Άγιος Λαυρέντιος Μαγνησίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|26|04|2024}}

Συντεταγμένες: 39°21′42″N 23°3′34″E / 39.36167°N 23.05944°E / 39.36167; 23.05944

Άγιος Λαυρέντιος Μαγνησίας
Άγιος Λαυρέντος Μαγνησίας: Το παλιό κοινοτικό κατάστημα στην κεντρική πλατεία του χωριού (φωτογραφία: Ιανουάριος 2010).
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Άγιος Λαυρέντιος Μαγνησίας
39°21′42″N 23°3′34″E
ΧώραΕλλάδα
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Βόλου
Γεωγραφική υπαγωγήΘεσσαλία
Υψόμετρο600 μέτρα
Πληθυσμός246 (2021)
Ταχ. κωδ.373 00
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Άγιος Λαυρέντιος είναι χωριό της Περιφερειακής Ενότητας Μαγνησίας. Βρίσκεται κτισμένος στις νότιες πλαγιές του Πηλίου σε υψόμετρο 600 μ. και σε απόσταση 19 χλμ. ανατολικά από τον Βόλο, ανάμεσα στα χωριά Δράκεια και Άγιος Γεώργιος. Κοντά στο χωριό ρέει ο χείμαρρος Βρύχωνας.

Διοικητικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο μόνιμος πληθυσμός του χωριού, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, ανέρχεται σε 273 κατοίκους. Στην ομώνυμη Τοπική Κοινότητα, η οποία υπάγεται απο το 2011 στο Δήμο Βόλου, υπάγονται ακόμη οι οικισμοί:

Η τοπική κοινότητα Αγίου Λαυρεντίου είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός ορεινός οικισμός, με έκταση 15,848 χμ² (2011).[1]

Εξέλιξη πληθυσμού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μόνιμος [2][3][4]
Έτος Πληθυσμός
1991 465 (653)
2001 367 (607)
2011 273 (571)
Πραγματικός (de facto) [5][6][1]
Έτος Πληθυσμός
1961 905 (1.083)
1971 728 (845)
1981 666 (790)
1991 502 (714)
2001 402 (664)
2011 267 (559)

(σε παρένθεση ο πληθυσμός της τοπικής κοινότητας)

Ναός Αγίου Αθανασίου (1777), Άγιος Λαυρέντιος Μαγνησίας.
Ο Λέων της Βρύσης, Ναός Αγίου Αποστόλου του Νέου

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το χωριό οφείλει την ονομασία του στην Μονή του Αγίου Λαυρεντίου, η οποία εικάζεται ότι κτίσθηκε για πρώτη φορά από ρωμαιοκαθολικούς βενεδικτίνους μοναχούς (τους Αμαλφινούς) κατά την περίοδο των Σταυροφοριών (11ος αι.). Το μοναστήρι αργότερα εγκαταλείφθηκε για να κτισθεί εκ νέου ως ορθόδοξη μονή τον 13ο αι.,[7] πιθανώς από τον όσιο Λαυρέντιο τον Τραπεζούντιο, μοναχό από την Μεγίστη Λαύρα του Αγίου Όρους. Η ανακατασκευή του μοναστηριού ολοκληρώθηκε το 1378, με την οικονομική βοήθεια του βυζαντινού αυτοκράτορα Αλέξιου Γ΄ Κομνηνού. Σήμερα η Μονή του Αγίου Λαυρεντίου, που βρίσκεται λίγο έξω από το χωριό, αποτελεί γυναικείο κοινόβιο.

Την εποχή που ανακατασκευάστηκε η Μονή του Αγίου Λαυρεντίου, τον 14ο αι., τότε άρχισε να κατοικείται και το χωριό. Η τοποθεσία του χωριού και η σχετική αυτονομία της περιοχής από κεντρικές εξουσίες οδήγησε σε ανάπτυξη της γεωργίας, της βιοτεχνίας και του εμπορίου. Έτσι, στους μετέπειτα αιώνες, με την έλευση και άλλων νέων κατοίκων — Ηπειρωτών, Βλάχων και νησιωτών — και με την ανάπτυξη της γεωργίας και του εμπορίου, το χωριό του Αγίου Λαυρεντίου μεγάλωσε πολύ, για να φτάσει σε περίοδο ακμής από τα τέλη του 17ου αι. έως τα μέσα του 19ου αι. Οι Αγιολαυρεντίτες καλλιεργούσαν ελιές και οπωροφόρα στις πλαγιές κάτω από το χωριό τους έως τον κάμπο μεταξύ Αγριάς και Λεχωνίων, ενώ το εμπόριο της ελιάς προς όλα τα Βαλκάνια και τις Παραδουνάβιες περιοχές απέφερε μεγάλα κέρδη.

Στα χρόνια της Επανάστασης του 1821, ο ιερομόναχος Κασσαβέτης υπέγραψε την επαναστατική προκήρυξη για την απελευθέρωση της Θεσσαλίας στο αρχονταρίκι της Μονής του Αγίου Λαυρεντίου.

Η κεντρική πλατεία, Άγιος Λαυρέντιος, Πήλιο
Λιθόστρωτος δρόμος, Άγιος Λαυρέντιος Μαγνησίας

Το σημερινό χωριό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σήμερα, ο Άγιος Λαυρέντιος παραμένει ένα από τα κεφαλοχώρια του Πηλίου, αλλά, όπως και όλα τα χωριά της περιοχής, έχει αρχίσει να φθίνει τόσο οικονομικά όσο και πληθυσμιακά. Οι κάτοικοι του χωριού εξακολουθούν να ζουν από την γεωργία, ενώ σημαντική πηγή εσόδων αποτελεί και ο τουρισμός.

Το χωριό διατηρεί πλούσια την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του με πολλές εκκλησίες, αρχοντικά, πλατείες, βρύσες και λιθόστρωτους δρόμους (καλντερίμια). Εκτός από την Μονή του Αγίου Λαυρεντίου, ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει το ξωκλήσι της Παναγίας Σουραβλού (αφιερωμένο στην Ζωοδόχο Πηγή), τον Άγιο Αθανάσιο (1777) και τον Άγιο Δημήτριο (1730) στην κεντρική πλατεία.

Κάθε χρόνο στον Άγιο Λαυρέντιο, διοργανώνονται πολλά θρησκευτικά πανηγύρια. Τον Ιούνιο, οι γυναίκες του χωριού διοργανώνουν την Γιορτή του Κερασιού. Επίσης από το 2006, προς τα τέλη Αυγούστου και τις αρχές Σεπτεμβρίου, στον Άγιο Λαυρέντιο διοργανώνεται και ο κύκλος μουσικών εκδηλώσεων «Μουσικό Χωριό».

Την 1η Ιουνίου{10 Μαιου} στη γιορτή του αγίου Λαυρεντίου και στις 20 Ιουλίου στη γιορτή του προφήτη Ηλία διοργανώνονται σημαντικές εκδηλώσεις.

Προσωπικότητες από τον Άγιο Λαυρέντιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από τον Άγιο Λαυρέντιο κατάγονταν ο Άγιος Απόστολος ο Νέος, ο οποίος μαρτύρησε στην Κωνσταντινούπολη το 1686. Η τίμια κάρα του διασώθηκε και το 1795 μεταφέρθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου ανεγέρθηκε ναός προς τιμήν του. Η μνήμη του τιμάται στον Άγιο Λαυρέντιο με ξεχωριστή μεγαλοπρέπεια στις 16 Αυγούστου.

Από τον Άγιο Λαυρέντιο, επίσης κατάγονταν ο λόγιος Δανιήλ ο Μάγνης (19ος αι.), ο οποίος δίδαξε στην Εμπορική Σχολή της Χάλκης, στην Αθωνιάδα Σχολή, στην Σχολή Αμπελακίων, κ.ά. Ο ίδιος διετέλεσε και διευθυντής της Μεγάλης του Γένους Σχολής κατά την περίοδο 1853–54.

Τέλος από τον Άγιο Λαυρέντιο, καταγόταν και ο πολύ γνωστός ηθοποιός του ελληνικού κινηματογράφου Λαυρέντης Διανέλλος (1911–1978).

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 https://www.statistics.gr/2011-census-pop-hous
  2. ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2011_monimos.pdf
  3. ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2001_monimos.pdf
  4. ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1991_monimos.pdf
  5. ↑ ΠΛ 1:185
  6. ↑ ΠΛΜ 1:459
  7. ↑ Μάτσου, Αθανασία Α. (2016). Η αρχιτεκτονική και τα γλυπτά του καθολικού της Μονής του Αγίου Λαυρεντίου στο Πήλιο (PDF) (διπλωματική εργασία). Βόλος: Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. σελίδες 17–18. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2023. 

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Κίτσος Α. Μακρής, Λαϊκές ζωγραφιές στο αρχονταρίκι του Μοναστηριού του Άη-Λαυρέντη στο Πήλιο, Βόλος 1947.
  2. Άγιος Λαυρέντιος, ένα πηλιορείτικο χωρίο, Γυναικείος Σύλλογος Ανάπτυξης Αγίου Λαυρεντίου, 2002.
  3. Απόστολος Δ. Παπαθανασίου, Το χρονικό του Αγίου Λαυρεντίου, 14ος–19ος αι., Εθνικό Τυπογραφείο, Αθήνα 2006.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1978, 2006 (ΠΛΜ)
  • Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Άγιος_Λαυρέντιος_Μαγνησίας&oldid=9992791"