Το αριστερό χέρι του Θεού

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το αριστερό χέρι του Θεού
(The Left Hand of God)
ΣκηνοθεσίαΈντουαρντ Ντμίτρικ[1][2]
ΠαραγωγήΜπάντι Άντλερ
ΣενάριοΆλφρεντ Χέις
ΠρωταγωνιστέςΧάμφρεϊ Μπόγκαρτ[2][3], Τζιν Τίρνεϊ[2][3], Λι Τζ. Κομπ[2][3], Άγκνες Μούρχεντ[2][3], E. G. Marshall, Μπένσον Φονγκ[3], Καρλ Μπέντον Ριντ[3], Τζιν Πόρτερ[3], Φίλιπ Αν[3], Ρόμπερτ Μπάρτον[3] και Βίκτορ Σεν Γιανγκ[3]
ΜουσικήΒίκτορ Γιάνγκ
ΦωτογραφίαΦραντς Πλάνερ
ΜοντάζΝτόροθι Σπένσερ
Εταιρεία παραγωγής20th Century Fox
Διανομή20th Century Fox
Πρώτη προβολή2 Σεπτεμβρίου 1955 (1955-09-02) (Λος Άντζελες)
Διάρκεια87 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά
Προϋπολογισμός1,785,000 εκατομμ. δολάρια[4]
Ακαθάριστα έσοδα4 εκατ. δολάρια (ΗΠΑ)[5]
δεδομένα (π • σ • ε )

Το αριστερό χέρι του Θεού (αγγλικά: The Left Hand of God‎‎) είναι Αμερικανική δραματική ταινία του 1955 σε σκηνοθεσία Έντουαρντ Ντμίτρικ και σενάριο του Άλφρεντ Χέις, βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Γουίλιαμ Έντμουντ Μπάρετ. Η ιστορία διαδραματίζεται σε μια μικρή αμερικανική ιεραποστολή στην Κίνα το 1947, σε μια περίοδο ενός εμφυλίου πολέμου, με πρωταγωνιστές τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ ως κυνηγημένο άνδρα που μεταμφιέζεται σε καθολικό ιερέα και την Τζιν Τίρνεϊ στο ρόλο μιας νοσοκόμας. Σε υποστηρικτικούς ρόλους είναι οι Λι Τζ. Κομπ, Άγκνες Μόρχεντ, Ε. ΤΖ. Μάρσαλ και Καρλ Μπέντον Ρέιντ.

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1947 ο καθολικός ιερέας πατέρας Τζον Ο'Σι πηγαίνει σε μια απομακρυσμένη ιεραποστολή στην Κίνα για να αντικαταστήσει έναν ιερέα που είχε σκοτωθεί. Εκεί γνωρίζει τον Δρ. Ντέιβιντ Σίγκμαν, τη σύζυγο του Μπέριλ, και τη νοσοκόμα Ανν Σκοτ, οι οποίοι διαχειρίζονται ένα νοσοκομείο για τους γύρω χωρικούς, σε μια εποχή που ανταγωνιστές πολέμαρχοι και κομμουνιστές εμπλέκονται σε εμφύλιο πόλεμο.

Ο Ο'Σι κάνει το ντεμπούτο του στο Κυριακάτικο κήρυγμα, τόσο στα αγγλικά όσο και στα κινέζικα για τους ευγνώμονες ενορίτες. Η δουλειά του ανάμεσά τους και η τήρηση των τοπικών εθίμων κερδίζει σύντομα τον σεβασμό τους. Η Άνν νιώθει άβολα καθώς τον ελκύει ρομαντικά. Η Μπέριλ, προτείνει στον σύζυγό της να σταλεί η Άνν πίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά εκείνος αρνείται να το σκεφτεί, καθώς τη χρειάζεται στο νοσοκομείο. Η Μπέριλ προτείνει στον Ο'Σι να συμβουλευτεί τον αιδεσιμότατο Μάρτιν, έναν προτεστάντη λειτουργό σε άλλη αμερικανική αποστολή, για να του δώσει κάποιες συμβουλές.

Ωστόσο όταν ο Ο'Σι συναντά τον αιδεσιμότατο Μάρτιν, κάνει μια εκπληκτική, αυτόκλητη εξομολόγηση. Του αναφέρει πως δεν είναι καθολικός ιερέας, αλλά ο Τζιμ Κάρνομπι, ένας Αμερικανός πιλότος που κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου συνετρίβη και διασώθηκε από έναν τοπικό πολέμαρχο, τον στρατηγό Μίε Γιανγκ, όπου έγινε ο έμπιστος υπαρχηγός του... και αιχμάλωτος του. Όταν ένας από τους στρατιώτες του Γιανγκ δολοφονεί τον πατέρα Ο'Σι, ο Κάρνομπι αποφασίζει να εγκατελείψει τον Γιανγκ και να μεταμφιεστεί ως ο αντικαταστάτης του ιερέα. Αφού εξιστόρησε την ιστορία του στον Μάρτιν, ο Κάρνομπι κατόπιν υποδείξεως του αιδεσιμότατου γράφει μια πλήρη αναφορά στον Καθολικό επίσκοπο.

Εν τω μεταξύ ο στρατηγός Γιανγκ μαθαίνει που βρίσκεται ο Κάρνομπι και φέρνοντας αρκετό στρατό στην ιεραποστολή, συναντά τον Κάρνομπι, επιμένοντας να συνεχίσει να τον υπηρετεί. Ο Κάρνομπι του προτείνει να λύσουν το θέμα με το συνηθισμένο τους παιχνίδι με ζάρια, στοιχηματίζοντας πενταετή πίστη στον Γιανγκ ενάντια στην ελευθερία του και την ασφάλεια των ντόπιων χωρικών. Ο Κάρνομπι κερδίζει στα ζάρια, ωστόσο ο Γιανγκ, τον εξαναγκάζει να παίξει ξανά, αυτή τη φορά για το μέλλον της προτεσταντικής αποστολής. Όταν χάνει ξανά, ο Γιανγκ παραιτείται από την απαίτηση του, συμφωνόντας με τον Κάρνομπι να διατηρήσει τον μύθο του πατέρα Ο'Σι, ο οποίος είναι αρκετά άγιος για να παραμερίσει έναν ισχυρό πολέμαρχο.

Με την άφιξη των νέων ιερέων στην ιεραποστολή, ο Κάρνομπι συναντάται μαζί τους και αποφασίζει να φύγει με το πρώτο καραβάνι, προς λύπη όλων των χωρικών. Ωστόσο προτού φύγει λέει στην Ανν την αλήθεια.

Διανομή ρόλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μυθιστόρημα του Γουίλιαμ Έ. Μπάρετ εμφανίστηκε για πρώτη φορά ως σειρά στο περιοδικό Redbook (Ιούλιος 1950–Οκτώβριος 1950). Σύμφωνα με μια είδηση ​​του Holywood Reporter στις 21 Ιανουαρίου 1951, τα δικαιώματα για την κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Μπάρετ αποκτήθηκαν αρχικά από τους Χάουαρντ Χοκς και Έντουαρντ Λάσκερ για την ανεξάρτητη εταιρεία τους Winchester Productions. [6]Ένα άρθρο των New York Times την 1η Απριλίου 1951 ανέφερε ότι οι Χοκς και Λάσκερ ήταν παραγωγοί για λογαριασμό της RKO Pictures με σενάριο γραμμένο από τον Γουίλιαμ Φώκνερ. [6]

Η 20th Century-Fox αγόρασε τα δικαιώματα στις αρχές του 1954 και μια σύγχρονη πηγή προσθέτει ότι το στούντιο πλήρωσε 110.000 δολάρια για το σενάριο του Φόκνερ. Ωστόσο, η έκταση της συμβολής του Φόκνερ στην ολοκληρωμένη ταινία δεν έχει καθοριστεί.[6] Αρκετές σύγχρονες πηγές σημείωσαν ότι ήταν δύσκολο να προσαρμοστεί το βιβλίο για την οθόνη λόγω ανησυχιών λογοκρισίας σχετικά με τις συνέπειες ενός λαϊκού που υποδύεται έναν ιερέα. Προκειμένου να κερδίσει την έγκριση από την PCA, το στούντιο αποφάσισε ότι ο «Τζέιμς Κάρμοντι» δεν θα εμφανιζόταν να ακούει εξομολογήσεις, να κάνει λειτουργία ή να εκτελεί καθήκοντα που θεωρούνταν ιερά αν εκτελούνταν από οποιονδήποτε άλλον εκτός από ιερέα.[6]

Επιλογή ηθοποιών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Ιούνιο του 1951, οι Los Angeles Times ανέφεραν ότι ο Κερκ Ντάγκλας επρόκειτο να έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. [6]Τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο του 1954, το Holywood Reporter ανέφερε ότι ο Γκρέγκορι Πεκ επρόκειτο να πρωταγωνιστήσει στην ταινία. Όταν ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ υπέγραψε για το ρόλο του Κάρμοντι, το συμβόλαιό του απαιτούσε «μια συμφωνία συμμετοχής βάσει της οποίας [αυτός] θα έπαιρνε το 10% των ακαθάριστων εσόδων διανομής», σύμφωνα με μια είδηση του Holywood Reporter στις 30 Δεκεμβρίου 1954. [6] Η Ντόνα Ντρέικ δοκιμάστηκε για την ταινία, σύμφωνα με το Holywood Reporter στις 15 Μαρτίου 1955, αλλά αυτό δεν έχει επιβεβαιωθεί. [6]

Η ταινία σηματοδότησε την τελευταία πρωταγωνιστική εμφάνιση της ηθοποιού Τζιν Τίρνεϊ (1920 –1991). Η Τίρνεϊ, η οποία είχε συμβόλαιο με την 20th Century-Fox από το 1940, έπασχε από ψυχικές ασθένειες για αρκετά χρόνια και μπήκε σε μια σειρά από κλινικές για θεραπεία. Στην αυτοβιογραφία της, η Τίρνεϊ σημείωσε ότι ο Μπόγκαρτ, η αδερφή του οποίου ήταν επίσης ψυχικά άρρωστη, την υποστήριξε εξαιρετικά κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Αφού παντρεύτηκε τον πετρελαιοπηγό του Χιούστον Χάουαρντ Λι το 1960, η Τίρνεϊ αποσύρθηκε στο Τέξας, αλλά περιστασιακά επέστρεφε στο Χόλυγουντ συμμετέχοντας σε τηλεοπτικές σειρές και ταινίες.[6]

Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κριτικές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπόσλεϊ Κράουδερ των The New York Times έδωσε μια αρνητική κριτική στην ταινία, γράφοντας: «Δυστυχώς, ο κύριος Χέις και ο κύριος Ντμίτρικ δεν έχουν δημιουργήσει ένα δράμα που να μεταδίδει είτε την αξιοπιστία της δράσης είτε την ειλικρίνεια της διάθεσης», χαρακτηρίζοντας τις σκηνές αναδρομής «παράλογες, παιγμένες σε στυλ ηρωισμού που έχεις στις πιο ανόητες ταινίες ληστών».[7] Το Harrison's Reports συμφώνησε ότι το παιχνίδι με ζάρια ήταν «μάλλον φανταστικό», αλλά αποκάλεσε τις αξίες παραγωγής της ταινίας πρώτης τάξεως και σκέφτηκε ότι ο Μπόγκαρτ έκανε «εξαιρετική δουλειά» στον πρωταγωνιστικό ρόλο.[8] Ο Τζον Μακάρτεν του περιοδικού New Yorker θεώρησε την ταινία «ένα αρκετά σημαντικό στοιχείο» σε μια θετική κριτική, με τον Μπόγκαρτ να κάνει καλή δουλειά κατά την εκτίμησή του, αν και βρήκε ότι η πλοκή ήταν «λίγο ασταθής, ακόμη και παράξενη».[9]

Ο Ρίτσαρντ Λ. Κόε της The Washington Post έγραψε ότι ο Μπόγκαρτ ήταν «πολύ πιο σίγουρος για το μέρος από ό,τι οι σεναριογράφοι, ο σκηνοθέτης και ο παραγωγός φαίνεται να είναι για την υπόλοιπη ταινία».[10] Το Μηνιαίο Κινηματογραφικό Δελτίο έγραψε: «Τα σκοτεινά κίνητρα χαρακτήρων και μια δυσάρεστη εικονική θρησκευτικότητα στη χειρότερη παράδοση του Χόλυγουντ είναι τα κύρια μειονεκτήματα σε αυτήν την περίεργη ταινία. Κάποιος υποψιάζεται ότι το αρχικό μυθιστόρημα μπορεί να παρείχε πιο λεπτομερή και λογικό χαρακτηρισμό από ό,τι φαίνεται στο σενάριο της ταινίας - η πίστη του Κάρνομπι στον Κινέζο πολέμαρχο δεν εξηγείται ποτέ ικανοποιητικά – και το κουρασμένο και ανήσυχο παιχνίδι του Μπόγκαρτ δεν μπορεί να υποδηλώσει το δίλημμα του χαρακτήρα».[11]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ www.imdb.com/title/tt0048291/. Ανακτήθηκε στις 13  Απριλίου 2016.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 www.cinematografo.it/cinedatabase/film/la-mano-sinistra-di-dio/9706/. Ανακτήθηκε στις 13  Απριλίου 2016.
  3. ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 www.imdb.com/title/tt0048291/fullcredits. Ανακτήθηκε στις 13  Απριλίου 2016.
  4. ↑ Solomon, Aubrey. Twentieth Century Fox: A Corporate and Financial History (The Scarecrow Filmmakers Series). Lanham, Maryland: Scarecrow Press, 1989. (ISBN 978-0-8108-4244-1). p. 249
  5. ↑ 'The Top Box-Office Hits of 1955', Variety Weekly, January 25, 1956
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 6,7 «The Left Hand of God -Details». AFI Catalog of Feature Films. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2018. 
  7. ↑ Crowther, Bosley (September 22, 1955). «Screen: Deep in China». The New York Times: 34. 
  8. ↑ 'The Left Hand of God' with Humphrey Bogart, Gene Tierney and Lee J. Cobb. August 27, 1955, σελ. 139. 
  9. ↑ McCarten, John (October 1, 1955). «The Current Cinema». The New Yorker: 83. 
  10. ↑ Coe, Richard L. (September 23, 1955). «Writer Used Left Hand, Too». The Washington Post: 46. 
  11. ↑ «Left Hand of God». The Monthly Film Bulletin 22 (262): 164. November 1955. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Το_αριστερό_χέρι_του_Θεού&oldid=10378873"