Μετάβαση στο περιεχόμενο

Έκσταση και πάθος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Έκσταση και Πάθος
ΣκηνοθεσίαΧένρι Κινγκ
ΠαραγωγήΜπάντι Άντλερ
ΣενάριοΤζων Πάτρικ
Χαν Σουγίν (Μυθιστόρημα)
ΠρωταγωνιστέςΤζένιφερ Τζόουνς
Γουίλιαμ Χόλντεν
ΜουσικήΆλφρεντ Νιούμαν
ΦωτογραφίαΛέον Σαμρόι
ΜοντάζΟυίλιαμ Ρέινολντς
ΕνδυματολόγοςCharles LeMaire
Εταιρεία παραγωγής20th Century Fox
Διανομή20th Century Fox και Netflix
Πρώτη προβολήCountry flag 18/8/1955
Κυκλοφορία1955
Διάρκεια102 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαAγγλικά
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Έκσταση και Πάθος (Πρωτότυπος τίτλος: Love Is a Many-Splendored Thing) είναι έγχρωμη αμερικανική δραματική αισθηματική ταινία του 1955, σε σκηνοθεσία Χένρι Κινγκ. Πρωταγωνιστούν οι Γουίλιαμ Χόλντεν και Τζένιφερ Τζόουνς. Η ταινία, που βασίζεται σε μυθιστόρημα με αυτοβιογραφικά στοιχεία της Χαν Σουγίν, σημείωσε μεγάλη εμπορική επιτυχία και βραβεύτηκε με τρία βραβεία Όσκαρ. Τα γεγονότα της ταινίας διεδραματίζονται στο Χονγκ Κονγκ το 1949 και μάλιστα μεγάλο μέρος της ταινίας γυρίστηκε πραγματικά στο Χονγκ Κονγκ, ενώ οι άλλες σκηνές γυρίστηκαν στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια.

Υπόθεση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1949, κατά τη διάρκεια του κινέζικου εμφυλίου πολέμου, ένας Αμερικανός χωρισμένος δημοσιογράφος, ο Μαρκ Έλιοτ (Γουίλιαμ Χόλντεν), συναντά στο Χονγκ Κονγκ μια χήρα Ευρασιάτισσα γιατρό, την Χαν Σουγίν (Τζένιφερ Τζόουνς), μια Αγγλοκινέζα γιατρό, η οποία έφυγε από την Κίνα μετά το θάνατο του συζύγου της και τώρα αφιερώνει όλο το χρόνο της στο νοσοκομείο. Σύντομα, οι δυο τους ερωτεύονται. Ο δεσμός τους, όμως, πυροδοτεί την αντίδραση των συγγενών της Σουγίν και των φίλων του Έλιοτ, οι οποίοι τους πιέζουν να διακόψουν τη σχέση τους, αλλά οι ίδιοι επιμένουν στον δεσμό.

Αν και βρίσκουν σύντομη ευτυχία μαζί, τελικώς η Σουγίν εξοστρακίζεται από την ευρύτερη κινεζική κοινότητα, αλλά και οι δύο πιστεύουν ακράδαντα ότι αυτή η κατάσταση δεν θα αλλάξει τίποτα στα συναισθήματά τους. Αφού έχασε και τη θέση της στο νοσοκομείο όπου εργαζόταν, η Σουγίν και η υιοθετημένη κόρη της πηγαίνουν να ζήσουν με έναν φίλο, ενώ ο Μαρκ βρίσκεται σε αποστολή κατά τη διάρκεια του πολέμου της Κορέας (1950 - 1953). Γράφουν ο ένας στον άλλον επιστολές, συνεχώς, και μάλιστα ο Μαρκ σχεδόν κάθε μέρα. Κάποια στιγμή, η Σουγίν διαβάζει σε εφημερίδα ότι ο Μαρκ σκοτώθηκε και πηγαίνει να επισκεφτεί το αγαπημένο τους σημείο συνάντησης στην κορυφή του λόφου. Στο τελευταίο του γράμμα, το οποίο λαμβάνει την ίδια μέρα, της υπενθυμίζει να είναι ευγνώμων, ό,τι κι αν του συμβεί, γιατί βίωσαν «αυτό το μεγαλειώδες πράγμα» («Many-Splendored Thing») που πολλοί άνθρωποι δεν κάνουν ποτέ. Από τώρα και στο εξής, η γιατρός αποφασίζει να αφιερώσει ολόκληρη τη ζωή της στην ευημερία των ασθενών.

Πληροφορίες παραγωγής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βασισμένη σε μυθιστόρημα με αυτοβιογραφικά στοιχεία της Χαν Σουγίν, και με τελικό σενάριο που διαμόρφωσε ο Τζων Πάτρικ, το Love Is A Many-Splendored Thing φημίζεται κυρίως για τη μουσική επένδυση του Άλφρεντ Νιούμαν και το βραβευμένο με Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού ομώνυμο τραγούδι του Αμερικανικού ποπ συγκροτήματος The Four Aces, που το τραγούδησαν αργότερα πολλοί άλλοι καλλιτέχνες, και μεταξύ αυτών και ο Φρανκ Σινάτρα. Πρωταγωνιστές της ταινίας ήταν ο Γουίλιαμ Χόλντεν, ο οποίος είχε πρόσφατα κερδίσει το Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου, για την ταινία Ο καταδότης του θαλάμου 17 (Stalag 17) του 1953, και η Τζένιφερ Τζόουνς, επίσης βραβευμένη με Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου, για την ταινία Ουράνια Οπτασία (The Song Of Bernadette) του 1943.

Η ταινία ολοκληρώθηκε εγκαίρως, εντός του προβλεπόμενου χρονοδιαγράμματος των τριών μηνών. Ο Ινδονήσιος σκηνοθέτης, J. Cabin Joe, έκανε έναν μη αναγνωρισμένο ρόλο στην ταινία, όπου εμφανίστηκε μαζί με τον Χόλντεν.[1]

Ο διάσημος τόπος συνάντησης στην κορυφή του λόφου όπου συναντιόντουσαν οι δύο εραστές, βρισκόταν στην αγροτική Καλιφόρνια και όχι στο Χονγκ Κονγκ.

Στην Ιρλανδία και την καναδική επαρχία του Κεμπέκ, οι τοπικοί λογοκριτές αντέδρασαν, επειδή δεν τους άρεσαν οι προτάσεις διαζυγίου, και έκοψαν κάποια στιγμιότυπα της ταινίας για να φανεί στο κοινό ότι ο ρόλος του Χόλντεν ήταν ανύπαντρος, αντί για χωρισμένος.[2]

Παρασκήνιο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Τζένιφερ Τζόουνς στο τρέιλερ της ταινίας.

Τα γυρίσματα της ταινίας ήταν γεμάτα προβλήματα, λόγω της αντιπάθειας που η Τζόουνς έτρεφε για τον Χόλντεν, ο οποίος ήταν τότε γνωστός γυναικάς. Παρά το ρομαντικό θέμα της ταινίας και τη χημεία τους στην οθόνη, ο Χόλντεν και ο Τζόουνς μετά βίας μπορούσαν να αντέξουν ο ένας τον άλλον στα γυρίσματα. Η Τζόουνς που εκείνη την περίοδο ήταν παντρεμένη με τον παραγωγό της ταινίας Όσα Παίρνει ο Άνεμος (1939) Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ, συχνά σταματούσε το γύρισμα για να κάνει κάποια παρατήρηση στον Χόλντεν, φωνάζοντάς του «Θα τα πω όλα στον Ντέιβιντ!» και επίσης μασούσε κομματάκια σκόρδου πριν τις ερωτικές της σκηνές με τον ηθοποιό, πιθανώς για να τον αποθαρρύνει. Εφόσον οι δυο τους δεν μιλιούνταν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, ο Χόλντεν προσπάθησε να την καλοπιάσει, χαρίζοντάς της ένα μπουκέτο με λευκά τριαντάφυλλα, τα οποία η Τζόουνς του πέταξε στο πρόσωπο. Οι κακές σχέσεις μεταξύ των πρωταγωνιστών όμως, δεν επηρέασε την πειστικότητα της ταινίας, όπου και οι δυο τους φαίνονται να είναι σφόδρα ερωτευμένοι. Επίσης, η Τζόουνς είχε διαμαρτυρηθεί για το μέικ απ που της έβαζαν για τις ανάγκες της ταινίας αυτής, προκειμένου να φαίνεται σαν μικτής καταγωγής Ευρασιάτισσα, καθώς επέμενε ότι την έκανε να φαίνεται μεγαλύτερη σε ηλικία από την πραγματική της (η ίδια ήταν τότε 36 ετών).

Ο Γουίλιαμ Χόλντεν και η Τζένιφερ Τζόουνς σε κλασική σκηνή από την ταινία Έκσταση και Πάθος που γυρίστηκε σε παραλία.

Κατά μια ιστορική σύμπτωση, 19 χρόνια μετά οι δύο πρωταγωνιστές έπαιξαν και πάλι μαζί σε ταινία, στην εξαιρετικά επιτυχημένη ταινία καταστροφής Ο πύργος της κολάσεως του 1974 (έτυχε και είναι και ο τελευταίος ρόλος στην καριέρα της Τζένιφερ Τζόουνς, καθώς και μία από τις τελευταίες εμφανίσεις του Γουίλιαμ Χόλντεν, πριν τον ξαφνικό θάνατό του το 1981 από πέσιμο στο σπίτι του, σε ηλικία 63 ετών), αν και όχι ως ζευγάρι, αλλά σε ρόλους πρωταγωνιστικούς αλλά ασύνδετους μεταξύ τους στο σενάριο.

Βραβεύσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία, παρά το έντονο μελοδραματικό της ύφος, έκανε μεγάλη επιτυχία και προτάθηκε για 8 βραβεία Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και εκείνου για την καλύτερη ταινία, το οποίο έχασε από την ταινία Μάρτι (Marty) του Ντέλμπερτ Μαν. Η ταινία εν τέλει έλαβε τρία βραβεία Όσκαρ.[3][4]

Βράβευση:

  • Μουσικής Επιμέλειας - Άλφρεντ Νιούμαν
  • Πρωτότυπου Τραγουδιού - Σάμι Φέιν και Πολ Φράνσις Γουέμπστερ για το Love Is a Many-Splendored Thing
  • Κοστουμιών, σε έγχρωμη ταινία - Τσαρλς ΛαΜερ

Υποψηφιότητα:

  • Καλύτερης Ταινίας – Μπάντι Άντλερ
  • Α’ Γυναικείου Ρόλου – Τζένιφερ Τζόουνς
  • Ήχου - Κάρλτον Γ. Φόκνερ
  • Φωτογραφίας σε έγχρωμη ταινία - Λίον Σάμροϊ
  • Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης - Λάιλ Γουίλερ, Τζορτζ Ντέιβις, Τζακ Σταμπς και Γουόλτερ Μ. Σκοτ.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Biran 1979, σ. 101.
  2. ↑ «Censor Changes Plot». Variety: 1. January 18, 1956. http://www.archive.org/stream/variety201-1956-01#page/n598/mode/1up. Ανακτήθηκε στις August 25, 2019. 
  3. ↑ «The 28th Academy Awards (1956) Nominees and Winners». oscars.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2011. 
  4. ↑ «NY Times: Love Is a Many-Splendored Thing». NY Times. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2008. 

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Epstein, Edward Z. (1995). Portrait of Jennifer JonesΑπαιτείται δωρεάν εγγραφή (Hardback). New York: Simon & Schuster. ISBN 0-671-74056-3. 
  • Biran, Misbach Yusa, επιμ. (1979). Apa Siapa Orang Film Indonesia 1926–1978 [What and Who: Film Figures in Indonesia, 1926–1978]. Sinematek Indonesia. OCLC 6655859. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Έκσταση_και_πάθος&oldid=10817570"