Μετάβαση στο περιεχόμενο

Dodge Charger

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Dodge Charger
Το λογότυπο ενός Dodge Charger του 1968
Dodge Charger 7ης γενιάς του 2015
Σύνοψη
Κατασκευαστής Dodge
Παραγωγή1966 — 1978
1983 — 1987
Απρίλιος 2005 — Δεκέμβριος 2023
Αμάξωμα και σασί
ΚατηγορίαΣπορ αυτοκίνητο
Αμάξωμα2-πορτο κουπέ (1966 - 1978)
4-πορτο μεσαίο σεντάν (2005 - 2023)

Η σειρά Dodge Charger κατασκευάστηκε από την αμερικάνικη αυτοκινητοβιομηχανία Dodge, ξεκινώντας το 1966 με την παραγωγή της πρώτης γενιάς του και φτάνοντας έως τον Δεκέμβριο του 2023. Το Charger είναι ένα αυτοκίνητο που έχει δώσει βάρος περισσότερο στην σπορ εμφάνιση και στις επιδόσεις, ως ένας γνήσιος διαχρονικός εκπρόσωπος της κατηγορίας των mucsle cars, ένα ίματζ που έχουν χτίσει πολλές αυτοκινητοβιομηχανίες, όπως η Ford με την Mustang, η Chevrolet με την Camaro και η τέως Plymouth με τα Plymouth Barracuda και Plymouth Duster (παλαιότερα, εν μέρει, και η Toyota με την Celica).

Από το 1966 έως και το 1978 είχαν παρουσιαστεί και κατασκευαστεί 5 γενιές μέχρι τη λήξη της παραγωγής του. Τον Φεβρουάριο του 2005 όμως, εισήχθη μια εντελώς νέα γενιά και μπήκε στην παραγωγή τον Απρίλιο, ενώ τον Νοέμβριο του 2010 ξεκίνησε η παραγωγή της διαδόχου γενιάς της και διατηρήθηκε έως τον Δεκέμβριο του 2023. Η αναβίωση του 2005, σηματοδότησε την επιστροφή της Dodge στην κατηγορία των muscle cars και όλα τα νεότερα Charger φέρουν παραδοσιακή ρετρό αισθητική, εμπνευσμένη από τα κλασικά Charger του παρελθόντος, όπως συνέβη και με την αναβίωση του επίσης mucsle car Dodge Challenger, που κατασκευάστηκε από τον Απρίλιο του 2008 έως τον Δεκέμβριο του 2023.

Μέσα στο 2005, επίσης, εισήχθη και μια αστυνομική έκδοση του Charger, που γνώρισε εξ αρχής μεγάλη απήχηση στην αμερικανική Αστυνομία και μάλιστα το 2012 εκθρόνισε οριστικά το Ford Crown Victoria (το οποίο παρήχθη από τις 14 Ιανουαρίου 1991 έως τις 15 Σεπτεμβρίου 2011, σε δύο γενιές) ως το πρώτο σε απήχηση αστυνομικό σεντάν στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Πρώτη γενιά (1966 - 1967)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Dodge Charger πρώτης γενιάς

Dodge Charger του 1966
Σύνοψη
Κατασκευαστής Dodge
Παραγωγή1966 — 1967
ΣχεδιαστήςΚαρλ Κάμερον
Αμάξωμα και σασί
Αμάξωμα2-πορτο κουπέ
ΔιαμόρφωσηΚινητήρας μπροστά, πίσω κίνηση
Διαστάσεις
Μεταξόνιο2.970 χιλιοστά
Μήκος5.170 χιλιοστά
Πλάτος1.930 χιλιοστά
Ύψος1.346 χιλιοστά
Κενό Βάρος1.670 κιλά

Το Dodge Charger 1ης γενιάς εμφανίστηκε αρχικά ως πρωτότυπο αυτοκίνητο (concept car) το 1964, επηρεασμένο από το Dodge Polara, όπου τοποθετήθηκε ο κινητήρας 426 Wedge και ο Τζιμ Ροντεμπό είχε κατασκευάσει το όχημα υπό την μορφή replica (καμπριολέ) και τοποθέτησε έναν ισχυρό κινητήρα V8 (με κυλινδροκεφαλές τοποθετημένες με τέτοιο τρόπο που να σχηματίζουν το γράμμα V). Την σχεδίαση του μοντέλου είχε αναλάβει ο Καρλ Κάμερον.

Το όνομα Charger χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά σε μια έκδοση περιορισμένης κυκλοφορίας του Dodge Dart το 1965, από την οποία είχαν κατασκευαστεί μόλις 180 οχήματα.[1]

Ένα από τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία του Dodge Charger πρώτης γενιάς, είναι ο φωτισμός στον πίνακα οργάνων (με ηλεκτροχρωμικό φωτισμό, μια απίστευτη καινοτομία για τα τότε τεχνολογικά στάνταρ φωτισμού).

Ως ανεξάρτητο μοντέλο, το Charger ξεκίνησε να κυκλοφορεί στα μέσα του 1966, με την πρώτη ματιά να έλκεται από την γρίλια του οχήματος και τα φωτιστικά σώματα, που μάλιστα στην ουσία ήταν μέσα από αυτήν. Στα τέλη του 1966, η Dodge πρόσθεσε την αεροτομή στο πορτ-μπαγκάζ, όντας το πρώτο όχημα με αεροτομή στην ιστορία του αυτοκινήτου. Μαζί με αυτές τις ιδιαιτερότητες, που ακόμα εντυπωσιάζουν τους λάτρεις των νεοκλασικών οχημάτων, επιπλέον προσοχή δόθηκε και στο εσωτερικό της καμπίνας, με τον πίνακα οργάνων να έχει έναν χαρακτηριστικό ηλεκτροχρωμικό φωτισμό, μοναδικό για τα στάνταρ της τότε τεχνολογίας, καθώς και στο δέρμα που υπήρχε στην επένδυση στις πόρτες. Μέχρι τα τέλη του έτους, είχαν παραχθεί 37.344 μοντέλα, έχοντας κερδίσει την ανταπόκριση του κοινού.

Το 1967 υπέστη μια ελαφρά ανανέωση στην εξωτερική αισθητική, ενώ η οροφή είχε κατασκευαστεί από βινύλιο. Επίσης, ένα υποβραχιόνιο (στήριγμα χειρός) είχε προστεθεί ενδιάμεσα των μπροστινών καθισμάτων, τα οποία είχαν διατηρήσει την αρχική μορφή τους. Εκείνη την χρονιά υπήρχε επιλογή ανάμεσα σε 5 κινητήρες, με μέγιστη απόδοση στους 375 ίππους. Άσχετα με την επιτυχία του ως αγωνιστικό όχημα στο NASCAR, στην πολιτική του μορφή δεν είχε ικανοποιητικό αριθμό πωλήσεων (μόλις 15.788 αντίτυπα τη σεζόν αυτή), με τους κύριους ανταγωνιστές Ford Mustang και Chevrolet Camaro να κλέβουν την παράσταση.[2]

Επιπλέον εκδόσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανανεωμένη έκδοση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Dodge Charger του 1967 (μπροστά)
    Dodge Charger του 1967 (μπροστά)
  • Dodge Charger του 1967 (πίσω)
    Dodge Charger του 1967 (πίσω)

Δεύτερη γενιά (1968 - 1970)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Dodge Charger δεύτερης γενιάς

Σύνοψη
Κατασκευαστής Dodge
Εναλλακτική ονομασίαThe General Lee (στη σειρά The Dukes of Hazard)
Παραγωγή1968 — 1970
ΣχεδιαστήςΡίτσαρντ Σιας
Γουίλιαμ Μπροόυνλι
Αμάξωμα και σασί
Αμάξωμα2-πορτο κουπέ
ΔιαμόρφωσηΚινητήρας μπροστά, πίσω κίνηση
Χωρητικότητα καυσίμου72 λίτρα
Διαστάσεις
Μεταξόνιο2.972 χιλιοστά
Μήκος5.300 χιλιοστά (1968-1969)
5.296 χιλιοστά (1970)
Πλάτος1.950 χιλιοστά (1968-1969)
1.946 χιλιοστά (1970)
Ύψος1.350 χιλιοστά (1968-1969)
1.346 χιλιοστά (1970)
Κενό Βάρος1.570 κιλά

Η πορεία του Charger 2ης γενιάς ξεκίνησε το 1968 με πολύ μεγαλύτερα νούμερα παραγωγής και μάλιστα κατασκευαζόταν σε τρεις πολιτείες των ΗΠΑ (Μίσιγκαν, Μιζούρι και Καλιφόρνια). Για το νέο Charger είχε εξελιχθεί ένα σαφώς μεγαλύτερο αμάξωμα, η φιλοσοφία ωστόσο μπορεί να εξακολουθεί να είναι ίδια, όμως αλλαγές υπήρξαν στην εγκατάσταση της νέας γρίλιας με τους νέους κρυφούς και αναδιπλούμενους προβολείς, ενώ η επιλογή χρωμάτων ήταν μεγάλη, τόσο εξωτερικά, όσο και εσωτερικά.[3] Μηχανολογικά, στα δύο χρόνια ενεργής παραγωγής του οχήματος, είχαν κατασκευαστεί και βελτιωθεί ένας αριθμός κινητήρων V8 και τύπου ΗΕΜΙ, με τον αποδοτικότερο να είναι ο 426 κυβικών ιντσών που απέδιδε την ιπποδύναμη των 425 ίππων, επιτυγχάνοντας επιτάχυνση 0-60 μίλια / 0-97 χιλιόμετρα την ώρα σε 13,5 δευτερόλεπτα και τελική ταχύτητα 162 χλμ./ώρα.

Dodge Charger του 1969 που χρησιμοποιήθηκε στα γυρίσματα της σειράς «The Dukes of Hazzard».

Οι πωλήσεις της δεύτερης γενιάς του μοντέλου ήταν πολύ μεγαλύτερες από τον προκάτοχό του, φτάνοντας μέσα σε ένα χρόνο τα 96.000 αντίτυπα. Μεγάλος ανταγωνιστής του Charger ήταν η Chevrolet Corvette C3 (η τρίτη γενιά της Chevrolet Corvette), η οποία στο πίσω τμήμα του αμαξώματος έφερνε πολλές ομοιότητες μαζί του.[4] Σε παγκόσμια κλίμακα, το όνομα «Charger» ταυτίζεται με αυτό το μοντέλο και ως κύρια αιτία είναι η εμφάνιση ενός μοντέλου (για την ακρίβεια, μιας σειράς μοντέλων) του 1969 στην πασίγνωστη σειρά The Dukes of Hazzard (προβολή : 1979 - 1985, ελληνικός τίτλος Ντιουκς), όπου είχε αποκτήσει το όνομα General Lee / Στρατηγός Λι. Γενικότερα πάντως, ακόμα και σήμερα πολλοί οπαδοί των παλαιών αυτοκινήτων έχουν τοποθετήσει αυτό το μοντέλο σε πολύ υψηλό βάθρο για την κατηγορία του.

Επιπλέον εκδόσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Dodge Charger 500 του 1969
    Dodge Charger 500 του 1969
  • Dodge Charger 500 του 1970
    Dodge Charger 500 του 1970
  • Dodge Charger RoadTrack του 1969
    Dodge Charger RoadTrack του 1969
  • Η αγωνιστική έκδοση του NASCAR, Charger Daytona
    Η αγωνιστική έκδοση του NASCAR, Charger Daytona

Τρίτη γενιά (1971 - 1974)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Dodge Charger τρίτης γενιάς

Dodge Charger του 1973
Σύνοψη
Κατασκευαστής Dodge
Παραγωγή1971 — 1974
Αμάξωμα και σασί
Αμάξωμα2-πορτο κουπέ
ΔιαμόρφωσηΚινητήρας μπροστά, πίσω κίνηση
Διαστάσεις
Μεταξόνιο2.921 χιλιοστά
Μήκος5.207 χιλιοστά
Ύψος1.346 χιλιοστά

Το Charger 3ης γενιάς ξεκίνησε το 1971, έχοντας βασιστεί για άλλη μια φορά στην ίδια πλατφόρμα «B-body», και κυκλοφόρησε ως ο επίσημος αντικαταστάτης του διάσημου μοντέλου δεύτερης γενιάς. Το νέο Charger έμελλε να είναι και το τελευταίο που είχε την γνωστή μορφή που έμεινε στην ιστορία των Muscle Cars πριν στραφεί προς την μορφή της μπερλίνας. Το Charger τρίτης γενιάς είχε υποστεί σημαντικές αλλαγές στο μπροστινό τμήμα του οχήματος, που ήταν εμφανώς επηρεασμένο από την τότε αισθητική των αντίπαλων Pontiac Firebird και Pontiac GTO, με τα φωτιστικά σήματα να κάνουν την εμφάνιση τους (έναντι των προηγούμενων αναδιπλούμενων μπροστινών φώτων) και την σχάρα να έχει διαχωριστεί στην μέση (εκτός της έκδοσης Super Bee και R/T).

Το σαλόνι ενός Dodge Charger Super Bee του 1971.

Οι εκδόσεις που κυκλοφόρησαν σε αυτή την γενιά ήταν οι: Basic, Hardtop, SE, 500, RoadTrack και η έκδοση της Super Bee, που κέντρισε το ενδιαφέρον των φίλων της σειράς. Η έκδοση του Super Bee ήταν ο αντικαταστάτης του μοντέλου Coronet Super Bee που είχε απόδοση 300 ίππων με ένα κιβώτιο τριών ταχυτήτων. Η πιο αναβαθμισμένη έκδοση ήταν αυτή του RoadTrack, που απέδιδε ισχύ 370 ίππους με τον κινητήρα Magnum V8. Το 1972 και το 1973, άλλη μια έκδοση ήταν η Rallye, που είχε τον κινητήρα 440 και απέδιδε στο μέγιστο 280 ίππους. Το 1974, ο κινητήρας αυτός υπέστη ελαφρά μείωση απόδοσης κατά 5 ίππους, με αποτέλεσμα να φτάνει σε ισχύ στους 275 hp.

Η απλή έκδοση είχε διαθέσιμο τον κινητήρα 318, που είχε απόδοση 230 ίππων, ενώ το 1972 εμφανίστηκε άλλη μια στους 150 ίππους. Ακολούθησαν και άλλες, αυτές των 145 και των 110.

Το Charger τρίτης γενιάς ήταν το τέταρτο μοντέλο με τις περισσότερες πωλήσεις στην ιστορία της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας του 20-ού αιώνα.[5]

Επιπλέον εκδόσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Dodge Charger SE του 1973
    Dodge Charger SE του 1973
  • Dodge Charger Rallye του 1973.
    Dodge Charger Rallye του 1973.
  • Dodge Charger Super Bee του 1971.
    Dodge Charger Super Bee του 1971.
  • Dodge Charger RoadTrack του 1971.
    Dodge Charger RoadTrack του 1971.

Τέταρτη γενιά (1975 - 1978)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Dodge Charger τέταρτης γενιάς
Dodge Charger τέταρτης γενιάς
Dodge Charger τέταρτης γενιάς του 1975
Σύνοψη
Κατασκευαστής Dodge
Παραγωγή1975 — 1978
Αμάξωμα και σασί
Αμάξωμα2-πορτο κουπέ
ΔιαμόρφωσηΚινητήρας μπροστά, πίσω κίνηση
Σύστημα κίνησης
Κινητήρας318 cu. in. (5.2 λίτρα) V8
360 cu. in. (5.9 λίτρα) V8
400 cu. in. (6.6 λίτρα) V8
Μετάδοση3-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο
3-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο
4-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο
Διαστάσεις
Μεταξόνιο2.921 χιλιοστά
Μήκος5.486 χιλιοστά
Ύψος1.321 χιλιοστά

Το Charger 4ης γενιάς αποτέλεσε την σχετική εξέλιξη ενός από τα μοντέλα της Chrysler, το Cordoba, το οποίο ήταν σε παραγωγή τα ίδια χρόνια με αυτό του Charger.[6] Το Charger άσχετα με την μεγάλη ομοιότητα του μοντέλου της Chrysler, για την σειρά της Charger είχε πολύ περισσότερες διαφορές από τα προηγούμενα μοντέλα και η παράδοση της μεγάλης γρίλιας αντικαταστάθηκε με μια πολύ μικρότερη, αν και με μεγαλύτερο ύψος. Επιπλέον, οι προβολείς διατηρήθηκαν με το αρχικό τους σχήμα και σε όλες τις εκδόσεις παρέμειναν εμφανείς.

Το πίσω μέρος ενός Dodge Charger SE του 1976.

Η τέταρτη γενιά ήταν η μεγαλύτερη όλων των εποχών σε διαστάσεις, καθώς έφτασε σε μήκος σχεδόν στα 5,5 μέτρα και μάλιστα με μεγάλη διαφορά μήκους από τα προηγούμενα μοντέλα. Από την άλλη όμως, δεν θεωρήθηκε από το κοινό ως άξιο για να φέρει το όνομα Charger, ένα όνομα που είχε διαχρονικά συνδεθεί με το ακραίο ντιζάιν και τις πολλές ιδιαιτερότητες που είχε προσφέρει στο κοινό. Οι αντιδράσεις ήταν αρνητικές, με κάποιους να αποκαλούν το μοντέλο «μη συγκρίσιμο» με τα αντίστοιχα πρώτης και δεύτερης γενιάς, άσχετα αν διατηρήθηκαν τα στάνταρ της ισχύος, της ταχύτητας και των μεγάλων διαστάσεων.[7]

Οι εκδόσεις που κυκλοφόρησαν εξ αρχής ήταν η απλή (Base) και η SE (Special Edition). Αρχικά, οι διαθέσιμοι κινητήρες ήταν αυτοί των 318 κυβικών ιντσών / 5.2 λίτρων «LA» και των 360 κυβικών ιντσών / 5.9 λίτρων. Το 1976, εμφανίστηκαν οι εκδόσεις Charger Sport SE και Charger Daytona. Το 1977, τα Charger Base και Sport σταμάτησαν την παραγωγή τους, για να ανανεωθούν με την νεότερη πλατφόρμα της εταιρείας, την L-Body. Οι υποψήφιοι αγοραστές όμως είχαν μειωθεί δραματικά και ενώ ως τα τέλη του 1975 αγοράστηκαν 30.812 μοντέλα, το 1978 είχαν αγοραστεί μόλις 2.800 αντίτυπα. Έτσι, ως αντικαταστάτης του Charger επελέγη το Dodge Magnum.[8]

Πέμπτη γενιά (1983 - 1987)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Dodge Charger πέμπτης γενιάς
Dodge Charger του 1985
Dodge Shelby Charger του 1987
Σύνοψη
Κατασκευαστής Dodge
Εναλλακτική ονομασίαΑρχική ονομασία: Omni 024
(1979 — 1983)
Plymouth Duster
Plymouth Turismo
Παραγωγή1983 — 1987
Αμάξωμα και σασί
Αμάξωμα2-πορτο κουπέ
ΔιαμόρφωσηΚινητήρας μπροστά, εμπρόσθια κίνηση
Διαστάσεις
Μεταξόνιο2.451 χιλιοστά
Μήκος4.440 χιλιοστά
Πλάτος1.679 χιλιοστά
Ύψος1.288 χιλιοστά

Το Dodge Charger των ετών 1983 έως 1987 ήταν ένα μικρό σπορ κουπέ βασισμένο στο Dodge Omni (με κινητήρες Volkswagen και Peugeot, μεταξύ άλλων), αλλά δεν υπήρχε πλέον καμία σχέση με τα αρχικά μοντέλα. Με το έτος μοντέλου 1983, το Dodge 024 μετονομάστηκε σε Dodge Charger και το παράλληλο μοντέλο της Plymouth ονομαζόταν τώρα Turismo. Η βασική έκδοση περιελάμβανε έναν βενζινοκινητήρα 1,7 λίτρων από τη Volkswagen, αργότερα έναν κινητήρα 1,6 λίτρων από την Peugeot, επίσης έναν Charger 2.2 και, από την άνοιξη του 1983, το Shelby Charger με κινητήρα 2,2 λίτρων που έφτασε στα 80 kW (109 ίπποι). Όλοι οι κινητήρες είχαν τέσσερις κυλίνδρους. Ο Carroll Shelby είχε αρχίσει πρόσφατα να συνεργάζεται στενά με την Dodge κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και το Dodge Shelby Charger ήταν μια βελτιωμένη απόδοση και πιο σπορ έκδοση του Charger. Σύμφωνα με το εργοστάσιο, το Shelby Charger χρειάστηκε 8,5 δευτερόλεπτα για να επιταχύνει από τα 0 στα 100 χιλιόμετρα ην ώρα.

Το 1984, το Charger έλαβε ένα λίφτινγκ με νέο μπροστινό μέρος και διπλούς προβολείς (αλλά όχι το Shelby Charger, το οποίο είχε επίσης πιο απλή μάσκα) και νέο καπό. Το μήκος του οχήματος αυξήθηκε από 4387 χλστ. σε 4440 χλστ. Το προηγουμένως υπάρχον τρίτο πλαϊνό παράθυρο έδωσε τη θέση του σε μια ιδιαίτερα φαρδιά κολόνα C. Ο τετρακύλινδρος κινητήρας 2,2 λίτρων ήταν πλέον διαθέσιμος και σε έκδοση 82 kW (112 ίπποι) με επιπλέον κόστος. Το ίδιο μηχάνημα ήταν στάνταρ στο Shelby Charger, το οποίο, εξοπλισμένο με νέα εμπρός και πίσω αεροτομές, πέτυχε συντελεστή οπισθέλκουσας (cw) 0,37.

Από το έτος μοντέλου του 1985, το Shelby Charger τροφοδοτούσε τον 2,2 λίτρων σε μια turbo έκδοση 109 kW (148 hp). Τέσσερα διαφορετικά φινιρίσματα βαφής ήταν πλέον διαθέσιμα και όχι μόνο τα χρώματα ασημί και μπλε Santa Fe όπως πριν. Το 1987, ο βασικός κινητήρας των 1,6 λίτρων καταργήθηκε. Με το έτος μοντέλου 1987, η παραγωγή Charger τελείωσε. Από το 1981, είχαν παραχθεί συνολικά γύρω στα 204.000 αντίτυπα αυτού του μοντέλου, εκ των οποίων ακριβώς 15.803 ήταν Charger Shelby με ατμοσφαιρικό κινητήρα και 17.389 με υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα.

Έκτη γενιά (2005 - 2010)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Dodge Charger έκτης γενιάς

Dodge Charger SXT του 2005 - 2010
Σύνοψη
Κατασκευαστής Dodge
ΠαραγωγήΑπρίλιος 2005 — 2010
Σεζόν2006 — 2010
Σχεδιαστής
  • Ralph Gilles (2002)[9]
  • Freeman Thomas (2002)
Αμάξωμα και σασί
ΚατηγορίαΜεγάλο αυτοκίνητο
Αμάξωμα4-πορτο σεντάν
ΔιαμόρφωσηΚινητήρας μπροστά, πίσω κίνηση / τετρακίνηση
Σχετική εξέλιξηChrysler 300
Dodge Challenger
Dodge Magnum
Mercedes-Benz E-Class (W211)
Mercedes-Benz S-Class (W220)
Σύστημα κίνησης
Κινητήρας2.7 λίτρα EER V6
3.5 λίτρα EGG V6
5.7 λίτρα EZB/EZD HEMI V8
6.1 λίτρα ESF HEMI V8
Μετάδοση4-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο 42RLE
5-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο W5A580
Χωρητικότητα καυσίμου68 λίτρα
R/T και SRT-8: αρχικά 72 λίτρα, από τη σεζόν του 2007 στα 76 λίτρα
Διαστάσεις
Μεταξόνιο3.048 χιλιοστά
Μήκος5.083 χιλιοστά
Πλάτος1.890 χιλιοστά
Ύψος1.480 χιλιοστά
SRT-8: 1.466 χιλιοστά
Κενό Βάρος1.733 - 1.887 κιλά[10]
Χρονολόγιο
Προηγούμενο μοντέλοDodge Intrepid

Το 2005, το όνομα Charger αναβίωσε ξανά, αλλά αυτή τη φορά όχι σε ένα σπορ κουπέ, αλλά σε ένα μεγάλο σεντάν που προοριζόταν να αντικαταστήσει το Dodge Intrepid.[11] Αυτό το αυτοκίνητο βασίστηκε στο σασί της Mercedes-Benz W220, ενώ είχε και κάποια μηχανικά μέρη από τη Mercedes-Benz W211. Ωστόσο, το αμάξωμα ήταν εντελώς νέο και το μοιραζόταν με το Chrysler 300, όπως και τα περισσότερα εξαρτήματα. Παρόλο που διατίθεται κυρίως ως 4-πορτο σεντάν, υπήρξε επίσης και ένα στέισον βάγκον με το όνομα Magnum για ορισμένες αγορές.

Παρακάτω είναι τα μοντέλα με τις εξόδους του κινητήρα, των οποίων ο κυβισμός δίνεται πλέον και σε λίτρα στις ΗΠΑ:

  • SE: 2,7 L V6, 132 kW (180 hp)/257 Nm
  • SXT: 3,5 L V6, 186 kW (253 PS)/339 Nm
  • R/T: Κινητήρας 5,7 L Hemi V8, 254 kW (345 hp)/475 Nm
  • Daytona R/T: 5,7 L Hemi-V8, 261 kW (355 hp)/529 Nm
  • SRT8: 6,1 L Hemi-V8, 317 kW (431 PS)/569 Nm

Έβδομη γενιά (2011 - 2023)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Dodge Charger έβδομης γενιάς

Dodge Charger (LX) 3.6 V6 Pentastar του 2011
Σύνοψη
Κατασκευαστής Dodge
ΠαραγωγήΝοέμβριος 2010[12] — Δεκέμβριος 2023[13]
Σεζόν2011 — 2023
Αμάξωμα και σασί
ΚατηγορίαΜεγάλο αυτοκίνητο
Αμάξωμα4-πορτο σεντάν
ΔιαμόρφωσηΚινητήρας μπροστά, πίσω κίνηση / τετρακίνηση
Σχετική εξέλιξηChrysler 300
Dodge Challenger
Mercedes-Benz E-Class (W211)
Mercedes-Benz S-Class (W220)
Σύστημα κίνησης
Κινητήρας3.6 λίτρα Pentastar V6
5.7 λίτρα Eagle EZD HEMI V8
6.2 λίτρα Hellcat supercharged V8
6.4 λίτρα ESG HEMI V8
Μετάδοση5-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο
8-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο
Χωρητικότητα καυσίμου72 λίτρα
Διαστάσεις
Μεταξόνιο3.053 - 3.058 χιλιοστά
Μήκος5.084 χιλιοστά
Πλάτος1.905 χιλιοστά
Ύψος1.485 χιλιοστά
Κενό Βάρος1.824 - 2.055 κιλά
Το σαλόνι ενός Dodge Charger Daytona του 2013.

Τον Νοέμβριο του 2021, ο όμιλος Stellantis ανακοίνωσε επίσημα ότι η σεζόν του 2023 θα ήταν η τελευταία τόσο για το Dodge Charger όσο και για το Dodge Challenger, καθώς η εταιρεία θα επικεντρώσει την προσοχή της στην ανάπτυξη αμιγώς ηλεκτρικών αυτοκινήτων, λόγω των αυστηρότερων στάνταρ για τις εκπομπές καυσαερίων που είχε πλέον ορίσει η Environmental Protection Agency ξεκινώντας από τη σεζόν του 2023.[14] Τελικώς, η παραγωγή του Dodge Charger έληξε οριστικά τον Δεκέμβριο του 2023[15] και του Dodge Challenger στις 22 Δεκεμβρίου 2023 και το εργοστάσιο στο Μπράμπτον του Οντάριο, Καναδάς, επανεξοπλίστηκε για την παραγωγή ενός αμιγώς ηλεκτροκίνητου διαδόχου Dodge Charger 8ης γενιάς, που μπήκε στη μαζική παραγωγή τον Μάρτιο του 2024 και αντικατέστησε τα δύο αυτά μοντέλα.[16]

Πωλήσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι χρονολογίες δίνονται σε ημερολογιακά έτη και όχι σε σεζόν (model years).

Έτος ΗΠΑ Καναδάς Μεξικό Ευρώπη
2005[17] 44.804 2.919 428[18]
2006[19] 114.201 7.440 2.135
2007[19] 119.289 7.858 990
2008[20] 97.367 6.675 3.283[21]
2009[22] 60.651 4.861 480
2010[23] 75.397 4.662 863
2011[24] 70.089 4.137[25] 820
2012[26] 82.592 4.058 895
2013[27] 98.336 4.588 586
2014[28] 94.099 3.704 2.010 118[29]
2015[30] 94.725 4.518 800 125
2016 95.437[31] 3.738 1.208 82
2017 88.351[25] 4.862 635 109
2018 80.226[32] 4,918[33] 1.593 128
2019 96.935[34] 3.425[35] 1.922
2020 77.425[34] 1.659[35] 485
2021 78.389[36] 1.924[37] 2.306[38]
2022 80.074[36] 3.156[37]
2023 75.920[39] 3.591[40]
Συνολικές 1.545.919 80.844 19.133 562
Σύνολο 1.646.458

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Langworth: Encyclopedia of American Cars 1930-1980, p. 269, 286.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «The early Dodge Charger muscle cars». Allpar. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2017. 
  2. ↑ «All Dodge Charger Generations». Cars with Muscles. 21 Απριλίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2017. 
  3. ↑ «1968 Charger Specs, Colors, Facts & History». My Classic Garage. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2017. 
  4. ↑ «1968-70 Dodge Charger History Page». Dodge Chargers. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2017. 
  5. ↑ «1971-1974 Dodge Charger». Allpar. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2017. 
  6. ↑ «Second Look Series:1975-1978 Dodge Charger Sport, Monaco Brougham & Plymouth Fury Sport». Patrick Smith. 14 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2017. 
  7. ↑ «1978 Dodge Charger». Car Gurus. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2017. 
  8. ↑ «Cars rev:1975-1978 Dodge Charger». Cars Rev. 16 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2017. 
  9. ↑ Bailey, Shaun (10 Δεκεμβρίου 2009). «Spy Shots: 2011 Dodge Charger SRT8». Road & Track. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2020. 
  10. ↑ «2010 Dodge Charger SRT8 Basic Specs». Leftlane. 20 Δεκεμβρίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2015. 
  11. ↑ «Compare Side-by-Side». Fueleconomy.gov. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2015. 
  12. ↑ «How the Chrysler 300 was given New Life». Digital First Media. 7 January 2011. https://forums.vwvortex.com/forumdisplay.php?1-The-Car-Lounge#/topics/5007728?page=7. Ανακτήθηκε στις 8 July 2020. 
  13. ↑ https://canada.autonews.com/automakers/dodge-muscle-car-era-ends-brampton
  14. ↑ «Dodge Challenger to End Production». 24 Νοεμβρίου 2021. 
  15. ↑ Canada.autonews.com/automakers/dodge-muscle-car-era-ends-brampton.
  16. ↑ Panait, Mircea. «The Final 2023 Dodge Challenger Has Been Produced, Brampton Plant Will Be Retooled». www.autoevolution.com. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2023. 
  17. ↑ «Dodge Charger Sales Figures». goodcarbadcar.net. 1 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2014. 
  18. ↑ Inegi (Ventas 2005 a 2020 México)
  19. ↑ 19,0 19,1 «Total Chrysler LLC December 2007 Sales Up 1 Percent on the Strength of Retail». CheersandGears.com. 3 Ιανουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2009. 
  20. ↑ «December 2008 Sales: Chrysler LLC». CheersandGears.com. 5 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2009. 
  21. ↑ «AMDA Mex (Industria Automotriz 2008-2014)» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις Ιανουαρίου 20, 2016. Ανακτήθηκε στις Ιουνίου 9, 2017. 
  22. ↑ «Chrysler Group LLC December 2009 Sales». CheersandGears.com. 5 Ιανουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2010. 
  23. ↑ «Chrysler Group LLC December 2010 Sales». CheersandGears.com. 4 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2011. 
  24. ↑ «Chrysler sales shoot up 37% (26% for 2011)». allpar.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2012. 
  25. ↑ 25,0 25,1 «Dodge Charger Sales Figures -». 2 Ιανουαρίου 2011. 
  26. ↑ Chrysler Group (January 3, 2013). Chrysler Group LLC Reports December 2012 U.S. Sales Increased 10 Percent. Δελτίο τύπου. Ανακτήθηκε στις January 4, 2013.
  27. ↑ Chrysler Group (January 3, 2014). Chrysler Group LLC Reports December 2013 U.S. Sales Increased 6 Percent. Δελτίο τύπου. Ανακτήθηκε στις January 6, 2014.
  28. ↑ Chrysler Group (January 5, 2015). FCA US LLC Reports December 2014 U.S. Sales Increased 20 Percent - Best December Sales in a Decade; Full-Year Sales Up 16 Percent - Strongest Annual Sales Since 2006. Δελτίο τύπου. Ανακτήθηκε στις June 20, 2015.
  29. ↑ Car Sales Base (Sales Europe Charger 2014-2018)
  30. ↑ «FCA US LLC Slales in USA» (PDF). FCA US. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2016. 
  31. ↑ «FCA North America». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2022. 
  32. ↑ http://media.fcanorthamerica.com/newsrelease.do?id=20509&mid=1
  33. ↑ http://media.fcanorthamerica.com/newsrelease.do?id=20510&mid=1
  34. ↑ 34,0 34,1 https://media.stellantisnorthamerica.com/newsrelease.do?id=22426&mid=1
  35. ↑ 35,0 35,1 https://media.stellantisnorthamerica.com/newsrelease.do?id=22429&mid=1
  36. ↑ 36,0 36,1 (2023-01-04). FCA Reports Fourth-quarter and Full-year 2022 Sales Results. Δελτίο τύπου.
  37. ↑ 37,0 37,1 (2023-01-04). FCA Canada reports fourth-quarter 2022 and full-year sales results, becomes #1-seller of plug-in hybrid vehicles in the country. Δελτίο τύπου.
  38. ↑ García, Gerardo (8 Ιανουαρίου 2022). «Los 379 autos más vendidos de México en 2021: la lista completa del ranking de ventas». Motorpasión México. 
  39. ↑ «Stellantis Media - Special Report: 2023 FCA US LLC U.S. Sales Archive:FCA Reports Fourth-quarter and Full-year 2023 US Sales Results». 
  40. ↑ «Stellantis Media - FCA Canada Reports Fourth-quarter and Full-year 2023 Sales Results». 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Dodge_Charger&oldid=11076677"