Μητροπολίτης Χίου, Ψαρών και Οινουσσών Νικηφόρος
| Νικηφόρος | |
|---|---|
| Μητροπολίτης Χίου, Ψαρών και Οινουσσών | |
 | |
| Από | 23 Ιανουαρίου 1979 |
| Έως | 15 Μαΐου 1979 |
| Προκάτοχος | Χρυσόστομος |
| Διάδοχος | Διονύσιος |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Κοσμικό Όνομα | Νικόλαος Τζιφόπουλος |
| Γέννηση | 30 Σεπτεμβρίου 1930 Σέρβια, Ελλάδα |
| Θάνατος | 15 Μαΐου 1979 (48 ετών) Χίος, Ελλάδα |
| Ταφή | Ιερά Μονή Αγίου Μηνά Χίου |
| Εθνικότητα | Ελληνική |
| Δόγμα | Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
Ο Μητροπολίτης Νικηφόρος (κατά κόσμον Νικόλαος Τζιφόπουλος Σέρβια, 30 Σεπτεμβρίου 1930 - Χίος 15 Μαΐου 1979) ήταν Έλληνας θεολόγος, επίσκοπος της Εκκλησίας της Ελλάδος και Μητροπολίτης Χίου, Ψαρών και Οινουσσών.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Νικηφόρος, κατά κόσμον Νικόλαος, Τζιφόπουλος του Ιωάννη (από τα Σέρβια Κοζάνης) και της Κλεοπάτρας (το γένος Ευαγγέλου Γκουρμάνου από το Καταφύγιο Κοζάνης) γεννήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 1930 στα Σέρβια Κοζάνης, όπου και παρακολούθησε τα εγκύκλια γράμματα.
Το ακαδημαϊκό έτος 1946-47 εγγράφεται στην Εκκλησιαστική Σχολή της Ιεράς Μονής της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας στη Χαλκιδική, ενώ στις 23 Μαρτίου 1947 χειροθετήθηκε Αναγνώστης από τον Μητροπολίτη Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κυρό Διονύσιο. Φοιτά στην Εκκλησιαστική Σχολή Ξάνθης, την οποία διευθύνει ο πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης κυρός Αθανάσιος Παντοκρατορινός, από το 1947 έως το 1953. Μετά παραμονή λίγων μηνών στην Ιερά Μονή Πεντέλης επιστρέφει στη Μακεδονία και μεταβαίνει στην Ιερά Μονή Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω, όπου το 1954 εκάρη μοναχός υπό του Μητροπολίτου Κίτρους Βαρνάβα, ηγουμενεύοντος του Αρχιμανδρίτη Ιωάννη Κατσιμίγα.
Στις 27 Μαρτίου 1955 χειροτονήθηκε Διάκονος από τον Μητροπολίτη Κίτρους κυρό Βαρνάβα Τζωρτζάτο και υπηρέτησε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Αναλήψεως Κατερίνης.
Μετά από εισαγωγικές εξετάσεις κατά το ακαδημαϊκό έτος 1955-56 έγινε δεκτός στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και έλαβε το πτυχίο στις 6 Ιουλίου 1965. Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία ως Ιεροκήρυκας και Στρατιωτικός Ιερεύς τη διετία 1956-57. Στις 24 Σεπτεμβρίου 1961 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος από τον Μητροπολίτη Κίτρους κυρό Βαρνάβα Τζωρτζάτο και την ίδια ημέρα χειροθετήθηκε Αρχιμανδρίτης. Μέχρι τον Ιανουάριο 1968 υπηρέτησε σε θέσεις της Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους, ενώ από τον Ιανουάριο του 1968 μέχρι τον Ιούλιο 1976 υπηρέτησε σε θέσεις της Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας όπου παράλληλα, ως ερευνητής του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης, παρακολούθησε μαθήματα και σεμινάρια Ποιμαντικής και Πρακτικής Θεολογίας με έμφαση στην οργάνωση των ενοριών σε όλους τους τομείς, ιδιαιτέρως αυτών της εκπαίδευσης και της νεότητας. Στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος διορίστηκε Γραμματεύς-Πρακτικογράφος στις 6 Οκτωβρίου1976 και Αρχιγραμματεύς στις 3 Νοεμβρίου1978.
Εξελέγη Μητροπολίτης Χίου, Ψαρών και Οινουσσών στις 23 Ιανουαρίου 1979 και χειροτονήθηκε στον Καθεδρικό Ναό των Αθηνών στις 28 Ιανουαρίου 1979. Τη χειροτονία τέλεσε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σεραφείμ, συμπαραστατούμενος από τους Μητροπολίτες Κίτρους και Κατερίνης Βαρνάβα, Κώου Ναθαναήλ (Οικουμενικό Πατριαρχείο), Κορινθίας Παντελεήμονα, Πατρών Νικόδημο, Νέας Σμύρνης Χρυσόστομο, Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιο, Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς Προκόπιο, Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως Διονύσιο, Δημητριάδος και Αλμυρού Χριστόδουλο, Διδυμοτείχου και Ορεστιάδος Αγαθάγγελο, Πειραιώς Καλλίνικο, Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιο και Ζακύνθου Παντελεήμονα. Ενθρονίστηκε στη Χίο στις 18 Μαρτίου 1979.
Ένα γνήσιο τέκνο της Μακεδονίας, των Σερβίων και του Καταφυγίου, με πολλά τάλαντα και πολλά υποσχόμενο μέλος της κοινωνίας και της Εκκλησίας, εκλήθη από τον Κύριο κοντά του νεότατος (49 ετών) και αναπάντεχα. Εκοιμήθη στη Χίο στις 15 Μαΐου 1979[1] όπου και ενταφιάσθηκε στη νότια πλευρά του καθολικού της Ιεράς Μονής Αγίου Μηνά[2].
Το Έργο του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Υπηρέτησε ως εφημέριος στον Ιερό Ναό Αγίας Κυριακής Χράνης από 24 Σεπτεμβρίου 1961 έως τον Ιανουάριο 1962, ενώ για τα επόμενα έξι χρόνια, μέχρι τον Ιανουάριο 1968, ως Ιερατικός Προϊστάμενος στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Κατερίνης και ως Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους. Από τον Ιανουάριο 1968 μέχρι τον Ιούλιο 1976 υπηρέτησε στην Αρχιεπισκοπή Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας. Ως Ιερατικός Προϊστάμενος υπηρέτησε στον Ιερό Ναό του Αποστόλου Λουκά Γλασκώβης[3] από τον Ιανουάριο 1968 μέχρι τον Οκτώβριο 1971. Στις 23 Μαΐου 1971, ιερατεύοντος του ιδίου και επ’ευκαιρία της πρώτης Πατριαρχικής Λειτουργίας του Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Νικολάου του ΣΤ΄, ο Ιερός Ναός Αποστόλου Λουκά Γλασκώβης ανυψώθηκε σε Καθεδρικό[νεκρός σύνδεσμος]. Από τον Νοέμβριο 1971 μέχρι τον Ιούνιο 1972 υπηρέτησε ως Ιερατικός Προϊστάμενος στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννη Θεολόγου Hackney ενώ από τον Ιούλιο 1972 μέχρι τον Ιούλιο 1976 στον Ιερό Ναό Τιμίου Σταυρού και Αρχαγγέλου Μιχαήλ Hendon στο Λονδίνο.
Στις 6 Οκτωβρίου 1976 διορίστηκε Γραμματεύς-Πρακτικογράφος στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος και στις 3 Νοεμβρίου 1978 Αρχιγραμματεύς της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος
Εξελέγη Μητροπολίτης Χίου Ψαρών και Οινουσσών στις 23 Ιανουαρίου 1979 και ενθρονίστηκε στη Χίο στις 18 Μαρτίου 1979 όπου και απεβίωσε στις 15 Μαΐου 1979. Εκτός του μεγάλου αριθμού κηρυγμάτων που είχε απευθύνει δημόσια, πολλά χειρόγραφα καθώς και ερευνητικά θέματα που συνέγραψε δεν έχουν δει ακόμη το φως της δημοσιότητας. Μεγάλο μέρος της πλούσιας βιβλιοθήκης του έχει ψηφιοποιηθεί από τη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κρήτης και διατίθεται ελεύθερα στο διαδίκτυο[4] ενώ η βιβλιοθήκη και όλα τα κατάλοιπα παραχωρήθηκαν στη Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω.
Τιμητικές Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ευαρέσκεια του Οικουμενικού Πατριάρχου κυρού Αθηναγόρου και Σταυρός της χιλιετηρίδος του Αγίου Όρους για την ευδόκιμη υπηρεσία του στην Ιερά Μητρόπολη Κίτρους.
- Μετάλλιο της Αγίας Αικατερίνης της Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους εις αναγνώριση των πολλαπλών υπηρεσιών του στην Ιερά Μητρόπολη Κίτρους.
- Σταυρός της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας για την πολύπλευρη θρησκευτική, εκπαιδευτική και εθνική του δραστηριότητα ως εφημέριος των ενοριών στη Γλασκώβη και στο Λονδίνο.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| |||||