Θεόδωρος Σπανδουγίνος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 09:34, 1 Μαΐου 2019

Ο Θεόδωρος Σπανδουγίνος (Theodore Spandounes or Spandouginos) ήταν Έλληνας διπλωμάτης, ιστορικό και λόγιος του 16ου αιώνα, σύμβουλος του πάπα κι ένθερμος θιασώτης Σταυροφορίας ανακατάληψης ελληνικών εδαφών από τους Οθωμανούς.

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε ανάμεσα στο 1465 και το1480 στη Βενετία. Πατέρας του ήταν ο βυζαντινός στρατιωτικός Ματθαίος Σπανδουγίνος που εργαζόταν ως μισθοφόρος της Βενετίας και μητέρα του η Ευδοκία Καντακουζηνή από τον περιφανή οίκο των Καντακουζηνών κι ανιψιά της Άννας Νοταρά, που πριν την άλωση της Κωνσταντινούπολης κατέφυγε στην Ιταλία. Είχε τουλάχιστον δύο ακόμα αδέρφια, μια αδερφή κι ένα αδερφό που λεγόταν Αλέξανδρος^[1].

Η μητέρα του πέθανε οταν ήταν μικρός πριν το 1490, κι ο πατέρας του τον έστειλε στη μακρινή συγγενή της μητέρας του Μάρα Μπράνκοβιτς Καντακουζηνή στη Μακεδονία, κοντά στη Θεσσαλονίκη, όπου της ειχε παραχωρήσει έκταση ο σουλτάνος Μωάμεθ Β. Εκεί ο μικρός Θεόδωρος ανετράφη ως χριστιανός, ωστόσο έμαθε εκτός απο ελληνικά, τούρκικα και τα ήθη κι έθιμά τους.

Το 1503, επισκέφτηκε την Κωνσταντινούπολη για να βρει τον αδελφο του Αλέξανδρο, που σαν έμπορος είχε χρεωκοπήσει από τον πρόσφατο Βενετο-Τουρκικό πολέμο αφού οι Τούρκοι είχαν κατασχέσει το εμπόρευμα όλων των Βενετών εμπόρων. Όταν έφτασε έμαθε οτι ο αδερφός του δε ζούσε πια. Από το 1509, αναγκάστηκε να φύγει και από τη Βενετία κι έζησε στη Γαλλία, όπου γνωρίστηκε και με τον Ιανό Λάσκαρι. Κατα την περαμονή του εκεί, συνέγραψε το πρώτο βιβλίο ιστορίας που αφιέρωσε στο βασιλιά Λουδοβίκο ΙΒ'.

Πίστευε στις δυνατότητα συμμαχίας των Δυτικών για εκστρατεία κατά των Τούρκων και τον συγκινούσε το πνεύμα του Αναγεννησιακού ουμανισμού. Από τα γραπτά του προκύπτει οτι έχοντας επίγνωση της αρχοντικής βυζαντινής καταγωγής του, αγαπούσε το Γένος του αλλά δεν ήταν δογματικά εχθρικός προς τους Τούρκους, έχοντας κατανοήσει πολλά από τον πολιτισμό του^[1]. Ωστόσο δεν έπαψε να προειδοποιεί τους δυτικούς χριστιανούς για τον οθωμανικό κίνδυνο από την Ανατολή και να καλεί σε εκστρατεία. Χρησιμοποιούσε τον όρο "Ελλάδα" εννοώντας την πολιτισμένη Ευρώπη σε αντίθεση με την Ασία, θεωρώντας τον εαυτό του υπερασπιστή ενός πολιτισμού, όχι μόνο μιας χώρας. Είχε καλές σχέσεις με Πάπες και κορυφαία στελέχη της Καθολικής Εκκλησίας, και μάλιστα υπήρξε έμπιστος και σύμβουλος των Παπών Λέοντος Ι (1513-21) για τον οποίο έγραψε κ τη 2η έκδοση της ιστορίας του, του Κλήμεντος Ζ (1523-34) και του Παύλου Γ (1534-49). Ήλπιζε ότι αυτοί θα ηγούντο πολέμων για την εκδίωξη των Τούρκων από την Ευρώπη. Ήρθε σε σύγκρουση με τον πάπα Αδριανό ΣΤ', που δεν έδειχνε ενδιαφέρον για το σκοπό της Σταυροφορίας κ προσωρινά (1522-23) περιόρισε τη χορηγία προς τον Σπανδούνη. Κατηγόρησε τον Αδριανό ότι αμέλησε να υποστηρίξει τους Ιππότες του Αγ. Ιωάννου στη Ρόδο και συνέβαλε στην ήττα τους το 1522.

Το 1538 συνέγραψε την τρίτη και τελευταία έκδοση της ιστορίας του που παρουσίασε στα γαλλικά στο μετέπειτα βασιλιά Ερρίκο Β της Γαλλίας. Αυτή η έκδοση τυπώθηκε στη Λούκα της Τοσκάνης το 1550 κι ήταν σημαντική πηγή για την ιστορία που συνέγραψε ο ιστορικός Κωνσταντίνος Σάθας περί το 1890^[1]

Συγγράμματα

I Commentari di Theodoro Spandugino Cantecusino, gentilhuomo Constantinopolitano, dell' origine de prencipi Turchi, et de costumi di quella natione. Girenza, 1551. Ιστορικό έργο περί των Τούρκων σουλτάνων. Γράφηκε σε ιταλική γλώσσα.
και το Χρονικό της Ηπείρου, εκδοθέν από τον Γερμανό Καρλ Χοπφ.

Πηγές

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Spandounes Theodore, On the origin of the Ottoman emperors, translated and edited by Nicol Donald M., Cambridge Univ. Press, 1997, pp vii, viii., μετάφραση από το ιταλικό κείμενο του 1538, όπως εκδόθηκε από τον Κ.Ν. Σάθα (C.N.Sathas, Documents inedits relatifs a l' histoire de la Grece au moyen age, Paris, 1890)

Κωνσταντίνος Σάθας (1868). Νεοελληνική Φιλολογία: Βιογραφία των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων, από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής εθνεγερσίας (1453-1821). Αθήνα: Τυπογραφείο των τέκνων Ανδρέου Κορομηλά. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2009. }

[:0-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Spandounes Theodore, On the origin of the Ottoman emperors, translated and edited by Nicol Donald M., Cambridge Univ. Press, 1997, pp vii, viii., μετάφραση από το ιταλικό κείμενο του 1538, όπως εκδόθηκε από τον Κ.Ν. Σάθα (C.N.Sathas, Documents inedits relatifs a l' histoire de la Grece au moyen age, Paris, 1890)

[1]

@@ Γραμμή 1: / Γραμμή 1: @@
-Ο '''Θεόδωρος Σπανδουγίνος''' (''Theodore Spandounes'' or ''Spandouginos'') ήταν Έλληνας λόγιος του 16ου αιώνα.
+Ο '''Θεόδωρος Σπανδουγίνος''' (''Theodore Spandounes'' or ''Spandouginos'') ήταν Έλληνας διπλωμάτης, ιστορικό και λόγιος του 16ου αιώνα, σύμβουλος του πάπα κι ένθερμος θιασώτης Σταυροφορίας ανακατάληψης ελληνικών εδαφών από τους Οθωμανούς.
 == Βιογραφικά στοιχεία ==
-Καταγόταν από τον περιφανή οίκο των Καντακουζηνών. Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης κατέφυγε  στην Ιταλία. Γνώριζε την τουρκική γλώσσα και τα ήθη των Τούρκων και προειδοποιούσε τις δυτικές χώρες για τον κίνδυνο από την Ανατολή. Είχε καλές σχέσεις με Πάπες και κορυφαία στελέχη της Καθολικής Εκκλησίας, και μάλιστα υπήρξε έμπιστος και σύμβουλος των Παπών Πίου Λέοντος του 10ου (1513-21), Κλήμεντος του 7ου (1523-34) και Παύλου του 3ου (1534-49). Ήλπιζε ότι αυτοί θα ηγούντο πολέμων για την εκδίωξη των Τούρκων από την Ευρώπη. Αντίθετα ήταν απογοητευμένος με τον Πάπα Αδριανό τον 6ο (1522-3) ο οποίος δεν έδειξε ζήλο γι' αυτή την υπόθεση. Κατηγόρησε τον Αδριανό ότι αμέλησε να υποστηρίξει τους Ιππότες του Αγ. Ιωάννου στη Ρόδο και συνέβαλε στην ήττα τους.<ref>Spandounes Theodore, [http://books.google.se/books?id=OEvWBG6Ct3YC&printsec=frontcover&hl=el&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false ''On the origin of the Ottoman emperors'', translated and edited by Nicol Donald M., Cambridge Univ. Press, 1997, pp vii, viii.], μετάφραση από το ιταλικό κείμενο του 1538, όπως εκδόθηκε από τον Κ.Ν. Σάθα (C.N.Sathas, ''Documents inedits relatifs a l' histoire de la Grece au moyen age, Paris'', 1890)</ref>
+Γεννήθηκε ανάμεσα στο 1465 και το1480 στη Βενετία. Πατέρας του ήταν ο βυζαντινός στρατιωτικός Ματθαίος Σπανδουγίνος που εργαζόταν ως μισθοφόρος της [[Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας|Βενετίας]] και μητέρα του η Ευδοκία Καντακουζηνή από τον περιφανή οίκο των Καντακουζηνών κι ανιψιά της [[Άννα Νοταρά|Άννας Νοταρά]], που πριν την [[Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453)|άλωση της Κωνσταντινούπολης]] κατέφυγε στην Ιταλία. Είχε τουλάχιστον δύο ακόμα αδέρφια, μια αδερφή κι ένα αδερφό που λεγόταν Αλέξανδρος<ref name=":0">Spandounes Theodore, [http://books.google.se/books?id=OEvWBG6Ct3YC&printsec=frontcover&hl=el&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false ''On the origin of the Ottoman emperors'', translated and edited by Nicol Donald M., Cambridge Univ. Press, 1997, pp vii, viii.], μετάφραση από το ιταλικό κείμενο του 1538, όπως εκδόθηκε από τον Κ.Ν. Σάθα (C.N.Sathas, ''Documents inedits relatifs a l' histoire de la Grece au moyen age, Paris'', 1890)</ref>.
+Η μητέρα του πέθανε οταν ήταν μικρός πριν το 1490, κι ο πατέρας του τον έστειλε στη μακρινή συγγενή της μητέρας του [[Μάρα Μπράνκοβιτς|Μάρα Μπράνκοβιτς Καντακουζηνή]] στη Μακεδονία, κοντά στη Θεσσαλονίκη, όπου της ειχε παραχωρήσει έκταση ο σουλτάνος [[Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής|Μωάμεθ Β]]. Εκεί ο μικρός Θεόδωρος ανετράφη ως χριστιανός, ωστόσο έμαθε εκτός απο ελληνικά, τούρκικα και τα ήθη κι έθιμά τους.
+Το 1503, επισκέφτηκε την Κωνσταντινούπολη για να βρει τον αδελφο του Αλέξανδρο, που σαν έμπορος είχε χρεωκοπήσει από τον πρόσφατο Βενετο-Τουρκικό πολέμο αφού οι Τούρκοι είχαν κατασχέσει το εμπόρευμα όλων των Βενετών εμπόρων. Όταν έφτασε έμαθε οτι ο αδερφός του δε ζούσε πια. Από το 1509, αναγκάστηκε να φύγει και από τη Βενετία κι έζησε στη Γαλλία, όπου γνωρίστηκε και με τον [[Ιανός Λάσκαρις|Ιανό Λάσκαρι]]. Κατα την περαμονή του εκεί, συνέγραψε το πρώτο βιβλίο ιστορίας που αφιέρωσε στο βασιλιά [[Λουδοβίκος ΙΒ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκο ΙΒ']].
+Πίστευε στις δυνατότητα συμμαχίας των Δυτικών για εκστρατεία κατά των Τούρκων και τον συγκινούσε το πνεύμα του [[Αναγεννησιακός ουμανισμός|Αναγεννησιακού ουμανισμού]]. Από τα γραπτά του προκύπτει οτι έχοντας επίγνωση της αρχοντικής βυζαντινής καταγωγής του, αγαπούσε το Γένος του αλλά δεν ήταν δογματικά εχθρικός προς τους Τούρκους, έχοντας κατανοήσει πολλά από τον πολιτισμό του<ref name=":0" />. Ωστόσο δεν έπαψε να προειδοποιεί τους δυτικούς χριστιανούς για τον οθωμανικό κίνδυνο από την Ανατολή και να καλεί σε εκστρατεία. Χρησιμοποιούσε τον όρο "Ελλάδα" εννοώντας την πολιτισμένη Ευρώπη σε αντίθεση με την Ασία, θεωρώντας τον εαυτό του υπερασπιστή ενός πολιτισμού, όχι μόνο μιας χώρας.  Είχε καλές σχέσεις με Πάπες και κορυφαία στελέχη της Καθολικής Εκκλησίας, και μάλιστα υπήρξε έμπιστος και σύμβουλος των [[Πάπας Λέων Ι΄|Παπών Λέοντος Ι]] (1513-21) για τον οποίο έγραψε κ τη 2η έκδοση της ιστορίας του, του [[Πάπας Κλήμης Ζ΄|Κλήμεντος Ζ]] (1523-34) και του [[Πάπας Παύλος Γ΄|Παύλου Γ]] (1534-49). Ήλπιζε ότι αυτοί θα ηγούντο πολέμων για την εκδίωξη των Τούρκων από την Ευρώπη. Ήρθε σε σύγκρουση με τον [[Πάπας Αδριανός ΣΤ΄|πάπα Αδριανό ΣΤ']], που δεν έδειχνε ενδιαφέρον για το σκοπό της Σταυροφορίας κ προσωρινά (1522-23) περιόρισε τη χορηγία προς τον Σπανδούνη. Κατηγόρησε τον Αδριανό ότι αμέλησε να υποστηρίξει τους Ιππότες του Αγ. Ιωάννου στη Ρόδο και συνέβαλε στην ήττα τους το 1522.
+Το 1538 συνέγραψε την τρίτη και τελευταία έκδοση της ιστορίας του που παρουσίασε στα γαλλικά στο μετέπειτα βασιλιά [[Ερρίκος Β΄ της Γαλλίας|Ερρίκο Β της Γαλλίας]]. Αυτή η έκδοση τυπώθηκε στη Λούκα της Τοσκάνης το 1550 κι ήταν σημαντική πηγή για την ιστορία που συνέγραψε ο ιστορικός Κωνσταντίνος Σάθας περί το 1890<ref name=":0" />
 == Συγγράμματα ==
 * I Commentari di Theodoro Spandugino Cantecusino, gentilhuomo Constantinopolitano, dell' origine de prencipi Turchi, et de costumi di quella natione. Girenza, 1551. Ιστορικό έργο περί των Τούρκων σουλτάνων. Γράφηκε σε ιταλική γλώσσα.