Μπλάκπουλ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Δημιουργήθηκε από μετάφραση της σελίδας "Blackpool" |
μ προστέθηκε η Κατηγορία:Πόλεις της Αγγλίας (με το HotCat) |
||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{wikidataCoord}}{{πόλη}} |
|||
| ⚫ | Το '''Μπλάκπουλ''' (αγγλικά: ''Blackpool'') είναι μεγάλη πόλη και παραθαλάσσιο θέρετρο στην ακτή του Λανκασάιρ στην [[Αγγλία]]. Η πόλη βρίσκεται στη [[Ιρλανδική θάλασσα|Θάλασσα της Ιρλανδίας]], ανάμεσα στις εκβολές των ποταμών Ριντλ και Γιάιρ 25 χιλιόμετρα δυτικά από [[Πρέστον]], 43 χιλιόμετρα βόρεια του [[Λίβερπουλ]], 45 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του [[Μπόλτον]] και 65 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του [[Μάντσεστερ]]. Είχε εκτιμώμενο πληθυσμό 139.720 στην απογραφή του 2011, καθιστώντας την την πιο πολυπληθή πόλη στο Λανκασάιρ.<ref>{{Cite web|url=http://www.neighbourhood.statistics.gov.uk/dissemination/LeadKeyFigures.do?a=7&b=6275023&c=Blackpool&d=13&e=62&g=6379142&i=1001x1003x1032x1004&m=0&r=1&s=1433339460141&enc=1|title=Local Authority population 2011|archiveurl=https://web.archive.org/web/20170409070615/http://www.neighbourhood.statistics.gov.uk/dissemination/LeadKeyFigures.do?a=7&b=6275023&c=Blackpool&d=13&e=62&g=6379142&i=1001x1003x1032x1004&m=0&r=1&s=1433339460141&enc=1|archivedate=9 April 2017|accessdate=3 June 2015}}</ref><ref>{{Cite web|url=http://www.blackpool.gov.uk/NR/rdonlyres/B9F5FE6D-F9E5-4CE3-A289-0851E7D09C20/0/HouseholdSizeHouseholdNumbers.pdf+blackpool+population+density&hl=en&gl=uk&sig=AHIEtbRm_50rByNZtF-CBuUg1MJ4uRap4g|title=Household Size and Household Numbers|archiveurl=https://web.archive.org/web/20120308064621/http://www.blackpool.gov.uk/NR/rdonlyres/B9F5FE6D-F9E5-4CE3-A289-0851E7D09C20/0/HouseholdSizeHouseholdNumbers.pdf+blackpool+population+density%26hl%3Den%26gl%3Duk%26sig%3DAHIEtbRm_50rByNZtF-CBuUg1MJ4uRap4g|archivedate=8 March 2012|accessdate=9 September 2012}}</ref> |
||
| ⚫ | Καθ 'όλη τη [[Μεσαίωνας|Μεσαιωνική]] και Πρώιμη Σύγχρονη περίοδο, το Μπλάκπουλ ήταν ένας παράκτιος οικισμός στο Λανκασάιρ, και παρέμεινε τέτοιος μέχρι τα μέσα του 18ου αιώνα, όταν έγινε μόδα στην Αγγλία το ταξίδι στην ακτή το καλοκαίρι για τη βελτίωση της ευημερίας. Το 1781, οι επισκέπτες που ελκύονταν από την αμμώδη παραλία μήκους 11 χιλιομέτρων<ref name="Rough597">{{Harvnb|Andrews|2002}}.</ref> μπορούσαν να χρησιμοποιήσει έναν νέο ιδιωτικό δρόμο, που χτίστηκε από τους Τόμας Κλίφτον και Σερ Χένρι Χόγκτον. Οι άμαξες άρχισαν να φτάνουν στο Μπλάκπουλ από το Μάντσεστερ τον ίδιο χρόνο και από το [[Χάλιφαξ (Αγγλία)|Χάλιφαξ]] το 1782. Στις αρχές του 19ου αιώνα, ο Χένρι Μπανκς και ο γαμπρός του Τζον Κόκερ δημιούργησαν νέα κτίρια στο Μπλάκπουλ, τα οποία αύξησαν τον πληθυσμό του από λιγότερους από 500 κατοίκους το 1801 σε πάνω από 2.500 το 1851. Η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη στο Μπλάκπουλ καθαγιάστηκε το 1821. |
||
| ⚫ | Το '''Μπλάκπουλ''' είναι μεγάλη πόλη και παραθαλάσσιο θέρετρο στην ακτή του Λανκασάιρ στην [[Αγγλία]] |
||
| ⚫ | Το Μπλάκπουλ ξεχώρισε ως σημαντικό κέντρο τουρισμού στην Αγγλία όταν χτίστηκε σιδηροδρομικός σταθμός το 1840 που τον συνδέει με τις βιομηχανικές περιοχές της Βόρειας Αγγλίας. Ο σιδηρόδρομος έκανε πολύ πιο εύκολο και φθηνό για τους επισκέπτες να φτάσουν στο Μπλάκπουλ, προκαλώντας εισροή εποίκων, έτσι ώστε το 1876 το Μπλάκπουλ συστάθηκε ως δήμος, που διέπεται από το δικό του δημοτικό συμβούλιο. Το 1881, το Μπλάκπουλ ήταν ένα ακμάζον θέρετρο με πληθυσμό 14.000 κατοίκων και ένας περίπατος συμπληρωνόταν με προβλήτες, μάντισσες, δημόσια σπίτια, τραμ, βόλτες με γαϊδούρια, ψαροταβέρνες και θέατρα.<ref name="Rough597">{{Harvnb|Andrews|2002}}.</ref> Μέχρι το 1901, ο πληθυσμός του Μπλάκπουλ ήταν 47.000, οπότε ο τόπος του εδραιώθηκε ως «το αρχέτυπο βρετανικό παραθαλάσσιο θέρετρο». Μέχρι το 1951 είχε αυξηθεί σε 147.000 άτομα. |
||
| ⚫ | Καθ 'όλη τη [[Μεσαίωνας|Μεσαιωνική]] και Πρώιμη Σύγχρονη περίοδο, το Μπλάκπουλ ήταν ένας παράκτιος οικισμός στο Λανκασάιρ, και παρέμεινε τέτοιος μέχρι τα μέσα του 18ου αιώνα, όταν έγινε μόδα στην Αγγλία το ταξίδι στην ακτή το καλοκαίρι για τη βελτίωση της ευημερίας. Το 1781, οι επισκέπτες που ελκύονταν από την αμμώδη παραλία μήκους 11 χιλιομέτρων<ref name="Rough597">{{Harvnb|Andrews|2002}}.</ref> μπορούσαν να χρησιμοποιήσει έναν νέο ιδιωτικό δρόμο, που χτίστηκε από τους Τόμας Κλίφτον και Σερ Χένρι Χόγκτον. Οι άμαξες άρχισαν να φτάνουν στο Μπλάκπουλ από το Μάντσεστερ τον ίδιο χρόνο και από το [[Χάλιφαξ]] το 1782. Στις αρχές του 19ου αιώνα, ο Χένρι Μπανκς και ο γαμπρός του Τζον Κόκερ δημιούργησαν νέα κτίρια στο Μπλάκπουλ, τα οποία αύξησαν τον πληθυσμό του από λιγότερους από 500 κατοίκους το 1801 σε πάνω από 2.500 το 1851. Η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη στο Μπλάκπουλ καθαγιάστηκε το 1821. |
||
| ⚫ | Οι αλλαγές στα γούστα, σε συνδυασμό με τις ευκαιρίες για τους Βρετανούς να ταξιδέψουν στο εξωτερικό, επηρέασαν την κατάσταση του Μπλάκπουλ ως ηγετικού θέρετρου στα τέλη του 20ου αιώνα. Ο αστικός ιστός και η οικονομία του Μπλάκπουλ παραμένουν σχετικά μη διαφοροποιημένοι και ριζωμένοι σταθερά στον τομέα του τουρισμού και η προκυμαία του δήμου συνεχίζει να προσελκύει εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο.<ref name="Rough597">{{Harvnb|Andrews|2002}}.</ref> Τα σημαντικότερα αξιοθέατα και αξιοθέατα του Μπλάκπουλ περιλαμβάνουν τον Πύργο του Μπλάκπουλ, ύψους 158 μέτρων και κτισμένος το 1894, το Μπλάκπουλ Illuminations, την παραλία Πλέζουρ, το ζωολογικό κήπο του Μπλάκπουλ, τους Χειμερινούς Κήπους και το μοναδικό σωζόμενο τραμ πρώτης γενιάς του Ηνωμένου Βασιλείου. |
||
| ⚫ | Το Μπλάκπουλ ξεχώρισε ως σημαντικό κέντρο τουρισμού στην Αγγλία όταν χτίστηκε σιδηροδρομικός σταθμός το 1840 που τον συνδέει με τις βιομηχανικές περιοχές της Βόρειας Αγγλίας. Ο σιδηρόδρομος έκανε πολύ πιο εύκολο και φθηνό για τους επισκέπτες να φτάσουν στο Μπλάκπουλ, προκαλώντας εισροή εποίκων, έτσι ώστε το 1876 το Μπλάκπουλ συστάθηκε ως δήμος, που διέπεται από το δικό του δημοτικό συμβούλιο. Το 1881, το Μπλάκπουλ ήταν ένα ακμάζον θέρετρο με πληθυσμό 14.000 κατοίκων και ένας περίπατος συμπληρωνόταν με προβλήτες, μάντισσες, δημόσια σπίτια, τραμ, βόλτες με γαϊδούρια, ψαροταβέρνες και θέατρα. |
||
== Παραπομπές == |
|||
| ⚫ | Οι αλλαγές στα γούστα, σε συνδυασμό με τις ευκαιρίες για τους Βρετανούς να ταξιδέψουν στο εξωτερικό, επηρέασαν την κατάσταση του Μπλάκπουλ ως ηγετικού θέρετρου στα τέλη του 20ου αιώνα. Ο αστικός ιστός και η οικονομία του Μπλάκπουλ παραμένουν σχετικά μη διαφοροποιημένοι και ριζωμένοι σταθερά στον τομέα του τουρισμού και η προκυμαία του δήμου συνεχίζει να προσελκύει εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο. |
||
<references /> |
|||
{{DEFAULTSORT:Μπλακπουλ}} |
|||
[[Κατηγορία:Πόλεις της Αγγλίας]] |
|||
Έκδοση από την 20:44, 1 Μαρτίου 2021
Συντεταγμένες: 53°49′N 3°3′W / 53.817°N 3.050°W
| Μπλάκπουλ | ||
|---|---|---|
 | ||
| ||
  Μπλάκπουλ | ||
| Χώρα | Ηνωμένο Βασίλειο | |
| Διοικητική υπαγωγή | Blackpool | |
| Έκταση | 34,88 km² | |
| Υψόμετρο | 5 μέτρα | |
| Πληθυσμός | 139.305 (2018)[1] | |
| Ταχ. κωδ. | FY0-4 | |
| Τηλ. κωδ. | 01253 | |
| Ζώνη ώρας | UTC±00:00 UTC+01:00 | |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | |
 Σχετικά πολυμέσα | ||
Το Μπλάκπουλ (αγγλικά: Blackpool) είναι μεγάλη πόλη και παραθαλάσσιο θέρετρο στην ακτή του Λανκασάιρ στην Αγγλία. Η πόλη βρίσκεται στη Θάλασσα της Ιρλανδίας, ανάμεσα στις εκβολές των ποταμών Ριντλ και Γιάιρ 25 χιλιόμετρα δυτικά από Πρέστον, 43 χιλιόμετρα βόρεια του Λίβερπουλ, 45 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Μπόλτον και 65 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Μάντσεστερ. Είχε εκτιμώμενο πληθυσμό 139.720 στην απογραφή του 2011, καθιστώντας την την πιο πολυπληθή πόλη στο Λανκασάιρ.[2][3]
Καθ 'όλη τη Μεσαιωνική και Πρώιμη Σύγχρονη περίοδο, το Μπλάκπουλ ήταν ένας παράκτιος οικισμός στο Λανκασάιρ, και παρέμεινε τέτοιος μέχρι τα μέσα του 18ου αιώνα, όταν έγινε μόδα στην Αγγλία το ταξίδι στην ακτή το καλοκαίρι για τη βελτίωση της ευημερίας. Το 1781, οι επισκέπτες που ελκύονταν από την αμμώδη παραλία μήκους 11 χιλιομέτρων[4] μπορούσαν να χρησιμοποιήσει έναν νέο ιδιωτικό δρόμο, που χτίστηκε από τους Τόμας Κλίφτον και Σερ Χένρι Χόγκτον. Οι άμαξες άρχισαν να φτάνουν στο Μπλάκπουλ από το Μάντσεστερ τον ίδιο χρόνο και από το Χάλιφαξ το 1782. Στις αρχές του 19ου αιώνα, ο Χένρι Μπανκς και ο γαμπρός του Τζον Κόκερ δημιούργησαν νέα κτίρια στο Μπλάκπουλ, τα οποία αύξησαν τον πληθυσμό του από λιγότερους από 500 κατοίκους το 1801 σε πάνω από 2.500 το 1851. Η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη στο Μπλάκπουλ καθαγιάστηκε το 1821.
Το Μπλάκπουλ ξεχώρισε ως σημαντικό κέντρο τουρισμού στην Αγγλία όταν χτίστηκε σιδηροδρομικός σταθμός το 1840 που τον συνδέει με τις βιομηχανικές περιοχές της Βόρειας Αγγλίας. Ο σιδηρόδρομος έκανε πολύ πιο εύκολο και φθηνό για τους επισκέπτες να φτάσουν στο Μπλάκπουλ, προκαλώντας εισροή εποίκων, έτσι ώστε το 1876 το Μπλάκπουλ συστάθηκε ως δήμος, που διέπεται από το δικό του δημοτικό συμβούλιο. Το 1881, το Μπλάκπουλ ήταν ένα ακμάζον θέρετρο με πληθυσμό 14.000 κατοίκων και ένας περίπατος συμπληρωνόταν με προβλήτες, μάντισσες, δημόσια σπίτια, τραμ, βόλτες με γαϊδούρια, ψαροταβέρνες και θέατρα.[4] Μέχρι το 1901, ο πληθυσμός του Μπλάκπουλ ήταν 47.000, οπότε ο τόπος του εδραιώθηκε ως «το αρχέτυπο βρετανικό παραθαλάσσιο θέρετρο». Μέχρι το 1951 είχε αυξηθεί σε 147.000 άτομα.
Οι αλλαγές στα γούστα, σε συνδυασμό με τις ευκαιρίες για τους Βρετανούς να ταξιδέψουν στο εξωτερικό, επηρέασαν την κατάσταση του Μπλάκπουλ ως ηγετικού θέρετρου στα τέλη του 20ου αιώνα. Ο αστικός ιστός και η οικονομία του Μπλάκπουλ παραμένουν σχετικά μη διαφοροποιημένοι και ριζωμένοι σταθερά στον τομέα του τουρισμού και η προκυμαία του δήμου συνεχίζει να προσελκύει εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο.[4] Τα σημαντικότερα αξιοθέατα και αξιοθέατα του Μπλάκπουλ περιλαμβάνουν τον Πύργο του Μπλάκπουλ, ύψους 158 μέτρων και κτισμένος το 1894, το Μπλάκπουλ Illuminations, την παραλία Πλέζουρ, το ζωολογικό κήπο του Μπλάκπουλ, τους Χειμερινούς Κήπους και το μοναδικό σωζόμενο τραμ πρώτης γενιάς του Ηνωμένου Βασιλείου.
Παραπομπές
- ↑ www
.ons .gov .uk /peoplepopulationandcommunity /populationandmigration /populationestimates /datasets /populationestimatesforukenglandandwalesscotlandandnorthernireland. - ↑ «Local Authority population 2011». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2015.
- ↑ «Household Size and Household Numbers». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2012.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Andrews 2002.