Έριχ Κοχ
| Έριχ Κοχ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Erich Koch (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 19 Ιουνίου 1896[1][2][3] Έλμπερφελντ[4][5][6] |
| Θάνατος | 12 Νοεμβρίου 1986[1][2][3] Barczewo[7][8][9] |
| Τόπος ταφής | Βοεβοδάτο Βαρμίας-Μαζουρίας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία[10][11][12] |
| Θρησκεία | Ευαγγελική Εκκλησία στη Γερμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά[13] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός συλλέκτης τέχνης[14][15] επιστολογράφος[16] |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα |
| Ποινική κατάσταση | |
| Κατηγορίες εγκλήματος | έγκλημα κατά της ανθρωπότητας |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | στρατιώτης/πεζικό |
| Πόλεμοι/μάχες | Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος του Ράιχσταγκ της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης Βουλευτής του Γερμανικού Ράιχ επίτροπος (Ουκρανία)[14] |
| Βραβεύσεις | Χρυσή καρφίτσα του Ναζιστικού Κόμματος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Έριχ Κοχ (19 Ιουνίου 1896 – 12 Νοεμβρίου 1986) ήταν γκάουλαϊτερ του Ναζιστικού Κόμματος (NSDAP) στην Ανατολική Πρωσία από την 1η Οκτωβρίου 1928 έως το 1945. Μεταξύ 1941 και 1945 διετέλεσε Αρχηγός Πολιτικής Διοίκησης (Chef der Zivilverwaltung) του Μπέζιρκ Μπιάλιστοκ. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ήταν επίσης Reichskommissar στην Ουκρανία από τον Σεπτέμβριο του 1941 έως τον Αύγουστο του 1944 και στην Όστλαντ (σημερινά εδάφη Εσθονίας, Λετονίας, Λιθουανίας, Λευκορωσίας) από τον Σεπτέμβριο του 1944. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Κοχ δικάστηκε στην Πολωνία και καταδικάστηκε σε θάνατο το 1959 για εγκλήματα πολέμου. Η ποινή μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη ένα χρόνο αργότερα.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Α' Παγκόσμιος Πόλεμος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Κοχ γεννήθηκε στο Έλμπερφελντ, σήμερα μέρος του Βούπερταλ, ως γιος του Γκούσταβ Άντολφ Κοχ (1862–1932) και της συζύγου του Χενριέτε, το γένος Μάτες (1863–1939).
Στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο υπηρέτησε χωρίς διάκριση ως στρατιώτης από το 1915 έως το τέλος του πολέμου το 1918. Αργότερα αγωνίστηκε ως μέλος του Φράικορπς Ρόσμπαχ στην Άνω Σιλεσία[17]. Ικανός έμπορος, ο Κοχ εντάχθηκε στη σιδηροδρομική υπηρεσία ως υποψήφιος για το μεσαίο επίπεδο της δημόσιας υπηρεσίας. Απολύθηκε από τη θέση αυτή το 1926 για αντιδημοκρατικές δραστηριότητες.
Άνοδος στο Ναζιστικό Κόμμα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Κοχ εντάχθηκε στο NSDAP το 1922 (μέλος #90)[17]. Από το 1922 εργάστηκε σε διάφορες κομματικές θέσεις. Κατά τη διάρκεια της κατοχής του Ρουρ, ήταν μέλος της ομάδας του Άλμπερτ Λέο Σλάγκετερ και φυλακίστηκε αρκετές φορές από τις γαλλικές Αρχές. Το 1927 έγινε Bezirksführer του NSDAP στο Έσσεν και αργότερα αναπληρωτής Γκαουλάιτερ του Ρουρ. Ο Κοχ ανήκε στην αριστερή πτέρυγα του κόμματος και ήταν υποστηρικτής της ομάδας με επικεφαλής τον Γκρέγκορ Στράσερ.
Το 1928 ο Κοχ έγινε Γκαουλάιτερ της επαρχίας της Ανατολικής Πρωσίας και ηγέτης του τοπικού παρακλαδιού του NSDAP. Από τον Σεπτέμβριο του 1930 ήταν μέλος του Ράιχσταγκ για την Ανατολική Πρωσία. Μετά την Κατάληψη της Εξουσίας από τους Ναζί, ο Κοχ διορίστηκε στο Πρωσικό Κρατικό Συμβούλιο τον Ιούλιο του 1933. Έγινε ηγέτης της Ανατολικής Πρωσίας στις 2 Ιουνίου 1933 (ενεργώντας μέχρι τον Σεπτέμβριο) αντικαθιστώντας τον Βίλχελμ Κούτσερ. Έτσι, ένωσε υπό τον έλεγχό του το υψηλότερο κομματικό και κυβερνητικό αξίωμα στην επαρχία. Τον Νοέμβριο του 1938, διορίστηκε SA-Ομπεργκρουπενφύρερ.
Γκαουλάιτερ της Ανατολικής Πρωσίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η προπολεμική διακυβέρνηση του Κοχ στην Ανατολική Πρωσία χαρακτηρίστηκε από προσπάθειες συλλογικοποίησης της τοπικής γεωργίας, ενώ ήταν αδίστακτος στην αντιμετώπιση των κριτικών του εντός και εκτός του Κόμματος. Είχε επίσης μακροπρόθεσμα σχέδια για μαζική εκβιομηχάνιση της σε μεγάλο βαθμό γεωργικής επαρχίας. Αυτές οι ενέργειες τον καθιστούσαν μη δημοφιλή στους τοπικούς αγρότες. Ωστόσο, μέσω προγραμμάτων χρηματοδότησης έκτακτης ανάγκης από το Δημόσιο για αγροτικά έργα βελτίωσης της γης και κατασκευής δρόμων, το Σχέδιο Έριχ Κοχ για την Ανατολική Πρωσία φέρεται να απάλλαξε την επαρχία από ανεργία. Στις 16 Αυγούστου 1933, ο Κοχ ανέφερε στον Χίτλερ ότι η ανεργία είχε εξαλειφθεί εξ ολοκλήρου από την Ανατολική Πρωσία, ένα επίτευγμα που κέρδισε θαυμασμό σε όλο το Ράιχ.[18]
Τα σχέδια εκβιομηχάνισης του Κοχ τον οδήγησαν σε σύγκρουση με τον Ρίχαρντ Βάλτερ Νταρέ, ο οποίος κατείχε το αξίωμα του Αγροτικού Ηγέτη του Ράιχ και του Υπουργού Γεωργίας. Ο Νταρέ, νεοπαγανιστής αγροτικός ρομαντικός χαρακτήρας, ήθελε να ενισχύσει το όραμά του για μια αγροτική Ανατολική Πρωσία. Όταν οι εκπρόσωποί του αμφισβήτησαν τα σχέδια του Κοχ, ο Κοχ έβαλε να τους συλλάβουν[19].
Β' Παγκόσμιος Πόλεμος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Κοχ διορίστηκε Επίτροπος Άμυνας Ράιχ για την Ανατολική Πρωσία (Στρατιωτική Περιοχή Α'). Στις 26 Οκτωβρίου 1939, μετά το τέλος της εισβολής στην Πολωνία, μεταφέρθηκε από την Ανατολική Πρωσία στη Δυτική Πρωσία.
Τον Μάρτιο του 1940, ο Τέοντορ Σίντερ, διευθυντής του Περιφερειακού Γραφείου για την Μεταπολεμική Ιστορία, παρουσίασε στον Κοχ ένα λεπτομερές σχέδιο σχετικά με τις μελέτες εδαφών, που προσαρτήθηκαν στην Ανατολική Πρωσία. Ο ίδιος ο Κοχ ήθελε να γνωρίζει πολιτικές, κοινωνικές και εθνοτικές συνθήκες σε αυτές τις περιοχές. Ο Σίντερ σε αντάλλαγμα έστειλε δύο αναφορές στον Κοχ, συμπεριλαμβανομένου μιας απογραφής πληθυσμού, που πραγματοποιήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα, της εν λόγω περιοχής, πολύ σχετικής με τις ναζιστικές πολιτικές εξόντωσης και μετεγκατάστασης, και παρείχε τη βάση για τον διαχωρισμό των Εβραίων και των «Σλάβων» συζύγων από Γερμανούς στη γερμανική Volksliste. [20]
Λίγο μετά την εισβολή στη Σοβιετική Ένωση, ο Κοχ διορίστηκε "πολιτικός επίτροπος" την 1η Αυγούστου 1941 και αργότερα ως αρχηγός της πολιτικής διοίκησης στο Μπέζιρκ Μπιάλιστοκ.
Την 1η Σεπτεμβρίου 1941, ο Κοχ έγινε Επίτροπος της Ουκρανίας με έλεγχο της Γκεστάπο και της Ένστολης Αστυνομίας. Ο τομέας του επεκτάθηκε τώρα από τη Βαλτική έως τη Μαύρη Θάλασσα[21]. Περιλάμβανε εθνοτικές περιοχές της Γερμανίας, της Πολωνίας, της Λευκορωσίας και της Ουκρανίας. Είχε πλήρη εξουσία στη σφαίρα του, η οποία οδήγησε σε σύγκρουση με άλλα στοιχεία της ναζιστικής γραφειοκρατίας. Ο Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, υπουργός Ράιχ για τα Κατεχόμενα Ανατολικά Εδάφη, εξέφρασε την αποδοκιμασία του για τις αυτόνομες ενέργειες του Κοχ προς τον Χίτλερ τον Δεκέμβριο του 1941. [22]
Πρώτη ενέργεια του Κοχ ήταν να κλείσει τα τοπικά σχολεία, δηλώνοντας ότι "τα παιδιά της Ουκρανίας δεν χρειάζονται σχολεία. Ό,τι χρειάζεται να μάθουν θα το διδαχτούν από τους Γερμανούς δασκάλους τους"[17]. Η βαρβαρότητά του αποδεικνύεται καλύτερα από την παρατήρηση του: "Αν συναντήσω έναν Ουκρανό, που αξίζει να καθίσει στο τραπέζι μου, πρέπει να τον πυροβολήσω[23]".
Ο Κοχ συνεργάστηκε με τον Γενικό Πληρεξούσιο για την Εργασία Φριτς Ζάουκελ για την παροχή καταναγκαστικής εργασίας στο Ράιχ. Συμμετείχε επίσης στη δίωξη Εβραίων Πολωνών και Ουκρανών. Λόγω των βάναυσων ενεργειών του, η ναζιστική εξουσία στην Ουκρανία διαταρασσόταν από έναν αυξανόμενο αριθμό εξεγέρσεων.
Στις 21 Σεπτεμβρίου 1944, ο Κοχ διαδέχθηκε τον Χίνριχ Λόχσε ως Επίτροπος της Όστλαντ επιβλέποντας τη ναζιστική διοίκηση στα κράτη της Βαλτικής. Διορίστηκε επικεφαλής του Volkssturm της Ανατολικής Πρωσίας στις 25 Νοεμβρίου 1944. Καθώς ο Κόκκινος Στρατός προχώρησε στην περιοχή του κατά τη διάρκεια του 1945, ο Κοχ εγκατέλειψε αρχικά το Κένιγκσμπεργκ στο Βερολίνο στα τέλη Ιανουαρίου. Στη συνέχεια επέστρεψε στην πολύ ασφαλέστερη πόλη Πιλάου, "όπου έδωσε μια υπέροχη παράσταση οργάνωσης της θαλάσσιας εκκένωσης χρησιμοποιώντας τις ραδιοεπικοινωνίες Kriegsmarine, προτού ξεφύγει για άλλη μια φορά" [24] δραπετεύοντας από αυτό το λιμάνι της Βαλτικής Θάλασσας στις 23 Απριλίου 1945 με το παγοθραυστικό Ostpreußen. Μέσω της Χερσονήσου Χελ, Ρύγκεν και Κοπεγχάγης, έφτασε στο Φλένσμπουργκ, όπου κρύφτηκε, αφού απαιτούσε ανεπιτυχώς κάποιο πλοίο να τον οδηγήσει στη Νότια Αμερική[25]. Συνελήφθη από βρετανικές δυνάμεις στο Αμβούργο τον Μάιο του 1949.
Δίκη και φυλάκιση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Σοβιετική Ένωση ζήτησε την έκδοση του Κοχ, αλλά αντ' αυτού η βρετανική κυβέρνηση αποφάσισε να τον παραδώσει στην πολωνική κυβέρνηση. Στις 14 Ιανουαρίου 1950 παραδόθηκε από τους Βρετανούς σε φυλακή στη Βαρσοβία, όπου παρέμεινε φυλακισμένος για άλλα οκτώ χρόνια, πριν ξεκινήσει η δίκη του στις 19 Οκτωβρίου 1958. Αντιμετώπισε κατηγορίες εγκλημάτων πολέμου για την εξόντωση 400.000 Πολωνών, αλλά ποτέ δεν κατηγορήθηκε για τα εγκλήματά του στην Ουκρανία.
Βρέθηκε ένοχος για αυτά τα εγκλήματα και καταδικάστηκε σε θάνατο στις 9 Μαρτίου 1959 από το περιφερειακό δικαστήριο της Βαρσοβίας για το σχεδιασμό, την προετοιμασία και την οργάνωση της μαζικής δολοφονίας αμάχων.
Η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη εξαιτίας κακής υγείας, αν και πολλοί πιστεύουν ότι του χαρίστηκαν οι Σοβιετικοί, επειδή πίστευαν ότι διέθετε πληροφορίες για τα έργα τέχνης, που λεηλατήθηκαν από τους Ναζί κατά τη διάρκεια του Πολέμου. Συγκεκριμένα, πληροφορίες σχετικά με το πού βρισκόταν το Κεχριμπαρένιο Δωμάτιο του παλατιού Τσάρσκογιε Σελό κοντά στο Λένινγκραντ, το οποίο διαλύθηκε κατόπιν άμεσης εντολής του Κοχ.
Οι Σοβιετικοί πίστευαν ότι είχε παραγγείλει τμήματα αυτού του διάσημου δωματίου να κρυφτούν στο κρουαζιερόπλοιο Βίλχελμ Γκούστλοφ, το οποίο τορπιλίστηκε και βυθίστηκε από τους Σοβιετικούς στη Βαλτική, ενώ εκκένωνε Γερμανούς πρόσφυγες από την Ανατολική Πρωσία στις αρχές του 1945[26]. Οι προσπάθειες διάσωσης τόσο από τη σοβιετική όσο και από την πολωνική ομάδα κατάδυσης στη δεκαετία του '50 δεν αποκάλυψαν στοιχεία, που να τεκμηριώνουν αυτή τη θεωρία. [εκκρεμεί παραπομπή]
Ο Κοχ εμφανίστηκε σε τηλεοπτικό ρεπορτάζ για την ιστορία του Κένιγκσμπεργκ το 1986, σε συνέντευξη από δημοσιογράφους της Δυτικής Γερμανίας στο πολωνικό κελί του. Έμεινε αμετανόητος μέχρι το τέλος υποστηρίζοντας ότι δεν θα είχε παραδοθεί ποτέ, επειδή "ήταν θέμα τιμής".
Πέθανε λίγο μετά από φυσικά αίτια στη φυλακή Μπαρτσέβο της Πολωνίας (πρώην Βάρτεμπουργκ στην Ανατολική Πρωσία) σε ηλικία 90 ετών, ως ο τελευταίος εγκληματίας πολέμου, που εξέτισε ποινή στην Πολωνία. Τάφηκε σε ανώνυμο τάφο στο τοπικό νεκροταφείο των φυλακών. [27]
Ο Κοχ και ο Χριστιανισμός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Κοχ ήταν ένα από τα λίγα μέλη του Ναζιστικού Κόμματος, που ήταν ανοιχτά Χριστιανοί.[28] Εκτός από την πολιτική του σταδιοδρομία, ο Κοχ είχε επίσης εκλεγεί στη Σύνοδο της Παλαιάς Πρωσικής Εκκλησιαστικής Επαρχίας της Ανατολικής Πρωσίας.
Αν και ο Κοχ έδωσε προτεραιότητα στο κίνημα των Γερμανών Ευαγγελιστών Χριστιανών (Deutsche Christen) έναντι του παραδοσιακού Προτεσταντισμού, οι σύγχρονοί του θεώρησαν τον Κοχ ως καλόπιστο Χριστιανό, του οποίου η επιτυχία στην εκκλησιαστική σταδιοδρομία μπορούσε να αποδοθεί στη δέσμευσή του στη λουθηρανική πίστη.
Ο Κοχ παραιτήθηκε επίσημα από την εκκλησία το 1943, αλλά σε μεταπολεμική του μαρτυρία δήλωσε: "Έχω την άποψη ότι η ναζιστική ιδέα έπρεπε να αναπτυχθεί από μια βασική πρωσική-προτεσταντική στάση και από την ημιτελή Προτεσταντική Μεταρρύθμιση του Λουθήρου".[28]
Την 450ή επέτειο της γέννησης του Μαρτίνου Λουθήρου (10 Νοεμβρίου 1933), ο Κοχ μίλησε για τις περιστάσεις γύρω από τα γενέθλιά του. Υπονοούσε ότι η Άνοδος των Ναζί στην Εξουσία ήταν θεία θέληση και δήλωσε ότι τόσο ο Μαρτίνος Λούθηρος όσο και ο Χίτλερ αγωνίστηκαν στο όνομα της πίστης.
Υποτίθεται ότι οι συγκρούσεις του Κοχ με τους Ρόζενμπεργκ και Νταρέ είχαν θρησκευτικό χαρακτήρα[19]. Και οι δυο τους ήταν αντιχριστιανικοί Σκανδιναβιστές, που δεν πίστευαν ότι η ναζιστική παγκόσμια θεώρηση των πραγμάτων ήταν συμβατή με τον Χριστιανισμό.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 filmportal.de. 19b2af8bac744001bdbbd667f3e9b8b9. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. koch-erich. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ www
.nationmaster .com /encyclopedia /East-Prussia. - ↑ english
.turkcebilgi .com /Nemmersdorf+massacre. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ www
.foxnews .com /world /2014 /03 /21 /bosnian-serb-war-criminal-radislav-krstic-brought-to-poland-to-serve-sentence /. - ↑ news
.yahoo .com /bosnian-serb-war-criminal-serves-term-poland-113019925 .html. - ↑ www
.tandfonline .com /doi /pdf /10 .1080 /00357529 .2004 .9925728. - ↑ www
.h-net .org /reviews /showpdf .php?id=11057. - ↑ www
.thetrumpet .com /article /822 .31754 .56 .0 /world /who-will-fill-the-labor-void. - ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jo2017941599. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ 14,0 14,1 socialhistory
.org /sites /default /files /docs /pkg-kochcollectionijcpapr15 .pdf. - ↑ Patricia Kennedy Grimsted: Nazi-Looted Art from East and West in East Prussia: Initial Findings on the Erich Koch Collection. 2015. socialhistory
.org /sites /default /files /docs /pkg-kochcollectionijcpapr15 .pdf. - ↑ hdl
.handle .net /21 .12123 /141200. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2023. - ↑ 17,0 17,1 17,2 Robert S. Wistrich, Who's who in Nazi Germany, pp. 142-143.
- ↑ Dan P. Silverman (1993). «Fantasy and Reality in Nazi Work-Creation Programs, 1933-1936». The Journal of Modern History 65 (1): 113–151. doi:. https://archive.org/details/sim_journal-of-modern-history_1993-03_65_1/page/113.
- ↑ 19,0 19,1 Richard Steigmann-Gall, The Holy Reich - Nazi Conceptions of Christianity 1919-1945, p. 102.
- ↑ Ingo Haar, Michael Fahlbusch, German scholars and ethnic cleansing, 1919-1945[νεκρός σύνδεσμος], Berghahn Books, 2006, pp. 14, 18
- ↑ Arad, Yitzhak (2009). The Holocaust in the Soviet Union. University of Nebraska Press. σελ. 99. ISBN 978-0-8032-2059-1.
The area under his control spread from the Baltic Sea to the Black Sea
- ↑ «The Avalon Project : Nazi Conspiracy and Aggression Volume IV - Document No. 1517-PS». Avalon.law.yale.edu. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2013.
- ↑ Norman Davies: Europe at War, Macmillan, 2006.
- ↑ Antony Beevor, The Fall of Berlin: 1945, p. 50
- ↑ Ian Kershaw, The End: The Defiance and Destruction of Hitler's Germany, 1944-1945, p. 319
- ↑ Lucas, Last Days of the Reich, p. 27
- ↑ red. (September 2012). «Serbski zbrodniarz będzie siedział w Polsce [Serbian war criminal to serve a term in Poland]» (στα pl). Gazeta Wyborcza (2012-09-20). http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114871,12516790,Serbski_zbrodniarz_bedzie_siedzial_w_Polsce.html. Ανακτήθηκε στις 2012-09-20.
- ↑ 28,0 28,1 Richard Steigmann-Gall, The Holy Reich - Nazi conceptions of Christianity 1919-1945, pp. 1-2.