Βάιλμπουργκ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βάιλμπουργκ

Σημαία
Έμβλημα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Βάιλμπουργκ
50°29′0″N 8°15′0″E
ΧώραΓερμανία[1]
Διοικητική υπαγωγήLimburg-Weilburg
 • Μέλος του/τηςΚλιματική Συμμαχία[2]
Ένωση Πόλεων και Δήμων Έσσης[3]
Έκταση57,51 km²[4]
Υψόμετρο173 μέτρα
Πληθυσμός13.334 (31  Δεκεμβρίου 2022)[5]
Ταχ. κωδ.35781
Τηλ. κωδ.06471 και 06442
Ζώνη ώραςUTC+01:00 (επίσημη ώρα)
UTC+02:00 (θερινή ώρα)
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Βάιλμπουργκ (γερμανικά: Weilburg‎‎) με μόλις 14.000 κατοίκους, είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη στην επαρχία Λίμπουργκ-Βάιλμπουργκ της Έσσης, στη Γερμανία, μετά το Λίμπουργκ αν ντερ Λαν και το Μπαντ Κάμπεργκ.

Γεωγραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τοποθεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πόλη βρίσκεται στην κοιλάδα του ποταμού Λαν μεταξύ των όρεων Βέστερβαλντ και Τάουνους, κοντά στο σημείο όπου ο ποταμός Βάιλ εκβάλλει στον Λαν και 80 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Κόμπλεντς. Η Παλιά Πόλη, χτισμένη σε βραχώδη λόφο, είναι σχεδόν περικυκλωμένη από τον ποταμό Λαν.[6]

Γειτονικές κοινότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Βάιλμπουργκ συνορεύει στα βόρεια με τις κοινότητες του Μέρενμπεργκ και του Λένμπεργκ (αμφότερα στην επαρχία Λίμπουργκ-Βάιλμπουργκ), στα ανατολικά με την πόλη του Μπράουνφελς (επαρχία Λαν-Ντιλ-Κράις), στα νότια με τις κοινότητες του Βαϊλμύνστερ και του Βάινμπαχ καθώς και με την πόλη του Ρούνκελ, ενώ στα δυτικά με την κοινότητα του Μπέσελιχ (όλα στην επαρχία Λίμπουργκ-Βάιλμπουργκ).

Κοινότητες του Βάιλμπουργκ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκτός από την πόλη όπου μένει περίπου το 40% των κατοίκων, οι οικισμοί Αχάουζεν, Μπέρμπαχ, Ντρομερσχάουζεν, Γκάουντερνμπαχ, Χάσελμπαχ, Χιρσχάουζεν, Κιρσχόφεν, Κούμπαχ, Όντερσμπαχ και Βαλντχάουζεν ανήκουν επίσης στον δήμο του Βάιλμπουργκ.

Πανοραμική φωτογραφία του Βάιλμπουργκ

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θεωρείται πως τα πρωιμότερα ίχνη εποικιστών στην περιοχή γύρω από το Βάιλμπουργκ καταμαρτυρούνται από ευρήματα της εποχής του Λα Τεν στο όρος Σοϊμπέργκερ Κοπφ κοντά στο Κιρσχόφεν.[6]

Το Βάιλμπουργκ αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 906 σε χρονογράφημα του Ηγουμένου Ρετζίνο του Προυμ ως φρούριο με την ονομασία Βιλίνεμπουρχ (Wilineburch).[7] Έξι χρόνια αργότερα ο βασιλιάς Κορράδος Α΄, του οποίο ο πατέρας είχε ταφεί στο φρούριο αφού πέθανε σε μάχη κοντά στο Φρίτσλαρ το 906, ίδρυσε εκκλησία και μοναστήρι.[8] Το 912, ιδρύθηκε η μονή St. Walpurgis-Chorherrenstift. Το κτίριο, το οποίο χτίστηκε σε ψηλό σημείο, έδωσε στο μοναστήρι τη δυνατότητα ελέγχου της περιοχής του Λαν καθώς και της Hohe Straße («Ψηλή Οδός») μεταξύ Φραγκφούρτης και Κολωνίας και της Via Publica («Δημόσια Οδός») μεταξύ της Φλάνδρας και της Βοημίας.[9]

Το 918, το κάστρο Βιλίνεμπουργκ απέκτησε ειδική ιστορική σημασία όταν ο βασιλιάς Κορράδος Α΄, ευρισκόμενος στο νεκροκρέβατο του, πρότεινε στον αδελφό του Έμπερχαρντ να παραδώσει τα αυτοκρατορικά εμβλήματα στον μεγαλύτερο εχθρό του, τον δούκα Ερρίκο της Σαξονίας (Διαθήκη του Βάιλιμπουργκ).[10]

Από το 993 έως το 1062, η πόλη δωρήθηκε εν μέρει στην Επισκοπή του Βορμς. Περίπου το 1225, ο Επίσκοπος του Βορμς υποσχέθηκε την παράδοση της πόλης στον Οίκο του Νάσσαου, οι οποίοι στο τέλος αγόρασαν την περιοχή, δίνοντας έναν χρόνο αργότερα στην πόλη τα ίδια δικαιώματα με αυτά της Φραγκφούρτης. Ο Κόμης Γιόχαν Α΄ του Νάσσαου έχτισε την κατοικία του στην περιοχή το 1355, ανακαίνισε το κάστρο και κατασκεύασε τα τείχη της πόλης. Το 1359, κατασκεύασε λίθινη γέφυρα επί του Λαν.[11]

Ο Οίκος του Νάσσαου διάπλασε την ιστορία της πόλης για αρκετούς αιώνες. Ο Κόμης Γιόχαν Ερνστ (1664–1719), πιο συγκεκριμένα, ανακαίνισε την πόλη του επεκτείνοντας την ακρόπολη του κάστρου, κατασκευάζοντας πάρκο και αλλάζοντας το πρόσωπο της πόλης. Έτσι το Βάιλμπουργκ έγινε μια από τις πιο καλοσυντηρημένες πόλεις την εποχή του απολυτισμού. Από το 1806, η πόλη διοικούνταν από το νεοϊδρυθέν Δουκάτο του Νάσσαου. Το 1816 ο Γουλιέλμος, Δούκας του Νάσσαου μετέφερε την οικία του στο Μπίμπριχ. Το 1866, το Δουκάτο του Νάσσαου προσαρτήθηκε στην Πρωσία.[12]

Στον τομέα της αρχιτεκτονικής ιστορίας, το Βάιλμπουργκ είναι γνωστό για τα κτίρια από παχύ χώμα της εποχής πριν το 1800. Ο Βίλχελμ Γιάκομπ Βιμπφ, «κυβερνητικός συνήγορος», συντέλεσε αποφασιστικό ρόλο στην εξάπλωση του αρχιτεκτονικού ύφους Pisee σε κτίρια της πόλης και των προαστίων της, κατασκευάζοντας μια εξαώροφη οικία, το ψηλότερο κτίριο με παχύ χώμα στη Γερμανία.[13]

Εθνικοσοσιαλισμός και Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1933, όπως συνέβη και σε άλλες γερμανικές πόλεις, οι Εθνικοσοσιαλιστές ανέλαβαν τον έλεγχο. Λίγο πριν από αυτό, οι Ναζί στην περιοχή είχαν ισχυρή παρουσία στις εκλογές. Ο τελευταίος δημοκρατικά εκλεγμένος δήμαρχος, ο Ντίφενχαρντ, απομακρύνθηκε το καλοκαίρι του 1933 μετά από ψήφο δυσπιστίας των Ναζί.

Η πόλη υπέστη ελάχιστες καταστροφές κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η μεσαία πρόσοψη του πορτοκαλεώνα του κάστρου κατέπεσε μετά από εναέριο βομβαρδισμό που στόχευε στον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης. Ο σιδηροδρομικός σταθμός και το παρακείμενο ζυθοποιίο καταστράφηκαν. Ενώ τα στρατεύματα των Ηνωμένων Πολιτειών κατέλαβαν την πόλη στις 27 Μαρτίου 1945, η μάχη προκάλεσε ελάχιστες καταστροφές σε αυτήν, αν και οι γέφυρες της είχαν ανατιναχθεί από τα αντιστεκόμενα γερμανικά στρατεύματα.[14]

Δημοτικό κέντρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Βάιλμπουργκ ήταν η παλαιά έδρα του Ομπερλανκράις από τη δημιουργία της επαρχίας μέχρι το 1867. Το Βάιλμπουργκ έχασε την έδρα αυτή κατά τη διοικητική μεταρρύθμιση στην Έσση, όταν διαλύθηκαν οι επαρχίες Ομπερλανκράις και Λίμπουργκ και συγχωνεύθηκαν στην επαρχία Λίμπουργκ-Βάιλμπουργκ την 1η Ιουλίου 1974, με το Λίμπουργκ να είναι η έδρα.[15]

Πολιτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Δημαρχείο του Βάιλμπουργκ

Αδελφοποιημένες πόλεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θυρεός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο θυρεός της πόλης θεσμοθετήθηκε για πρώτη φορά το 1906, στο πλαίσιο των εορτασμών της χιλιετίας από την πρώτη αναφορά της πόλης σε έγγραφα. Δείχνει ένα κάστρο σε ασημί και μπλε φόντο. Ο μεσαίος πύργος από τους τρεις έχει κόκκινη οροφή με μια χρυσή σφαίρα στην κορυφή. Η πύλη, η οποία είναι κλειστή και έχει μαύρο χρώμα, καλύπτεται από μπλε ασπίδα, η οποία έχει πάνω της τον λέοντα του Νάσσαου σε χρυσό χρώμα. Ο θυρεός χρησιμοποιείται ως έμβλημα της πόλης από το 1329.[16]

Σημαία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η σημαία του Βάιλμπουργκ είναι οριζόντια και τρίχρωμη (κίτρινο, μπλε και λευκό). Τα χρώματα αυτά προέρχονται από τον θυρεό, με το κίτρινο να αναπαριστά το χρυσό, και το λευκό να αναπαριστά το ασημί. Το μπλε ήταν το χρώμα των πρώην κομήτων που έλεγχαν την περιοχή.[16]

Έμβλημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το έμβλημα της πόλης εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε έγγραφο του 1327, αν και θεωρείται πως άρχισε να χρησιμοποιείται από το 1295, όταν το Βάιλμπουργκ απέκτησε δικαιώματα πόλης. Στο έμβλημα υπάρχει η φράση "SIGILLUM CIVITATIS IN WILBURC" («Έμβλημα της Πολιτείας του Βάιλμπουργκ»). Στο σχέδιο αναπαρίσταται το τείχος της πόλης με δυο πύργους ιδίου ύψους στις γωνίες, ενώ ανάμεσα τους υπάρχει ένας ψηλότερος πύργος με βαμμένη οροφή. Στο μέσο του τείχους της πόλης βρίσκεται η πύλη με τον θυρεό.

Εκτός από το πρώτο έμβλημα που δημιουργήθηκε κατά πάσα πιθανότητα στα τέλη του 14ου αιώνα, δημιουργήθηκε και ένα μικρότερο έμβλημα, το 1650.

Επιπλέον, ένα ακόμη έμβλημα, δημιουργήθηκε το 1905, και βασίστηκε στο πρώτο.

Πολιτισμός και αξιοθέατα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μουσεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

thumb|Το Κάστρο του Βάιλμπουργκ Το Κάστρο του Βάιλμπουργκ (Schloss Weilburg) πρώην κατοικία του Οίκου του Νάσσαου, και των Δουκών του Νάσσαου-Βάιλμπουργκ) πωλήθηκε στο κράτος της Πρωσίας το 1935 από την Καρλόττα του Νάσσαου-Βάιλμπουργκ, Μεγάλη Δούκισσα του Λουξεμβούργου, μαζί με την άλλη κατοικία των Νάσσαου, το Παλάτι Μπίμπριχ στο Βισπάντεν. Ωστόσο ο Οίκος του Λουξεβούργου διατήρησε το μοναστήρι ως χώρο ταφής των απογόνων. Το κάστρο λειτουργεί ως μουσείο από το 1935. Στους χώρους του κάστρου λειτουργεί το Μουσείο Ορυκτικής και το Δημοτικό Μουσείο (Bergbau- und Stadtmuseum), με εκθέματα από την ιστορία της πόλης και τα ορυχεία από τις γύρω περιοχές. Το μουσείο αυτό άνοιξε το 1972.[17] Έξω από το Γκάουντερνμπαχ βρίσκεται το Μουσείο Γερμανικών Μοντέλων Μηχανών Κατασκευής Κτιρίων (Deutsche Baumaschinen-Modellmuseum), το οποίο ιδρύθηκε το 1989.[18] Το 2017 άρχισε τη λειτουργία του το Μουσείο Ρόζενχανγκ με εκθέσεις σύγχρονης τέχνης.[19]

Εκδηλώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Weilburger Schlosskonzerte είναι το ετήσιο καλοκαιρινό φεστιβάλ κλασικής μουσικής το οποίο άρχισε το 1972 στους χώρους του κάστρου.[20] Στα ερείπια του κάστρου Φράιενφελς, πέντε χιλιόμετρα από το Βάιλμπουργκ διεξάγονται κάθε 1η Μαΐου οι αγώνες ιπποτών Freienfelser Ritterspiele.[21] Οι γιορτές Weilburger Kirmes[22] είναι γνωστές από ιστορικές καταγραφές του 1569. Ακόμη πολύχρονη παρουσία έχει το πανηγύρι Anschießen, με αγώνες σκοποβολής, ξεκινώντας από το 1746.

Κτίρια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το υψηλότερο κτίριο από παχύ χώμα στη Γερμανία (χτισμένο πριν το 1836)
Άποψη από την πύλη Landtor προς την οδό Frankfurter Straße
Το Κάστρο του Βάιλμπουργκ

Το Βάιλμπουργκ ήταν για πολλά χρόνια ο τόπος κατοικίας και η κυβερνητική έδρα του Οίκου του Νάσσαου-Βάιλμπουργκ. Ακόμη και σήμερα, το κεντρικό τμήμα της πόλης διαθέτει πολλά κτίρια από την εποχή αυτή. Το πιο σημαντικό κτίριο είναι το κάστρο (Schloss Weilburg) από τον 14ο αιώνα. Ανακαινίστηκε κατά τον 16ο και τον 18ο αιώνα. Τα Αναγεννησιακά τμήματα, γνωστά ως Kernschloss (κυρίως ή κεντρικό κάστρο) αποτελούν μέρος των διατηρημένων Αναγεννησιακών κάστρων της Έσσης. Μετά την επέκταση την εποχή του Μπαρόκ, από τον Γιόχαν-Ερνστ του Νάσσαου-Βάιλμπουργκ, καταλαμβάνει σχεδόν το μισό τμήμα της Παλιάς Πόλης. Μέρος του κάστρου είναι η Λουθηρανική Schlosskirche (Εκκλησία του Κάστρου) από τις αρχές του 18ου αιώνα.[23]

Ακόμη κτήρια στην αγορά της πόλης με το Neptunbrunnen (συντριβάνι του 1709) και αυτά της Παλιάς Πόλης κτίστηκαν την ίδια περίοδο με το κάστρο. Ωστόσο υπάρχουν και άλλα κτίρια με επένδυση ξύλου από τον 16ο έως τον 19ο αιώνα.

Στο Παλαιό Νεκροταφείο υπάρχει Λόφος του Γολγοθά μαζί με το παρεκκλήσι Heilig-Grab-Kapelle (Παρεκκλήσι της Αναστάσεως) που έχει κατεύθυνση προς το Ναός της Αναστάσεως στην Ιερουσαλήμ.[24]

Το Γυμνάσιο Philippinum Weilburg, είναι αντιπροσωπευτικό κτίριο του 18ου αιώνα, το οποίο στεγάζει τη βιβλιοθήκη της πόλης.[25]

Τον 19ο αιώνα, η πόλη επεκτάθηκε σημαντικά πέρα από τα μεσαιωνικά όρια της. Κατασκευάστηκαν αρκετά κτίρια από παχύ χώμα σε οδούς της πόλης. Στην πόλη βρίσκεται και το ψηλότερο κτίριο αυτού του είδους στη Γερμανία.

Λέγεται πως η Weilburger Tunnelensemble, μια συστάδα τριών σηράγγων, είναι μοναδική στον κόσμο. Οι τρεις αυτές σήραγγες που βρίσκονται η μία μετά την άλλη, έχουν διαφορετική λειτουργία. Η μία είναι σιδηροδρομική σήραγγα, η άλλη είναι σήραγγα αυτοκινητοδρόμου και η τρίτη είναι υδάτινη σήραγγα για βάρκες. Η τελευταία είναι μοναδική κατασκευή στη Γερμανία.[26]

  • Οι τρεις σήραγγες του Βάιλμπουργκ
  • Η σιδηροδρομική σήραγγα
    Η σιδηροδρομική σήραγγα
  • Η σήραγγα για τις βάρκες
    Η σήραγγα για τις βάρκες
  • Η οδική σήραγγα
    Η οδική σήραγγα

Κοντά στο Ντρομμερσχάουζεν βρίσκονται τα ερείπια του πρώην μοναστηριού κα ιτου Ναού της Παναγίας και του Αγίου Ιωάννη στο Πφανστίλ, τα οποία εμφανίζονται στην ιστορία του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη. Η μονή και ο ναός αναφέρονται σε έγγραφα για πρώτη φορά το 1364. Η μονή διαλύθηκε τον 16ο αιώνα λίγο πριν τη Μεταρρύθμιση.[27]

Πάρκα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κάστρο έχει πάρκο εντός του κτήματος, το οποίο εκτείνεται σε μεγάλη έκταση κατά μήκος του Λαν. Επιπλέον, στο Χιρσχάουζεν βρίσκεται ο Ζωολογικός Κήπος του Βάιλμπουργκ (Tiergarten Weilburg). Ο χώρος ήταν αρχικά η τοποθεσία θήρας των κομητών του Βάιλμπουργκ.[28]

Φυσικά μνημεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο Κούμπαχ βρίσκεται το Kristallhöhle, ή Κρυστάλλινο Σπήλαιο. Μεγάλα τμήματα των τοιχομάτων του σπηλαίου είναι καλυμμένα με κρυστάλλους ασβεστίτη και ασβεστούχου συσσωματόματος. Έχει μήκος 200 μέτρων, πλάτος 23 μέτρων και ύψος 30 μέτρων.[29]

Οικονομία και υποδομές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μεταφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πόλη βρίσκεται επί του Σιδηροδρόμου της Κοιλάδας του Λαν (που εξυπηρετεί τις πόλεις Κόμπλεντς, Λίμπουργκ, Βάιλμπουργκ, Βέτσλαρ και Γκίσεν) και ανήκει στην εταιρεία Rhein-Main-Verkehrsverbund. Μέχρι το 1969, το Βάιλμπουργκ ήταν ο τερματικός σταθμός του Weiltalbahn από το Γκρεβενβίσμπαχ. Για τις ανάγκες αυτής της γραμμής κατασκευάστηκε αμαξοστάσιο με περιστροφική πλάκα στον σιδηροδρομικό σταθμό. Μετά την εγκατάλειψη της γραμμής, τα κτίρια κατεδαφίστηκαν τη δεκαετία του 1980.

Η γέφυρα Oberlahnbrücke στο Βάιλμπουργκ

Η πρόσβαση στο Βάιλμπουργκ γίνεται και μέσω των Εθνικών Οδών 49 και 456, που το συνδέουν με τους Αυτοκινητοδρόμους A 3 (Κολωνία–Φραγκφούρτη) στο Λίμπουργκ και A 45 (Ντόρτμουντ–Ασάφενμπουργκ) στο Βέτσλαρ.

Επιχειρήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο Βάιλμπουργκ βρίσκονται τα κεντρικά γραφεία της Vistec Semiconductor Systems.[30]

Εκπαίδευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Βάιλμπουργκ έχει μακραίωνη παράδοση ως πόλη σχολείων. Από το 1231, αναφέρθηκε μοναστικός σχολάρχης (Scholaster) και από το 1360 το ίδιο το σχολείο της μονής. Διάδοχος αυτού του σχολείου ήταν η Ευαγγελική Σχολή που ιδρύθηκε στις 15 Οκτωβρίου 1540 από τον Κόμη Φίλιππο Γ΄ του Νάσσαου-Βάιλμπουργκ. Το παλαιότερο σχολείο του Βάιλμπουργκ, το Gymnasium Philippinum, αναπτύχθηκε ως συνέχεια αυτών. Σήμερα η πόλη διαθέτει πληθώρα σχολείων ενώ οι μαθητές υπολογίζονται σε 8.000.

Γνωστές προσωπικότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επίτιμοι πολίτες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Βίλχελμ Φαρ (1833-1907), επιχειρηματίας, πολιτικός, δήμαρχος.
  2. Γκούσταβ Καρτχάους (1859-1934), κυβερνητικός αξιοματούχος, δήμαρχος.
  3. Φρίντριχ Μπρίνκμαν (1877-1960), επιχειρηματίας.

Πηγή: Magistrat der Stadt Weilburg (Hg.): Weilburg-Lexikon. Weilburg 2006

Οι Πάουλ φον Χίντενμπουργκ, Αδόλφος Χίτλερ, Χέρμαν Γκέρινγκ, Γιάκομπ Σπρένγκερ και Πρίγκιπας Φίλιππος της Έσσης έχασαν τις τιμές που τους αποδόθηκαν μετά από απόφαση του δημοτικού συμβουλίου το 1946.

Άλλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Bernd Modrow, Claudia Gröschel: Fürstliches Vergnügen. 400 Jahre Gartenkultur in Hessen. Verlag Schnell + Steiner, Regensburg 2002, (ISBN 3-7954-1487-3)
  • Magistrat der Stadt Weilburg an der Lahn (Hg.); Weilburg an der Lahn. 700 Jahre Stadtrechte 1295–1995, Weilburg 1995, (ISBN 3-926617-14-4)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 8691. Ανακτήθηκε στις 6  Αυγούστου 2018.
  2. ↑ www.klimabuendnis.org/nc/kommunen/das-netzwerk.html.
  3. ↑ www.hsgb.de/mitglieder. Ανακτήθηκε στις 19  Ιανουαρίου 2020.
  4. ↑ 4,0 4,1 «Alle politisch selbständigen Gemeinden mit ausgewählten Merkmalen am 31.12.2018 (4. Quartal)». Federal Statistical Office. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10  Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 10  Μαρτίου 2019.
  5. ↑ «Alle politisch selbständigen Gemeinden mit ausgewählten Merkmalen am 31.12.2022». (Γερμανικά) register of German municipalities (2022). Federal Statistical Office. 21  Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 7  Οκτωβρίου 2023.
  6. ↑ 6,0 6,1 «Weilburg-Odersbach | GPS Wanderatlas». www.ich-geh-wandern.de (στα Γερμανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2017. 
  7. ↑ Dümmler, Ernst (2015). Die Chronik des Abtes Regino von Prüm. Germany: BoD – Books on Demand. σελ. 119. ISBN 9783734006470. 
  8. ↑ Spiess, August (1866). Das Lahnthal von seinem Ursprung bis zur Ausmündung nebst seiner nächsten Umgebung geschildert von August Spiess. Berlin: L. J. Kirchberger. σελ. 90. 
  9. ↑ Demandt, Karl E. (1985). Das Chorherrenstift St. Peter zu Fritzlar: Quellen und Studien zu seiner mittelalterlichen Gestalt und Geschichte. Berlin: Elwert. σελ. 250. ISBN 9783770808236. 
  10. ↑ Schäfer, Karl-Josef (2009). Pilgerwanderführer: Der Jakobsweg von Wetzlar nach Lahnstein : ein Pilgerwanderführer für den Lahn camino. Berlin: Karl-Josef Schäfer. σελ. 41. ISBN 9783833494758. 
  11. ↑ Schliephake, F. W. Th (1866). Geschichte von Nassau. Wiesbaden: Breibel's Berlag. σελ. 416. 
  12. ↑ Dotzauer, Winfried (1998). Die deutschen Reichskreise (1383-1806): Geschichte und Aktenedition. Stuttgart: Franz Steiner Verlag. σελ. 255. ISBN 9783515071468. 
  13. ↑ Architectural History. UK: Society of Architectural Historians of Great Britain. 2006. σελ. 132. 
  14. ↑ United States Army in World War II.: The War Department. Washington: USA War Department. 1973. σελ. 348. 
  15. ↑ «Geschichte des Landkreises - Landkreis Limburg-Weilburg». www.landkreis-limburg-weilburg.de (στα Γερμανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2017. 
  16. ↑ 16,0 16,1 «Weilburg City (Germany)». www.crwflags.com. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2017. 
  17. ↑ «Schloss Weilburg - Schloss Weilburg». www.weilburg.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2017. 
  18. ↑ Müller, Rudolf. «Weilburg, Baumaschinenmuseum, Gaudernbach». www.weilburg-lahn.info (στα Γερμανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2017. 
  19. ↑ «Rosenhang Museum in Weilburg». www.villa-rosenhang.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2017. 
  20. ↑ «Weilburger Schlosskonzerte: Startseite». www.weilburger-schlosskonzerte.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2017. 
  21. ↑ «Freienfelser Ritterspielen». freienfelser-ritterspiele.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2017. 
  22. ↑ Müller, Rudolf. «Weilburg, Literatur, Kirmes». www.weilburg-lahn.info (στα Γερμανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2017. 
  23. ↑ Müller, Rudolf. «Weilburg, Kirche, Schlosskirche, Schloßkirche, Evangelische Kirche, Stadt- und Schlosskirche, Gruft, Gruft, Fürstengruft». www.weilburg-lahn.info (στα Γερμανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2017. 
  24. ↑ Müller, Rudolf. «Alter Friedhof, Heilig-Grab-Kapelle, Kalvarienberg, Jüdischer Friedhof, Brunnen, Schiffstunnel, Rollschiff, Schloss, Schlossgarten, Hausley, Tempelchen, Kanapee, wasserreservoir, Windhof». www.weilburg-lahn.info (στα Γερμανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2017. 
  25. ↑ «Gymnasium Philippinum Weilburg». www.philippinum-weilburg.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2017. 
  26. ↑ «Weilburger Lahntal | GPS Wanderatlas». www.ich-geh-wandern.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2017. 
  27. ↑ Müller, Rudolf. «Weilburg, Lahn, Pfannstiel, Panstiel, Pfannenstiel, Wallfahrt, Kirche, Grundbachtal, Drommershausen, Hirschhausen». www.weilburg-lahn.info (στα Γερμανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2017. 
  28. ↑ «Tiergarten Weilburg». www.wildpark-weilburg.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2017. 
  29. ↑ «Kubacher Kristallhöhle - Kubacher Kristallhöhle». www.weilburg.de (στα Γερμανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2017. 
  30. ↑ «Vistec Semiconductor Systems GmbH». www.hessen-champions.de (στα Γερμανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2017. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βάιλμπουργκ&oldid=10185490"