Γιόχαν Άνσελμ Φόιερμπαχ
| Γιόχαν Άνσελμ Φόιερμπαχ | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Paul Johann Anselm von Feuerbach (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 14 Νοεμβρίου 1775[1][2][3] Χάινιχεν |
| Θάνατος | 29 Μαΐου 1833[1][2][3] Φραγκφούρτη[4][5] |
| Υπηκοότητα | Σαξονία-Βαϊμάρη-Άισεναχ |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Ιένας |
| Τέκνα | Λούντβιχ Φόιερμπαχ, Joseph Anselm Feuerbach, Karl Wilhelm Feuerbach και Friedrich Feuerbach |
| Γονείς | Johann Anselm Feuerbach |
| Βραβεύσεις | Τάγμα της Τιμής του Βαυαρικού Στέμματος, τάγμα του στέμματος της Βυρτεμβέργης και Τάγμα του Λευκού Γερακιού |
| Επιστημονική σταδιοδρομία | |
| Ερευνητικός τομέας | εγκληματολογία |
| Αξίωμα | δικαστής |
| Ιδιότητα | νομικός, φιλόσοφος, διδάσκων πανεπιστημίου, δικαστής, καθηγητής νομικής και συγγραφέας |
| Ακαδημαϊκός τίτλος | διδακτορικό δίπλωμα |
| δεδομένα () | |
Ο Γιόχαν Άνσελμ Φόιερμπαχ, (γερμ. Paul Johann Anselm Ritter von Feuerbach) (1775) Hainichen της Σαξωνίας, κοντά στην Ιένα - (1833) Φρανκφούρτη, ήταν Γερμανός μελετητής του Ποινικού Δικαίου. Είναι πατέρας του φιλοσόφου Λούντβιχ Φόιερμπαχ και του μαθηματικού και γεωμέτρη Κάρολου Βίλχεμ Φρόιμπαχ και παππούς του ζωγράφου Ανσέλμ Φόιερμπαχ που ζωγράφισε και την Ιφιγένεια εν Ταύροις.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πραγματοποίησε τις εγκύκλιες σπουδές του στην Φραγκφούρτη όπου είχε μετακομίσει μετά τη γέννησή του η οικογένειά του. Παρά την κακή του υγεία και τη φτώχεια του σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Ιένας όπου ανακηρύχθηκε το 1795 διδάκτωρ της φιλοσοφίας. Έγινε γνωστός στα 23 του χρόνια, όταν άσκησε έντονη κριτική στο έργο του Τόμας Χομπς για τη θεωρία της δύναμης της πολιτικής εξουσίας. Έγινε ευρύτερα όμως γνωστός με τις διαλέξεις του για την ποινική νομολογία.
Tα έτη (1790-1800) δημοσίευσε το ρηξικέλευθο έργο του «Αναθεώρηση των θεμελιωδών αρχών του Ποινικού Δικαίου», ενώ το 1801 την πρώτη έκδοση του εγχειριδίου του Ποινικού Δικαίου και το 1804 την «κριτική» του επί του σχεδίου του Βαυαρικού Ποινικού Κώδικα που σενετέλεσε να μετακληθεί στο Μόναχο και να επιφορτισθεί με την σύνταξή του. Με τον Φοϋρμπάχ αρχίζει η νεώτερα επιστήμη του Ποινικού Δικαίου. Από τα έργα του έχει μεταφρασθεί η θεωρία του ποινικού Δικαίου κατά την Ρωμαϊκή και Γερμανική νομοθεσία από τον Χρ. Ρουσόπουλο το 1857. Πανεπιστημιακές σημειώσεις από το έργο του έχουν κυκλοφορήσει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο από τον καθηγητή του Ποινικού Δικαίου και Ακαδημαϊκού Ιωάννη Γεωργάκη.
Το 1801 διορίσθηκε έκτακτος καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Ιένας και το 1804 καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Κιέλου. Δημιουργός του περίφημου αποφθέγματος «Nullum crimen nulla poena sine lege» (Κανένα έγκλημα καμμία ποινή χωρίς νόμο)[6] αφοσιώθηκε στο κύριο έργο του: η διαμόρφωση του ποινικού κώδικα για τη Βαυαρία που τελικά ψηφίστηκε το 1813. Ήταν ο πρώτος που θα δημοσιεύσει μια κρίσιμη περίληψη των γεγονότων με τον τίτλο Κάσπαρ Χάουζερ, (ein Beispiel Verbrechens eines am Seelenleben [7]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 122846420. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w6cn9sjw. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ (Αγγλικά) Find A Grave. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2024.
- ↑ Ιωάννης Γεωργάκης, Ποινικό Δίκαιο «Γενικό μέρος», εκδ. Σάκκουλα, 1966
- ↑ Το άλυτο μυστήριο του Κάσπαρ Χάουζερ
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, Φιλοσοφία του Δικαίου «Η κυρωτική λειτουργία του Δικαίου ως Προφύλαξις» σελ. 307-323, 1953, επανέκδοση 2000, εκδ. Παπαζήση