Martin Maryland

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Martin Maryland
Βομβαρδιστικά Martin Maryland της RAF στη Βόρεια Αφρική (περ. το 1941).
Τύποςελαφρύ βομβαρδιστικό
ΚατασκευαστήςGlenn L. Martin Company
Χώρα προέλευσηςΗΠΑ
Παρθενική πτήση14 Μαρτίου 1939
Πρώτη παρουσίαση1940
Αποσύρθηκε1945
Κύριος χειριστήςRAF
Μονάδες που παρήχθησανπερ. 450
Εξελίχθηκε σεMartin Baltimore

Το Martin Model 167 Maryland ήταν αμερικανικό δικινητήριο ελαφρύ βομβαρδιστικό το οποίο πέταξε για πρώτη φορά το 1939. Αεροσκάφη αυτού του τύπου δεν έδρασαν με τις αμερικανικές δυνάμεις αλλά εντάχθηκαν σε υπηρεσία με συμμαχικές χώρες όπως η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Σχεδιασμός και ανάπτυξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Δεκέμβριο του 1937 το Αεροπορικό Σώμα του Στρατού των ΗΠΑ (United States Army Air Corps, USAAC) εξέδωσε απαίτηση για ένα νέο βομβαρδιστικό ικανό να μεταφέρει 540 kg βομβών και να έχει ακτίνα δράσης 1900 km με ταχύτητα 320 km/h.[a] H Glenn L. Martin Company παρουσίασε το Model 167 (έλαβε την ονομασία XA-22 από το USAAC) και οι ανταγωνίστριες εταιρείες τα Model 9 (Bell Aircraft), Douglas DB-7, North American NA-40 και Stearman XA-21.[1][2] Το Model 167 της Martin ήταν ένα δικινητήριο μονοπλάνο ολομεταλλικής κατασκευής, ικανό να φθάσει τα 500 km/h περίπου. Το πλήρωμά του ήταν τριμελές. Δεν επιλέχθηκε από το USAAC, που πρόκρινε το προαναφερθέν DB-7 για να καλύψει της ανάγκες του, όμως η Martin έλαβε παραγγελίες για το αεροσκάφος της από τρίτες χώρες και έτσι κατάφερε να κατασκευάσει περίπου 450 μονάδες συνολικά.

Το πρωτότυπο (Model 167W) προωθούνταν από δύο κινητήρες Pratt & Whitney R-1830-37 Twin Wasp. Στα γαλλικά αεροσκάφη οι κινητήρες αυτοί αντικαταστάθηκαν από τους Wright R-1820 Cyclone, ενώ η RAF διατήρησε τους αρχικούς R-1830. Όλα τα Model 167 διέθεταν τέσσερα πολυβόλα στις πτέρυγες για να μπορούν να πλήττουν στόχους στο έδαφος, καθώς και από ένα όπλο στη ράχη και το κάτω μέρος της ατράκτου για αμυντικούς σκοπούς.

Σχεδιαστικά επρόκειτο για ένα τυπικό δικινητήριο βομβαρδιστικό της περιόδου. Το πιο ασυνήθιστο χαρακτηριστικό του ήταν πως είχε πολύ στενή άτρακτο, χωρίς όμως να είναι η μοναδική σχεδίαση στα τέλη της δεκαετίας του 1930 με αυτή την προσέγγιση.

Επιχειρησιακή ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πρωτότυπο XA-22 (13 Απριλίου 1939).
Γαλλικό Martin 167F που πέρασε στην κατοχή των στρατευμάτων της Βρετανικής Κοινοπολιτείας (Χαλέπι, Συρία, 1941).
Σχηματισμός νοτιοαφρικάνικων Maryland.

Γαλλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα τέλη της δεκαετίας του 1930, δεδομένου του μαζικού επανεξοπλισμού της Γερμανίας και της ανάγκης της Γαλλικής Πολεμικής Αεροπορίας να αποκτήσει άμεσα σύγχρονα αεροσκάφη, η γαλλική κυβέρνηση προχώρησε στην αγορά πολυάριθμων αεροσκαφών διάφορων τύπων από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Martin έλαβε παραγγελία για περισσότερα από διακόσια Model 167F που θα διέθεταν εξοπλισμό γαλλικής προέλευσης. Παρόλο που τα πρώτα αεροσκάφη αναμένονταν να παραδοθούν τον Ιανουάριο του 1939, τελικά έφθασαν στη Γαλλία στις αρχές του 1940.

Εξαιτίας του αμερικανικού εμπάργκο στις εξαγωγές όπλων αμέσως μετά το ξέσπασμα του πολέμου, οι παραδόσεις πολλών αεροσκαφών σε ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Γαλλία, πάγωσαν για δύο μήνες. Όταν άρχισε η μάχη της Γαλλίας, μόνο τέσσερις μοίρες βομβαρδισμού ήταν εξοπλισμένες με τα Martin. Σύντομα ενεπλάκησαν στις επιχειρήσεις και η δράση τους ήταν επιτυχημένη χάρη στην υψηλή τους ταχύτητα και την ευελιξία τους:[3] στις τετρακόσιες περίπου εξόδους που πραγματοποίησαν το ποσοστό απωλειών 4%, πολύ καλύτερο από το 16% που υπέστησαν τα βομβαρδιστικά LeO 45 εναντίον παρόμοιων στόχων.

Ημέρες πριν από την ανακωχή της 22ας Ιουνίου 1940 οι μοίρες των Martin 167 στάλθηκαν στη γαλλική Βόρεια Αφρική για να μην πέσουν στα χέρια των Γερμανών. Ορισμένα δόθηκαν επίσης στη Γαλλική Ναυτική Αεροπορία (Aéronautique Navale). Την περίοδο του καθεστώτος του Βισύ τα γαλλικά Martin βομβάρδισαν τις βρετανικές δυνάμεις σε διάφορα περιστατικά, κυρίως κατά την εκστρατεία στη Συρία και τον Λίβανο το 1941.[4] Έπειτα από την κατάληψη της γαλλικής Βόρειας Αφρικής από τους αγγλοαμερικανούς (Επιχείρηση Πυρσός) το 1943, τα γαλλικά Martin 167 αντικαταστάθηκαν από πιο σύγχρονους συμμαχικούς τύπους όπως τα Martin B-26 Marauder.

Ηνωμένο Βασίλειο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λίγο πριν από την πτώση της Γαλλίας, αποφασίστηκε να παραδοθούν στο Ηνωμένο Βασίλειο τα εναπομείναντα 75 αεροσκάφη της γαλλικής παραγγελίας. Τα 32 από αυτά είχαν ολοκληρωθεί σύμφωνα με τις γαλλικές προδιαγραφές και πραγματοποιήθηκαν οι αναγκαίες μετατροπές, που περιλάμβαναν την αντικατάσταση των κινητήρων Cyclone 9 από τους Pratt and Whitney Twin Wasp, καθώς και την αντικατάσταση οπλισμού και άλλου εξοπλισμού σύμφωνα με τις ανάγκες της RAF. Τα υπόλοιπα αεροσκάφη παραδόθηκαν εξαρχής από την Glenn Martin σύμφωνα με τις βρετανικές προδιαγραφές. Αυτή η παρτίδα αεροσκαφών ονομάζονταν Maryland Mk.I σε βρετανική υπηρεσία. Ακολούθησαν 150 ακόμη αεροσκάφη με υπερσυμπιεστές στους κινητήρες τους, που ονομάστηκαν Maryland Mk.II.

Πολλά από τα Maryland στάλθηκαν στην Αίγυπτο και τη Μάλτα όπου έδρασαν κυρίως ως αναγνωριστικά. Παρόμοιο ρόλο είχαν και στην Ανατολική Αφρική, όντας ταχύτερα από τα Bristol Blenheim. Το αεροσκάφος που φωτογράφισε τον ιταλικό στόλο πριν από την περίφημη Επιδρομή στον Τάραντα το Νοέμβριο του 1940 ήταν ένα Maryland.[5]

Επτά Maryland Mk.I δόθηκαν στη ναυτική αεροπορία (Fleet Air Arm)[6] και αξιοποιήθηκαν κυρίως για την ρυμούλκηση ιπτάμενων στόχων.[7] Στις 22 Μαΐου 1941 ένα Maryland του Νο. 771 Σμήνους της ναυτικής αεροπορίας εντόπισε και ανέφερε πως το θωρηκτό Bismarck είχε αποπλεύσει από το Μπέργκεν (Bergen) και είχε ανοιχθεί στον Ατλαντικό.[8]

Χρήστες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ηνωμένο Βασίλειο
Γαλλία
Γαλλία του Βισύ
Ελεύθερη Γαλλία
Νότια Αφρική

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του Maryland
Συγκρίσιμα αεροσκάφη
Κατάλογοι

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Όλες οι προτάσεις που υποβλήθηκαν στον διαγωνισμό ήταν σαφώς ταχύτερες, στο εύρος 420 km/h-500 km/h.[1]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Francillon 1982, σελ. 7.
  2. ↑ Dorr 1996, σελ. 124.
  3. ↑ "The Martin Maryland goes to war, 23 October 1941." :Fr Αρχειοθετήθηκε 5 October 2012 στο Wayback Machine. Maryland Aviation Museum. Retrieved: 2 July 2012/
  4. ↑ Documented in the memoirs of Roald Dahl and John Masters (The Road Past Mandalay) (1961.)
  5. ↑ Bishop 2004, pp. 90–91.
  6. ↑ Sturtivant & Burrow 1995, σελ. 311.
  7. ↑ Mondey 2006, p. 175.
  8. ↑ Shores 1971, σελ. 220.
  9. ↑ Sturtivant & Ballance 1994, σελίδες 89, 362.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Bishop, Chris. The Encyclopedia of 20th Century Air Warfare. London: Amber Books Ltd, 2004. (ISBN 1-904687-26-1).
  • Cuny, Jean. "Glenn Martin 167 in French Service". Journal of American Aviation Historical Society. Volume 10, No. 1, Spring 1965.
  • Cuny, Jean; Danel, Raymond (May 1983). «Les "Glenn" de la Marine nationale: Le Glenn Martin 167» (στα γαλλικά). Le Fana de l'Aviation (162): 30–37. ISSN 0757-4169. 
  • Dorr, Robert F (1996). «North American B-25 Variant Briefing». Wings of Fame (London: Aerospace Publishing) 3: 118–141. ISBN 1-874023-70-0. ISSN 1361-2034. 
  • Francillon, René J (December 1982). «Le Martin XA-22: La Genese des "Glenn"» (στα γαλλικά). Le fanatique de l'Aviation (157): 4–11. ISSN 0337-8861. 
  • Mondey, David. American Aircraft of World War II (Hamlyn Concise Guide). London: Bounty Books, 2006. (ISBN 978-0-7537-1461-4).
  • Munson, Kenneth. Fighters and Bombers of World War II: 1939–45. London: Blandford Press Ltd, 1969. (ISBN 0-9637110-4-0).
  • Shores, Christopher F. (1971). Martin Maryland and Baltimore Variants. Aircraft in Profile. XI. Windsor: Profile Publications. σελίδες 217–230. OCLC 223756773. 
  • Sturtivant, Ray· Ballance, Theo (1994). The Squadrons of the Fleet Air Arm. Tonbridge, Kent, UK: Air Britain (Historians) Ltd. ISBN 0-85130-223-8. 
  • Sturtivant, Ray· Burrow, Mick (1995). Fleet Air Arm Aircraft 1939 to 1945. Tunbridge Wells, UK: Air Britain (Historians) Ltd. ISBN 0-85130-232-7. 
  • Wagner, Ray. "American Combat Planes, Third Enlarged Edition". New York: Doubleday & Company, 1982, pp. 178–179. (ISBN 978-0-3851-3120-9).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Martin Maryland στο Wikimedia Commons


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Martin_Maryland&oldid=10402306"