Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο

Ο Κανόνας του παιχνιδιού (πρωτότυπος γαλλικός τίτλος: La Règle du Jeu) είναι γαλλική σατιρική κωμωδία-δραματική ταινία του 1939 σε σκηνοθεσία Ζαν Ρενουάρ.

Το La Règle du jeu είναι μια γαλλική ταινία που γράφτηκε και σκηνοθετήθηκε από τον Jean Renoir, κυκλοφόρησε το 1939.

Αυτό το «γκέι δράμα» ή «δραματική φαντασίωση», για να χρησιμοποιήσει την έκφραση του σκηνοθέτη, στοχεύει να είναι μια ζωγραφική των ήχων της αριστοκρατίας και της ανώτερης μεσαίας τάξης, καθώς και των υπαλλήλων που τους υπηρετούν, στο τέλος. Ο Jean Renoir έχει μια πολύ κριτική αλλά και αποφασιστικά ανθρωπιστική προοπτική για τη λειτουργία αυτής της κοινωνίας.

Η ταινία θεωρείται πλέον ευρέως από τους επαγγελματίες του κινηματογράφου όχι μόνο ως η καλύτερη ταινία του Ρενουάρ, αλλά και ως μια από τις μεγαλύτερες που έγινε ποτέ1,2 Το The Rule of the Game είναι μία από τις ταινίες με τα περισσότερα σχόλια στην ιστορία του κινηματογράφου. Επηρεάζει έναν πολύ μεγάλο αριθμό σεναριογράφων, σκηνοθετών, σημείωση 2. Σύμφωνα με τον François Truffaut, το La Règle du jeu αποτελεί «το πιστόλι των cinephiles, την ταινία των ταινιών» 3.

Το cast περιλαμβάνει τους Nora Gregor, Paulette Dubost, Mila Parély, Marcel Dalio, Julien Carette, Roland Toutain, Gaston Modot, Pierre Magnier και Renoir.

Η απεικόνιση του Renoir για τον σοφό, θλιβερό Octave αγκαλιάζει τη μοιραία διάθεση αυτής της συλλογιστικής κωμωδίας. Η ταινία απεικονίζει μέλη της γαλλικής κοινωνίας ανώτερης τάξης και τους υπηρέτες τους λίγο πριν από την έναρξη του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, δείχνοντας την ηθική τους ανυπαρξία την παραμονή της επικείμενης καταστροφής.

Εκείνη την εποχή, οι Κανόνες του Παιχνιδιού ήταν η πιο ακριβή γαλλική ταινία που κατασκευάστηκε: Ο αρχικός προϋπολογισμός της ύψους 2,5 εκατομμυρίων φράγκων τελικά αυξήθηκε σε περισσότερα από 5 εκατομμύρια φράγκα. Ο Renoir και ο κινηματογράφος Jean Bachelet χρησιμοποίησαν εκτεταμένη εστίαση σε βάθος και μεγάλες λήψεις κατά τις οποίες η κάμερα κινείται συνεχώς, εξελιγμένες κινηματογραφικές τεχνικές το 1939.

Η καριέρα του Renoir στη Γαλλία ήταν στο αποκορύφωμά της το 1939, και οι κανόνες του παιχνιδιού αναμενόταν με ανυπομονησία. Ωστόσο, η πρεμιέρα της αντιμετωπίστηκε με περιφρόνηση και αποδοκιμασία τόσο από τους κριτικούς όσο και από το κοινό. Ο Renoir μείωσε τον χρόνο εκτέλεσης της ταινίας από 113 λεπτά σε 85, αλλά ακόμα και τότε η ταινία ήταν κρίσιμη και οικονομική καταστροφή. Τον Οκτώβριο του 1939, απαγορεύτηκε από τη γαλλική κυβέρνηση του πολέμου να "έχει ανεπιθύμητη επιρροή στους νέους". [1]

Για πολλά χρόνια, η έκδοση 85 λεπτών ήταν η μόνη διαθέσιμη, αλλά παρά το γεγονός αυτό η φήμη της αυξήθηκε αργά. Το 1956, ανακαλύφθηκαν ξανά κιβώτια πρωτότυπου υλικού και μια ανακατασκευασμένη έκδοση της ταινίας έκανε πρεμιέρα εκείνο το έτος στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, με μόνο μια μικρή σκηνή από την πρώτη περικοπή του Renoir. Από τότε, οι Κανόνες του Παιχνιδιού έχουν χαρακτηριστεί μία από τις μεγαλύτερες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου. Πολλοί κριτικοί και σκηνοθέτες της ταινίας το έχουν επαινέσει ιδιαίτερα, αναφέροντας το ως έμπνευση για το δικό τους έργο. Είναι η μόνη ταινία που κέρδισε μια θέση ανάμεσα στις κορυφαίες ταινίες της δεκαετούς δημοσκόπησης κριτικών Sight & Sound (BFI) για κάθε δεκαετία από την έναρξη της δημοσκόπησης το 1952. [2] [3] [4] [5] [6 ] [7] [8]

Ο Γκούσταβ Μέιρινκ (Γερμανικά: Gustav Meyrink, 19 Ιανουαρίου 1868 - 4 Δεκεμβρίου 1932), λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Γκούσταβ Μέγιερ, ήταν Αυστριακός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος, δραματουργός, μεταφραστής και τραπεζίτης, γνωστός για το μυθιστόρημά του Γκόλεμ. Έχει περιγραφεί ως "ο πιο σεβαστός γερμανόφωνος συγγραφέας στον τομέα της υπερφυσικής φαντασίας". [1]

Βιογραφία

Ο Gustav Meyrink γεννήθηκε με το όνομα Gustav Meyer στη Βιέννη, Αυστρία-Ουγγαρία (τώρα Αυστρία) στις 19 Ιανουαρίου 1868. Ήταν ο παράνομος γιος του βαρόνου Karl von Varnbüler und zu Hemmingen, υπουργού της Βυρτεμβέργης και της ηθοποιού Maria Wilhelmina Adelheyd Meier. Ο Meyrink δεν ήταν, παρά τις δηλώσεις ορισμένων συγχρόνων του, εβραϊκής καταγωγής - αυτή η φήμη προέκυψε λόγω σύγχυσης της μητέρας του με μια εβραϊκή γυναίκα με το ίδιο όνομα. [1]

Μέχρι δεκατριών ετών ο Meyrink ζούσε κυρίως στο Μόναχο, όπου ολοκλήρωσε το δημοτικό σχολείο. Έμεινε έπειτα στο Αμβούργο για λίγο, έως ότου η μητέρα του μετακόμισε στην Πράγα το 1883.

Πράγα

Ο Meyrink έζησε στην Πράγα για είκοσι χρόνια και το έχει απεικονίσει πολλές φορές στα έργα του. Το 1889, μαζί με τον ανιψιό του ποιητή Christian Morgenstern, ο Meyrink ίδρυσε τη δική του τραπεζική εταιρεία, με την επωνυμία "Meier & Morgenstern".

Στην Πράγα συνέβη ένα γεγονός που έπαιξε προσωρινό ρόλο στη ζωή του Meyrink. Ο Meyrink το περιέγραψε στο αυτοβιογραφικό διήγημα "The Pilot". Εκείνη την ημέρα, στις 14 Αυγούστου 1892, την Παραμονή της Κοίμησης, ο Meyrink, είκοσι τεσσάρων ετών, φέρεται να στέκεται στο τραπέζι του με ένα όπλο στο κεφάλι του, αποφασισμένος να πυροβολήσει τον εαυτό του. Εκείνη τη στιγμή άκουσε έναν παράξενο ήχο γρατσουνίσματος και το χέρι κάποιου έβαλε ένα μικρό φυλλάδιο κάτω από την πόρτα του. Το φυλλάδιο ονομάστηκε Afterlife. Ο Meyrink εξεπλάγη από αυτή τη δραματική σύμπτωση και άρχισε να μελετά τη βιβλιογραφία του αποκρυφισμού. [1] Σπούδασε θεοσοφία, Καμπάλα, Χριστιανική Σοφιολογία και Ανατολικό μυστικισμό. Μέχρι το θάνατό του, ο Meyrink εξασκούσε γιόγκα και άλλες απόκρυφες ασκήσεις. Τα αποτελέσματα αυτών των μελετών και πρακτικών βρίσκονται στα έργα του Meyrink, τα οποία σχεδόν πάντα ασχολούνται με διάφορες αποκρυφιστικές παραδόσεις.

Εκείνη την εποχή ο Meyrink ήταν επίσης μέλος του Ερμητικού Τάγματος της Χρυσής Αυγής στο Λονδίνο. Αυτό αποδεικνύεται από την επιστολή του William Wynn Westcott (1893), η οποία παρέμεινε στα ιδιωτικά αρχεία του Meyrink. [Παραπομπή απαιτείται] Ήταν επίσης μέλος της Θεοσοφικής Εταιρείας, αλλά μόνο προσωρινά.

Το 1902 ο Meyrink κατηγορήθηκε για απάτη. Κατηγορήθηκε για χρήση πνευματισμού για να επωφεληθεί από τις τραπεζικές εργασίες. Αν και, μετά από δύο μήνες, απελευθερώθηκε από τη φυλακή, η τραπεζική του καριέρα τερματίστηκε αποτελεσματικά. Οι εμπειρίες του στη φυλακή απεικονίζονται στο πιο διάσημο μυθιστόρημά του, The Golem (1913–14). [2]

Πρόωρα έργα

Παραπομπές

288Γκαλίνα Πάβλοβνα Βισνέβσκαγια

στην Εποχή του Χαλκού και στην Εποχή του Σιδήρου,

Παλαιολιθικά σπήλαια στη Ντορντόν Προϊστορικές τοποθεσίες και ζωγραφισμένα σπήλαια της κοιλάδας του Βεζέρ, Οξιτανία Σπήλαιο Νιώ, Σπήλαιο Πες Μερλ και μεγαλιθικοί πολιτισμοί στη Βρετάνη μπορούν να αναγνωριστούν. Μεγαλιθικά μνημεία του Καρνάκ, Μεγαλιθικά μνημεία του Λοκμαριακέ

Early modern France

Η εποχή των Βαλουά 1328 - 1589

Το 1349 διευρύνθηκαν τα ανατολικά σύνορα της Γαλλίας, με την αγορά της επαρχίας Ντωφινέ, έκτοτε ο διάδοχος του θρόνου της Γαλλίας έφερε τον τίτλο του «Δελφίνου».

διεύρυναν τα ανατολικά σύνορα, με την αγορά της επαρχίας Ντωφινέ (1349) ο διάδοχος του θρόνου της Γαλλίας έφερε τον τίτλο του «Δελφίνου».

[Κατηγορία:Πόλεις της Γαλλίας]] [Κατηγορία:Οξιτανία]] [Κατηγορία:Υπονομαρχίες της Γαλλίας]]

{Πληροφορίες ταινίας | τίτλος ταινίας = | πρωτότυπος τίτλος = | εικόνα = Az ajtó-The door-2012-affiche.png | λεζάντα = Η κινηματογραφική αφίσα | σκηνοθέτης = [[]] | σεναριογράφος = | χώρα παραγωγής = Γαλλία | διάρκεια = λεπτά | γλώσσα = Γαλλικά | πρώτη_προβολή = 2018 }} {WikidataCoord|display=title}}

Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο
δεδομένα

{coord||57|56|N|1|36|18|E|region:FR_type:landmark|display=title}} {κτίριο}}

{Authority control }}

{Πληροφορίες προσώπου}}

[[Αρχείο:|200px]]
Συγγραφέας	[[]]
Γλώσσα	γαλλικά
Μορφή	[[]]
Πρώτη έκδοση	1938
δεδομένα ()

{WikidataCoord|display=title}}

Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο
δεδομένα

Το Prades (στα Καταλανικά: Prada) είναι πόλη στα νότια της Γαλλίας. Ο νομός και η πρωτεύουσα του καντονιού του τμήματος Pyrénées-Orientales, στην περιοχή Occitanie, αυτή η αρχαία οχυρωμένη πόλη που ιδρύθηκε τον ένατο αιώνα, είναι σήμερα η κύρια πόλη στα δυτικά του διαμερίσματος. Με πληθυσμό 6.063 κατοίκων το 2018, το Prades είναι το κέντρο της πόλης μιας αστικής μονάδας 9.253 κατοίκων το 2014. Οι κάτοικοί του ονομάζονται Pradéens και Pradéennes.

Η πόλη Conflent είναι πλούσια σε μνημεία στους δρόμους και στα σοκάκια του κέντρου της, όπως διακοσμημένες προσόψεις, γλυπτές βρύσες, ρητορικά και παλιά λουτρά, μάρτυρες της αστικής ευημερίας των προηγούμενων αιώνων.

19ος αιώνας

1800-1815 - Η πρώτη αυτοκρατορία

• 1800 - Δημιουργήθηκε η Τράπεζα της Γαλλίας. - Ο Ναπολέων αναδιοργανώνει την πόλη σε δώδεκα διαμερίσματα, καθένας με δήμαρχο με μικρή δύναμη, κάτω από δύο Νομάρχες, έναν για την αστυνομία και έναν για τη διοίκηση της πόλης, και οι δύο διορίζονται από αυτόν.-Ο Ναπολέοντας εγκαθίσταται στο παλάτι του Κεραμεικού.

Στέψη του Ναπολέοντα, αυτοκράτορα των Γάλλων, στον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων (2 Δεκεμβρίου 1804)

• 1801 - Πληθυσμός: 548.000 - 12 Μαρτίου - Ο Ναπολέων διατάζει τη δημιουργία τριών νέων νεκροταφείων έξω από την πόλη. Μονμάρτρη προς τα βόρεια. Père-Lachaise στα ανατολικά και Montparnasse στα νότια. [108] - Ο Ναπολέων διατάζει την κατασκευή τριών νέων γεφυρών: Pont d'Austerlitz, Pont Saint-Louis και Pont des Arts.- Ανοίγει το Passage des Panoramas (εμπορική στοά).
• 1802 - Ο Ναπολέων διατάζει την κατασκευή ενός καναλιού από τον ποταμό Ourcq για να φέρει φρέσκο ​​πόσιμο νερό στο Παρίσι. -Ο Ναπολέοντα ιδρύει μια επιτροπή δημόσιας υγείας, για τη βελτίωση της υγιεινής της πόλης. [93]

* Γκαλερί του Palais-Royal το 1800

• 1803 - Ο Robert Fulton δείχνει το πρώτο ατμόπλοιο στον Σηκουάνα. -24 Σεπτεμβρίου - Το Pont des Arts, η πρώτη σιδερένια γέφυρα στο Παρίσι, ανοίγει στο κοινό. Οι πεζοί πληρώνουν πέντε σεντ για μια διέλευση.
• 1804 - 2 Δεκεμβρίου - Ο Ναπολέων Α στέφεται αυτοκράτορας των Γάλλων στον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων.-Πρώτα βραβεία της Λεγεώνας της Τιμής στους Invalides. Το πρώην hôtel de Salm γίνεται το Palais de la Légion d'honneur.-Ανοίγει το εστιατόριο Le Rocher de Cancale.
• 1805 - Ο Ναπολέων διατάσσει ένα νέο σύστημα αριθμών σπιτιών, ξεκινώντας από το Σηκουάνα, με ζυγά αριθμούς στη δεξιά πλευρά του δρόμου και περίεργους αριθμούς στα αριστερά.
• 1806 - Διάταγμα που διατάζει την κατασκευή δεκατεσσάρων νέων σιντριβανιών, συμπεριλαμβανομένου του Fontaine du Palmier στο Place du Châtelet, για παροχή πόσιμου νερού. - Κατασκευάζεται η Αψίδα του Θριάμβου του Καρουζέλ, στην πλατεία Place du Carrousel, ανάμεσα στο παλάτι του Κεραμεικού και το Λούβρο. - Εντολή για την κατασκευή της Αψίδας του Θριάμβου. Εγκαινιάστηκε στις 29 Ιουλίου 1836, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λουδοβίκου-Φιλίππου. - Έναρξη κατασκευής της γέφυρας του Αούστερλιτς.- Διάταγμα με το οποίο διατάσσεται η δημιουργία ενός «Ναού της Δόξας» αφιερωμένου στους στρατιώτες των στρατών του Ναπολέοντα στην τοποθεσία της ημιτελούς εκκλησίας της Μαντλέν.
• 1807-Πληθυσμός: 580.000 [107] - Εγκαινιάστηκε η γέφυρα της Ιένας και το Théâtre des Variétés ανοίγει. - Διάταγμα για την κατασκευή rue Soufflot στην αριστερή όχθη, στον άξονα του Πάνθεον. - Διάταγμα για μείωση του αριθμού των θεάτρων στο Παρίσι σε οκτώ. η Όπερα, η Όπερα-Κόμικ, το Θέατρο-Φραντσάις, το Θέατρο ντε Λιμπέρρατσε (Οδησσός) · Vaudeville, Variétés, Ambigu, Gaîté. Οι Όπερες Italien, Cirque Olympique και Théâtre de Porte-Saint-Martin προστέθηκαν αργότερα. [112]

• 1808 - Ολοκλήρωση του καναλιού Ourcq, φέρνοντας φρέσκο ​​πόσιμο νερό 107 χιλιόμετρα στο Παρίσι. - Πρώτη πέτρα τοποθετημένη στο σιντριβάνι του ελέφαντα στην Place de la Bastille. Ολοκληρώθηκε μόνο μια έκδοση πλήρους μεγέθους από ξύλο και γύψο.
• 1809-16 Αυγούστου - Άνοιγμα της αγοράς λουλουδιών στο quai Desaix (τώρα quai de Corse).
• 1810 - Για σκοπούς λογοκρισίας, ο αριθμός των τυπογραφείων στο Παρίσι περιορίζεται σε πενήντα.2 Απριλίου - Θρησκευτική τελετή του γάμου του Ναπολέοντα με τη δεύτερη σύζυγό του, τη Μαρία-Λουίζα της Αυστρίας, στο σαλόνι του Λούβρου.4 Απριλίου - πρώτη πέτρα για το Παλάτι του Υπουργείου Εξωτερικών στο quai d'Orsay. Ολοκληρώθηκε το 1838.15 Αυγούστου - Ολοκλήρωση της στήλης Place Vendôme, φτιαγμένη από 1200 καταγεγραμμένα ρωσικά και αυστριακά κανόνια - Ανακαινίζονται οι Κατακόμβες του Παρισιού.
• 1811 - Πληθυσμός: 624.000 [107] - 20 Μαρτίου - Γέννηση του Ναπολέοντα Β΄, βασιλιά της Ρώμης, γιου του Ναπολέοντα Α' και της αυτοκράτειρας Μαρί-Λουίζα, στο Tuileries. - διοργανώθηκε το πρώτο τάγμα πυροσβεστών του Παρισιού. [110]- Ο ρωσικός στρατός εισέρχεται στο Παρίσι στις 31 Μαρτίου 1814
• 1812Το Sûreté, το ερευνητικό γραφείο της αστυνομίας του Παρισιού, που ιδρύθηκε από τον Eugène François Vidocq. - Το νερό από τις βρύσες του Παρισιού παρέχεται δωρεάν.

1814 -30 Μαρτίου - Η μάχη του Παρισιού. Η πόλη υπερασπίζεται ο Ωγκύστ ντε Μαρμόν και ο Εντουάρ Μορτιέ και παραδόθηκε στις 2 Μαρτίου στις 31 Μαρτίου.

31 Μαρτίου - Ο Τσάρος Αλέξανδρος Α' της Ρωσίας και ο Βασιλιάς Γουίλιαμ Α της Πρωσίας μπαίνουν στο Παρίσι, επικεφαλής των στρατών τους. [113]

6 Απριλίου - Απαγωγή του Ναπολέοντα Η Γαλλική Γερουσία απευθύνει έκκληση στον βασιλιά Louis XVIII να πάρει το στέμμα.

3 Μαΐου - Ο Louis XVIII μπαίνει στο Παρίσι, που καταλαμβάνεται από τους συμμαχικούς στρατούς.

1815

19 Μαρτίου - Ο Louis XVIII φεύγει από το Παρίσι τα μεσάνυχτα και ο Ναπολέων επιστρέφει στις 20, την αρχή των εκατό ημερών.

Μετά τη μάχη του Βατερλώ, το Παρίσι καταλαμβάνεται και πάλι, αυτή τη φορά από τον έβδομο συνασπισμό.

Το Hôtel Meurice ανοίγει για επιχειρήσεις.