Μεσιέ 2

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από NGC 7089)

Συντεταγμένες: Sky map 21h 33m 27s, −00° 49′ 24″

Μεσιέ 2
Το Μεσιέ 2 από το ΔΤΧ
Credit: ΝΑΣΑ/ STScI/WikiSky
Παρατηρησιακά δεδομένα (εποχή J2000)
ΤάξηΙΙ
ΑστερισμόςΥδροχόος
Ορθή αναφορά21h 33m 27s[1]
Απόκλιση-00° 49′ 24″[1]
Απόσταση37.500 έτη φωτός (11.500 pc)
Φαινόμενο μέγεθος (V)+6,3
Φαινόμενες διαστάσεις (V)16’
Φυσικά χαρακτηριστικά
Ακτίνα87 έτη φωτός
Εκτιμώμενη ηλικία13 x 109 έτη [2]
Άλλοι προσδιορισμοίNGC 7089 [1]
Δείτε επίσης: Σφαιρωτό σμήνος, Κατάλογος σφαιρωτών σμηνών

Το Μεσιέ 2 (γνωστό και ως M2 και NGC 7089) είναι σφαιρωτό σμήνος σε απόσταση περίπου 37.500 ετών φωτός στον αστερισμό Υδροχόο, 5 μοίρες βόρεια του άστρου Βήτα Υδροχόου.

Το Μεσιέ 2 κάτω από εξαιρετικά καλές συνθήκες είναι ορατό με γυμνό μάτι. Με κιάλια ή με μικρό τηλεσκόπιο αναγνωρίζεται ως μη αστρικό αντικείμενο. Απαιτούνται μεγάλα τηλεσκόπια για να αναλυθεί σε άστρα.

Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Μεσιέ 2 ανακαλύφθηκε από το Γάλλο αστρονόμο Ζαν-Ντομινίκ Μαραλντί το 1746 καθώς παρατηρούσε ένα κομήτη με τον Ζακ Κασινί. Ο Σαρλ Μεσιέ το ανακάλυψε ξανά ανεξάρτητα ακριβώς 14 χρόνια μετά τον Μαλαρντί το 1760, αλλά νόμιζε ότι ήταν νεφέλωμα χωρίς άστρα. Ο Ουίλιαμ Χέρσελ ήταν ο πρώτος που το ανέλυσε σε άστρα, το 1783.

Χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Μεσιέ 2 αποτελείται από περίπου 150.000 άστρα και έχει διάμετρο περίπου 175 έτη φωτός, δηλαδή είναι ένα από τα μεγαλύτερα γνωστά σμήνη του Γαλαξία. Έχει ηλικία περίπου 13 δισεκατομμύρια έτη, ίδια με αυτή του Μεσιέ 5, και είναι ένα από τα αρχαιότερα σφαιρωτά σμήνη του Γαλαξία. Το Μ2 είναι πλούσιο, συμπυκνωμένο (τάξη συγκέντρωσης ΙΙ) και αξιοπρόσεκτα ελλειπτικό. Μία παράξενη σκούρα κυρτή γραμμή διασχίζει τη βορειοανατολική άκρη του σμήνους.

Το M2 από την έρευνα 2MASS

Στα 150.000 άστρα του Μεσιέ 2 συμπεριλαμβάνονται τουλάχιστον 21 μεταβλητοί αστέρες. Τα περισσότερα από αυτά είναι παλλόμενοι μεταβλητοί αστέρες τύπου RR Lyrae και άλλα τρία είναι παλλόμενοι μεταβλητοί αστέρες τύπου W Virginis. Τα λαμπρότερα μέλη του έχουν φαινόμενο μέγεθος 13,1 και είναι ερυθροί και κίτρινοι γίγαντες. Ο συνολικός φασματικός τύπος του είναι F4.[1]

Ο πυρήνας του Μεσιέ 2 είναι πολύ συγκεντρωμένος και έχει διάμετρο περίπου 3,7 έτη φωτός, ενώ η μισή μάζα του σμήνους είναι συγκεντρωμένη σε μία περιοχή με διάμετρο μόνο 20 έτη φωτός. Από την άλλη η σφαίρα βαρυτικής επιρροής του Μ2 έχει διάμετρο περίπου 470 έτη φωτός, και πέρα από αυτή τη σφαίρα τα άστρα απομακρύνονται από το σμήνος εξαιτίας της βαρυτικής έλξης του Γαλαξία.

Τροχιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Μεσιέ 2 πλησιάζει προς τα εμάς με ταχύτητα 5,3 km/sec. Βρίσκεται στην άλω του Γαλαξία και έχει ταξινομηθεί ως σμήνος Η2. Για να εντοπιστεί η τροχιά του πρέπει να είναι γνωστή η απόσταση από το Γαλαξιακό κέντρο και η διαστημική ταχύτητά του. Καθώς είναι γνωστή η γωνιακή ταχύτητά του είναι αναγκαίος ο ακριβής προσδιορισμός της κίνησης του σμήνους για να καθοριστεί η διαστημική ταχύτητα του σμήνους.

Παρατηρήσεις του σμήνους από το αστεροσκοπείο Λικ που έγιναν με βάση μακρινούς γαλαξίες υπολογίστηκε ότι κάθε χρόνο το Μ2 μετατοπίζεται στην ορθή αναφορά κατά 4,1 μιλλισεκόντ το χρόνο και στην απόκλιση κατά 2,2 μιλλισεκόντ το χρόνο. Η τροχιά του Μ2 έχει υπολογιστεί όμως με αυτές τις τιμές να είναι +5,5 και -4,2 mas/yr. Τα αποτελέσματα είναι ότι το Μεσιέ 2 κινείται γύρω από τον Γαλαξία σε μία τροχιά με εκκεντρότητα 0,67, με μέγιστη απόσταση από το γαλαξιακό κέντρο 91.000 έτη φωτός και απόσταση από το γαλαξιακό δίσκο 78.000 έτη φωτός. Με βάση τα εγκυρότερα στοιχεία από τον δορυφόρο Ίππαρχος προκύπτει ότι το Μεσιέ 2 κινείται γύρω από το γαλαξία σε μία πολύ ελλειπτική τροχιά (εκκεντρότητα 0,76). Η μικρότερη απόσταση του από το γαλαξιακό κέντρο με αυτές τις τιμές είναι 23.500 έτη φωτός, ενώ η μέγιστη απόστασή του από το κέντρο είναι 171.000 έτη φωτός και 165.000 έτη φωτός πάνω από το γαλαξιακό επίπεδο.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 «SIMBAD Astronomical Database». Results for NGC 7089. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2006. 
  2. Halton, Arp (1962). «The Effect of Reddening on the Derived Ages of Globular Clusters and the Absolute Magnitudes of RR Lyrae Cepheids». Astrophysical Journal 135: 971. doi:10.1086/147344. Bibcode1962ApJ...135..971A. http://adsabs.harvard.edu/abs/1962ApJ...135..971A. Ανακτήθηκε στις 2010-06-17. 

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]