Βούκαν Νέμανιτς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Βούκαν Νέμανιτς
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1165 (περίπου); Μεγάλο Πριγκιπάτο της Ράσκας
Θάνατος	1207 (περίπου); Αρχοντία της Διόκλειας
Τόπος ταφής	Morača
Χώρα πολιτογράφησης	Μεγάλο Πριγκιπάτο της Ράσκας
Θρησκεία	Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός
Οικογένεια
Τέκνα	Ντμίταρ Νέμανιτς; Στέφαν Βούκανοβιτς Νέμανιτς; Τζόρτζε Νέμανιτς
Γονείς	Στέφανος Α΄ Νεμάνια και Αναστασία της Σερβίας
Αδέλφια	Άγιος Σάββας; Στέφανος ο Πρωτόστεπτος
Οικογένεια	Οίκος των Νεμάνια
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 06:16, 14 Δεκεμβρίου 2020

Ο Βουκάν Νεμάνια (σερβικά : Вукан Немањић) (πριν από 1165 - μετά το 1207) ήταν μεγάλος Ζουπάνος του Μεγάλου Πριγκιπάτου της Ράσκας την περίοδο 1202-1204. Ήταν Ζουπάνος της Πριμόριε από το 1195 μέχρι το θάνατό του.

Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Στέφανου Νεμάνια και της Αναστασίας. Μικρότερα αδέλφια του ήταν ο Στέφανος Β΄ και ο Ράστκο και είχε επίσης δύο αδελφές.

Ο πατέρας του είχε καταφέρει να εξασφαλίσει την ανεξαρτησία της Ράσκας από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία μετά το θάνατο του αυτοκράτορα Μανουήλ Α΄ το 1180, και στη συνέχεια κατέκτησε τα παραδοσιακά φέουδα της Διοκλείας, Τερβουνίας και Ζαχλουμίας στις ακτές της Αδριατικής. Ο Νεμάνια έδωσε στον Βουκάν τα τρία φέουδα συμπεριλαμβανομένων και των Χβόσνο και Τοπλίτσα^[1].

Σε μια επιγραφή με τη χρονολογία 1195 στην εκκλησία του Αγίου Λουκά στο Κότορ, ο Βουκάν τιτλοφορείται βασιλιάς της Διοκλείας, Δαλματίας, Τερβουνίας, Τοπλίτσας και Χβόσνο^[2].

Αν και ο Βουκάν ήταν πρωτότοκος γιος του Νεμάνια, αυτός προτίμησε στην διαδοχή τον δεύτερο γιο του Στέφανο για τον σερβικό θρόνο, κυρίως επειδή ο Στέφανος ήταν παντρεμένος με την Βυζαντινή πριγκίπισσα Ευδοκία Αγγελίνα. Φαίνεται ότι Βουκάν αντέδρασε σε αυτήν την αλλαγή στη διαδοχή, αυτοανακηρυσσόμενος βασιλιάς της Διοκλείας το 1195. Παρά το γεγονός ότι έλαβε βασιλικό τίτλο εξακολούθησε να αναγνωρίζει την εξουσία του πατέρα του.

Το 1196 ο Στέφανος Α΄ παραιτήθηκε υπέρ του Στέφανου Β΄ και ο Βουκάν έπρεπε να αναγνωρίσει τον αδελφό του ως νέο ηγεμόνα της Σερβίας. Μετά τον θάνατο του πατέρα του το 1200 άρχισε να συνωμοτεί εναντίον του αδελφού του με σκοπό να πάρει τη θέση του στον θρόνο. Ο Βουκάν συμμάχησε με τον Ούγγρο βασιλιά Έμερικ, ο οποίος βρισκόταν σε πόλεμο με τους Βουλγάρους. Με τη βοήθεια των ουγγρικών στρατευμάτων το 1202 ο Βουκάν κατόρθωσε να ανατρέψει τον αδελφό του ο οποίος διέφυγε στη Βουλγαρία και ο Βουκάν έγινε μέγας Ζουπάνος στη θέση του^[2]^[3].

Σε αντάλλαγμα για την ουγγρική βοήθεια ο Βουκάν έγινε υποτελής των Ούγγρων και υποσχέθηκε ότι θα μεταστραφεί στον ρωμαιοκαθολισμό, αν ο πάπας του προσέφερε τον βασιλικό τίτλο. Ωστόσο, ως Ούγγρος υποτελής, ο Βουκάν σύντομα βρέθηκε μπλεγμένος σε σύγκρουση με τη Βουλγαρία. Το 1203 οι Βούλγαροι του επιτέθηκαν και κατέλαβαν το ανατολικό τμήμα της χώρας του με την πόλη του Νις. Στο χάος που ακολούθησε τη βουλγαρική επίθεση, και χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα τη θρησκευτική μεταστροφή του Βουκάν, ο Στέφανος Β΄ κατάφερε να επιστρέψει στη Σερβία και να ανατρέψει τον Βουκάν το 1204.

Με παρέμβαση του τρίτου αδελφού τους, που ήταν ήδη αρχιεπίσκοπος, ο Βουκάν γλίτωσε την οργή του Στέφανου και αφέθηκε να διοικεί τα πρότερα φέουδά του με τον τίτλο του Ζουπάνου. Αναφέρεται για τελευταία φορά το 1207. Πιστεύεται ότι πέθανε αμέσως μετά, επειδή ο γιος του Τζόρτζε αναφέρεται ως βασιλιάς το 1208.

Ο Βουκάν είχε τουλάχιστον τρεις γιους από άγνωστη σύζυγό :

Τζόρτζε, ζουπάνος της Διοκλείας.
Στέφαν, ο οποίος ίδρυσε το μοναστήρι της Μπράτσας το 1252.
Ντμίταρ, ο οποίος ίδρυσε το μοναστήρι της Νταβιντόβιτσας, και ήταν ακόμη ζωντανός στο 1286^[4].
Μλάντεν^[5].

Παραπομπές

↑ Fine, p. 7 (528)
↑ ^2,0 ^2,1 M. Ćirković, Vuk Tošić, The Serbs, Wiley-Blackwell, 2004, p. 38
↑ Konstantin Jirecek, Geschichte der Serben 1, Gotha 1911,p.289
↑ Konstantin Jirecek, Geschichte der Serben 1, Gotha 1911,p.290
↑ Младен Лесковац, Александар Форишковић, Чедомир Попов, Српски биографски речник, Volume 2, Будућност, 2004, p. 407

Πηγές

Fine, John Van Antwerp (1994), The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest, University of Michigan Press, ISBN 978-0-472-08260-5, http://books.google.com/?id=Hh0Bu8C66TsC
Ćorović, Vladimir (1941). «Iсторија српског народа (Istorija srpskog naroda)». Internet, 2001) (στα Serbian). Пројекат Растко: Библиотека српске културе; Proјekat Rastko: Biblioteka srpske kulture. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)

Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Vukan Nemanjić of Serbia της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).

[1] Fine, p. 7 (528)

[S38-2] 2,0 ^2,1 M. Ćirković, Vuk Tošić, The Serbs, Wiley-Blackwell, 2004, p. 38

[3] Konstantin Jirecek, Geschichte der Serben 1, Gotha 1911,p.289

[4] Konstantin Jirecek, Geschichte der Serben 1, Gotha 1911,p.290

[5] Младен Лесковац, Александар Форишковић, Чедомир Попов, Српски биографски речник, Volume 2, Будућност, 2004, p. 407

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

@@ Γραμμή 3: / Γραμμή 3: @@
 Ήταν ο πρωτότοκος γιος του [[Στέφανος Α΄ Νεμάνια|Στέφανου Νεμάνια]] και της [[Αναστασία της Σερβίας|Αναστασίας]]. Μικρότερα αδέλφια του ήταν ο [[Στέφανος ο Πρωτόστεπτος|Στέφανος Β΄]] και ο [[Άγιος Σάββας της Σερβίας|Ράστκο]] και είχε επίσης δύο αδελφές.
-Ο πατέρας του είχε καταφέρει να εξασφαλίσει την ανεξαρτησία της Ράσκας από τη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]] μετά το θάνατο του αυτοκράτορα [[Μανουήλ Α΄ Κομνηνός|Μανουήλ Α΄]] το 1180, και στη συνέχεια κατέκτησε τα παραδοσιακά φέουδα της Ντούγκλια, Τραβουνία και [[Ζαχλουμία]] στις ακτές της [[Αδριατική θάλασσα|Αδριατικής]]. Ο Νεμάνια έδωσε στον Βουκάν τα τρία φέουδα συμπεριλαμβανομένων και των Χβόσνο και Τοπλίτσα<ref>Fine, p. 7 (528)</ref>.
+Ο πατέρας του είχε καταφέρει να εξασφαλίσει την ανεξαρτησία της Ράσκας από τη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]] μετά το θάνατο του αυτοκράτορα [[Μανουήλ Α΄ Κομνηνός|Μανουήλ Α΄]] το 1180, και στη συνέχεια κατέκτησε τα παραδοσιακά φέουδα της Διοκλείας, Τερβουνίας και [[Ζαχλουμία]]ς στις ακτές της [[Αδριατική θάλασσα|Αδριατικής]]. Ο Νεμάνια έδωσε στον Βουκάν τα τρία φέουδα συμπεριλαμβανομένων και των Χβόσνο και Τοπλίτσα<ref>Fine, p. 7 (528)</ref>.
-Σε μια επιγραφή με τη χρονολογία 1195 στην εκκλησία του Αγίου Λουκά στο [[Κότορ]], Ο Βουκάν τιτλοφορείται ως βασιλιάς της Ντούκλια, Δαλματία, Τραβουνία, Τοπλίτσα και [[Χβόσνο]]<ref name=S38>[http://www.google.com/books?id=Ki1icLbr_QQC&printsec=frontcover&source=gbs_similarbooks_s&cad=1Sima M. Ćirković, Vuk Tošić, The Serbs, Wiley-Blackwell, 2004, p. 38]</ref>.
+Σε μια επιγραφή με τη χρονολογία 1195 στην εκκλησία του Αγίου Λουκά στο [[Κότορ]], ο Βουκάν τιτλοφορείται βασιλιάς της Διοκλείας, Δαλματίας, Τερβουνίας, Τοπλίτσας και [[Χβόσνο]]<ref name=S38>[http://www.google.com/books?id=Ki1icLbr_QQC&printsec=frontcover&source=gbs_similarbooks_s&cad=1Sima M. Ćirković, Vuk Tošić, The Serbs, Wiley-Blackwell, 2004, p. 38]</ref>.
-Αν και ο Βουκάν ήταν πρωτότοκος γιος του Νεμάνια, αυτός προτίμησε στην διαδοχή τον δεύτερο γιο του Στέφανο για τον σερβικό θρόνο, κυρίως επειδή ο Στέφανος ήταν παντρεμένος με την Βυζαντινή πριγκίπισσα [[Ευδοκία Αγγελίνα]]. Φαίνεται ότι Βουκάν αντέδρασε σε αυτήν την αλλαγή στη διαδοχή, δηλώνοντας τον εαυτό του βασιλιά της Ντούγκλια το 1195. Παρά το γεγονός ότι έλαβε βασιλικό τίτλο παρέμεινε να αναγνωρίζει την εξουσία του πατέρα του.
+Αν και ο Βουκάν ήταν πρωτότοκος γιος του Νεμάνια, αυτός προτίμησε στην διαδοχή τον δεύτερο γιο του Στέφανο για τον σερβικό θρόνο, κυρίως επειδή ο Στέφανος ήταν παντρεμένος με την Βυζαντινή πριγκίπισσα [[Ευδοκία Αγγελίνα]]. Φαίνεται ότι Βουκάν αντέδρασε σε αυτήν την αλλαγή στη διαδοχή, αυτοανακηρυσσόμενος βασιλιάς της Διοκλείας το 1195. Παρά το γεγονός ότι έλαβε βασιλικό τίτλο εξακολούθησε να αναγνωρίζει την εξουσία του πατέρα του.
-Το 1196 ο Στέφανος Α παραιτήθηκε υπέρ του Στέφανου Β΄ και ο Βουκάν έπρεπε να αναγνωρίσει τον αδελφό του ως ο νέος ηγεμόνας της Σερβίας. Μετά τον θάνατο του πατέρα του το 1200 άρχισε να συνωμοτεί εναντίον του αδελφού του με σκοπό να πάρει την θέση του στον θρόνο. Ο Βουκάν συμμάχησε με τον Ούγγρο βασιλιά Έμερικ ο οποίος βρισκόταν σε πόλεμο με τους Βουλγάρους. Με τη βοήθεια των ουγγρικών στρατευμάτων το 1202 ο Βουκάν κατόρθωσε να ανατρέψει τον αδελφό του ο οποίος διέφυγε στη Βουλγαρία και ο Βουκάν έγινε μέγας Ζουπάνος στη θέση του<ref name=S38/><ref>[http://www.archive.org/details/geschichtederser00jire, Konstantin Jirecek, Geschichte der Serben 1, Gotha 1911,p.289]</ref>.
+Το 1196 ο Στέφανος Α΄ παραιτήθηκε υπέρ του Στέφανου Β΄ και ο Βουκάν έπρεπε να αναγνωρίσει τον αδελφό του ως νέο ηγεμόνα της Σερβίας. Μετά τον θάνατο του πατέρα του το 1200 άρχισε να συνωμοτεί εναντίον του αδελφού του με σκοπό να πάρει τη θέση του στον θρόνο. Ο Βουκάν συμμάχησε με τον Ούγγρο βασιλιά Έμερικ, ο οποίος βρισκόταν σε πόλεμο με τους Βουλγάρους. Με τη βοήθεια των ουγγρικών στρατευμάτων το 1202 ο Βουκάν κατόρθωσε να ανατρέψει τον αδελφό του ο οποίος διέφυγε στη Βουλγαρία και ο Βουκάν έγινε μέγας Ζουπάνος στη θέση του<ref name=S38/><ref>[http://www.archive.org/details/geschichtederser00jire, Konstantin Jirecek, Geschichte der Serben 1, Gotha 1911,p.289]</ref>.
 [[Αρχείο:Serbia under Stefan Nemanja and Stefan the First-Crowned.jpg|μικρογραφία|Το Μεγάλο πριγκιπάτο της Ράσκας]]
-Σε αντάλλαγμα για την ουγγρική βοήθεια ο Βουκάν έγινε υποτελής των Ούγγρων και υποσχέθηκε ότι θα αλλάξει πίστη στον ρωμαιοκαθολισμό, αν ο Πάπας του έδινε τον βασιλικό τίτλο. Ωστόσο, ως Ούγγρος υποτελής, ο Βουκάν σύντομα βρέθηκε μπλεγμένος σε σύγκρουση με τους με τη Βουλγαρία. Το 1203 οι Βούλγαροι του επιτέθηκαν και κατέλαβαν το ανατολικό τμήμα της χώρας του με την πόλη του [[Νις (Σερβία)|Νις]]. Στο χάος που ακολούθησε την βουλγαρική επίθεση και χρησιμοποιώντας το αλλαξοπίστημα του Βουκάν ο Στέφανος Β΄ κατάφερε να επιστρέψει στη Σερβία και να ανατρέψει τον Βουκάν το 1204.
+Σε αντάλλαγμα για την ουγγρική βοήθεια ο Βουκάν έγινε υποτελής των Ούγγρων και υποσχέθηκε ότι θα μεταστραφεί στον ρωμαιοκαθολισμό, αν ο πάπας του προσέφερε τον βασιλικό τίτλο. Ωστόσο, ως Ούγγρος υποτελής, ο Βουκάν σύντομα βρέθηκε μπλεγμένος σε σύγκρουση με τη Βουλγαρία. Το 1203 οι Βούλγαροι του επιτέθηκαν και κατέλαβαν το ανατολικό τμήμα της χώρας του με την πόλη του [[Νις (Σερβία)|Νις]]. Στο χάος που ακολούθησε τη βουλγαρική επίθεση, και χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα τη θρησκευτική μεταστροφή του Βουκάν, ο Στέφανος Β΄ κατάφερε να επιστρέψει στη Σερβία και να ανατρέψει τον Βουκάν το 1204.
-Με παρέμβαση του τρίτου αδελφού τους που ήταν ήδη αρχιεπίσκοπος ο Βουκάν γλίτωσε την οργή του Στέφανου και αφέθηκε να διοικεί τα πρότερα φέουδα του με τον τίτλο του Ζουπάνου. Αναφέρεται για τελευταία φορά το 1207. Πιστεύεται ότι πέθανε αμέσως μετά, επειδή ο γιος του Τζόρτζε αναφέρεται ως βασιλιάς το 1208.
+Με παρέμβαση του τρίτου αδελφού τους, που ήταν ήδη αρχιεπίσκοπος, ο Βουκάν γλίτωσε την οργή του Στέφανου και αφέθηκε να διοικεί τα πρότερα φέουδά του με τον τίτλο του Ζουπάνου. Αναφέρεται για τελευταία φορά το 1207. Πιστεύεται ότι πέθανε αμέσως μετά, επειδή ο γιος του Τζόρτζε αναφέρεται ως βασιλιάς το 1208.
 Ο Βουκάν είχε τουλάχιστον τρεις γιους από άγνωστη σύζυγό :
-* [[Τζόρτζε Νέμανιτς|Τζόρτζε]], ζουπάνος της Ντούγκλιας.
+* [[Τζόρτζε Νέμανιτς|Τζόρτζε]], ζουπάνος της Διοκλείας.
-* [[Στέφαν Βούκανοβιτς Νέμανιτς|Στέφαν]], ο οποίος ίδρυσε το μοναστήρι Μπράτσα το 1252.
+* [[Στέφαν Βούκανοβιτς Νέμανιτς|Στέφαν]], ο οποίος ίδρυσε το μοναστήρι της Μπράτσας το 1252.
-* [[Ντμίταρ Νέμανιτς|Ντμίταρ]], ο οποίος ίδρυσε το μοναστήρι της Νταβιντόβιτσα, και ήταν ακόμη ζωντανός στο 1286<ref>[http://www.archive.org/details/geschichtederser00jire, Konstantin Jirecek, Geschichte der Serben 1, Gotha 1911,p.290]</ref>.
+* [[Ντμίταρ Νέμανιτς|Ντμίταρ]], ο οποίος ίδρυσε το μοναστήρι της Νταβιντόβιτσας, και ήταν ακόμη ζωντανός στο 1286<ref>[http://www.archive.org/details/geschichtederser00jire, Konstantin Jirecek, Geschichte der Serben 1, Gotha 1911,p.290]</ref>.
 * [[Μλάντεν Νεμάνια|Μλάντεν]]<ref>Младен Лесковац, Александар Форишковић, Чедомир Попов, Српски биографски речник, Volume 2, Будућност, 2004, p. 407</ref>.