Ταβέρνα
Η ελληνική παραδοσιακή ταβέρνα (ελληνικά: οινομαγειρείον) έχει μια ιστορία που κρατάει πάνω από 2.500 χρόνια. Ξεκινώντας από τα καπηλεία της αρχαίας Ελλάδας και περνώντας από τα μαγέρικα του Βυζαντίου, τις οθωμανικές λοκάντες και τα ρεμπέτικα στέκια των προσφύγων της Μικράς Ασίας, η ταβέρνα παρέμεινε αναπόσπαστο στοιχείο της ζωής του Έλληνα έως τις ημέρες μας.[1]
Ιστορική αναδρομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις ταβέρνες της Αθήνας άνθησε η καντάδα, ανδρώθηκε το ρεμπέτικο, τραγουδήθηκαν τα αντάρτικα. Στην ταβέρνα πρωτογλέντησαν οι ξεσπιτωμένοι Μικρασιάτες, βρήκαν καταφύγιο οι απόκληροι και οι περιθωριακοί, σφυρηλατήθηκε η αντιδικτατορική συνείδηση των νέων την περίοδο της χούντας, τραγουδήθηκαν τα τραγούδια του Θεοδωράκη, έμαθαν οι νέοι του 1980 να τραγουδούν τα ρεμπέτικα.[2] Αποτελεί αναμφισβήτητα μέρος της ελληνικής κουλτούρας και έχει αποτυπωθεί στις περισσότερες παλιές ελληνικές ταινίες του ασπρόμαυρου κινηματογράφου.
Στις μέρες μας, χώρος κρασοκατάνυξης και φαγητού, σημείο συνάντησης και συζητήσεων, η ταβέρνα αποτελεί την πιο απλή μορφή εστιατορίου και την πρώτη επιλογή όλων των ηλικιών και των ασθενέστερων και μεσαίων τάξεων στην Ελλάδα για φαγητό.[εκκρεμεί παραπομπή] Αυτό σε καμία περίπτωση όμως δεν σημαίνει ότι η ποιότητα είναι ανάλογη των χαμηλών τιμών, ο επαγγελματικός εξοπλισμός που διαθέτουν βοηθά τις μικρές ταβέρνες να επιβιώνουν του σκληρού ανταγωνισμού που υφίστανται.[εκκρεμεί παραπομπή]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Ισμαηλίδου, Έλλη (21 Μαρτίου 2010). «Η ταβέρνα (ξανα)ζεί...». Το Βήμα. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2023.
- ↑ «Το παλιατζίδικο των αναμνήσεων: Ταβέρνες καπηλειά κουτούκια». Το παλιατζίδικο των αναμνήσεων. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2023.