Ζαν-Κλωντ Ιζζό

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ζαν-Κλωντ Ιζζό
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση20  Ιουνίου 1945[1][2][3]
Μασσαλία[3]
Θάνατος26  Ιανουαρίου 2000[4][5][2]
9ο δημοτικό διαμέρισμα της Μασσαλίας[3]
Αιτία θανάτουκαρκίνος
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[5]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδημοσιογράφος
πολιτικός
ποιητής
συγγραφέας
σεναριογράφος
ΕργοδότηςΛα Μαρσεγιέζ (από 1968)
Αξιοσημείωτο έργοTotal Chaos
Chourmo
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΓαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα και Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςTrophées 813 (1995)
Βραβείο Σανγκ ντ'ένκρ (1996)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ζαν-Κλωντ Ιζζό (γαλλ. Jean-Claude Izzo, 20 Ιουνίου 1945 – 26 Ιανουαρίου 2000) ήταν Γάλλος δημοσιογράφος, ποιητής και συγγραφέας. Έγινε γνωστός κυρίως λόγω των αστυνομικών μυθιστορημάτων της Τριλογίας της Μασσαλίας. Τα αστυνομικά του μυθιστορήματα με έντονα στοιχεία κοινωνικής κριτικής ακολουθούν την παράδοση του γαλλικού κινήματος Νεονουάρ, ενώ ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του μαθητή του Ιταλού συγγραφέα Λεονάρντο Σάσα.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ζαν-Κλωντ Ιζζό γεννήθηκε από γονείς μετανάστες και μεγάλωσε στη Μασσαλία. Ο πατέρας του μετανάστευσε από το Καστέλ Σαν Τζιόρτζιο της επαρχίας Σαλέρνο στην Ιταλία, στη Μασσαλία το 1928. Η μητέρα του γεννήθηκε στη συνοικία Πανιέ της Μασσαλίας από γονείς Ισπανούς μετανάστες. Ο πατέρας του Ιζζό εργαζόταν ως μπάρμαν σε διάφορα κέντρα και η μητέρα του εργαζόταν ως μοδίστρα.

Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας στην Τουλόν έκανε απεργία πείνας ενός μήνα, για την οποία τιμωρήθηκε με μετάθεση στο πειθαρχικό τάγμα στο Τζιμπουτί.

Το 1966 έγινε μέλος του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος. Το 1968 πήρε μέρος στις βουλευτικές εκλογές στη Μασσαλία, μετά τις οποίες προσχώρησε στο Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Έγινε δημοσιογράφος και αργότερα αρχισυντάκτης της κομμουνιστικής εφημερίδας Λα Μαρσεγιέζ.

Το 1970 εκδόθηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή, με τίτλο Poèmes à haute voix. Αν και δεν εγκατέλειψε τις πολιτικές του ιδέες, το 1978 έπαψε να ασχολείται ενεργά με την πολιτική και έφυγε από τη Μασσαλία. Τελικά έγινε αρχισυντάκτης του περιοδικού Viva στο Παρίσι, από το οποίο, όμως, αργότερα απολύθηκε λόγω πολιτικής διαφωνίας. [6]

Συνεργάστηκε με διάφορα περιοδικά. Το 1995, μετά από παρότρυνση των συγγραφέων Μισέλ Λε Μπρι και Πατρίκ Ρεϋνάλ εξέδωσε το μυθιστόρημα Total Khéops, το οποίο είχε μεγάλη επιτυχία. Είναι το πρώτο μέρος της Τριλογίας της Μασσαλίας με ήρωα τον Φάμπιο Μοντάλ, το όνομα του οποίου είναι εμπνευσμένο από τον Ιταλό νομπελίστα ποιητή Eουτζένιο Moντάλε.

Πέθανε σε ηλικία 54 ετών από καρκίνο του πνεύμονα.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • (1972) Poèmes à haute voix (P.J. Oswald, Paris)
  • (1972) Terres de feu (P.J. Oswald, Paris)
  • (1974) État de veille (P.J. Oswald, Paris)
  • (1975) Braises, brasiers, brûlures (ποιήματα σε εικονογράφηση E. Damofli)
  • (1975) Paysage de femme (Guy Chambelland)
  • (1976) Le Réel au plus vif (Guy Chambelland)
  • (1978) Clovis Hugues, un rouge du Midi (Jeanne Laffitte, Marseille)
  • (1995) Total Khéops (Gallimard - Série Noire, Paris), ελλ. Το μαύρο τραγούδι της Μασσαλίας
  • (1996) Chourmo (Gallimard - Série Noire, Paris) ελλ. Το τσούρμο
  • (1997) Faux Printemps in Vivre Fatigue (Librio, Paris)[7]
  • (1997) Loin de tous rivages (σε εικονογράφηση Jacques Ferrandez) (du Ricochet, Nice)
  • (1997) Les Marins perdus (Flammarion, Paris), ελλ. Οι βατσιμάνηδες της Μασσαλίας
  • (1998) Vivre fatigue (σε εικονογράφηση Joëlle Jolivet) (Librio noir, Paris)
  • (1998) Solea (Gallimard - Série Noire, Paris)
  • (1998) Chien de nuit in Vivre Fatigue (Librio, Paris)[8]
  • (1999) L'Aride des jours (du Ricochet, Nice)
  • (1999) Le Soleil des mourants (Flammarion, Paris) ελλ. Ο ήλιος των μελλοθάνατων
  • (1999) Un temps immobile (Filigrane Éditions, Paris)
  • (2000) Marseille (Ed. Hoëbeke, Paris)

Σενάριο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • (2001) Roger et Fred, τηλεταινία μικρού μήκους σε σενάριο Ζαν-Κλωντ Ιζζό και Πατρίκ Τρινγκάλ (γαλλ. Patrick Tringale)

Κινηματογράφος και τηλεόραση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • (1990) Les matins chagrins σε σκηνοθεσία Ζαν-Πιέρ Γκαλλέπ (γαλλ. Jean-Pierre Gallepe)
  • Fabio Montale, απόδοση της Τριλογίας της Μασσαλίας στην τηλεόραση με τον Αλέν Ντελόν στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η επιλογή του Αλέν Ντελόν προκάλεσε αντιδράσεις στο κοινό και την οικογένεια του Ιζζό, λόγω του ιδεολογικού προσανατολισμού του Ντελόν, που έρχονταν σε αντίθεση με τις ιδέες του Ιζζό.[9]
  • (2002) Total Khéops, απόδοση του Μαύρου τραγουδιού της Μασσαλίας με πρωταγωνιστές τους Ρισάρ Μπορινζέ (γαλλ. Richard Bohringer) και Μαρί Τριτινιάν (γαλλ. Marie Trintignant)
  • (2003) Les Marins perdus, απόδοση των Βατσιμάνηδων της Μασσαλίας σε σκηνοθεσία Κλαίρ Ντεβέρ, με τους Μπερνάρ Ζιροντό (γαλλ. Bernard Giraudeau), Μαρί Τριντινιάν και Ωντρύ Τοτού

Κόμικς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • (2008) Les Marins perdus, σε σχέδιο του Κλεμέν Μπελέν (γαλλ. Clément Belin) (Futuropolis, Paris)

Μεταφράσεις στα Ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Το μαύρο τραγούδι της Μασσαλίας (Πόλις, Αθήνα 1999)
  • Solea (Πόλις, Αθήνα 2000)
  • Το τσούρμο (Πόλις, Αθήνα 2000)
  • Οι βατσιμάνηδες της Μασσαλίας (Μεταίχμιο, Αθήνα 2001)
  • Έρωτας και θάνατος στη Μασσαλία (Μεταίχμιο, Αθήνα 2002)
  • Ο ήλιος των μελλοθάνατων (Πόλις, Αθήνα 2003)
  • Η τριλογία της Μασσαλίας (Πόλις, Αθήνα 2011), περιλαμβάνει τα μυθιστορήματα Το μαύρο τραγούδι της Μασσαλίας, Το τσούρμο και Solea

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 (Γαλλικά) BD Gest'. 29916. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 (Γαλλικά) Babelio. 5641.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «Fichier des personnes décédées». Fichier des personnes décédées. Ανακτήθηκε στις 19  Απριλίου 2022.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11  Μαΐου 2014.
  5. ↑ 5,0 5,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11908352v. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. ↑ «Jean-Claude Izzo über Izzo, Marseille, Schreiben und Essen». Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014. 
  7. ↑ Jean-Claude Izzo. «Faux Printemps». Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014. 
  8. ↑ Jean-Claude Izzo. «Chien de nuit». Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014. 
  9. ↑ «Alain Delon». Der Spiegel. 25 Δεκεμβρίου 2000. http://www.spiegel.de/spiegel/print/d-18124725.html. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ζαν-Κλωντ_Ιζζό&oldid=10006055"