Renault 20/30

Renault 20/30
Renault 20/30
	Renault 20 TX automatique του 1983
Σύνοψη
Κατασκευαστής	Renault
Παραγωγή	1975 — 1984
Αμάξωμα και σασί
Κατηγορία	Μεσαίο πολυτελές αυτοκίνητο
Αμάξωμα	4-πορτο hatchback
Διαμόρφωση	Κινητήρας μπροστά, μπροστά κίνηση
Χρονολόγιο
Προηγούμενο μοντέλο	Renault 16
Επόμενο μοντέλο	Renault 25

Το Renault 20 (R20) και το Renault 30 (R30) είναι δύο μεσαία πολυτελή αυτοκίνητα που παρήχθησαν από τη γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία Renault μεταξύ του 1975 και του 1984. Τα πλέον πολυτελή και ακριβά Renault της εποχής τους, τα δύο αυτοκίνητα ήταν σχεδόν πανομοιότυπα όσον αφορά τη λαμαρίνα και τα μηχανικά μέρη, αν και το R30 προσέφερε τον μεγαλύτερο κινητήρα και ήταν το πιο ακριβό από τα δύο. Τα δύο αυτοκίνητα διακρίνονταν εύκολα μεταξύ τους λόγω της διαφορετικής διαμόρφωσης των προβολέων τους – το Renault 20 είχε δύο μονούς ορθογώνιους προβολείς, ενώ το Renault 30 είχε τετραπλούς στρογγυλούς προβολείς. Οι εσωτερικές προδιαγραφές διέφεραν όμως ουσιαστικά, με το Renault 30 να έχει υψηλότερες προδιαγραφές σε όλα τα μοντέλα. Πάνω από 622.000 αντίτυπα του R20 και 145.000 αντίτυπα του R30 κατασκευάστηκαν στο Sandouville κοντά στη Χάβρη της Γαλλίας.

Η έκδοση Renault 30 είχε τη φήμη της μεγάλης απόσβεσης. Ο οδηγός αυτοκινητιστών ανέφερε το κόστος ενός ολοκαίνουργιου 30 TX Automatic ως £11.950 τον Μάιο του 1984. Μέχρι τον Ιούνιο του 1986, ένα καλό παράδειγμα άξιζε 3.450£ στο χώρο του εμπορίου αυτοκινήτων.

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Renault 30 TS εισήχθη τον Μάρτιο του 1975 στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης,^[1] και παρουσιάστηκε ως το κορυφαίο μοντέλο της Renault. Ήταν ένα από τα πρώτα αυτοκίνητα (τα άλλα δύο ήταν το Peugeot 604 και το Volvo 264) που χρησιμοποίησαν τον νέο κινητήρα PRV V6 των 2.664 κυβικών εκατοστών, ο οποίος αναπτύχθηκε από κοινού μεταξύ της Peugeot, της Renault και της Volvo. Ο βενζινοκινητήρας PRV απέδιδε 130 PS (96 kW) και μπορούσε να τροφοδοτήσει το R30 σε τελική ταχύτητα 185 χιλιόμετρα την ώρα (115 μίλια την ώρα). Τα Renault 20 και Renault 30 βασίστηκαν κάπως στο προηγούμενο Renault 16, αλλά το πλαίσιο τροποποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό και επεκτάθηκε, αν και το αμάξωμα ήταν παρόμοιο.

Το πιο προσιτό Renault 20, το οποίο παρουσιάστηκε στο Salon του Παρισιού τον Νοέμβριο του 1975 (ακριβώς οκτώ μήνες μετά το Renault 30 TS) και χρησιμοποιούσε το ίδιο στυλ αμαξώματος hatchback με το R30 αλλά με δύο ορθογώνιους προβολείς αντί για τον τετραπλό γύρο των φώτων του R30. Το Renault 20 ήταν ουσιαστικά ένας αντικαταστάτης του καταργημένου Renault 16, αν και σε ένα μάλλον μεγαλύτερο κέλυφος αμαξώματος. Κάτω από το καπό, το R20 είχε τον μικρότερο τετρακύλινδρο κινητήρα 1.647 κυβικών εκατοστών (από το Renault 16 TX) με ισχύ 90 PS (66 kW). Άλλες τεχνικές διαφορές μεταξύ του 20 και του 30 ήταν ότι 20 χρησιμοποιούσαν ταμπούρα στους πίσω τροχούς, ζάντες τροχών 15 ιντσών και μικρότερο ρεζερβουάρ καυσίμου 60 λίτρων. Το 20 κυκλοφόρησε σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις εξοπλισμού: L, TL και GTL. Τα δύο αυτοκίνητα ήταν ουσιαστικά δύο «σχεδιασμένες με σήμα» εκδόσεις του ίδιου αυτοκινήτου με ξεχωριστή αριθμητική ταξινόμηση. Το R20 έλαβε έναν ολοκαίνουργιο κινητήρα ντίζελ 2.068 κυβικών εκατοστών. τον Νοέμβριο του 1979, και μάλιστα ήταν το πρώτο αυτοκίνητο ντίζελ στην ιστορία της Renault.^[2]

Το πλαίσιο Renault 16 ενισχύθηκε σε μεγάλο βαθμό για αυτά τα νέα οχήματα, καθιστώντας τα σχετικά προηγμένα για την εποχή, καθώς διέθεταν εμπρός και πίσω ζώνες ελεγχόμενης παραμόρφωσης, καθώς και προστασία στο σενάριο της πλευρικής πρόσκρουσης.

Τα Renault 20 και 30 είχαν πολλά ζητήματα αναξιοπιστίας, και αυτό ήταν ένας παράγοντας της μεγάλης τιμολογιακής απαξίωσης των αυτοκινήτων στην αγορά μεταχειρισμένων αυτοκινήτων, ιδίως σε χώρες όπως στο Ηνωμένο Βασίλειο. Άλλα μεγάλα αυτοκίνητα με αντίστοιχα απότομες πτώσεις της αξίας μεταπώλησης, ήταν το Peugeot 604 και το Rover SD1. Η σκουριά ήταν ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα, ειδικά στο Βέλγιο, όπου το 70% των αγοραστών την ανέφεραν ως το κύριο πρόβλημα του οχήματος. Στη συνέχεια, πάντως, η Renault βελτίωσε τις μεθόδους προστασίας από τη σκουριά και πρόσφερε 5 χρόνια εγγύηση.

Η μάρκα της Renault δεν ήταν ποτέ ισχυρή στα ανώτερα τμήματα της αγοράς, ιδιαίτερα εκτός Γαλλίας. Σε συνδυασμό με το αμάξωμα hatchback, τους αναιμικούς κινητήρες (για να ταιριάζουν στη γαλλική φορολογική δομή, που επιβάρυνε σοβαρά τους ακόμα μεγαλύτερους κυβισμούς) και τις ανησυχίες ποιότητας, οι εξαγωγικές πωλήσεις ήταν πάντα χαμηλές. Τελικώς, πάνω από το 63 τοις εκατό της συνολικής παραγωγής 20/30 πωλήθηκε στη γαλλική εγχώρια αγορά. Ωστόσο, τα Renault 20 και 30 συναρμολογήθηκαν από πλήρες κιτ συναρμολόγησης σε ορισμένες χώρες. Στη Βενεζουέλα, το R30 TS συναρμολογήθηκε μεταξύ 1979 και 1984, ενώ το R20 TS συναρμολογήθηκε στην Αυστραλία από το 1979 έως το 1981 και στην Ταϊλάνδη το 1979 και το 1980. Αν και δεν πωλήθηκε ποτέ στις Ηνωμένες Πολιτείες, το R30 εξήχθη στον Καναδά σε μικρούς αριθμούς (426 αυτοκίνητα σύμφωνα με έναν υπάλληλο της Renault Canada).^[3]

Ένα Renault 30 χρησιμοποιήθηκε ως επίσημο κρατικό αυτοκίνητο για τον Πρόεδρο Φρανσουά Μιτεράν κατά τις προεκλογικές του εκστρατείες από το 1979 και μετά, και στη συνέχεια κατά τα πρώτα χρόνια της θητείας του, συμπεριλαμβανομένης της νίκης του στις εκλογές το 1981. Το 1984, ο ίδιος μεταπήδησε στο διάδοχό του, το Renault 25.^[4]^[5]

Λίγο μετά την παρουσίασή τους, σύντομα έγινε ξεκάθαρο ότι το Renault 20 ήταν πολύ ανεπαρκές για να ανταπεξέλθει στο συνολικό μέγεθος και το βάρος του αυτοκινήτου και ότι το Renault 30 θεωρήθηκε πολύ ακριβό για αυτό που στην πραγματικότητα ήταν το ίδιο αυτοκίνητο. Ως απάντηση σε αυτό, παρουσιάστηκε το R20TS και χρησιμοποίησε έναν νέο τετρακύλινδρο κινητήρα ενός εκκεντροφόρου, με συνολικό κυβισμό 1.995 κυβικών εκατοστών και ισχύ 109 PS (80 kW), τον οποίο μοιράστηκε με το Citroën CX και αργότερα επίσης και με το Peugeot 505. Ο νέος βενζινοκινητήρας 2.0 λίτρων θεωρήθηκε παγκοσμίως ως μια μεγάλη βελτίωση. Το επόμενο έτος (Οκτώβριος 1978) παρουσιάστηκε το R30 TX, μια πιο πολυτελής έκδοση με έγχυση καυσίμου του R30 TS και μετά το R20 Diesel στα τέλη του 1979.

Το 1980 το χειροκίνητο κιβώτιο πέντε ταχυτήτων NG1 άλλαξε για τη μονάδα 395 με μεγαλύτερη ταχύτητα και ομαλότερες αλλαγές σχέσεων. Τον Ιούλιο του 1980, το R20 TX 2.2 λίτρων με ψεκασμό καυσίμου προστέθηκε στην παλέτα, ακολουθούμενο από το R30 Turbo Diesel ένα χρόνο αργότερα.

Μεταξύ του 1979 και του 1985, ο τότε κρατικός ρουμανικός κατασκευαστής Dacia παρήγαγε ένα μικρό αριθμό Renault 20 με το όνομα Dacia 2000, αποκλειστικά για τους αξιωματούχους και τη μυστική αστυνομία της κομμουνιστικής κυβέρνησης με επικεφαλής τον Νικολάε Τσαουσέσκου. Χρησιμοποιούσε τον βενζινοκινητήρα 2.0 λίτρων των 109 PS (80 kW) του R20 TS.