Γιόχαν Ρόιχλιν
| Γιόχαν Ρόιχλιν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Johannes Reuchlin (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 29 Ιανουαρίου 1455[1] Πφόρτσχαϊμ[2] |
| Θάνατος | 30 Ιουνίου 1522[1][3] Στουτγκάρδη[4] |
| Τόπος ταφής | Leonhardskirche |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γερμανικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα[5] Εβραϊκά Γερμανικά[6] |
| Σπουδές | Παλαιό πανεπιστήμιο της Ορλεάνης Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ[7] Πανεπιστήμιο της Βασιλείας[8] Πανεπιστήμιο του Πουατιέ[8] Πανεπιστήμιο της Ορλεάνης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | φιλόσοφος θεολόγος συγγραφέας[9] μεταφραστής διδάσκων πανεπιστημίου νομικός |
| Εργοδότης | Πανεπιστήμιο του Τύμπιγκεν Πανεπιστήμιο της Βασιλείας Πανεπιστήμιο του Ίνγκολστατ[10] |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Georg Reuchlin[11] και Elisabeth Eck[11] |
| Αδέλφια | Dionysius Reuchlin |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γιόχαν Ρόιχλιν (γνωστός και εξελληνισμένα ως Ιωάννης Καπνίων, γερμ. Johann Reuchlin, Πφορτσχάιμ 29 Ιανουαρίου 1455 - Στουτγκάρδη 30 Ιουνίου 1522) ήταν Γερμανός λόγιος ανθρωπιστής, νομικός, ακαδημαϊκός και μελετητής ελληνικών κι εβραϊκών έργων.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 1455 στο Πφόρτσχαϊμ της Βυρτεμβέργης, σήμερα στη νότια Γερμανίας. Ο πατέρας του εργαζόταν σε μοναστήρι και σ'αυτό έλαβε κι ο μικρός Γιόχαν την εγκύκλια μόρφωσή του κι έμαθε καλά λατινικά.
Σπούδασε νομικά στην Ορλεάνη της Γαλλίας. Έμαθε ελληνικά από τον Ανδρόνικο Κοντοβλάκα[12] στη Βασιλεία το 1476/77, το Γεώργιο Ερμώνυμο στο Παρίσι το 1478 (με βάση τη γραμματική του Θεόδωρου Γαζή) και το Δημήτριο Χαλκοκονδύλη στη Φλωρεντία (περιπου 1482). Μετέφρασε πολλά ελληνικά έργα στα γερμανικά, κάνοντάς τα γνωστά για πρώτη φορά στη γερμανόφωνη Ευρώπη, κυρίως έργα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, προάγωντας τον Αναγεννησιακό ουμανισμό.
Ήξερε τόσο καλά ελληνικά κι αγαπούσε τόσο τη γλώσσα, που κάποτε στην Ιταλία οι φίλοι του του έδωσαν το προσωνύμιο Καπνίων[13] (Rauch=καπνός στα γερμανικά). Σε φιλολογική διαμάχη με τον Έρασμο, επέμενε στη διατήρηση της βυζαντινής ή ιωτακιστικής προφοράς της αρχαία ελληνικής γλώσσας (που αποκλήθηκε ροϊχλίνεια), ενώ ο Έρασμος ευνοούσε τη διατήρηση της αρχαίας (ητακιστικής) προφοράς.
Από το 1482 ως το 1496 υπηρέτησε τον Έμπερχαρτ Α της Βυρτεμβέργης σα γραμματέας και νομικός σύμβουλος και ταξίδεψε γι' αυτό συχνά στην Ιταλία, όπου ήρθε σ' επαφή στη Ρώμη με τον πάπα Σιξτο Δ και στη Φλωρεντία με σημαντικούς ουμανιστές όπως τον Άντζελο Πολιτσιάνο, το Μαρσίλιο Φιτσίνο, το Τζιοβάννι Πικο ντελλά Μιράντολα και το Δημήτριο Χαλκοκονδύλη.
Το 1498 ταξίδεψε στη Βενετία, όπου συνάντησε τον Άλδο Μανούτιο[14], που με το Μάρκο Μουσούρο, το Ζαχαρία Καλλιέργη και το Νικόλαο Βλαστό εξέδωσαν για πρώτη φορά ελληνικά έργα σε έντυπη, βιβλιοδετημένη μορφή, αρκετά από τα οποία αγόρασε.
Μετά το 1500 έζησε στη Χαιδελβέργη εργαζόμενος ως δικαστικός. Στα χρόνια αυτά σημείωσε εξίσου μεγάλη πρόοδο στην εβραϊκή γλώσσα και στη διδασκαλία της Καμπάλα.
Εγγονός της αδερφής του υπήρξε ο Φίλιππος Μελάγχθων[13]τον οποίο δίδαξε ελληνικά από το 1508 όταν ο μικρός ήρθε να μείνει σπίτι του όταν έχασε τον πατέρα του. Χρησιμοποίησε γι' αυτό με τη γραμματική του Κωνταντίνου Λάσκαρι. Η στενή τους σχέση διατηρήθηκε σχεδόν ως το τέλος της ζωής του.
Το 1518 του προτάθηκε η νέα έδρα Ελληνικών του Πανεπιστημίου της Βιττεμβέργης, ωστόσο αρνήθηκε λόγω της μεγάλης ηλικίας του και πρότεινε στη θέση του το νεαρό Φίλιππο, που έτσι έγινε συνάδελφος του Μαρτίνου Λούθηρου.
Παρ' ολ'αυτά το 1520 άλλαξε γνώμη και δίδαξε εβραϊκά στο Πανεπιστήμιο του Ίνγκολσταντ και το 1521 ελληνικά κι εβραϊκά στο Πανεπιστήμιο του Τύμπινγκεν. Την ίδια χρονιά ήρθε σε σύγκρουση με τις μεταρρυθμιστικές ιδέες του Φίλιππου Μελάγχθωνα και του Λούθηρου, διακόπτωντας την αλληλογραφία με τον πρώτο.
Χειροτονήθηκε κληρικός και λίγους μήνες μετά πέθανε στις 30 Ιουνίου 1522 στη Στουτγκάρδη σε ηλικία 67 ετών. Την πλούσια βιβλιοθήκη του δεν την άφησε στον Μελάγχθων όπως αυτός ήλπιζε, αλλά στο μοναστήρι του Αγ.Μιχαήλ στο Πφόρτσχαϊμ.
Στην επιτύμβια στήλη του, που είχε παραγγείλει ήδη από το 1501, είχε γράψει μια φράση στα λατινικά, μια λέξη στα εβραϊκά και πάνω δεξιά την ελληνική λέξη ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118744658. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12359330x. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ CONOR.SI. 37567587.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12359330x. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2019.
- ↑ 8,0 8,1 (Αγγλικά) Mathematics Genealogy Project.
- ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2019.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ «Chisholm, Hugh, (22 Feb. 1866–29 Sept. 1924), Editor of the Encyclopædia Britannica (10th, 11th and 12th editions)». Who Was Who (Oxford University Press). 2007-12-01. http://dx.doi.org/10.1093/ww/9780199540884.013.u194658.
- ↑ 13,0 13,1 «The Encyclopaedia Britannica: A Dictionary of Arts, Sciences, Literature, and General Information». Nature 85 (2153): 431–432. 1911-02. doi:. ISSN 0028-0836. http://dx.doi.org/10.1038/085431a0.
- ↑ Willi, Hans-Peter. (2011). Reuchlin im Streit um die Bücher der Juden : zum 500jährigen Jubiläum des "Augenspiegel". Buchhandlung H.P. Willi. ISBN 9783933736024. 792795145.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Johannes Reuchlin στο Wikimedia Commons
|