Γουέλφος ΣΤ΄ της Τοσκάνης
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Γουέλφος ΣΤ΄ | |
|---|---|
 | |
μαρκήσιος της Τοσκάνης και δούκας του Σπολέτο | |
| Περίοδος | 1152- 1160, 1167-1173 |
| Προκάτοχος | Ερρίκος Ι΄ της Βαυαρίας |
| Διάδοχος | Φίλιππος της Σουαβίας |
| Γέννηση | 1115 |
| Θάνατος | 15 Δεκεμβρίου 1191 (ετών 76) |
| Τόπος ταφής | αββαείο Σταϊνγκάρντεν, Βαυαρία |
| Σύζυγος | Ούτα του Σάουενμπουργκ |
| Επίγονοι | Γουέλφος Ζ΄ |
| Οίκος | Γουέλφων |
| Πατέρας | Ερρίκος Θ΄ της Βαυαρίας |
| Μητέρα | Βουλφχίλδη της Σαξονίας των Μπίλουνγκ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Γουέλφος ΣΤ΄ (1115 – 15 Δεκεμβρίου 1191) από τον Οίκο των Γουέλφων, ήταν μαρκήσιος (margrave) της Τοσκάνης, δούκας του Σπολέτο και πρίγκιπας της Σαρδηνίας (1152-60, 67-73).
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν ο 3ος γιος του Ερρίκου Θ΄ του μαύρου δούκα της Βαυαρίας και της Βουλφχίλδης των Μπίλουνγκ, κόρης του Μάγκνους δούκα της Σαξονίας, κυρίας του Λύνεμπουργκ. Ο πρωτότοκος Κορράδος ακολούθησε εκκλησιαστική σταδιοδρομία, ο αδελφός του Ερρίκος Ι΄ ο υπερήφανος έλαβε τα δουκάτα της Βαυαρίας και της Σαξονίας και ο Γουέλφος ΣΤ΄ τις πατρικές κτήσεις στη Σουαβία, δηλ. τις κομητείες του Άλτορφ και του Ράβενσμπουργκ.
Μετά από πρόταση του αδελφού του Ερρίκου Ι΄, νυμφεύτηκε μια από τις πιο πλούσιες κληρονόμους της Γερμανίας, την Ούτα κόμισσα του Σάουενμπεργκ, κόρη του Γκόντφριντ του Καλφ, παλατινού κόμη του Ρήνου. Όταν το 1311 απεβίωσε ο πεθερός του, διαφώνησε με τον ανιψιό του Γκόντφριντ για το ποιος θα κληρονομήσει το Καλφ. Η αδελφή του Γουέλφου ΣΤ΄, η Ιουδήθ, είχε γιο τον Φρειδερίκο Α΄ Χοενστάουφεν μετέπειτα βασιλιά της Γερμανίας, ο οποίος ήταν μόλις 7 έτη μικρότερός του.
Το 1142 ο Κορράδος Γ΄, βασιλιάς της Γερμανίας, κατάσχεσε το δουκάτο της Βαυαρίας και ο Γουέλφος ΣΤ΄ ενώθηκε με τον αδελφό του εναντίον του βασιλιά, όμως στη μάχη του Φλόχμπεργκ (1150) ηττήθηκαν. Το 1152 οι Γουέλφοι ειρήνευσαν με τους Χοενστάουφεν. Το ίδιο έτος ο Φρειδερίκος Α΄ εκλέχθηκε βασιλιάς και απέδωσε το 1156 το δουκάτο της Βαυαρίας στον Ερρίκο τον λέοντα. Στον Γουέλφο ΣΤ΄, αρχηγό των Γουέλφων, έδωσε το δουκάτο του Σπολέτο, τη μαρκιωνία της Τοσκάνης, το πριγκιπάτο της Σαρδηνίας και άλλες κτήσεις στην Ιταλία, που πριν είχαν αφαιρεθεί από τον αδελφό του.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1150 ο Γουέλφος ΣΤ΄ και ο γιος του Γουέλφος Ζ΄ ήρθε σε διαμάχη με τον Ούγο παλατινό κόμη της Σουαβίας. Η αντιπαράθεση κορυφώθηκε το 1164-66 και έληξε με απόφαση του βασιλιά, ο οποίος ήταν με το μέρος του Γουέλφου ΣΤ΄.
Ο γιος του Γουέλφος Ζ΄ ακολούθησε τον Φρειδερίκο Α΄ στην εκστρατεία εναντίον του πάπα Αλεξάνδρου Γ΄, αλλά εκεί ασθένησε από ελονοσία και απεβίωσε το 1167. Ήταν ο μόνος γιος του Γουέλφου ΣΤ΄. Όταν έμαθε το συμβάν ο Ερρίκος ο λέων, ζήτησε να κληρονομήσει τις κτήσεις στη Σουαβία, που ανήκαν από παλιά στους Γουέλφους. Ο Γουέλφος ΣΤ΄ πρότεινε να τις πωλήσει σε αυτόν, αλλά ο ανιψιός του δεν μπόρεσε να μαζέψει το ποσό, που ήταν μεγάλο. Ανέλαβε πάλι τις Ιταλικές κτήσεις, αλλά το 1173 τις έδωσε στον ανιψιό του Φρειδερίκο Α΄.
Το 1176 ο Ερρίκος ο λέων δεν ακολούθησε τον Φρειδερίκο Α΄ στην εκστρατεία του στην Ιταλία. Ο βασιλιάς υπέστη εκεί πανωλεθρία και όταν επέστρεψε το 1179, του αφαίρεσε τα δουκάτα της Βαυαρίας και της Σαξονίας. Του έμεινε το Μπράουνσβαϊγκ (από τη μητέρα του) και το Λύνεμπουργκ (από τη μάμμη του Βουλφχίλντα των Μπίλουνγκ), που ήταν ελεύθερα φεουδαρχικά (μη υποτελή). Το 1191 απεβίωσε ο Γουέλφος ΣΤ΄ και κληροδότησε τις πατρικές κτήσεις της Σουαβίας στο γιο του Φρειδερίκου Α΄, Φίλιππο.
Ο Γουέλφος ΣΤ΄ ήταν δωρητής εκκλησιών και ίδρυσε το αβαείο Σταϊνγκάρντεν στη Βαυαρία, των ιερέων που ζούσαν με τον Κανόνα του Πρεμοντρέ. Εκεί ετάφη ο γιος του και έπειτα ο ίδιος. Ήταν αυτός που παρήγγειλε τη συγγραφή της Ιστορίας των Γουέλφων, ένα μεσαιωνικό χρονικό για τον Οίκο του.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύθηκε την Ούτα, κόρη του Γκόντφρεϋ του Καλφ και είχε έναν γιο:
- Γουέλφος Ζ΄ π. 1135-1167 μαρκήσιος της Τοσκάνης και δούκας του Σπολέτο.
Πινακοθήκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
Τοιχογραφία του ιδρυτή στο στο αβαείο Στάινγκαρντεν. -
Ο Γουέλφος ΣΤ' κρατά ομοίωμα του αββαείου Στάιnγκαρντεν -
"Guelpho VI, frat. Henrici Superbi, marchio Tusciae, fundator monasterii Steingaden, morit an. M C XC I", δηλ. O Γουέλφος ΣΤ΄ (αδελφός του Ερρίκου Ι΄ του Υπερήφανου) μαρκίων του Τοσκάνης, ιδρυτής του μοναστηριού Στάινγκαρντεν, απεβ. έτος 1191.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Knödler, Julia (2010): "Germany: Narrative (1125–1250)". In Rogers, Clifford J. The Oxford Encyclopedia of Medieval Warfare and Military Technology. 2. New York: Oxford University Press. pp. 176–85
- Fuhrmann, Horst (1986): Germany in the High Middle Ages: c.1050–1200. Cambridge: Cambridge University Press.
|