi /prosopa /pilou-zannet-ioanna-1955 /. - ↑ 2,0 2,1 www
.kathimerini .gr /1075838 /article /epikairothta /ellada /apeviwse-se-hlikia-83-etwn-h-zannet-phloy. - ↑ «Zum Tod von Jeannette Pilou». 29 Απριλίου 2020.
- ↑ www
.wiener-staatsoper .at /die-staatsoper /aktuelles /detail /news /zum-tod-von-jeannette-pilou /. - ↑ www
.ekathimerini .com /252128 /article /ekathimerini /news /greek-soprano-jeannette-pilou-dies-at-83. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαΐου 2020. - ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 6,7 6,8 «Διεθνής Κριτική Επιτροπή». in.gr. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2012.
- ↑ Λοβέρδου Μυρτώ (18 Ιανουαρίου 1998). «Ζανέτ Πηλού «Η δική μου Μελισσάνθη»». Το Βήμα. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2012.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Εταιρείας Φίλων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής». Εθνική Λυρική Σκηνή. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2012.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Τουλάτου, Ίσμα (3 Φεβρουαρίου 2008). «Η διάσημη υψίφωνος μιλάει για την επαφή της με τους υποτρόφους «Μαρία Κάλλας» και «Αλεξάνδρα Τριάντη» αλλά και για το σύγχρονο τοπίο της όπερας». ΒήμαMEN. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2012.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Απεβίωσε σε ηλικία 83 ετών η Ζαννέτ Πηλού | Kathimerini». www.kathimerini.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2020.