Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τσαρλς Γκριν (αεροναυτικός)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τσαρλς Γκριν
Προσωπογραφία του Τσαρλς Γκριν από τον Χιλαίρ Λεντρύ, 1835
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Charles Green
Γέννηση31 Ιανουαρίου 1785 (1785-01-31)
Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
Θάνατος26 Μαρτίου 1870 (85 ετών)
Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
Αιτία θανάτουκαρδιακή προσβολή
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο Χάιγκεϊτ
ΕθνικότηταΆγγλος
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααεροναυτικός, εφευρέτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜάρθα Μόρελ
ΤέκναΤζορτζ Γκριν
ΓονείςΤόμας Γκριν
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Τσαρλς Γκριν (αγγλικά: Charles Green‎‎, 31 Ιανουαρίου 1785 – 26 Μαρτίου 1870) ήταν ο πιο γνωστός αεροστατιστής του Ηνωμένου Βασιλείου κατά τον 19ο αιώνα.[1] Πειραματίστηκε με το ανθρακαέριο μιας και ήταν φθηνότερο και πιο εύκολα διαθέσιμο, ως εναλλακτικό του υδρογόνου ως ανυψωτικό. Η πρώτη πτήση του με αερόστατο ανθρακαερίου έγινε στις 19 Ιουλίου 1821. Έγινε επαγγελματίας αεροστατιστής και πραγματοποίησε 200 απογειώσεις μέχρι το 1835. Το 1836, πραγματοποίησε ρεκόρ απόστασης με το αερόστατο Royal Vauxhall, πετώντας κατά τη διάρκεια της νύχτας από τους Κήπους Βόξχολ του Λονδίνου στο Βάιλμπουργκ του Δουκάτου του Νασσάου (Γερμανία)[1], καλύπτονας απόσταση 770 χιλιομέτρων (480 μίλια). Μέχρι το 1852 όταν και εγκατέλειψε τα αερόστατα, είχε πραγματοποιήσει πάνω από 500 πτήσεις.[2]

Ο Γκριν πιστώνεται την εφεύρεση του σχοινιού ιχνηλάτησης ως βοήθημα χειρισμού και προσγείωσης ενός αεροστάτου.[1]

Το όνομά του έχει δωθεί σε βραβείο (Charles Green Salver), που απονέμεται από τον Βρετανικό Σύλλογο Αεροστάτων και Αεροπλοίων (British Balloon and Airship Club, BBAC) σε όσους πραγματοποιούν εξαιρετικά επιτεύγματα ή συνεισφέρουν στην αεροστατική.[2] Το βραβείο δόθηκε αρχικά στον Γκριν από τον Ρίτσαρντ Κρόουσεϊ μετά από πτήση με αερόστατο στο Νόρφολκ. Στους υπόλοιπους κατόχους τους συγκαταλέγονται οι Μπράιαν Τζόουνς και Μπέρτραντ Πικάρντ για την πρώτη πτήση με αερόστατο γύρω από όλο τον κόσμο. Ο Γκριν συγκαταλέχθηκε στο hall of fame της αεροστατικής το 1999.[3]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Διαβούλευση πριν το αεροπορικό ταξίδι στο Βάιλμπουργκ, 1836, του Τζον Χόλινς.

Ο Γκριν ήταν γιος του Τόμας Γκριν, oπωροπώλη, ο οποίος πέθανε τον Μάιο του 1850 σε ηλικία 88 ετών. Γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 31 Ιανουαρίου 1785, και εγκατέλειψε το σχολείο για να δουλέψει στην επιχείρηση του πατέρα του.[4] Η πρώτη του πτήση έγινε από το Γκριν Παρκ του Λονδίνου στις 19 Ιουλίου 1821, μετά από κυβερνητική εντολή, κατά τη στέψη του βασιλιά Γεωργίου Δ΄, και ήταν η πρώτη πτήση αεροστάτου με αέριο υδρογονάνθρακα.[1][4] Αντιμετώπισε προβλήματα κατά τη διάρκεια της πτήσης του και χρειάστηκε να διασωθεί από το πλοίο του συνεργάτη του Φράνσις Τσίζμαν, ο οποίος έκοψε το κάλυμμα του αεροστάτου με το κατάρτι του, αποδεσμεύοντας το αέριο. Έπειτα ο Γκριν πραγματοποίησε 526 πτήσεις. Στις 16 Αυγούστου 1828 απογειώθηκε από το Ιγκλ Τάβερν πάνω στο πόνυ του, και μετά από μισή ώρα προσγειώθηκε στο Μπέκενχαμ του Κεντ. Το 1836 κατασκεύασε το αερόστατο Great Nassau για τους Γκάι και Χιούς, ιδιοκτήτες των Κήπων Βόξχολ, από τους οποίους το αγόρασε στη συνέχεια για 500 λίρες Αγγλίας. Στις 9 Σεπτεμβρίου του ιδίου έτους πραγματοποίησε την πρώτη του πτήση με αυτό από τους Κήπους Βόξχολ, μαζί με άλλα οκτώ άτομα. Αφού έμεινε στον αέρα για μιάμιση ώρα περίπου, προσγειώθηκε στο Κλιφ, πλησίον του Γκρέιβσαντ. Στις 21 Σεπτεμβρίου, πραγματοποίησε δεύτερη πτήση, συνοδευόμενος από έντεκα άτομα, και προσγειώθηκε στο Μπέκενχαμ του Κεντ. Πραγματοποίησε ακόμη τέσσερις πτήσεις με αυτό από το Βόξχολ, στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και η εορταστική διηπειρωτική πτήση, που έγινε με έξοδα του Ρόμπερτ Χόλοντ, βουλευτή του Χάστινγκς, ο οποίος μαζί με τον Μονκ Μέισον τον συνόδευσαν. Αναχώρησαν από τους Κήπους Βόξχολ στις 13:30 της 7ης Νοεμβρίου 1836, και διασχίζοντας τη Μάγχη από το Ντόβερ το απόγευμα, προσγειώθηκαν στις 7:00 της επόμενης μέρας στο Βάιλμπουργκ του Νασσάου, στη Γερμανία, έχοντας καλύψει απόσταση 770 χιλιομέτρων σε 18 ώρες.[1] Η προετοιμασία της πτήσης αυτής αναπαρίσταται σε πίνακα ζωγραφικής του Τζον Χόλινς ο οποίος βρίσκεται στην Εθνική Πινακοθήκη Προσωπογραφιών του Λονδίνου.[5] Στον πίνακα αναπαρίστανται οι Γκριν, Τζον Χόλινς (ο ζωγράφος), ο βουλευτής Ρόμπερτ Χόλοντ, ο Σερ Ουίλλιαμ Μίλμπουρν Τζέιμς, ο Τόμας Μονκ Μέισον και ο Ουόλτερ Πριντώ.[5]

Στις 19 Δεκεμβρίου 1836 πέταξε από το Παρίσι με 6 άτομα, και στις 9 Ιανουαρίου 1837 με 8. Το Great Nassau πέταξε από τους Κήπους Βόξχολ στις 24 Ιουλίου, με τον Γκριν να έχει μαζί του, τους Έντουαρντ Σπένσερ και Ρόμπερτ Κόκινγκ. Όταν έφτασαν σε ύψος 1.500 μέτρων (5.000 πόδια) ο Κόκινγκ έπεσε από το αερόστατο, πραγματοποιώντας προσγείωση με αλεξίπτωτο δικής του κατασκευής[2] σε χωράφι κοντά στο Λι. Ο Κόκινγκ σκοτώθηκε μόλις έφτασε στο έδαφος.[6] Το αερόστατο προσγειώθηκε το απόγευμα της ίδιας μέρας κοντά στο Τάουν Μόλινγκ του Κεντ, και την επόμενη μέρα ο Γκριν έμαθε για τον θάνατο του συνοδού του.[4]

Το αερόστατο του Τσαρλς Γκριν στο Βάιλμπουργκ της Γερμανίας, 1836.

Το 1838 ο Γκριν πραγματοποίησε δύο πειραματικές πτήσεις από τους Κήπους Βόξχολ, δαπάνη του Τζορτζ Ρας από το Έσσεξ. Η πρώτη έλαβε χώρα στις 4 Σεπτεμβρίου, με τον Ρας και τον Έντουαρντ Σπένσερ να τον συνοδεύουν. Έφτασαν σε υψόμετρο 5.893 μέτρων (19.335 πόδια) και προσγειώθηκαν στο Θάξτεντ του Έσσεξ. Το δεύτερο πείραμα πραγματοποιήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου, και είχε σκοπό να καταγραφεί το ανώτατο υψόμετρο στο οποίο μπορούσε να φτάσει το αερόστατο Great Nassau φουσκωμένο με αέριο υδρογονάνθρακα και μεταφέροντας μόνο δύο άτομα. Ο Γκριν πέταξε με τον Ρας ως συνοδό, και έφτασαν σε ύψος 8.274 μέτρων (27.146 πόδια), με τη βαρομετρική πίεση και τη θερμοκρασία να πέφτουν ραγδαία. Αρκετές φορές το αερόστατο παρασύρθηκε από ρεύματα αέρα.[7]

Στις 31 Μαρτίου 1841, ο Γκριν πέταξε από το Χάστινγκς, συνοδευόμενος από τον Κάρολο Φρειδερίκο Γουλιέλμο, δούκα του Μπραουνσβάιγκ, και μετά από περίπου πέντε ώρες προσγειώθηκε στο Νεφσατέλ, 16 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από τη Βουλώνη.[8] Η τελευταία δημόσια πτήση του έγινε στις 13 Σεπτεμβρίου 1852 από τους Κήπους Βόξχολ. Το 1840 έκθεσε τις ιδέες του για διάσχιση του Ατλαντικού με αερόστατο, και έξι χρόνια αργότερα πρότεινε την πραγματοποίηση των ιδεών του.

Σε πολλές από τις πτήσεις του ήταν μόνος του, όπως όταν απογειώθηκε από τη Βοστώνη τον Ιούνιο του 1846, ή όταν τον Ιούλιο πραγματοποίησε βραδινή πτήση από το Βόξχολ. Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του είχε αρκετές δυσάρεστες εμπειρίες. Το 1822,[9] όταν απογειώθηκε από το Τσέλτεναμ, μαζί με τον κ. Γκρίφιθς, κάποιος έκοψε τα σχοινιά που ήταν προσδεμένα στο καλάθι του αεροστάτου σε κομμάτια, και έτσι το καλάθι αποκολλήθηκε από το αερόστατο. Οι επιβαίνοντες κρατήθηκαν από τον κρίκο του αεροστάτου. Είχαν επικίνδυνο ταξίδι με μια ακόμη πιο επικίνδυνη προσγείωση, ενώ αμφότεροι τραυματίστηκαν. Ο κ. Γκριν υπέστη μώλωπες στη σπονδυλική στήλη.[10] Πρόκειται για τη μοναδική καταγραφή πτήσης αυτού του είδους με αερόστατο. Το 1827 ο Γκριν πραγματοποίησε την 69η πτήση του, από το Νιούμπερι του Μπερκσάιρ, συνοδευόμενος από τον Χ. Σίμονς από το Ρέντινγκ, έναν κωφάλαλο κύριο, όταν μια έντονη καταιγίδα απείλησε την ασφάλεια του αεροστάτου.[4] Στις 17 Αυγούστου 1841, ενώ πήγαινε από το Κρεμόουρν με τον κ. Μακντόνελ, ένα τράνταγμα των μεταλλικών τμημάτων του αεροστάτου σχεδόν έριξε τους επιβαίνοντες από το αερόστατο. Ο Γκριν ήταν ο πρώτος που επέδειξε, το 1821, πως το ανθρακαέριο μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για το φούσκωμα των αεροστάτων. Πριν την εποχή του χρησιμοποιούνταν αγνό αέριο υδρογόνου, που ήταν αρκετά ακριβό, ενώ η παραγωγή του ήταν πολύ αργή ώστε χρειαζόταν δύο μέρες για το γέμισμα ενός μεγάλου αεροστάτου, ενώ εξατμιζόταν πολύ γρήγορα. Ήταν επίσης ο εφευρέτης του «σχοινιού-οδηγού», ενός σχοινιού ιχνηλάτησης από το καλάθι, το οποίο μπορούσε να μετακινηθεί για τη ρύθμιση της απογείωσης και της προσγείωσης ενός αεροστάτου. Έχοντας ζήσει για πολλά χρόνια συνταξιοδοτημένος πέθανε ξαφνικά από καρδιακή προσβολή στο Λονδίνο, στις 26 Μαρτίου 1870.[4]

Είχε νυμφευθεί τη Μάρθα Μόρελ. Ο γιος του, Τζορτζ Γκριν, ο οποίος πέταξε 83 φορές με το αερόστατο Nassau, πέθανε στο Λονδίνο στις 10 Φεβρουαρίου 1864, σε ηλικία 57 ετών.[4]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «Notable flights and achievements». www.ballong.org. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2017. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Charles Green». www.bbac.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2017. 
  3. ↑ «Fédération Aéronautique Internationale (FAI), Ballooning Commission Hall of Fame». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2017. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 G. C. Boase, Dictionary of National Biography (1885–1900), 1890
  5. ↑ 5,0 5,1 «A Consultation prior to the Aerial Voyage to Weilburgh, 1836». www.npg.org.uk. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2017. 
  6. ↑ Times, 25, 26, 27, και 29 Ιουλίου 1837
  7. ↑ Timbs, John (1855). Curiosities of London. London: Dav. Bogue. σελ. 23. 
  8. ↑ Mansfield, Charles Blachford (1877). Aerial Navigation. London: Macmillan and Company. σελ. 74. 
  9. ↑ Η εφημερίδα Strabane Morning Post της 6ης Αυγούστου 1822 ανέφερε πως τα έξοδα της πτήσης ήταν £20.000.
  10. ↑ John Hall, The history and antiquities of Ecton.
  • Bacon, John M. The Dominion of the Air; the story of aerial navigation, Chapters VI-VII, reprint. (ISBN 1-4065-0417-3).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τσαρλς_Γκριν_(αεροναυτικός)&oldid=9843580"