Φριτς Μπάουερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φριτς Μπάουερ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Fritz Bauer (Γερμανικά)
Γέννηση16  Ιουλίου 1903[1][2][3]
Στουτγκάρδη[4]
Θάνατος1  Ιουλίου 1968[1][2][3]
Φραγκφούρτη[5]
ΚατοικίαΔανία (1935–1943)
Σουηδία (1943–1949)
Γερμανία (από 1949)
Γερμανική Αυτοκρατορία (1903–1935)
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανία
Θρησκείααθεϊσμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[6]
ΕκπαίδευσηDoctor of Juridical Science
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Τύμπιγκεν
Πανεπιστήμιο του Μονάχου
Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης
Eberhard-Ludwigs-Gymnasium
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδικαστής
εισαγγελέας
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΣοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαδικαστής
εισαγγελέας
public prosecutor general
ΒραβεύσειςLudwig Thoma Medal (1968)[7]
Μετάλλιο Βίλχεμ Λόσνερ (2022)[8]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Φριτς Μπάουερ (γερμανικά: Fritz Bauer, 16 Ιουλίου 1903 - 1 Ιουλίου 1968) ήταν Γερμανός δικαστικός (εισαγγελέας) ο οποίος διαδραμάτισε σοβαρό ρόλο στην έναρξη της Δίκης του Άουσβιτς που έγινε στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας κατά την περίοδο 1963 - 65.

Βιογραφία και δραστηριότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπάουερ γεννήθηκε στη Στουτγκάρδη του Βασιλείου της Βυρτεμβέργης της τότε Γερμανικής Αυτοκρατορίας από Εβραίους γονείς. Φοίτησε στο Eberhard-Ludwigs-Gymnasium[9] και σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και στο Πανεπιστήμιο του Τύμπινγκεν. Αφού έλαβε το διδακτορικό του στα νομικά (ήταν ο νεαρότερος που είχε ποτέ αναγορευτεί Jur.Dr. στη Γερμανία), ο Μπάουερ έγινε δικαστικός εκτιμητής στο τοπικό δικαστήριο της Στουτγκάρδης. Το 1920 έγινε μέλος στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας (SPD) . Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 ο Μπάουερ έγινε, μαζί με τον Κουρτ Σουμάχερ, ένας από τους τοπικούς ηγέτες της οργάνωσης Reichsbanner Schwarz-Rot-Gold που είχαν δημιουργήσει από μέλη τους το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, το Κόμμα του Κέντρου και το Γερμανικό Δημοκρατικό Κόμμα το 1924. Τον Μάιο του 1933 μια απόπειρα οργάνωσης γενικής απεργίας στη Στουτγκάρδη κατά των Ναζί απέτυχε, οι Σουμάχερ και Μπάουερ συνελήφθησαν και εγκλείστηκαν στο Στρατόπεδο συγκέντρωσης Χόιμπεργκ (Lager Heuberg). Ο περισσότερο διακεκριμένος - και πιο ηλικιωμένος - Σουμάχερ, χωλός παλαίμαχος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, σφοδρός πολέμιος των Ναζί ως βουλευτής του SPD στο Ράιχσταγκ της περιόδου της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, παρέμεινε έγκλειστος στο στρατόπεδο ως τον Μάιο του 1945 (γεγονός που του προκάλεσε σημαντικές βλάβες στην υγεία του, με συνέπεια να πεθάνει το 1952), ο άσημος τότε και "ασήμαντος" για το καθεστώς των Ναζί Μπάουερ αφέθηκε ελεύθερος. Ως συνέπεια, δεν έγινε ένα από τα θύματα του Ολοκαυτώματος. Λίγο μετά την απελευθέρωσή του απολύθηκε και από τη δημόσια θέση του.

Το 1935 ο Μπάουερ, όντας εβραϊκής καταγωγής, μετανάστευσε αρχικά στη Δανία και, όταν αυτή καταλήφθηκε από τα στρατεύματα της Ναζιστικής Γερμανίας στη Σουηδία. Εκεί ο Μπάουερ ίδρυσε, σε συνεργασία με τον Βίλλυ Μπραντ, την περιοδική έκδοση Sozialistische Tribüne (= Σοσιαλιστικό Βήμα). Ο Μπάουερ επέστρεψε στη Γερμανία το 1949 και, καθώς εδημιουργείτο το νέο κράτος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, εισήλθε ξανά σε δημόσια θέση και συγκεκριμένα στον δικαστικό κλάδο. Αρχικά ανέλαβε διευθυντής των τοπικών δικαστηρίων και, αργότερα, κατέλαβε τη θέση που αναλογεί στον Γενικό Εισαγγελέα στο Μπράουνσβαϊγκ. Το 1956 προάχθηκε σε Γενικό Εισαγγελέα του κρατιδίου της Έσσης, με έδρα την Φρανκφούρτη. Στη θέση αυτή παρέμεινε ως τον θάνατό του, το 1968.

Ο Μπάουερ έλαβε ενεργά μέρος στις συνεχείς προσπάθειες να επιτευχθεί δικαιοσύνη και να αποδοθούν αποζημιώσεις (υλικές και ηθικές) στα θύματα του ναζιστικού καθεστώτος. Το 1958 πέτυχε να στοιχειοθετήσει τη συλλογική δίωξη πολλών στελεχών των ναζί που παρέμεναν ελεύθεροι, παρά το ότι είχαν διαπράξει εγκλήματα. Οι προσπάθειες αυτές κατέληξαν σε διεξαγωγή δίκης, γνωστής ως "Δίκης του Άουσβιτς", της πρώτης που έγινε επί γερμανικού εδάφους με παρόμοιο θέμα. Η δίκη άρχισε το 1963 και ολοκληρώθηκε το 1965.

Ο Μπάουερ διαδραμάτισε, επίσης, σοβαρό ρόλο στη σύλληψη του Άντολφ Άιχμαν από τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες στην Αργεντινή. Ήδη από το 1957 πληροφορούσε τη Μοσάντ σχετικά με τις κινήσεις του Άιχμαν, κάτι που τελικά κατέληξε στον εντοπισμό και τη σύλληψή του και, στη συνέχεια, την προσαγωγή του σε δίκη στο Ισραήλ.[10]

Το 1961, σε συνεργασία με τον Γκέρχαρντ Τσετσέσνι (Gerhard Szczesny) δημιούργησε την Humanistische Union, μια οργάνωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μετά τον θάνατο του Μπάουερ, η οργάνωση δώρισε χρήματα για να δημιουργηθεί το "Βραβείο Φριτς Μπάουερ". Επιπλέον, το 1995, ιδρύθηκε το "Ίδρυμα Φριτς Μπάουερ", μη κερδοσκοπική οργάνωση αφοσιωμένη στα ανθρώπινα δικαιώματα, η οποία εστιάζει στην ιστορία και τα αποτελέσματα του Ολοκαυτώματος.

Το έργο του Φριτς Μπάουερ συνέβαλε στη δημιουργία ενός δημοκρατικού συστήματος απονομής δικαιοσύνης στη Γερμανία, καθώς επίσης και για τη συνεπή, νόμιμη δίωξη των ναζιστικών εγκλημάτων και τη μεταρρύθμιση του ποινικού δικαίου και των ποινικών συστημάτων στη χώρα. Χωρίς την επίμονη συμβολή του Μπάουερ, η δίκη του Άουσβιτς στη Φρανκφούρτη πιθανότατα δεν θα είχε διεξαχθεί ποτέ.

Για το μεταπολεμικό σύστημα δικαιοσύνης στη Γερμανία, ο Μπάουερ ήταν αμφιλεγόμενη μορφή, λόγω της κοινωνικοπολιτικής του εμπλοκής. Υποτίθεται ότι μια φορά είχε πει "Στο δικαστικό σύστημα, νιώθω σαν εξόριστος".

Ο Φριτς Μπάουερ απεβίωσε στη Φρανκφούρτη το 1968.

Συγγραφικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Die Kriegsverbrecher vor Gericht (with a postface by Hans Felix Pfenninger). Neue Internationale Bibliothek, 3. Europa, Zürich 1945.
  • Das Verbrechen und Gesellschaft. Reinhardt 1957
  • Sexualität und Verbrechen. Fischer 1963
  • Die neue Gewalt. Verl. d. Zeitschrift Ruf u. Echo 1964
  • Widerstand gegen die Staatsgewalt. Fischer 1965
  • Die Humanität der Rechtsordnung. Ausgewählte Schriften. Hrsg. von Joachim Perels und Irmtrud Wojak, Campus Verlag, Frankfurt am Main, New York 1998, ISBN 3-593-35841-7

Βιογραφίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Wojak, Irmtrud: Fritz Bauer und die Aufarbeitung der NS-Verbrechen nach 1945. Blickpunkt Hessen, Hessische Landeszentrale für politische Bildung, Nr. 2/2003
  • Irmtrud Wojak: Fritz Bauer. Eine Biographie, 1903-1963, Munich: C.H. Beck, 2009, ISBN 3-406-58154-4
  • Ilona Ziok: Fritz Bauer - Death By Instalments, Germany, 2010, (film) 110 min.
  • Ronen Steinke: Fritz Bauer: oder Auschwitz vor Gericht, Piper, 2013, ISBN 978-3492055901

Στην τέχνη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι δραστηριότητες και η εμπλοκή του Φριτς Μπάουερ προς τη Δίκη του Άουσβιτς στη Φρανκφούρτη αποτελούν το κεντρικό θέμα της ταινίας Ο λαβύρινθος της σιωπής (2014). Στην ταινία τον Μπάουερ ενσαρκώνει ο Γκερτ Φος (Gerd Voss). Επίσης, τον υποδύθηκε ο Μπούργκχαρτ Κλάουσνερ στην ταινία Υπόθεση Φριτς Μπάουερ: Μυστική Ατζέντα (2015).

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

CC-BY-SA
Μετάφραση
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Fritz Bauer της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).