Μιλλερίτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 24: | Γραμμή 24: | ||
}} |
}} |
||
Ο '''μιλλερίτης''' (αγγλ. millerite) είναι [[θείο|θειούχο]] ορυκτό του [[Νικέλιο|νικελίου]]. Το όνομα τού αποδόθηκε προς τιμήν του Βρετανού καθηγητή του Κέμπριτζ ''William Hallowes Miller'' (1801–1880), ο οποίος ήταν ο πρώτος που μελέτησε κρυστάλλους του ορυκτού. Λόγω χρώματος και λάμψης μοιάζει ιδιαίτερα με [[σιδηροπυρίτης|σιδηροπυρίτη]], από τον οποίο διαφέρει στην υφή, γι' αυτό και αποκαλείται και "τριχοειδής σιδηροπυρίτης". Άλλα προσωνύμιά του είναι "τριχοπυρίτης" και "νικελιοπυρίτης". |
Ο '''μιλλερίτης''' (αγγλ. millerite) είναι [[θείο|θειούχο]] ορυκτό του [[Νικέλιο|νικελίου]]. Το όνομα τού αποδόθηκε προς τιμήν του Βρετανού καθηγητή του Κέμπριτζ ''William Hallowes Miller'' (1801–1880), ο οποίος ήταν ο πρώτος που μελέτησε κρυστάλλους του ορυκτού. Λόγω χρώματος και λάμψης μοιάζει ιδιαίτερα με [[σιδηροπυρίτης|σιδηροπυρίτη]], από τον οποίο διαφέρει στην υφή, γι' αυτό και αποκαλείται και "τριχοειδής σιδηροπυρίτης". Άλλα προσωνύμιά του είναι "τριχοπυρίτης" και "νικελιοπυρίτης".<ref>Όνομα αναγνωρισμένο από την ΙΜΑ "grandfathered"</ref> |
||
==Εμφάνιση, παραγενέσεις== |
|||
Συχνότερα ανευρίσκεται ως απόθεση χαμηλών θερμοκρασιών, σε κοιλότητες ασβεστολίθων ή καρμπονατιτών ή υπό μορφή διεισδυουσών μικρών φλεβών, καθώς και εντός [[βαρύτης|βαρύτη]]. Μπορεί, επίσης, να προέλθει από την εξαλλοίωση άλλων νικελιούχων ορυκτών. Έχει ανευρεθεί και σε ιζηματογενή πετρώματα, σχετιζόμενος με ανθρακοφόρες φλέβες. Σπανιότερα ανευρίσκεται και σε σερπεντινίτες. |
Συχνότερα ανευρίσκεται ως απόθεση χαμηλών θερμοκρασιών, σε κοιλότητες ασβεστολίθων ή καρμπονατιτών ή υπό μορφή διεισδυουσών μικρών φλεβών, καθώς και εντός [[βαρύτης|βαρύτη]]. Μπορεί, επίσης, να προέλθει από την εξαλλοίωση άλλων νικελιούχων ορυκτών. Έχει ανευρεθεί και σε ιζηματογενή πετρώματα, σχετιζόμενος με ανθρακοφόρες φλέβες. Σπανιότερα ανευρίσκεται και σε σερπεντινίτες. |
||
Γραμμή 32: | Γραμμή 33: | ||
Είναι ορυκτό με παγκόσμια εξάπλωση. Μερικές από τις σημαντικότερες εμφανίσεις του είναι στη [[Γερμανία]] (κυρίως [[Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία]] και [[Θουριγγία]]), το Kotalahti στη [[Φινλανδία]], το Kladno στην [[Τσεχία]], την περιοχή Glamorgan στην [[Ουαλία]], την [[Αυστρία]], τη [[Γαλλία]], το [[Έιρε]], τη [[Νορβηγία]], την [[Ιταλία]] (σύμπλεγμα [[Βεζούβιος|Βεζουβίου]], [[Καμπανία]]), την [[Ουκρανία]], τη [[Ρωσία]] (μέσα [[Ουράλια όρη]]), το [[Μαρόκο]], τη [[Γκάνα]], την [[Ανγκόλα]], τη [[Ζάμπια]], τη [[Νότια Αφρική]], το [[Ομάν]], πολλές Πολιτείες των [[ΗΠΑ]] και στη χερσόνησο Λαμπραντόρ του [[Καναδάς|Καναδά]]. |
Είναι ορυκτό με παγκόσμια εξάπλωση. Μερικές από τις σημαντικότερες εμφανίσεις του είναι στη [[Γερμανία]] (κυρίως [[Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία]] και [[Θουριγγία]]), το Kotalahti στη [[Φινλανδία]], το Kladno στην [[Τσεχία]], την περιοχή Glamorgan στην [[Ουαλία]], την [[Αυστρία]], τη [[Γαλλία]], το [[Έιρε]], τη [[Νορβηγία]], την [[Ιταλία]] (σύμπλεγμα [[Βεζούβιος|Βεζουβίου]], [[Καμπανία]]), την [[Ουκρανία]], τη [[Ρωσία]] (μέσα [[Ουράλια όρη]]), το [[Μαρόκο]], τη [[Γκάνα]], την [[Ανγκόλα]], τη [[Ζάμπια]], τη [[Νότια Αφρική]], το [[Ομάν]], πολλές Πολιτείες των [[ΗΠΑ]] και στη χερσόνησο Λαμπραντόρ του [[Καναδάς|Καναδά]]. |
||
Στην Ελλάδα ανευρίσκεται στα [[Μεταλλεία Λαυρίου]] (μεταλλείο km3 στον Άγιο Κωνσταντίνο) και στο όρος [[Βέρμιο]] στο [[Νομός Πέλλας|Νομό Πέλλας]]. |
Στην Ελλάδα ανευρίσκεται στα [[Μεταλλεία Λαυρίου]] (μεταλλείο «km3» στον Άγιο Κωνσταντίνο) και στο όρος [[Βέρμιο]] στο [[Νομός Πέλλας|Νομό Πέλλας]]. |
||
==Πηγές== |
==Πηγές== |
Έκδοση από την 12:25, 4 Μαΐου 2010
Γενικά | |
---|---|
Κατηγορία | Θειούχα |
Χημικός τύπος | NiS |
Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά | |
Πυκνότητα | 5,3 - 5,5 gr/cm3 |
Χρώμα | Βρονζοκίτρινο |
Σύστημα κρυστάλλωσης | Εξαγωνικό[1] |
Κρύσταλλοι | Τριχοειδείς μήκους μέχρι 7 εκ., ενίοτε περιεστραμμένοι δακτυλιοειδείς |
Υφή | Ινώδης, τριχοειδής που θυμίζει μπλεγμένα μαλλιά |
Διδυμία | Πιέσεως κατά {0112} |
Σκληρότητα | 3 - 2,5 |
Σχισμός | Τέλειος κατά {1011} και {0112} |
Θραύση | Ανώμαλη |
Λάμψη | Μεταλλική |
Γραμμή κόνεως | Πρασινομέλαινα |
Πλεοχρωισμός | Ασθενής στον αέρα, ισχυρότερος εντός ελαίου, κιτρινοπράσινος έως έντονος κίτρινος |
Διαφάνεια | Αδιαφανής |
Παρατηρήσεις | Οι τριχοειδείς κρύσταλλοι είναι εύκαμπτοι |
Ο μιλλερίτης (αγγλ. millerite) είναι θειούχο ορυκτό του νικελίου. Το όνομα τού αποδόθηκε προς τιμήν του Βρετανού καθηγητή του Κέμπριτζ William Hallowes Miller (1801–1880), ο οποίος ήταν ο πρώτος που μελέτησε κρυστάλλους του ορυκτού. Λόγω χρώματος και λάμψης μοιάζει ιδιαίτερα με σιδηροπυρίτη, από τον οποίο διαφέρει στην υφή, γι' αυτό και αποκαλείται και "τριχοειδής σιδηροπυρίτης". Άλλα προσωνύμιά του είναι "τριχοπυρίτης" και "νικελιοπυρίτης".[2]
Εμφάνιση, παραγενέσεις
Συχνότερα ανευρίσκεται ως απόθεση χαμηλών θερμοκρασιών, σε κοιλότητες ασβεστολίθων ή καρμπονατιτών ή υπό μορφή διεισδυουσών μικρών φλεβών, καθώς και εντός βαρύτη. Μπορεί, επίσης, να προέλθει από την εξαλλοίωση άλλων νικελιούχων ορυκτών. Έχει ανευρεθεί και σε ιζηματογενή πετρώματα, σχετιζόμενος με ανθρακοφόρες φλέβες. Σπανιότερα ανευρίσκεται και σε σερπεντινίτες.
Ορυκτά με τα οποία συνδέεται είναι ο γερσδορφίτης, ο πολυδυμίτης, ο νικελίνης, ο γαληνίτης, ο σφαλερίτης, ο σιδηροπυρίτης, ο χαλκοπυρίτης, ο πυρροτίτης, ο πεντλανδίτης, ο κουβανίτης, ο ασβεστίτης, ο δολομίτης, ο σιδηρίτης, ο βαρύτης και ο ανκερίτης.
Είναι ορυκτό με παγκόσμια εξάπλωση. Μερικές από τις σημαντικότερες εμφανίσεις του είναι στη Γερμανία (κυρίως Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία και Θουριγγία), το Kotalahti στη Φινλανδία, το Kladno στην Τσεχία, την περιοχή Glamorgan στην Ουαλία, την Αυστρία, τη Γαλλία, το Έιρε, τη Νορβηγία, την Ιταλία (σύμπλεγμα Βεζουβίου, Καμπανία), την Ουκρανία, τη Ρωσία (μέσα Ουράλια όρη), το Μαρόκο, τη Γκάνα, την Ανγκόλα, τη Ζάμπια, τη Νότια Αφρική, το Ομάν, πολλές Πολιτείες των ΗΠΑ και στη χερσόνησο Λαμπραντόρ του Καναδά.
Στην Ελλάδα ανευρίσκεται στα Μεταλλεία Λαυρίου (μεταλλείο «km3» στον Άγιο Κωνσταντίνο) και στο όρος Βέρμιο στο Νομό Πέλλας.
Πηγές
Δείτε επίσης
Βιβλιογραφία
- James Dwight Dana, Manual of Mineralogy and Lithology, Containing the Elements of the Science of Minerals and Rocks, READ BOOKS, 2008 ISBN 1443742244
- Frederick H. Pough, Roger Tory Peterson, Jeffrey (PHT) Scovil, A Field Guide to Rocks and Minerals, Houghton Mifflin Harcourt, 1988 ISBN 039591096X
- Walter Schumann, R. Bradshaw, K. A. G. Mills, Handbook of Rocks, Minerals and Gemstones, Houghton Mifflin Harcourt, 1993 ISBN 0395511372