Τσαρλς Κόουλσον

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τσαρλς Κόουλσον
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Charles Alfred Coulson (Αγγλικά)
Γέννηση13  Δεκεμβρίου 1910[1][2][3]
Ντάντλεϊ
Θάνατος7  Ιανουαρίου 1974[1][2][3]
Οξφόρδη[4]
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[5][6]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ (1933–1936)[4]
Κολέγιο Κλίφτον (1923–1928)[4]
Κολέγιο Τρίνιτι (1928–1932)[4]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμαθηματικός[7]
χημικός
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο της Οξφόρδης (1945–1947)[4]
Βασιλικό Κολέγιο του Λονδίνου (1947–1952)[4]
Πανεπιστήμιο του Ντάντι (1938–1945)[4]
Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (1952–1973)[4]
Οικογένεια
ΑδέλφιαJohn Coulson[4]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαRouse Ball Professor of Mathematics (1952–1972)[4]
πρόεδρος (1965–1971, Oxfam)[4]
πρόεδρος (1968, Mathematical Association)
πρόεδρος (1972–1973, Institute of Mathematics and its Applications)
ΒραβεύσειςΕταίρος της Βασιλικής Εταιρίας (1950)[4]
Faraday Lectureship Prize (1968)[4]
μετάλλιο Ντέιβι (1970)[8][4]
Tilden Prize (1951)[4][9]
δεδομένα

Ο Τσαρλς Άλφρεντ Κόουλσον (αγγλ. Charles Alfred Coulson, 13 Δεκεμβρίου 1910 – 7 Ιανουαρίου 1974) ήταν Βρετανός θεωρητικός χημικός και επίσης μαθηματικός στον κλάδο των εφαρμοσμένων μαθηματικών.[10][11][12][13] Η μεγαλύτερη συνεισφορά του στην επιστήμη ήταν ως πρωτοπόρου της εφαρμογής της κβαντικής θεωρίας του σθένους σε προβλήματα της μοριακής δομής, μοριακής δυναμικής και της θεωρίας των χημικών αντιδράσεων. Υπήρξε επίσης ιεροκήρυκας των Μεθοδιστών, υπηρέτησε στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών από το 1962 έως το 1968, και ήταν πρόεδρος της φιλανθρωπικής ομοσπονδίας Oxfam από το 1965 έως το 1971.

Οικογένεια και σπουδές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι γονείς του Τσαρλς Κόουλσον (όπως κατόπιν και ο δίδυμος αδελφός του ο Τζων) ήσαν εκπαιδευτικοί από την κεντρική Αγγλία. Την εποχή που γεννήθηκαν τα δίδυμα στο Ντάντλεϊ, ο πατέρας τους Άλφρεντ ήταν διευθυντής του Τεχνικού Κολεγίου του Ντάντλεϊ, ενώ η μητέρα τους Άνι Σ. Χάνκοκ[14] ήταν διευθύντρια του Δημοτικού Σχολείου του Τίπτον.[10]

Δέκα χρόνια αργότερα ο πατέρας διορίσθηκε επιθεωρητής των τεχνικών κολεγίων όλης της Νοτιοδυτικής Αγγλίας, οπότε η οικογένεια μετακόμισε στο Μπρίστολ. Στα 13 του ο Τσαρλς κέρδισε μια υποτροφία για να μαθητεύσει στο εκεί Κολέγιο Κλίφτον[15], ένα γυμνάσιο που έδινε ισχυρή έμφαση στη διδασκαλία των θετικών επιστημών. Η επιτυχία του Τσαρλς στο Κλίφτον τού εξασφάλισε την είσοδο στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ με υποτροφία[11] το 1928 για να σπουδάσει μαθηματικά.

Εκεί συνέχισε να παίρνει υποτροφίες και έλαβε αρκετά βραβεία, καθώς ερχόταν από τους πρώτους στις εξετάσεις. Είχε εκεί καθηγητές ανάμεσα σε άλλους τους Έρνεστ Ράδερφορντ, Τζόζεφ Τζον Τόμσον, Αμπράμ Μπεσικόβιτς, σερ Άρθουρ Στάνλεϋ Έντινγκτον και Γκόντφρεϊ Χάρολντ Χάρντι.[11]

Το 1932 ο Κόουλσον άρχισε διδακτορικές σπουδές αρχικώς με τον Ραλφ Χ. Φάουλερ και μετά με τον σερ Τζων Λέναρντ-Τζόουνς, παίρνοντας το διδακτορικό του το 1936 με θέμα την ηλεκτρονιακή δομή του μεθανίου. Μέχρι τότε είχε ήδη δημοσιεύσει 11 επιστημονικές εργασίες. Συνέχισε ως ερευνητικός εταίρος στο Κέιμπριτζ επί δύο ακόμη έτη.

Σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1939 ο Κόουλσον διορίσθηκε λέκτορας των μαθηματικών στο πανεπιστημιακό κολέγιο του Νταντί, τότε ακόμα υπαγόμενο στο Πανεπιστήμιο του Σαιντ Άντριους. Μήνες αργότερα ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και ο Κόουλσον δήλωσε αντιρρησίας συνείδησης, προτιμώντας να επωμισθεί ένα μεγάλο φόρτο μαθημάτων των συναδέλφων του που είχαν καταταγεί στον στρατό, παρά να πολεμήσει. Πρόλαβε πάντως να γράψει το βιβλίο του για τα κύματα.[16]

Το 1941 εκλέχθηκε εταίρος της Βασιλικής Εταιρείας του Εδιμβούργου και το 1950 εταίρος της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου.[14]

Το 1945 ο Κόουλσον έγινε λέκτορας της φυσικοχημείας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης[17] και το 1947 αποδέχθηκε την έδρα της θεωρητικής φυσικής στο Βασιλικό Κολέγιο του Λονδίνου. Μια σημείωση στα επίκαιρα του επιστημονικού περιοδικού Nature τον περιέγραφε ως «έναν από τους κορυφαίους εργαζόμενους στη Μεγάλη Βρετανία πάνω στην κυματομηχανική πλευρά της κβαντικής θεωρίας». Επαινούσε ωστόσο και το εύρος των ενδιαφερόντων του Κόουλσον, που τον ώθησε να διερευνήσει τη δράση της ραδιενέργειας πάνω στα βακτήρια και τη θεωρία των υγρών διαλυμάτων, πέρα από τα μοριακά τροχιακά των μικρών μορίων και ιόντων, τις μαθηματικές μεθόδους προσεγγίσεων που απαιτούνταν για μεγάλα οργανικά μόρια, το μήκος των χημικών δεσμών στο κορονένιο, την αγωγιμότητα του γραφίτη, τη χημική δραστικότητα, τον χειρισμό των συναρτήσεων κατανομής, αλλά και την «αξίως κτηθείσα φήμη του για την ευγενική και βοηθητική ενθάρρυνση των νεότερων ερευνητών».[18]

Μεταξύ των μελών της ερευνητικής ομάδας του Κόουλσον στο Λονδίνο συγκαταλεγόταν και ο τότε υποψήφιος διδάκτορας Πίτερ Χιγκς, που αργότερα τιμήθηκε με Βραβείο Νόμπελ και έγινε γνωστός από το ομώνυμο σωματίδιο. Επίσης υπήρχαν επισκέπτες ερευνητές που έμεναν για κάποιους μήνες, όπως η πρωτοπόρος στην κβαντική χημεία Σουηδή Ίνγκα Φίσερ-Χγιάλμαρς του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης.

Το 1952 ο Κόουλσον διορίσθηκε καθηγητής στην περίφημη έδρα «Ράουζ Μπολ» των Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, διαδεχόμενος σε αυτή τον αποθανόντα Έντουαρντ Άρθουρ Μιλν, ενώ σε αυτή έμελλε να τον διαδεχθεί ο Ρότζερ Πένροουζ. Η εναρκτήρια διάλεξή του εκεί εξέφρασε την ακόλουθη άποψη για τα εφαρμοσμένα μαθηματικά: «...μια διανοητική περιπέτεια στην οποία συνδυάζονται η δημιουργική φαντασία και αυθεντικοί κανόνες ομορφιάς και καταλληλότητας. Συνδυάζονται προκειμένου να μάς δώσουν μια into the nature of that world of which we ourselves, and our minds, are part."

Ο Κόουλσον διεδραμάτισε ρόλο στη δημιουργία του Μαθηματικού Ινστιτούτου του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και σύντομα έγινε ο διευθυντής του. Στον ιστότοπο του Ινστιτούτου[19] χαρακτηρίζεται ως «ένας άνθρωπος που χώρεσε μέσα στη ζωή του τα διπλά από οποιονδήποτε κανονικό πανεπιστημιακό ... είχε ταλέντο στην ξεκάθαρη έκφραση των σκέψεών του και ήταν ... ακούραστος στην εργασία του, όχι μόνο για την επιστήμη, αλλά και για λογαριασμό των ανθρώπων, είτε μαύρων είτε λευκών, είτε νέων είτε γέρων.»

Το 1972 ο Κόουλσον διορίσθηκε στη νεοδημιουργηθείσα έδρα της Θεωρητικής χημείας.[20] Στη θεωρητική χημεία είναι γνωστή με το όνομά του η θεωρία Coulson-Fischer.

Συγγράμματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κόουλσον έγραψε αρκετά βιβλία όπως τα:

  • Valence[21] (= «Το χημικό σθένος»), πρώτη έκδ. 1952, το πιο επιδραστικό από όλα
  • Waves (= «Κύματα»)[22], 1941
  • Electricity (= «Ηλεκτρισμός»), 1948
  • The Place of Science as a Cohesive Force in Modern Society (= «Η θέση της Επιστήμης ως συνεκτικής δυνάμεως στη σύγχρονη κοινωνία»), 1951
  • Christianity in an Age of science (= «Ο Χριστιανισμός σε μια εποχή της επιστήμης»), 1953

Προσωπική ζωή και άλλες δραστηριότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τσαρλς Κόουλσον γνώρισε ως προπτυχιακός φοιτητής στο Κέιμπριτζ την Αϊλήν Φλόρενς Μπούρετ (Eileen Florence Burrett), η οποία φοιτούσε για να γίνει δασκάλα. Παντρεύτηκαν το 1938 και απέκτησαν μαζί τρία τέκνα: τον Κρίστοφερ, την Τζανέτ και τη Γουέντυ.

Πέρα από το επιστημονικό έργο του, ο Κόουλσον ήταν πιστός Χριστιανός και υπηρέτησε ως τοπικός ιεροκήρυκας των Μεθοδιστών.[23] Συνέγραψε σχετικά τα βιβλία Επιστήμη, τεχνολογία και ο Χριστιανός (Science, Technology and the Christian, 1953) και Επιστήμη και χριστιανική πίστις (Science and Christian Belief, 1955). Στο δεύτερο φαίνεται ότι εισήγαγε τη φράση «Θεός των κενών».[24] Ο Κόουλσον πίστευε ότι η πίστη στον Θεό ήταν ουσιώδης για την υπεύθυνη χρήση της επιστήμης. Υπήρξε ειρηνιστής και αντιρρησίας συνείδησης, ενώ ήταν υπέρμαχος της αναπτύξεως της πυρηνικής ενέργειας. Ενθάρρυνε τους επιστήμονες να βοηθήσουν να βελτιωθεί η παραγωγή τροφίμων στον Τρίτο Κόσμο και διετέλεσε πρόεδρος της φιλανθρωπικής ομοσπονδίας Oxfam από το 1965 έως το 1971.[10][25] Επιπλέον, άσκησε ευρύτερη επίδραση στη θρησκευτική συνείδηση του γενικού κοινού μέσα από τις ραδιοφωνικές εκπομπές του BBC. Σε αυτές, όπως και στη γενική αλληλεπίδρασή του με τους ανθρώπους, μετέδιδε τη θρησκευτικότητά του με ευγενικό και κάποτε χιουμοριστικό τρόπο, όπως π.χ. όταν είπε στην εναρκτήρια διάλεξή του στο Βασιλικό Κολέγιο ότι είχε λάβει επιστολή που απευθυνόταν σε αυτόν ως «καθηγητή της Θεολογικής Φυσικής».

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 MacTutor History of Mathematics archive. Ανακτήθηκε στις 22  Αυγούστου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w6pn985j. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12197465v.
  4. ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 4,12 4,13 4,14 MacTutor History of Mathematics archive.
  5. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mub2011630571. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  6. ↑ CONOR.SI. 169225059.
  7. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mub2011630571. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2023.
  8. ↑ «Award winners : Davy Medal». (Αγγλικά) Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2018.
  9. ↑ www.rsc.org/prizes-funding/prizes/find-a-prize/tilden-prizes/previous-winners/.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 O'Connor, J.J.· Robertson, E.F. (Φεβρουάριος 2005). «Charles Alfred Coulson». MacTutor History of Mathematics archive. Πανεπιστήμιο του Σαιντ Άντριους. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 Altmann, S.L.; Bowen, E.J. (1974). «Charles Alfred Coulson. 1910–1974». Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society 20: 74. doi:10.1098/rsbm.1974.0004. 
  12. ↑ «Obituary: C A Coulson». Nature 248 (5446): 367-368. 1974. doi:10.1038/248367b0. Bibcode: 1974Natur.248R.367.. 
  13. ↑ «Charles A. Coulson 1910-1974». Early Ideas in the History of Quantum Chemistry. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2012. 
  14. ↑ 14,0 14,1 C.D Waterston· A Macmillan Shearer (Ιούλιος 2006). Former Fellows of The Royal Society of Edinburgh, 1783-2002: Part 1 (A–J) (PDF). Royal Society of Edinburgh. ISBN 090219884X. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 24 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2015. 
  15. ↑ "Clifton College Register" Muirhead, J.A.O. ref no 9273: Bristol; J.W Arrowsmith for Old Cliftonian Society; April, 1948
  16. ↑ C.A. Coulson: Waves, a mathematical account of the common types of wave motion, 7η έκδοση Oliver & Boyd, Εδιμβούργο 1961, 1η έκδοση το 1941
  17. ↑ University College Record, 1974, σελ. 410
  18. ↑ Coulson, C.A. (1947). «Physics at King's College, London». Nature 159 (4045): 632. doi:10.1038/159632a0. Bibcode: 1947Natur.159Q.632.. 
  19. ↑ Mathematical Institute, Oxford: About us: History, University of Oxford, UK
  20. ↑ «Chair of Theoretical Chemistry, Oxford». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2023. 
  21. ↑ C.A. Coulson: Valence, Clarendon Press, Οξφόρδη 1952
  22. ↑ Schelkunoff, Sergei A. (1942). «Review of Waves. A Mathematical Account of the Common Types of Wave Motion by C.A. Coulson». Bull. Amer. Math. Soc. 48: 202-203. doi:10.1090/S0002-9904-1942-07642-7. 
  23. ↑ «Charles and Eileen Coulson». Wesleys Oxford. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2022. 
  24. ↑ Hough, Adrian (2006). «Not a Gap in Sight: Fifty Years of Charles Coulson's Science and Christian Belief». Theology 109 (847): 21-27. doi:10.1177/0040571X0610900104. 
  25. ↑ Busbridge, I.W.; Ambrose, D.P.; Quadling, D.A. (1 January 1974). «Obituary: Charles Alfred Coulson». The Mathematical Gazette 58 (405): 205-207. doi:10.1017/s0025557200079821. 

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Linnett, J.W. (Μάρτιος 1975). «Charles Coulson 1910-1974». Chemistry in Britain: 109. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τσαρλς_Κόουλσον&oldid=10260032"