Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ζακ Τατί

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|23|11|2024}}


Ζακ Τατί
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Jacques Tati (Γαλλικά)
Γέννηση9  Οκτωβρίου 1907[1][2][3]
Λε Πεκ[4][5][6]
Θάνατος4  Νοεμβρίου 1982[1][2][6]
10ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[6]
Αιτία θανάτουπνευμονική εμβολή
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςSaint Germain-en-Laye Old Communal Cemetery
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[7]
ΘρησκείαΚαθολικισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΓαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[2][8]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταηθοποιός ταινιών
ηθοποιός
σκηνοθέτης κινηματογράφου
σεναριογράφος
κωμικός[9]
παραγωγός ταινιών[10]
μίμος
ηθοποιός τηλεόρασης
σκηνοθέτης[11]
Αξιοσημείωτο έργοΟ θείος μου
Οικογένεια
ΤέκναSophie Tatischeff
ΓονείςGeorge Emmanuel Tatischeff και Marcelle Claire van Hoof[12]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςβραβείο Λουί Ντελούκ (1953)
Βραβείο Κριτικής Επιτροπής (Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών) (1958)
τιμητικό βραβείο Σεζάρ (1977)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ζακ Τατί (γαλλικά: Jacques Tati, 9 Οκτωβρίου 1907 - 4 Νοεμβρίου 1982) ήταν Γάλλος σκηνοθέτης και κωμικός ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Γεννήθηκε ως Ζακ Τάτισεφ από Ρώσο πατέρα και Ολλανδέζα μητέρα στο Παρίσι. Σήμερα θεωρείται από τους πρωτοπόρους του σύγχρονου κινηματογράφου.

Έργο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τατί γύρισε συνολικά μόνο έξι μεγάλες ταινίες, σε πέντε από τις οποίες παίζει το ρόλο του Κυρίου Ιλό (Monsieur Hulot). Η μεγαλύτερη επιτυχία του θεωρείται η ταινία Ο θείος μου στη οποία ο Κύριος Ιλό είναι ο αγαθός συμπέθερος σε μια οικογένεια βιομηχάνων. Σε μια κοινωνία παριστάνει το άτομο μιας παλαιάς εποχής και η άγνοιά του των νέων συνθηκών κρίνει με πολύ χιούμορ τις νέες καταστάσεις. Η ταινία ενεργεί ως συμπαραδηλούμενη κριτική προς την αναπτυσσόμενη μοντερνιστική αρχιτεκτονική που στα τέλη τις δεκαετίας του 1950 αποτελούσε την προδιαγεγραμμένη δομική σύνθεση των προαστίων του Παρισιού. Έχει συνεπώς υποτεθεί ότι η ταινία είναι και μια μεταφορική αντίδραση στη σχολή του γλωσσολογικού δομισμού, που εκείνη την εποχή γνώριζε μεγάλη άνθηση χωρίς να διασπά του σημαινόμενο του γέλιου, όσο θα ήθελε ο Τατί.

Η μεγάλη επιτυχία τον παροτρύνει στην ταινία Playtime που περιγράφει τη ζωή στο Παρίσι του μέλλοντος. Όλα είναι πλέον σύγχρονα και ανώνυμα. Η κοινωνική κριτική υπερτερεί και τα αστεία είναι ελάχιστα. Σήμερα αυτή η ταινία θεωρείται από ειδικούς η καλύτερη ταινία του Τατί, αν και μνημονεύεται συνήθως μόνο για την άριστη σκηνοθεσία της (και όχι για κοινωνικούς λόγους). Η κοινωνική κριτική άλλωστε διέφευγε από το μεταστρουκτουραλιστικό μοντέλο του 1960, το οποίο καταστρατηγούσε την κλασσική μαρξιστική θεωρία του κοινωνικού προτσές (Prozess) και συνήγαγε στην εξωιστορική αποκείμενη συνείδηση του προαλλοτριωμένου υποκειμένου. Κατά τον γνωστό κριτικό Ντίκι, αυτό το σημείο αποτελεί και την αφομοίωση του νιτσεϊκού στοιχείου από τον Τατί δίνοντας μια ξεχωριστή οντότητα στο μη-είναι της "αποδομημένης επαρχίας". Είναι λοιπόν ξεκάθαρο ότι πρόκειται για ένα έργο που κηρύσσει όχι μόνο την προνεοτερικότητα αλλά και αυτό που η σύγχρονη αποδόμηση στην αρχιτεκτονική ερμηνεύει ως αστική έξοδο.

Το τελευταίο του μεγάλο έργο ήταν η πολύ κωμική ταινία Ο κύριος Ιλό στο χάος της κυκλοφορίας. Ο πρωταγωνιστής Ιλό είναι ένας βιομηχανικός σχεδιαστής που δουλεύει για μια εταιρία οχημάτων, και κατά την διάρκεια της οργάνωσης μιας έκθεσης κάποια πράγματα πάνε στραβά. Η μεγάλη επιτυχία όμως δεν κάλυψε τα χρέη της προηγούμενης.

Ταινίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έτος Πρωτότυπος τίτλος Τίτλος στα ελληνικά Σημειώσεις Ρόλος
1932 Oscar, champion de tennis Ταινία μικρού μήκους Σκηνοθεσία
και πρωταγωνιστής
1934 On demande une brute Ταινία
1935 Gai dimanche Ταινία μικρού μήκους
1936 Soigne ton gauche
1938 Retour à la terre Ταινία μικρού μήκους
1945 Sylvie et le fantôme Η Σιλβί και το φάντασμα Ταινία Σκηνοθεσία
1946 Le Diable au corps
1947 L'École des facteurs Σχολή για ταχυδρόμους Ταινία μικρού μήκους Σκηνοθεσία
και πρωταγωνιστής
1949 Jour de fête Μέρα γιορτής Ταινία
1953 Les Vacances de Monsieur Hulot Οι διακοπές του κυρίου Ιλό
1958 Mon oncle Ο θείος μου
1967 Playtime
Cours du soir Ταινία μικρού μήκους
1968 Baisers volés Κλεμμένα φιλιά Απόσπασμα ταινίας Σκηνοθεσία
1971 Trafic Ο κύριος Ιλό στο χάος της κυκλοφορίας Ταινία Σκηνοθεσία
και πρωταγωνιστής
1974 Parade Τηλεταινία Σκηνοθεσία
και πρωταγωνιστής
1978 Forza Bastia 78 ou l'île en fête Ντοκιμαντέρ
2010 L'illusionniste Ο θαυματοποιός Κινούμενα σχέδια Σενάριο

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12039341n. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Ολλανδικά) RKDartists. 416049. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ www.biography.com/people/jacques-tati-9502490.
  5. ↑ www.theyshootpictures.com/tatijacques.htm.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 «Fichier des personnes décédées». Fichier des personnes décédées. Ανακτήθηκε στις 8  Απριλίου 2021.
  7. ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. rkd.nl/explore/artists/416049. Ανακτήθηκε στις 6  Ιουλίου 2020.
  8. ↑ CONOR.SI. 15228259.
  9. ↑ www.tandfonline.com/doi/pdf/10.1080/17409292.2013.790632.
  10. ↑ www.reelz.com/person/239263/jacques-tati/filmography/.
  11. ↑ www.acmi.net.au/creators/61182.
  12. ↑ 12,0 12,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ζακ_Τατί&oldid=10129922"