Τσαρλς Πέρσι Σνόου
Ο Τσαρλς Πέρσι Σνόου (αγγλικά: Charles Percy Snow (15 Οκτωβρίου 1905 – 1 Ιουλίου 1980) ήταν Άγγλος μυθιστοριογράφος και φυσικοχημικός που υπηρέτησε επίσης σε πολλές σημαντικές θέσεις στη βρετανική δημόσια διοίκηση και στην κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου. [11]Είναι γνωστός για τη σειρά 11 μυθιστορημάτων του Ξένοι και Αδέρφια και για τη μελέτη Οι δύο πολιτισμοί, μια διάλεξη του 1959 στην οποία αποδοκίμασε το χάσμα μεταξύ επιστημόνων και «λογοτεχνικών διανοουμένων».[12]
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Σνόου γεννήθηκε το 1905 στο Λέστερ και ήταν γιος ενός οργανίστα εκκλησίας. Μετά τη βασική του εκπαίδευση στη γενέτειρά του, πήρε πτυχίο Φυσικής στο πανεπιστήμιο του Λέστερ και στη συνέχεια φοίτησε με υποτροφία στο πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, και απέκτησε το διδακτορικό του στη φυσική για έρευνα σχετική με τα υπέρυθρα φάσματα διατομικών μορίων. Το 1930, έχοντας λάβει πτυχίο διδάκτορα σε ηλικία 25 ετών, δίδαξε στο Κολλέγιο Κράιστ του Κέιμπριτζ.[13]
Ωστόσο, η επιστημονική και λογοτεχνική του δράση διακόπηκε με το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και τον διορισμό του σε πολλές ανώτερες θέσεις δημοσίων υπηρεσιών στη θέση του κυβερνητικού συμβούλου για θέματα όπλων και την επιλογή επιστημονικού προσωπικού: ως τεχνικός διευθυντής του Υπουργείου Εργασίας από το 1940 έως το 1944, και ως επίτροπος δημοσίων υπηρεσιών από το 1945 έως το 1960.
Ο Σνόου ήταν μεταξύ των 2.300 ονομάτων εξεχόντων προσώπων που απαριθμούνται στον Ειδικό Κατάλογο Αναζήτησης των Ναζί, από αυτούς που επρόκειτο να συλληφθούν κατά την εισβολή στη Μεγάλη Βρετανία και να παραδοθούν στη Γκεστάπο.
Από το 1950, ήταν παντρεμένος με τη συγγραφέα Πάμελα Χάνσφορντ Τζόνσον και το 1952 απέκτησε έναν γιο.
Ήταν φίλος με τον μαθηματικό Γκόντφρεϊ Χάρολντ Χάρντι, τον φυσικό Πάτρικ Μπλάκετ, τον βιοφυσικό Τζον Ντέσμομτ Μπέρναλ και τον ιστορικό πολιτισμού Ζακ Μπαρζέν.
Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Την Πρωτοχρονιά του 1943 του απονεμήθηκε ο τίτλος του Διοικητή του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (CBE). Στις 12 Φεβρουαρίου 1957 αναγορεύθηκε ιππότης για τις υπηρεσίες του. Το 1964 έλαβε ισόβια τον τίτλο του βαρόνου, χωρίς κληρονομικό δικαίωμα, τίτλος που περιελάμβανε μια θέση στη Βουλή των Λόρδων.
Το 1960 εξελέγη στην Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών και το 1961 στην Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Γραμμάτων. Από το 1961 έως το 1964, ο Snow υπηρέτησε ως εκλεγμένος πρύτανης Πανεπιστήμιο του Σαιντ Άντριους στη Σκωτία. Από το 1964 έως το 1966 ήταν Κοινοβουλευτικός Γραμματέας στη Βουλή των Λόρδων στο Υπουργείο Τεχνολογίας του Γραφείου Εργασίας.[14]
Λογοτεχνικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το πρώτο μυθιστόρημα του Σνόου ήταν αστυνομικό, Θάνατος κάτω από το πανί (1932). Το 1975 έγραψε μια βιογραφία του Άντονι Τρόλοπ. Είναι περισσότερο γνωστός ως συγγραφέας μιας σειράς 11 μυθιστορημάτων με τίτλο Ξένοι και Αδέρφια (δημοσιεύτηκε 1940–70), που περιγράφει τη ζωή των διανοουμένων σε ένα σύγχρονο ακαδημαϊκό και κυβερνητικό πλαίσιο. Το πιο γνωστό της σειράς είναι οι Δάσκαλοι και αναφέρεται στην εσωτερική πολιτική ενός κολεγίου του Κέιμπριτζ καθώς ετοιμάζεται να εκλέξει έναν νέο καθηγητή και απεικονίζει ανησυχίες εκτός από τις αυστηρά ακαδημαϊκές που επηρεάζουν τις αποφάσεις των υποτιθέμενων αντικειμενικών μελετητών. Για αυτό το μυθιστόρημα και για το Νέοι άνδρες του απονεμήθηκε το βραβείο Τζέιμς Τέιτ Μπλακ Μεμόριαλ το 1954. Το 1974, το μυθιστόρημα του Σνόου In Their Wisdom έλαβε το βραβείο Μπούκερ. Αρκετά από τα μυθιστορήματά του διασκευάστηκαν για τη σκηνή και την τηλεόραση. [15]
Στους Ρεαλιστές, μια μελέτη του έργου οκτώ μυθιστοριογράφων – Σταντάλ, Μπαλζάκ, Ντίκενς, Ντοστογιέφσκι, Τολστόι, Μπενίτο Πέρεθ Γαλδός, Χένρι Τζέιμς και Μαρσέλ Προυστ – ο Σνόου υπερασπίζεται σθεναρά το ρεαλιστικό μυθιστόρημα.
Οι δύο πολιτισμοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Σνόου έγινε τελικά διάσημος για τη μελέτη του Δύο πολιτισμοί, την οποία παρουσίασε σε διάλεξή του στο Κέιμπριτζ το 1959. Αυτή η διατριβή περιγράφει το μεγάλο χάσμα μεταξύ των πολιτισμών των ανθρωπιστικών επιστημών και της λογοτεχνίας από τη μια πλευρά και της φυσικής επιστήμης και τεχνολογίας από την άλλη. Το κείμενο αυτής της διάλεξης, που δημοσιεύτηκε την ίδια χρονιά (και στο τέλος του αιώνα κατατάχθηκε μεταξύ των εκατό βιβλίων με τη μεγαλύτερη επιρροή της μεταπολεμικής περιόδου), έγινε η αιτία μιας ευρείας και μακροχρόνιας δημόσιας συζήτησης.[16]
To συμπέρασμα ήταν ότι οι άνθρωποι των θεωρητικών σπουδών δεν γνωρίζουν τίποτε για τις θετικές επιστήμες ή την τεχνολογία, ενώ και οι άνθρωποι των θετικών επιστημών δεν γνωρίζουν τίποτε για την υψηλή λογοτεχνία και την ποίηση, προς μεγάλη απογοήτευση ολόκληρης της χώρας και του εκπαιδευτικού της συστήματος. Επί πλέον, το γεγονός ότι ενώ θεωρείται κάποιος «απολίτιστος» αν δεν έχει διαβάσει τους κλασικούς συγγραφείς και ποιητές, είναι απόλυτα αποδεκτό να μην έχει διαβάσει ή να ενδιαφέρεται να διαβάσει τον δεύτερο θερμοδυναμικό νόμο.[17]
Ο Σνόου σημείωσε επίσης ότι η ποιότητα της εκπαίδευσης παγκοσμίως βρίσκεται σε πτώση. Σύμφωνα με τον ίδιο, η διακοπή της επικοινωνίας μεταξύ των δύο πολιτισμών είναι ένα από τα κύρια εμπόδια για την επίλυση των προβλημάτων του κόσμου. Η σημασία της επιστήμης και της τεχνολογίας στην πολιτική που ασκείται σε μεγάλο βαθμό από μη επιστήμονες, το μέλλον της εκπαίδευσης και της έρευνας και το πρόβλημα του κατακερματισμού της γνώσης που απειλεί τις ελπίδες για έναν κοινό πολιτισμό είναι μερικά μόνο από τα θέματα που θίγονται.[18]
Επιλογή έργων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Death Under Sail. 1932.
- Strangers and Brothers. 1940
- The Light and the Dark. 1947.
- Time of Hope. 1949.
- The Masters. 1951.
- The New Men. 1954.
- Homecomings. 1956.
- The Conscience of the Rich. 1958.
- The Affair. 1959.
- Corridors of Power. 1963.
- A Coat of Varnish. 1979.
Μη λογοτεχνικά έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- The Two Cultures. 1959
- Οι δύο κουλτούρες, μτφ. Μαριάννα Τζιαντζή, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 1995 [19]
- Science and Government. 1961.
- The two cultures and a second look. 1963.
- The physicists. 1981.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb119250563. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 2,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/C-P-Snow. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) SNAC. w66w9cd0. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb119250563. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ CONOR.SI. 29840227.
- ↑ The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /31483. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ (Αγγλικά) Hansard 1803–2005. mr-charles-snow. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2022.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ «Oxford Dictionary of National Biography» (Αγγλικά) Oxford University Press. Οξφόρδη. 2004. 31698.
- ↑ p19185.htm#i191846. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ . «britannica.com/biography/C-P-Snow».
- ↑ . «cup.gr/wp-content/uploads/Η γοητεία της «άχρηστης γνώσης».pdf» (PDF).
- ↑ . «kids.britannica.com/students/article/CP-Snow».
- ↑ . «alumni.christs.cam.ac.uk/c.p-snow».
- ↑ . «imdb.com/title/Strangers and Brothers/TV Series/1984».
- ↑ . «goodreads.com/list/show/38381.TLS_The_Hundred_Most_Influential_Books_Since_the_Second_World_War».
- ↑ . «kathimerini.gr/economy/international/Τα οικονομικά δεν είναι ούτε φυσική ούτε φιλολογία».
- ↑ . «goodreads.com/book/show/The_Two_Cultures».
- ↑ . «politeianet.gr/books/snow-c-p-ellinika-grammata-oi-duo-koultoures».
|