Φωτεινή Παπαδημητρίου
| Φωτεινή Παπαδημητρίου | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Φωτεινή Αλατά-Παπαδημητρίου (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1886 Σέρρες |
| Θάνατος | 2 Ιουλίου 1972 Σέρρες |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ελληνικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δασκάλα |
Η Φωτεινή Αλατά - Παπαδημητρίου (Σέρρες, 1886 - Σέρρες, 2 Ιουλίου 1972) ήταν Ελληνίδα δασκάλα και Μακεδονομάχος από τις Σέρρες.[1]
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στις Σέρρες και αποφοίτησε από τη Γρηγοριάδα Σχολή Σερρών το 1901. Άρχισε να διδάσκει σε ηλικία μόλις 16 ετών στους σλαβόφωνους Έλληνες στο Στάρτσοβο, ένα χωριό της άνω κοιλάδας του Στρυμόνα, κοντά στο Μελένικο, στη σημερινή Βουλγαρία.[2] Εκεί παρέμεινε για δέκα χρόνια διδάσκοντας ελληνικά στα παιδιά το πρωί και στους γονείς το απόγευμα.
Εθνική δράση και απόπειρα δολοφονίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Καθώς ήταν τότε η εποχή του Μακεδονικού Αγώνα, η δράση της δασκάλας κίνησε το ενδιαφέρον των Βουλγάρων κομιτατζήδων, που σχεδίαζαν τη δολοφονία της. Σε μία τέτοια απόπειρα, τον Δεκέμβριο του 1904, η Παπαδημητρίου γλίτωσε τον θάνατο κολυμπώντας τη νύχτα τον ποταμό Στρυμόνα. Με τη μεσολάβηση του Έλληνα προξένου των Σερρών, ο οποίος πέτυχε να ιδρυθεί στο Στάρτσοβο τουρκικός αστυνομικός σταθμός, η Φωτεινή επέστρεψε στο χωριό και συνέχισε το εκπαιδευτικό της έργο.
Μετέπειτα εκπαιδευτική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έπειτα εργάστηκε στο Σιδηρόκαστρο και το 1906 εγκαταστάθηκε ξανά στο Στάρτσοβο. Το 1911 παντρεύτηκε και για τον λόγο αυτό σταμάτησε να διδάσκει ως το 1921. Το 1920 ο σύζυγός της απεβίωσε και η ίδα μαζί με την κόρη της, Ευδοκία, μετέβη στη Βέργη, όπου δίδαξε στο εκεί δημοτικό σχολείο, από το 1921 ως το 1924.[1] Εν συνεχεία μετατέθηκε στα χωριά Δημητρίτσι (1924-39) και Σκούταρι (1939-48), από όπου παραιτήθηκε εξαιτίας της συμπλήρωσης του ορίου ηλικίας.
Το 1938 σε έκθεσή του προς τον πρωθυπουργό ο καθηγητής Γυμνασίου του Πολυγύρου, Παναγιώτης Στάμου, ο οποίος ήταν και ειδικός Γραμματέας του Μητροπολίτη Μελενίκου, εξήρε την προσωπικότητά της περιγράφοντας τις εθνικές της υπηρεσίες, την εργατικότητα και την αυτοθυσία της, ονομάζοντάς την "ηρωίδα των ηρωίδων".
Βράβευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 27 Δεκεμβρίου 1958 σε πανηγυρική συνεδρία και με ομόφωνη απόφαση η Ακαδημία Αθηνών της απένειμε βραβείο αρετής και αυτοθυσίας με χρηματική αμοιβή και γεωργικό κλήρο.[3]
Θάνατος και τιμές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πέθανε στις 2 Ιουλίου 1972 (έχοντας αξιωθεί να δει και δισέγγονα), και ο Σύλλογος Μακεδονομάχων Νομού Σερρών τιμώντας τη Φωτεινή Παπαδημητρίου τοποθέτησε τη φωτογραφία της στην πρώτη σειρά μεταξύ των Μακεδονομάχων.[4]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Θωμά Αμπατζή, Η αρχαία Βέργη και το Κοπάτσι (Στοιχεία Ιστορίας), Σέρρες, Οκτώβριος 2008.
- ↑ Φωτεινή Αλατά-Παπαδημητρίου: μια 16χρονη δασκάλα του Μακεδονικού Αγώνα, 14-10-2005.
- ↑ Μακεδονία, φύλλο 28-12-1958, σελ. 3
- ↑ Επικήδειος που εκφωνήθηκε στην κηδεία της από τον συνταξιούχο δάσκαλο Νίκο Αρβανιτίδη στις 2 Ιουλίου 1972.