Φελίτσε Ναπολεόνε Κανεβάρο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φελίτσε Ναπολεόνε Κανεβάρο
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Felice Napoleone Canevaro (Ιταλικά)
Γέννηση7  Ιουλίου 1838
Λίμα
Θάνατος30  Δεκεμβρίου 1926
Βενετία
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Ιταλίας (1861–1926)
Θρησκείαρωμαιοκαθολικός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΙταλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΙταλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
αξιωματικός
Οικογένεια
ΓονείςGiuseppe Canevaro
ΑδέλφιαJosé Francisco Canevaro Valega
César Canevaro Y Velega
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςναύαρχος/Ιταλικό Ναυτικό
Πόλεμοι/μάχεςΔεύτερος Ιταλικός Πόλεμος της Ανεξαρτησίας και Αυστρο-πρωσικός πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαυπουργός Εξωτερικών του Βασιλείου της Ιταλίας (1898–1899)
υπουργός του Ναυτικού του Βασιλείου της Ιταλίας (1  Ιουνίου 1898 – 29  Ιουνίου 1898)
γερουσιαστής του Βασιλείου της Ιταλίας
μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων του Βασιλείου της Ιταλίας (1882–1886)[1]
μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων του Βασιλείου της Ιταλίας (1886–1890)[1]
μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων του Βασιλείου της Ιταλίας (1890–1892)[1]
ΒραβεύσειςΤάγμα των Αγίων Μαυρικίου και Λαζάρου
Μεγαλόσταυρους ιππότης του Τάγματος του Στέμματος της Ιταλίας
Στρατιωτικό Τάγμα της Ιταλίας
Αργυρό Μετάλλιο Στρατιωτικής Ανδρείας
Maurician medal
Τάγμα της Ισαβέλλας της Καθολικής
Commander of the Order of the Immaculate Conception of Vila Viçosa
Ταξιάρχης του Τάγματος της Ισαβέλλας της Καθολικής
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Φελίτσε Ναπολεόνε Κανεβάρο (Felice Napoleone Canevaro, Λίμα, 7 Ιουλίου 1838- Βενετία, 30 Δεκεμβρίου 1926) ήταν Ιταλός ναύαρχος και πολιτικός. Έλαβε μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις των ετών 1859, 1860, 1861 και 1866. Το 1872 εκλέχθηκε βουλευτής της Γένουας. Το 1887 προήχθη σε υποναύαρχο και το 1893 ανέλαβε αντιναύαρχος. Τρία χρόνια μετά, το 1896, εκλέχθηκε γερουσιαστής του Βασιλείου της Ιταλίας.

Το 1897 του ανατέθηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις (Ρωσία, Γαλλία, Ιταλία και Αγγλία) η αρχηγία του ενωμένου στόλου τους προκειμένου να καταλάβει την Κρήτη και, κατόπιν απόφασής τους, να δοθεί αυτονομία στη νήσο. Τον Ιούνιο του 1898 διορίσθηκε υπουργός των Ναυτικών του Βασιλείου της Ιταλίας και τον επόμενο χρόνο ανέλαβε παράλληλα και υπουργός των Εξωτερικών. Τότε διορίσθηκε πρόεδρος της διεθνούς επιτροπής που είχε επιφορτισθεί τη συζήτηση όλων των θεμάτων του διεθνούς Κρητικού ζητήματος. Παραιτήθηκε από τη θέση του υπουργού Εξωτερικών στις 3 Μαΐου 1899, στα πλαίσια ομαδικής παραίτησης του υπουργικού συμβουλίου.[2]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 storia.camera.it/deputato/felice-napoleone-canevaro-18380707. Ανακτήθηκε στις 8  Μαΐου 2019.
  2. «Italian cabinet resigns» (pdf) (στα Αγγλικά). The New York Times. 4 Μαΐου 1899. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2008.