Γουέλφος της Καρινθίας
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Γουέλφος της Καρινθίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 11ος αιώνας |
| Θάνατος | 13 Νοεμβρίου 1055 ή 12 Νοεμβρίου 1055[1] Ruine Altbodman |
| Τόπος ταφής | Weingarten Abbey |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Γουέλφος Β΄ της Σουαβίας[2] και Ίμιτσα του Λουξεμβούργου[2] |
| Αδέλφια | Κουνιγούνδη του Άλτντορφ |
| Οικογένεια | Οίκος των Γουέλφων |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γουέλφος (Γ΄), γερμ. Welf III (απεβ. 13 Νοεμβρίου 1055) από τον Οίκο των Παλαιών Γουέλφων ήταν δούκας της Καρινθίας & μάργραβος της Βερόνας (1047-1055) και ο τελευταίος άρρην του Οίκου του. Είναι ο τρίτος με το όνομα αυτό στους Παλαιούς Γουέλφους.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν ο μόνος γιος του Γουέλφου Β΄ κόμη της Σουαβίας και της Ίμιτσας των Αρντέν-Λουξεμβούργου, κόρης του Φρειδερίκου κόμη του Μόζελγκαου. Ο Φρειδερίκος είχε αδελφή την Κουνιγούνδη, σύζυγο του Ερρίκου Β΄ της Γερμανίας.
Το 1030 διαδέχθηκε το πατέρα του ως κόμης της Σουαβίας και στις κτήσεις του στη Βαυαρία. Η θεία του Ρίχιλντ του Άλτντορφ (αδελφή του πατέρα του), χήρα και κληρονόμος του Άνταλμπερτ Β΄ κόμη του Έμπερσμπερκ, του μεταβίβασε την κομητεία το 1045. Το 1039 απεβίωσε ο Κορράδος Β΄ των Σαλίων δούκας της Καρινθίας και το δουκάτο περιήλθε στον Ερρίκο Γ΄ της Γερμανίας (γιο τού εξαδέλφου τού δούκα). Μάλλον με την παρέμβαση της Ίμιτσα, ο βασιλιάς παραχώρησε το δουκάτο της Καρινθίας (που συνοδευόταν από τη γειτονική μαρκιωνία της Βερόνας) στον Γουέλφο.
Συνόδευσε τον Ερρίκο Γ΄, μαζί με τον Μπρετίσλαφ Α΄ της Βοημίας, στην εκστρατεία τού 1051 εναντίον τού Ανδρέα Α΄ της Ουγγαρίας. Όμως αργότερα στράφηκε εναντίον τού βασιλιά και ενεπλάκη στη συνωμοσία του εκτοπισθέντος Κορράδου Α΄ των Ετσονιδών δούκα της Βαυαρίας, ο οποίος με τη βοήθεια Ούγγρων λεηλάτησε τη μαρκιωνία της Στυρίας στην Καρινθία. Ο Γουέλφος ασθένησε και από την κλίνη που βρισκόταν, αποκάλυψε το σχέδιο δολοφονίας του Ερρίκου Γ΄, έτσι το εγχείρημα απέτυχε.
Απεβίωσε στο κάστρο Μπόντμαν στη λίμνη Κωνσταντία το 1055· ήταν άγαμος και ο τελευταίος άρρην του Οίκου του. Παραχώρησε τις κτήσεις στη Σουαβία και τη Βαυαρία στη μητέρα του, που τότε ήταν ηγουμένη του αββαείου Βάινγκαρτεν στο Άλτντορφ, η οποία με τη σειρά της τις παραχώρησε στον εγγονό της Γουέλφο Α΄, γιο της κόρης της Κουνιγκούντε. Αυτός ανήκε στον πρεσβύτερο κλάδο των Έστε και έγινε ο ιδρυτής του (νεότερου) Οίκου των Γουέλφων. Η Καρινθία (με τη Βερόνα) δόθηκε από τον βασιλιά στον Κορράδο Γ΄ των Ετσονιδών, μάλλον εξάδελφο του πατέρα του.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- E. Steindorff, Jahrbücher des Deutschen Reichs unter Heinrich III., 2 vols. (Leipzig, 1874-1881), accessible online at: archive.org
B. Schneidmüller, Die Welfen. Herrschaft und Erinnerung (819–1252). (Stuttgart, 2000) H. Dopsch, ‘Welf III und Kärnten’ in D. Bauer, et al., eds., Welf IV. - Schlüsselfigur einer Wendezeit: Regionale und europäische Perspektiven (Munich, 2004), pp. 84–128.