Μικρό Κορίτσι σε Μπλε Πολυθρόνα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Aavindraa (συζήτηση | συνεισφορές)
Replacing superseded 'Mary Cassatt - Little Girl in a Blue Armchair - NGA 1983.1.18.jpg' with 'Cassat - Blue Armchair NGA.jpg'
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{Πλαίσιο πληροφοριών έργου τέχνης
{{Πλαίσιο πληροφοριών έργου τέχνης
| τίτλος = Μικρό Κορίτσι σε Μπλε Πολυθρόνα
| τίτλος = Μικρό Κορίτσι σε Μπλε Πολυθρόνα
| εικόνα = Mary Cassatt - Little Girl in a Blue Armchair - NGA 1983.1.18.jpg
| εικόνα = Cassat - Blue Armchair NGA.jpg
|μέγεθος_εικόνας = 300px
|μέγεθος_εικόνας = 300px
| ζωγράφος = [[Μαίρη Κάσατ]]
| ζωγράφος = [[Μαίρη Κάσατ]]

Έκδοση από την 19:47, 25 Μαρτίου 2018

Μικρό Κορίτσι σε Μπλε Πολυθρόνα
ΟνομασίαΜικρό Κορίτσι σε Μπλε Πολυθρόνα
ΔημιουργόςQ173223
Έτος δημιουργίας1878
ΕίδοςΛάδι σε μουσαμά
Ύψος88 εκ.
Πλάτος128.5 εκ.
ΜουσείοΕθνικής Πινακοθήκης της Τέχνης της Ουάσινγκτον
Σελίδα του Μουσείου
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο ζωγραφικός πίνακας Μικρό Κορίτσι σε Μπλε Πολυθρόνα (γαλλικά: Petite fille dans un fauteuil bleu) είναι μια ελαιογραφία του 1878 της Αμερικανίδας ζωγράφου, χαράκτριας, παστέλ, και ειδήμονα τέχνης, Μαίρη Κάσατ. Βρίσκεται στη συλλογή της Εθνικής Πινακοθήκης της Τέχνης της Ουάσινγκτον. Ο Εντγκάρ Ντεγκά έχει κάνει μερικές αλλαγές στο έργο.

Ο πίνακας

Ως το 1877, η Μαίρη Κάσατ είχε έρθει σε ανοιχτή σύγκρουση με το επίσημο Γαλλικό κατεστημένο Τέχνης και της είχαν απορρίψει και τις δύο συμμετοχές της για το Σαλόνι του Παρισιού του ίδιου έτους. Έτσι, όταν την ίδια χρονιά ο Εντγκάρ Ντεγκά την προσκάλεσε να ενταχθεί στην ομάδα των Ιμπρεσιονιστών, που ήταν παρόμοια δυσαρεστημένοι από το σύστημα του Σαλονιού, δέχτηκε με μεγάλη προθυμία.[1] Μια προγραμματισμένη έκθεση του 1878 δεν πραγματοποιήθηκε λόγω του ό,τι ο Ντεγκά θεώρησε πως θα υπήρχε ανταγωνισμός από την Παγκόσμια Έκθεση που λάμβανε χώρα στο Παρίσι εκείνη τη χρονιά, αλλά η Κάσατ κράτησε τα δικά της έργα και παρουσίασε μόνη της μια ντουζίνα ελαιογραφίες και παστέλ, στην Έκθεση των Ιμπρεσιονιστών την Άνοιξη του 1879. Δεν μπορεί να λεχθεί με βεβαιότητα ποια έργα ήταν αυτά, αλλά είναι πιθανό πως το Μικρό Κορίτσι σε Μπλε Πολυθρόνα ήταν ανάμεσά τους.[2]

Η Κάσατ υπέβαλε για συμμετοχή το έργο στην Πινακοθήκη του Αμερικανικού περιπτέρου στην Παγκόσμια Έκθεση του 1878, μαζί με ένα άλλο έργο το οποίο δεν δύναται να προσδιοριστεί. Προς μεγάλη της ενόχληση απορρίφθηκε, αν και το άλλο έργο έγινε δεκτό.[3] Εξέφρασε την ενόχλησή της σε μια επιστολή της το 1903, προς τον Παρισινό έμπορο έργων τέχνης Αμπρόζ Βολάντ, η οποία καθιστά σαφές το πόσο είχαν εμπλακεί ο Ντεγκά (παρέχοντας ακόμα και το μοντέλο, που ήταν η κόρη φίλων του): «Ήταν το πορτραίτο ενός φίλου του κύριου Ντεγκά. Είχα κάνει το παιδί στην πολυθρόνα το οποίο βρήκε καλό και με συμβούλεψε για το φόντο και ακόμα το δούλεψε ο ίδιος. Το υπέβαλα στο Αμερικανικό τμήμα της Μεγάλης Έκθεσης [του 1878] και το απέρριψαν... ήμουν έξαλλη, πόσο μάλλον γιατί το είχε δουλέψει και εκείνος. Εκείνη τη στιγμή φαινόταν νέο και η κριτική επιτροπή αποτελούνταν από τρία άτομα ένα εκ των οποίων ήταν φαρμακοποιός!»[4][5][6] Πράγματι, συχνά το έργο αναφέρεται ως παράδειγμα της επιρροής του Ντεγκά.[7][8]

Πρόσφατος καθαρισμός και υπέρυθρη φωτογράφηση που έγινε στην Εθνική Πινακοθήκη της Τέχνης έχει επιβεβαιώσει τη συμβολή του Ντεγκά.[9]

Ο πίνακας περιγράφεται πως «θαμπώνει με την κυρίαρχη απόχρωση του βαθύ τυρκουάζ» και έχει θεωρηθεί ότι είναι ένα αριστούργημα από την Κάρεν Ρόζεμπεργκ σε μία κριτική της για τους New York Times.[10]

Ο σκύλος που απεικονίζεται στον πίνακα, ξαπλωμένος στην πολυθρόνα δίπλα στο μικρό κορίτσι, είναι ένα Γκριφόν Βρυξελλών. Η Κάσατ πιθανώς γνώρισε αυτήν την ράτσα σκύλων, ενώ ήταν στην Αμβέρσα το 1873. Εν πάση περιπτώσει, ο Ντεγκά ήταν αυτός που της παρουσίασε ένα κουτάβι που είχε αγοράσει από έναν συνάδελφό τους ιμπρεσιονιστή τον Ludovic-Napoléon Lepic, έναν φιλόζωο και εκτροφέα σκύλων. H Κάσατ κράτησε την αγάπη της για τη συγκεκριμένη ράτσα για την υπόλοιπη ζωή της.[α][4][12][13] Ο πίνακας αγοράστηκε από την ζωγράφο από τον Αμπρόζ Βολάντ του Παρισιού και αργότερα περιήλθε στην κατοχή του Έκτορα Μπράμ του Παρισιού. Πωλήθηκε το 1963 στον κύριο και την κυρία Πωλ Μέλον. Εκείνοι το δάνεισαν στην Εθνική Πινακοθήκη για εκθέσεις και τελικά το 1983 της το έκαναν δωρεά .[14]


Παραπομπές

  1. Mathews 1994, σελίδες 98-114.
  2. American Paintings: A Catalogue of the Collection of the Metropolitan Museum of Art, Volume 2, σ. 632-4, στα Google Books
  3. Mathews 1994, σελίδες 131-2.
  4. 4,0 4,1 Bullard 1972, σελ. 24.
  5. Mathews 1994, σελίδες 125-6.
  6. «Mary Cassatt letter to Ambroise Vollard, ca. 1903». Archives of American Art. 
  7. «Little Girl in a Blue Armchair». National Gallery of Art, Washington D.C. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2013. 
  8. «Cassatt's Little Girl in a Blue Armchair». Smarthistory. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Δεκεμβρίου 2013. 
  9. Strasnick, Stephanie. «Degas and Cassatt: The Untold Story of Their Artistic Friendship». ARTnews. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Μαρτίου 2014. 
  10. Friendship Was Their Medium, Degas and Cassatt, Paired at the National Gallery, By KAREN ROSENBERG, MAY, NY Times, 29, 2014
  11. Mathews 1994, σελ. 344 n.14.
  12. Mathews 1994, σελ. 147.
  13. «Mary Cassatt was a fellow griffoniac». NYC Brussels Griffon (self-published). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2013. 
  14. «Little Girl in a Blue Armchair». National Gallery of Art, Washington D.C. 

Σημειώσεις

  1. Το κουτάβι ήταν πιθανώς εκείνο που ονόμασε Baptiste ή Batty και υπήρξε η μόνιμη συντροφιά της για την επόμενη δεκαετία.[11]

Βιβλιογραφία

" ignored (βοήθεια)

" ignored (βοήθεια)

  • Shackelford, George T.M. (1998). «Pas de Deux: Mary Cassatt and Edgar Degas». Στο: Barter, Judith A.. Mary Cassatt, modern woman / organized by Judith A. Barter ; with contributions by Erica E. Hirshler ... [et al.] New York: Abrams Books. σελίδες 109–43. ISBN 0810940892. LCCN 98007306.  Text "Harry N. Abrams, Inc.

" ignored (βοήθεια)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι