Dodge Charger
.jpg) Το λογότυπο ενός Dodge Charger του 1968 Dodge Charger 7ης γενιάς (2011 - σήμερα) | |
| Κατασκευαστής |  Dodge |
|---|---|
| Παραγωγή | 1966 — 1978 1983 — 1987 Απρίλιος 2005 — σήμερα |
| Κατηγορία | Σπορ αυτοκίνητο |
| Αμάξωμα | 2-πορτο κουπέ (1966 - 1978) 4-πορτο μεσαίο σεντάν (2005 - σήμερα) |
Η σειρά Dodge Charger κατασκευάζεται από την αμερικάνικη αυτοκινητοβιομηχανία Dodge, ξεκινώντας το 1966 με την παραγωγή της πρώτης γενιάς του. Το Charger είναι ένα αυτοκίνητο που έχει δώσει βάρος περισσότερο στην σπορ εμφάνιση και στις επιδόσεις, ως ένας γνήσιος διαχρονικός εκπρόσωπος της κατηγορίας των mucsle cars, ένα ίματζ που έχουν χτίσει πολλές αυτοκινητοβιομηχανίες, όπως η Ford με την Mustang, η Chevrolet με την Camaro και η τέως Plymouth με το Duster (παλαιότερα, εν μέρει και η Toyota με την Celica).
Από το 1966 έως και το 1978 είχαν παρουσιαστεί πέντε γενιές μέχρι τη λήξη της παραγωγής του. Τον Φεβρουάριο του 2005 όμως, εισήχθη μια εντελώς νέα γενιά και μπήκε στην παραγωγή τον Απρίλιο, ενώ τον Ιανουάριο του 2011 ξεκίνησε η παραγωγή της διαδόχου και σημερινής γενιάς. Η αναβίωση του 2005, σηματοδότησε την επιστροφή της Dodge στην κατηγορία των muscle cars και όλα τα νεότερα Charger φέρουν παραδοσιακή ρετρό αισθητική, εμπνευσμένη από τα κλασικά Charger του παρελθόντος, όπως συνέβη και με την αναβίωση του Dodge Challenger στις αρχές του 2008.
Μέσα στο 2005, επίσης, εισήχθη και μια αστυνομική έκδοση του Charger, που γνώρισε εξ αρχής μεγάλη απήχηση και μάλιστα το 2012 εκθρόνισε οριστικά το Ford Crown Victoria ως το πρώτο σε απήχηση αστυνομικό σεντάν στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Πίνακας περιεχομένων
Πρώτη γενιά (1966 - 1967)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
.jpg) .jpg) Dodge Charger του 1966 | |
| Κατασκευαστής | Dodge |
|---|---|
| Παραγωγή | 1966 — 1967 |
| Αμάξωμα | 2-πορτο κουπέ |
| Διαμόρφωση | Κινητήρας μπροστά, πίσω κίνηση |
| Μεταξόνιο | 2.970 χιλιοστά |
| Μήκος | 5.170 χιλιοστά |
| Πλάτος | 1.930 χιλιοστά |
| Σχεδιαστής | Καρλ Κάμερον |
Το Dodge Charger 1ης γενιάς εμφανίστηκε αρχικά ως concept car το 1964, επηρεασμένο από το Dodge Polara, όπου τοποθετήθηκε ο κινητήρας 426 Wedge και ο Τζιμ Ροντεμπό είχε κατασκευάσει το όχημα υπό την μορφή replica (κάμπριο) και τοποθέτησε έναν ισχυρό κινητήρα V8 (κυλινδροκεφαλές τοποθετημένες που σχηματίζουν το γράμμα V). Την σχεδίαση του μοντέλου είχε αναλάβει ο Καρλ Κάμερον.
Το όνομα Charger χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά σε μια έκδοση περιορισμένης κυκλοφορίας του Dodge Dart το 1965, από την οποία είχαν κατασκευαστεί μόλις 180 οχήματα.[1]
Ως ανεξάρτητο μοντέλο, το Charger ξεκίνησε να κυκλοφορεί στα μέσα του 1966, με την πρώτη ματιά να έλκεται από την γρίλια του οχήματος και τα φωτιστικά σώματα, που μάλιστα στην ουσία ήταν μέσα από αυτήν. Στα τέλη του 1966 η Dodge πρόσθεσε την αεροτομή στο πορτ μπαγκάζ, όντας το πρώτο όχημα με αεροτομή στην ιστορία του αυτοκινήτου. Μαζί με αυτές τις ιδιαιτερότητες, που ακόμα εντυπωσιάζουν τους λάτρεις των νεοκλασικών οχημάτων, επιπλέον προσοχή δόθηκε και στο εσωτερικό της καμπίνας, με τον πίνακα οργάνων να έχει έναν χαρακτηριστικό ηλεκτροχρωμικό φωτισμό, και στο δέρμα που υπήρχε στις πόρτες. Μέχρι τα τέλη του έτους, είχαν παραχθεί 37.344 μοντέλα, έχοντας κερδίσει την ανταπόκριση του κοινού.
Το 1967 υπέστη μια ανανέωση στην εξωτερική αισθητική, ενώ η οροφή είχε κατασκευαστεί από βινύλιο. Επίσης, ένα στήριγμα χειρός είχε προστεθεί ενδιάμεσα των μπροστινών καθισμάτων, τα οποία είχαν την αρχική μορφή τους. Εκείνη την χρονιά υπήρχε η επιλογή πέντε κινητήρων με μια απόδοση των 375 ίππων. Άσχετα με την επιτυχία του ως αγωνιστικό όχημα στο NASCAR, στην πολιτική του μορφή δεν είχε ικανοποιητικό αριθμό πωλήσεων (μόλις 15.788 αντίτυπα), με τους κύριους ανταγωνιστές Ford Mustang και Chevrolet Camaro να κλέβουν την παράσταση.[2]
Επιπλέον εκδόσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανανεωμένη έκδοση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Dodge Charger του 1967 (μπροστά)
Dodge Charger του 1967 (πίσω)
Δεύτερη γενιά (1968 - 1970)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  | |
| Κατασκευαστής | Dodge |
|---|---|
| Εναλλακτική ονομασία | The General Lee (στη σειρά The Dukes of Hazard) |
| Παραγωγή | 1968 — 1970 |
| Αμάξωμα | 2-πορτο κουπέ |
| Διαμόρφωση | Κινητήρας μπροστά, πίσω κίνηση |
| Μεταξόνιο | 3.000 χιλιοστά |
| Μήκος | 5.300 χιλιοστά (1968-1969) 5.280 χιλιοστά (1970) |
| Πλάτος | 1.950 χιλιοστά (1968-1969) 1.950 χιλιοστά (1970) |
| Ύψος | 1.350 χιλιοστά (1968-1969) 1.350 χιλιοστά (1970) |
| Σχεδιαστής | Ρίτσαρντ Σιας Γουίλιαμ Μπροόυνλι |
Η πορεία του Charger 2ης γενιάς ξεκίνησε το 1968 με πολύ μεγαλύτερα νούμερα παραγωγής και μάλιστα σε τρείς πολιτείες των ΗΠΑ (Μίτσιγκαν, Μιζούρι, Καλιφόρνια). Για το νέο Charger είχε εξελιχθεί ένα σαφώς μεγαλύτερο αμάξωμα, η φιλοσοφία ωστόσο μπορεί να εξακολουθεί να είναι ίδια, όμως αλλαγές υπήρξαν στην εγκατάσταση της νέας γρίλιας με τους νέους κρυφούς προβολείς, ενώ η επιλογή χρωμάτων ήταν μεγάλη τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά.[3] Μηχανολογικά, στα δύο χρόνια ενεργής παραγωγής του οχήματος, είχαν κατασκευαστεί και βελτιωθεί ένας αριθμός κινητήρων V8 και τύπου ΗΕΜΙ, με τον αποδοτικότερο να είναι ο 426 cu.in. που απέδιδε την ιπποδύναμη των 425 ίππων, επιτυγχάνοντας επιτάχυνση 0-60 μίλια / 0-97 χιλιόμετρα/ώρα σε 13,5 δευτερόλεπτα και τελική ταχύτητα 162 χλμ./ώρα.
Οι πωλήσεις της δεύτερης γενιάς του μοντέλου ήταν πολύ μεγαλύτερες από τον προκάτοχό του, φτάνοντας μέσα σε ένα χρόνο τα 96.000 αντίτυπα. Μεγάλος ανταγωνιστής του Charger ήταν η Chevrolet Corvette C3 (η τρίτη γενιά της Chevrolet Corvette), η οποία στο πίσω τμήμα του αμαξώματος έφερνε πολλές ομοιότητες μαζί του.[4] Σε παγκόσμια κλίμακα, το όνομα «Charger» ταυτίζεται με αυτό το μοντέλο και ως κύρια αιτία είναι η εμφάνιση ενός μοντέλου (για την ακρίβεια, μιας σειράς μοντέλων) του 1969 στην πασίγνωστη σειρά The Dukes of Hazzard (1979 - 1985, ελληνικός τίτλος Οι Ντιούκς), όπου είχε αποκτήσει το όνομα General Lee / Στρατηγός Λι. Γενικότερα πάντως, ακόμα και σήμερα πολλοί οπαδοί των παλαιών αυτοκινήτων έχουν τοποθετήσει αυτό το μοντέλο σε πολύ υψηλό βάθρο για την κατηγορία του.
Επιπλέον εκδόσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Dodge Charger 500 του 1969
Dodge Charger 500 του 1970
Dodge Charger RoadTrack του 1969
Η αγωνιστική έκδοση του NASCAR, Charger Daytona
.jpg)
Τρίτη γενιά (1971 - 1974)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
.jpg) .jpg) Dodge Charger του 1973 | |
| Κατασκευαστής | Dodge |
|---|---|
| Παραγωγή | 1971 — 1974 |
| Αμάξωμα | 2-πορτο κουπέ |
| Διαμόρφωση | Κινητήρας μπροστά, πίσω κίνηση |
| Μεταξόνιο | 2.921 χιλιοστά |
| Μήκος | 5.207 χιλιοστά |
| Ύψος | 1.346 χιλιοστά |
Το Charger 3ης γενιάς ξεκίνησε το 1971, έχοντας βασιστεί για άλλη μια φορά στην ίδια πλατφόρμα «B-body», και λανσαρίστηκε ως ο αντικαταστάτης του διάσημου μοντέλου δεύτερης γενιάς. Το νέο Charger έμελλε να είναι και το τελευταίο που είχε την γνωστή μορφή που έμεινε στην ιστορία των Muscle Cars πριν στραφεί προς την μορφή της μπερλίνας. Το Charger τρίτης γενιάς είχε υποστεί σημαντικές αλλαγές στο μπροστινό τμήμα του οχήματος, που ήταν εμφανώς επηρεασμένο από την τότε αισθητική των Pontiac Firebird και Pontiac GTO, με τα φωτιστικά σήματα να κάνουν την εμφάνιση τους και την σχάρα να έχει διαχωριστεί στην μέση (εκτός της έκδοσης Super Bee και R/T).
.jpg)
Οι εκδόσεις που κυκλοφόρησαν σε αυτή την γενιά ήταν οι: Basic, Hardtop, SE, 500, RoadTrack και η έκδοση της Super Bee, που κέντρισε το ενδιαφέρον των φίλων της σειράς. Η έκδοση του Super Bee ήταν ο αντικαταστάτης του μοντέλου Coronet Super Bee που είχε απόδοση 300 ίππων με ένα κιβώτιο τριών ταχυτήτων. Η πιο αναβαθμισμένη έκδοση ήταν αυτή του RoadTrack, που απέδιδε 370 ίππους με τον κινητήρα Magnum V8. Το 1972 και το 1973, άλλη μια έκδοση ήταν η Rallye, που είχε τον κινητήρα 440 και απέδιδε στο μέγιστο 280 ίππους. Το 1974 η ο κινητήρας υπέστη μείωση απόδοσης, με αποτέλεσμα να φτάνει στους 275 hp.
Η απλή έκδοση είχε διαθέσιμο τον κινητήρα 318, που είχε απόδοση 230 ίππων, ενώ το 1972 εμφανίστηκε άλλη μια στους 150 ίππους. Ακολούθησαν και άλλες, αυτές των 145 και των 110.
Το Charger τρίτης γενιάς ήταν το τέταρτο μοντέλο με τις περισσότερες πωλήσεις στην ιστορία της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας του 20-ού αιώνα.[5]
Επιπλέον εκδόσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Dodge Charger SE του 1973
Dodge Charger Rallye του 1973.
Dodge Charger Super Bee του 1971.
Dodge Charger RoadTrack του 1971.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Τέταρτη γενιά (1975 - 1978)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
.jpg) Dodge Charger τέταρτης γενιάς
.JPG) Dodge Charger του 1975 | |
| Κατασκευαστής | Dodge |
|---|---|
| Παραγωγή | 1975 — 1978 |
| Αμάξωμα | 2-πορτο κουπέ |
| Διαμόρφωση | Κινητήρας μπροστά, πίσω κίνηση |
| Κινητήρας | 318 cu. in. (5.2 L) V8 360 cu. in. (5.9 L) V8 400 cu. in. (6.6 L) V8 |
| Μετάδοση | 3-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο 3-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο 4-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο |
| Μεταξόνιο | 2.921 χιλιοστά |
| Μήκος | 5.486 χιλιοστά |
| Ύψος | 1.321 χιλιοστά |
Το Charger 4ης γενιάς αποτέλεσε την σχετική εξέλιξη ενός από τα μοντέλα της Chrysler, το Cordoba, το οποίο ήταν σε παραγωγή τα ίδια χρόνια με αυτό του Charger.[6] Το Charger άσχετα με την μεγάλη ομοιότητα του μοντέλου της Chrysler, για την σειρά της Charger είχε πολύ περισσότερες διαφορές από τα προηγούμενα μοντέλα και η παράδοση της μεγάλης γρίλιας καταρρίφθηκε με μια πολύ μικρότερη, αν και με μεγαλύτερο ύψος. Επιπλέον, οι προβολείς διατηρήθηκαν με το αρχικό τους σχήμα και σε όλες τις εκδόσεις παρέμειναν εμφανείς.
Η τέταρτη γενιά ήταν η μεγαλύτερη όλων των εποχών σε διαστάσεις, καθώς έφτασε σε μήκος σχεδόν στα 5,5 μέτρα και μάλιστα με μεγάλη διαφορά από τα προηγούμενα μοντέλα. Από την άλλη όμως, δεν θεωρήθηκε από το κοινό ως άξιο για να φέρει το όνομα Charger, ένα όνομα που είχε διαχρονικά συνδεθεί με το ακραίο ντιζάιν και τις πολλές ιδιαιτερότητες που είχε προσφέρει στο κοινό. Οι αντιδράσεις ήταν αρνητικές, με κάποιους να αποκαλούν το μοντέλο «μη συγκρίσιμο» με τα πρώτης και δεύτερης γενιάς, άσχετα αν διατηρήθηκαν τα στάνταρ της απόδοσης και της ταχύτητας.[7]
Οι εκδόσεις που κυκλοφόρησαν εξ αρχής ήταν η απλή (Base) και η SE (Special Edition). Αρχικά, οι διαθέσιμοι κινητήρες ήταν αυτοί των 318 cu. in. "LA" των 5.2 λίτρων και 360 cu. in. των 5.9 λίτρων. Το 1976 εμφανίστηκαν οι εκδόσεις Charger Sport SE και Charger Daytona. Το 1977 τα Charger Base και Sport σταμάτησαν την παραγωγή τους, για να ανανεωθούν με την νεότερη πλατφόρμα της εταιρείας, την L-Body. Οι υποψήφιοι αγοραστές όμως είχαν μειωθεί δραματικά και ενώ ως τα τέλη του 1975 αγοράστηκαν 30.812 μοντέλα, το 1978 είχαν αγοραστεί μόνο 2.800 αντίτυπα. Έτσι, ως αντικαταστάτης του Charger επελέγη το Dodge Magnum.[8]
Πέμπτη γενιά (1983 - 1987)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
.jpg) Dodge Charger του 1985 Dodge Shelby Charger του 1987 | |
| Κατασκευαστής | Dodge |
|---|---|
| Εναλλακτική ονομασία | Αρχική ονομασία: Omni 024 (1979 — 1983) Plymouth Duster Plymouth Turismo |
| Παραγωγή | 1983 — 1987 |
| Αμάξωμα | 2-πορτο κουπέ |
| Διαμόρφωση | Κινητήρας μπροστά, εμπρόσθια κίνηση |
| Μεταξόνιο | 2.451 χιλιοστά |
| Μήκος | 4.440 χιλιοστά |
| Πλάτος | 1.679 χιλιοστά |
| Ύψος | 1.288 χιλιοστά |
Έκτη γενιά (2005 - 2010)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
.jpg) .jpg) Dodge Charger SXT του 2005 - 2010 | |
| Κατασκευαστής | Dodge |
|---|---|
| Παραγωγή | Απρίλιος 2005 — 2010 |
| Αμάξωμα | 4-πορτο μεσαίο σεντάν |
| Διαμόρφωση | Κινητήρας μπροστά, πίσω κίνηση / τετρακίνηση |
| Μεταξόνιο | 3.048 χιλιοστά |
| Μήκος | 5.083 χιλιοστά |
| Πλάτος | 1.890 χιλιοστά |
| Ύψος | 1.480 χιλιοστά SRT-8: 1.466 χιλιοστά |
| Κενό Βάρος | 1.887 κιλά |
| Σχετική εξέλιξη | Chrysler 300 Dodge Challenger Dodge Magnum |
| Σχεδιαστής | Ralph Gilles Freeman Thomas |
Έβδομη γενιά (2011 - σήμερα)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
.jpg) .jpg) | |
| Κατασκευαστής | Dodge |
|---|---|
| Παραγωγή | Ιανουάριος 2011 — σήμερα |
| Αμάξωμα | 4-πορτο μεσαίο σεντάν |
| Διαμόρφωση | Κινητήρας μπροστά, πίσω κίνηση / τετρακίνηση |
| Μεταξόνιο | 3.052 χιλιοστά |
| Μήκος | 5.077 χιλιοστά |
| Πλάτος | 1.905 χιλιοστά |
| Ύψος | 1.482 χιλιοστά |
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Langworth: Encyclopedia of American Cars 1930-1980, p. 269, 286.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «The early Dodge Charger muscle cars». Allpar. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2017.
- ↑ «All Dodge Charger Generations». Cars with Muscles. 21 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2017.
- ↑ «1968 Charger Specs, Colors, Facts & History». My Classic Garage. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2017.
- ↑ «1968-70 Dodge Charger History Page». Dodge Chargers. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2017.
- ↑ «1971-1974 Dodge Charger». Allpar. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2017.
- ↑ «Second Look Series:1975-1978 Dodge Charger Sport, Monaco Brougham & Plymouth Fury Sport». Patrick Smith. 14 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2017.
- ↑ «1978 Dodge Charger». Car Gurus. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2017.
- ↑ «Cars rev:1975-1978 Dodge Charger». Cars Rev. 16 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2017.
