Μετάβαση στο περιεχόμενο

Άδραστος ο Αφροδισιεύς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Άδραστος ο Αφροδισιεύς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Άδραστος ο Αφροδισιεύς (Αρχαία Ελληνικά)
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςαρχαία ελληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταφιλόσοφος[1]
Περίοδος ακμής2ος αιώνας

Ο Άδραστος ο Αφροδισιεύς (2ος αι. μ.Χ.) ήταν αρχαίος περιπατητικός φιλόσοφος, που καταγόταν από την Αφροδισιάδα της Καρίας. Συνέγραψε, όπως αναφέρεται από τον Σιμπλίκιο[2] και τον Αχιλλέα Τάτιο, ένα πολύ αξιόλογο και φιλόδοξο έργο, το Περί της τάξεως των Αριστοτέλους βιβλίων. Επιπλέον, ερμήνευσε και ανέπτυξε πολλά από τα έργα του Αριστοτέλη (του οποίου υπήρξε μαθητής[3]), όπως τα Ηθικά Νικομάχεια, τις Κατηγορίες και μερικά άλλα, όλα τα έργα όμως του Αδράστου έχουν χαθεί.

Σύμφωνα με άλλες πηγές,[4] ο Άδραστος σχολίασε επίσης τον πλατωνικό Τίμαιο, καθώς και τα Ηθικά του Θεοφράστου.

Ο Άδραστος ο Αφροδισιεύς ήταν επίσης ένας καλός μαθηματικός, του οποίου τα έργα σχετικά με τις αρμονικές αναφέρονται συχνά από τον Θέωνα τον Σμυρναίο στα σωζόμενα μέρη του μαθηματικού του έργου Τα κατά μαθηματικόν χρήσιμα εις την Πλάτωνος ανάγνωσιν. Υπήρξε επιπλέον ένας σπουδαίος θεωρητικός της μουσικής. Κατά τον 17ο αιώνα ένα έργο του Αδράστου, το Περὶ Ἁρμονικῶν, αναφέρθηκε από τον Βόσσιο ότι είχε σωθεί σε χειρόγραφο στη Βιβλιοθήκη του Βατικανού, αλλά αυτό το χειρόγραφο φαίνεται ότι δεν υπάρχει πλέον, αν δεν επρόκειτο περί λάθους του Βόσσιου.[5]

  1. LAGL Catalog of Authors and Works. urn:cts:greekLit:lagl0005. Ανακτήθηκε στις 29  Ιουλίου 2024.
  2. Σιμπλικίου Praefat. in viii. lib. Phys.
  3. Καλογερόπουλος, Τάκης (1998). «Άδραστος». Το λεξικό της ελληνικής μουσικής (Γιαλλελής). 
  4. Πορφύριος, στο Harmonica Ptolemaei
  5. Long, George (1842), «Adrastus», The Biographical Dictionary of the Society for the Diffusion of Useful Knowledge, 1, Λονδίνο: Longman, Brown, Green, and Longmans, σελ. 366, http://books.google.com/books?id=PV4MAAAAYAAJ 
  • Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 2 (1968), σελ. 127