Γουέι Τζινσένγκ
| Γουέι Τζινσένγκ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | 魏京生 (Κινεζικά) |
| Γέννηση | 20 Μαΐου 1950[1][2][3] Πεκίνο |
| Κατοικία | Πεκίνο Νέα Υόρκη Ουάσινγκτον |
| Χώρα πολιτογράφησης | Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | High School Affiliated to Renmin University of China |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αγωνιστής/στρια υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων συγγραφέας[4] |
| Εργοδότης | Beijing Zoo (1973–1979) Πανεπιστήμιο Κολούμπια (1997–2000) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Βραβείο Ζαχάρωφ (1996) Βραβείο Διεθνούς Αμνηστίας για τα δικαιώματα του ανθρώπου (1998) Βραβείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Ρόμπερτ Φ. Κένεντι (1996) Βραβείο Πάλμε (1994) Μετάλλιο της Ελευθερίας Τρούμαν-Ρήγκαν (2000) |
| Ιστότοπος | |
| www | |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γουέι Τζινσένγκ (κινέζικα 魏京生 , πινγίν Wèi Jīngshēng), ο «πατέρας του κινεζικού δημοκρατικού κινήματος», ζει εξόριστος, αλλά παραμένει δραστήριος ηγέτης της αντίστασης κατά του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Κίνα.[5]
Είναι συγγραφέας του βιβλίου «Το κουράγιο της ανεξαρτησίας: επιστολές από τη φυλακή και άλλα γραπτά», μια συλλογή άρθρων που έγραψε αρχικά σε χαρτί υγείας στη φυλακή και έχουν δημοσιευτεί πλέον σε καμιά δεκαριά και πλέον γλώσσες.[5]
Καταδικάστηκε σε φυλάκιση δύο φορές για 29 χρόνια συνολικά και εξέτισε πάνω από 18 χρόνια για τις δραστηριότητες και τα γραπτά του υπέρ της δημοκρατίας, συμπεριλαμβανομένου του ανατρεπτικού δοκιμίου του «Ο πέμπτος εκσυγχρονισμός: της Δημοκρατίας» το 1978. Το δοκίμιο αυτό ξεκίνησε ως μια ενυπόγραφη αφίσα στον «Τοίχο της Δημοκρατίας» στο Πεκίνο, όπου εργάτες, καλλιτέχνες και διανοούμενοι ασκούσαν το δικαίωμά τους στην ελευθερία της έκφρασης. Το δοκίμιο του Γουέι προκάλεσε αίσθηση, όχι μόνο επειδή έβαλε ανοιχτά κατά της «λαϊκής δημοκρατικής δικτατορίας» των κομμουνιστών, αλλά επειδή τόλμησε να το υπογράψει με το πραγματικό του όνομα και στοιχεία επικοινωνίας.[5]
Αρθρογραφώντας το 1979 στο παράνομο περιοδικό «Εξερευνήσεις» (探索), του οποίου ιδρυτής και συντάκτης ήταν ο ίδιος, ο Γουέι έγραψε το άρθρο «Δημοκρατία ή νέα δικτατορία;», όπου κατονόμαζε τον τότε ηγέτη των κομμουνιστών Ντενγκ Σιαοπίνγκ ως τον νέο δικτάτορα. Ο Γουέι συνελήφθη μερικές ημέρες αργότερα και καταδικάστηκε για «αντεπαναστατικά εγκλήματα» με αποτέλεσμα να φυλακιστεί για 15 χρόνια. Πρώτα καταδικάστηκε σε θάνατο, μετά κρατήθηκε σε απομόνωση και στη συνέχεια μεταφέρθηκε σε στρατόπεδα καταναγκαστικών έργων υπό αυστηρή επιτήρηση μέχρι το 1993, οπότε και αφέθηκε ελεύθερος καθώς η Κίνα είχε αποφασίσει να διεκδικήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000.[5]
Μέσα σε έξι μήνες από την απελευθέρωσή του συνελήφθη για δεύτερη φορά, δικάστηκε εκ νέου και καταδικάστηκε σε 14ετή φυλάκιση για «αντεπαναστατικά εγκλήματα». Όταν του απονεμήθηκε το Βραβείο Ζαχάρωφ, το 1996, βρισκόταν ακόμα στη φυλακή. Το 1997, κατόπιν επίμονων διεθνών πιέσεων, μεταξύ άλλων και από τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, ο Γουέι αποφυλακίσθηκε και απελάθηκε άμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Υποστηρίζει ότι δεν απελευθερώθηκε, αλλά ότι η εξορία του αποτελεί περαιτέρω τιμωρία του. Από την Ουάσινγκτον, ο Γουέι ηγείται του Ιδρύματος Γουέι Τζινσένγκ, του Δημοκρατικού Συνασπισμού του Κινέζων του Εξωτερικού για τη Δημοκρατία και του Ασιατικού Συνασπισμού για τη Δημοκρατία, και εξακολουθεί να είναι μια ενεργή και ισχυρή φωνή υπέρ της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα.[5]
Έχει συμμετάσχει ενεργά σε διασκέψεις του Δικτύου Βραβείου Ζαχάρωφ, ζητώντας ευρωπαϊκή και διεθνή στήριξη για την απελευθέρωση υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που κρατούνται στην Κίνα.[5]
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) SNAC. w6j973g2. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. wei-jingsheng. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 (Γερμανικά) Munzinger Personen. 00000022393. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2019.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 «Το βιβλίο των βραβευθέντων με το βραβείο Ζαχάρωφ 2016», Λουξεμβούργο: Υπηρεσία Εκδόσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 2016, ISBN 978-92-823-9592-9, σελ. 70-71 [1] Σημείωση πνευματικών δικαιωμάτων: «Επιτρέπεται η αναπαραγωγή με αναφορά της πηγής». Επιτρέπεται ελεύθερα η επαναχρησιμοποίηση με αναφορά της πηγής, με βάση την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής 2011/833/EU Αρχειοθετήθηκε 2015-10-24 στο Wayback Machine.