Ωγκύστ Ρενιώ ντε Σεντ-Ζαν ντ'Ανζελύ
Ο Ωγκύστ Ρενιώ ντε Σεντ-Ζαν ντ'Ανζελύ (Auguste Regnaud de Saint-Jean d'Angély), (Παρίσι, 30 Ιουλίου 1794 - Κάννες, 1η Φεβρουαρίου 1870), ήταν στρατιωτικός, στρατάρχης της Γαλλίας και φιλέλληνας .
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρώτη αυτοκρατορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ωγκύστ Μισέλ Ετιέν Ρενιώ ντε Σεντ-Ζαν ντ'Ανζελύ (Auguste Michel Étienne Regnaud de Saint-Jean d'Angély) [6] ήταν γιος του Michel Regnaud του Saint-Jean d'Angély και της Marie-Louise Chenié, ηθοποιού, η οποία πέθανε λίγες μέρες μετά τη γέννησή του. Εισήλθε στο πρυτανείο της Σαιν-Συρ, και στη συνέχεια, το 1811 στην στρατιωτική σχολή του Σαιν Ζερμαίν, από την οποία έφυγε το 1812 για να πάει στη Ρωσία για το 8ο σύνταγμα των Ουσσάρων, ως δεύτερος υπολοχαγός. Διακρίθηκε σε διάφορες αναμετρήσεις, κυρίως στη Εκστρατεία της Σαξωνίας του 1813. Μετά την υπόθεση του Dublen, στις 10 Οκτωβρίου 1813, διορίστηκε υπολοχαγός και στις 4 Δεκεμβρίου, μέλος της Λεγεώνας της Τιμής .
Το 8ο σύνταγμα των Ουσσάρων είχε σχεδόν εξαλειφθεί στην μάχη της Λειψίας, ο Ρενιώ ήταν αποσπασμένος ως υπασπιστής του στρατηγού Κορμπινώ, ο οποίος ήταν με τη σειρά του υπασπιστής του αυτοκράτορα. Στην εκστρατεία του 1814 έγινε μέρος του γενικού στρατιωτικού προσωπικού και κατά τη διάρκειά της προήχθη στη θέση του λοχαγού για το ρόλο του στη μάχη που πραγματοποιήθηκε κάτω από τα τείχη της Ρεμς . Υπηρέτησε με αυτό το βαθμό κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους της Παλινόρθωσης, στο 1ο σύνταγμα των Ουσσάρων .
Κατά την επιστροφή του από τη νήσο Έλβα, ο αυτοκράτορας απέσπασε τον νεαρό καπετάνιο στον εαυτό του ως τακτικό αξιωματικό, και τον προήγαγε ανέβασε στη θέση του αρχηγού μοίρας την ημέρα της μάχης του Βατερλώ.
Παλινόρθωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με άδεια από τους συστρατιώτες του, ο Ρενιώ έφυγε από το στρατό και τη Γαλλία για να βρει τον πατέρα του, ο οποίος ήταν στόχος του νέου καθεστώτος. Αργότερα, επέστρεψε στο Παρίσι για να ζητήσει την αφαίρεση του πατέρα του από τον κατάλογο των προγραμμένων, κάτι το οποίο κατάφερε μετά από αδιάκοπες προσπάθειες. Αλλά ήταν πολύ αργά. Λίγο μετά αφού ο Κόμης Ρενιώ ντε Σεν-Ζαν ντ'Ανζελί ξαναείδε την πρωτεύουσα, υπέκυψε.
Λόγω της κατάστασης στο στρατό, ο νεαρός Κόμης Ρενιώ έμεινε εκτός της πρωτεύουσας μέχρι το 1825, οπότε έφυγε για την Ελλάδα, της οποίας ο αγώνας για ανεξαρτησία απειλούταν από το στρατό του Ιμπραήμ Πασά. Υπό τις διαταγές του συνταγματάρχη Φαβιέρου, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την οργάνωση τακτικού ελληνικού στρατού κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα, ο Ρενιώ διοίκησε ένα νεοσύστατο σώμα ιππικού μέχρι το τέλος του 1826.
Επιστρέφοντας στη Γαλλία ο Ρενιώ, το 1828, προσφέρθηκε εθελοντικά να συμμετάσχει στην εκστρατεία του στρατηγού Μαιζώνα στο Μωριά .
Μοναρχία του Ιουλίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά την επανάσταση του Ιουλίου, ο Ρενιώ είχε εξαιρετική αναγνώριση. Διορίστηκε υπολοχαγός-συνταγματάρχης στο Πρώτο Σύνταγμα Έφιππων Κυνηγών, το οποίο ονομάστηκε στη συνέχεια Πρώτο Σύνταγμα Λογχοφόρων, σώμα του οποίου διορίστηκε συνταγματάρχης το 1832, λίγους μήνες μετά τη απονομή της θέσης του αξιωματικού της Λεγεώνας της Τιμής στις 19 Δεκεμβρίου 1847.
Δεύτερη Δημοκρατία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τη Δεύτερη Δημοκρατία, διορίστηκε Στρατηγός Ταξιαρχίας, και στη συνέχεια Στρατηγός Μεραρχίας. Στη συνέχεια έγινε εκπρόσωπος του λαού στη Νομοθετική Συνέλευση και μέγας αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής στις 12 Ιουλίου 1849. Το 1849 ανέλαβε τη διοίκηση της Πρώτης Μεραρχίας της Μεσογειακής Εκστρατευτικής Δύναμης.
Για μικρό χρονικό διάστημα έγινε Υπουργός Πολέμου, από 9 έως 24 Ιανουαρίου 1851 στην κυβέρνηση Hautpoul .
Δεύτερη αυτοκρατορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έλαβε τον Μεγαλόσταυρο της Λεγεώνας της Τιμής με διάταγμα της 28ης Δεκεμβρίου 1855 . Διακρίθηκε ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της ιταλικής Ιταλικής Εκστρατείας του 1859, αν και η μετέπειτα ιστορία κατέγραψε μόνο τον Μακ Μαόν (Mac Mahon). Στη Μάχη της Ματζέντα, για να επιτρέψει έναν επικίνδυνο ελιγμό στον Μακ Μαόν, ο Ρενιώ έπρεπε να αντιμετωπίσει πολύ ανώτερες δυνάμεις από τις δικές του για περισσότερο από μια ημέρα. Όταν ο Μακ Μαόν κατέφθασε, αποκόμισε τους καρπούς της τακτικής του Ρενιώ.
Ο αυτοκράτορας τον έκανε στρατάρχη της Γαλλίας στις 5 Ιουνίου 1859[7] .
Οικόσημο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σημειώσεις και αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. LH//2284/50. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 www
.senat .fr /senateur-2nd-empire /regnault _de _saint _jean _d _angely _auguste _michel _etienne0336e2 .html. - ↑ 3,0 3,1 3,2 (Γαλλικά) Sycomore. www
.assemblee-nationale .fr /sycomore /index .asp. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 162376636.
- ↑ 5,0 5,1 (Γαλλικά) senat.fr. senateur-2nd-empire/regnault_de_saint_jean_d_angely_auguste_michel_etienne0336e2. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2022.
- ↑ Συνήθως βρίσκεται με την απλοποιημένη μορφή «Regnaud d'Angély» ή «Regnaud» - Ρενιώ.
- ↑ Dictionnaire des maréchaux de France.
- ↑ Rietstap, Johannes Baptist (1861). Armorial général. G.B. van Goor. σελ. 1171. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2009., et ses Compléments sur www.euraldic.com Αρχειοθετήθηκε 2011-12-09 στο Wayback Machine.
- ↑ «Source : Armorial de l'Empire français - par M. Alcide Georgel - 1870. L'Institut, L'Université, Les Écoles publiques. Texte téléchargé depuis le site de la Bibliothèque Nationale de France». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Δεκεμβρίου 2008.
- ↑ Roret, Nicolas (1854). Nouveau manuel complet du blason ou code héraldique, archéologique et historique. Encyclopédie Roret. σελ. 340. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2009.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- « Ωγκύστ Ρενιώ ντε Σεντ-Ζαν ντ'Ανζελύ », στο Charles Mullié, Biographie des célébrités militaires des armées de terre et de mer de 1789 à 1850, 1852
- (Γαλλικά) «Ωγκύστ Ρενιώ ντε Σεντ-Ζαν ντ'Ανζελύ», in Adolphe Robert & Gaston Cougny, Dictionnaire des parlementaires français (1789-1891), Edgar Bourloton, Παρίσι, 1889-1891