Τηλεφωνική κάρτα

Τηλεφωνική κάρτα είναι μια μικρή πλαστική κάρτα όπως περίπου η πιστωτική που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τηλεφωνικές κλήσεις. Αυτές οι κάρτες υπάρχουν σε κανονική και ηλεκτρονική μορφή. Μια κανονική κάρτα μπορεί να αγοραστεί σε ένα κατάστημα ή περίπτερο, ενώ μια ηλεκτρονική μέσω διαδικτύου. Όλες οι τηλεφωνικές κάρτες συνήθως έχουν τα εξής χαρακτηριστικά: τηλεφωνικό νούμερο χωρίς χρέωση για τη σύνδεση, κωδικό πελάτη και κωδικό πρόσβασης (PIN).

Κατηγορίες τηλεφωνικών καρτών

Ιταλική τηλεφωνική κάρτα από το 1951

Οι τηλεφωνικές κάρτες μπορούν να διαιρεθούν σε δύο υποκατηγορίες. Υπάρχουν οι λεγόμενες τηλεκάρτες και οι χρονοκάρτες. Στις τηλεκάρτες το διαθέσιμο υπόλοιπο μονάδων για κλήσεις, αποθηκεύεται πάνω στην ίδια την κάρτα (συνήθως σε ένα τσιπ) ενώ στις χρονοκάρτες το υπόλοιπο καταχωρείται στο κεντρικό υπολογιστικό σύστημα της εταιρίας που τις εκδίδει. Οι τηλεκάρτες συνήθως εκδίδονται από οργανισμούς τηλεφωνικού δικτύου ενώ οι χρονοκάρτες από ιδιωτικές εταιρίες.

Τηλεκάρτες

Οι πρώτες τηλεκάρτες χρησιμοποιούσαν μια μαγνητική ταινία για την αποθήκευση του χρόνου. Κατόπιν εφαρμόσθηκε ένα σύστημα «οπτικής αναγνώρισης» που αποτύπωνε σημάδια πάνω στην κάρτα βάσει των οποίων μπορούσε και ο χρήστης να εξακριβώσει πόσο υπόλοιπο χρόνου ομιλίας διέθετε η κάρτα. Από το 1986 και μετά στις περισσότερες χώρες χρησιμοποιείται το σύστημα τηλεκαρτών με τσιπ. Για να γίνει η κλήση ο χρήστης εισάγει την τηλεκάρτα στην υποδοχή του δημόσιου καρτοτηλεφώνου και το σύστημα αφού αναγνωρίσει την εγκυρότητα της κάρτας και την διαθεσιμότητα αρκετών μονάδων για κλήση, επιτρέπει στο χρήστη να καλέσει τον αριθμό που επιθυμεί. Με το τέλος της κλήσης, το σύστημα αφαιρεί το κόστος και ενημερώνει το τσιπ της τηλεκάρτας με τον υπόλοιπο διαθέσιμο χρόνο κλήσης.

Χρονοκάρτες

Οι χρονοκάρτες είναι παρόμοιες σε μέγεθος και όψη με τις τηλεκάρτες αλλά διαφέρουν στο ότι δεν φέρουν τσιπ αλλά έχουν τυπωμένο έναν τηλεφωνικό αριθμό – ή ακόμα και σειρά από τηλ. αριθμούς σταθερούς ή κινητών – ελεύθερης κλήσης και ένα ειδικό κωδικό αριθμό αναγνώρισης (PIN). Ο χρήστης της χρονοκάρτας δεν χρειάζεται να την εισαγάγει στο τηλέφωνο (έτσι η χρήση της μπορεί να γίνει από οποιοδήποτε δημόσιο ή ιδιωτικό, σταθερό ή κινητό τηλέφωνο που διαθέτει πληκτρολόγιο) αλλά πρέπει να καλέσει (συνήθως χωρίς χρέωση) τον τηλεφωνικό αριθμό της χρονοκάρτας και μέσω ενός αυτοματοποιημένου φωνητικού συστήματος, να εισαγάγει τον κωδικό (PIN) και (εφόσον το κεντρικό σύστημα εξακριβώσει ότι υπάρχει επαρκής χρόνος για την κλήση) να καλέσει τον τελικό τηλεφωνικό αριθμό που επιθυμεί. Συνήθως το κόστος χρήσης της χρονοκάρτας είναι πιο οικονομικό από αυτό της τηλεκάρτας. Υπάρχουν ακόμα και άυλες χρονοκάρτες, τις οποίες ο χρήστης προμηθεύεται μέσω ενός ιστότοπου της εταιρίας που τις εκδίδει, πληρώνοντας με πιστωτική κάρτα και παίρνοντας μόνο ένα αριθμό κλήσης και τον κωδικό PIN.

Οι τηλεφωνικές κάρτες σαν συλλεκτικό αντικείμενο

Οι τηλεκάρτες και οι χρονοκάρτες διακοσμούνται με παραστάσεις, όπως πορτρέτα διασημοτήτων, ιστορικές εικόνες, εντυπωσιακές φωτογραφίες ή ακόμα και διαφημίσεις. Καθώς η παραγωγή του κάθε θέματος είναι περιορισμένη, αυτό οδήγησε στην ανάπτυξη ενός συλλεκτικού κινήματος τηλεκαρτών και χρονοκαρτών. Στην Αγγλία η συλλογή τηλεφωνικών καρτών ονομάζεται "fusilately" ενώ στην Αμερική "telegery". Στο παγκόσμιο διαδίκτυο υπάρχουν ιστότοποι που ασχολούνται με το χόμπι της συλλογής τηλεκαρτών, όπως το Colnect που προσφέρει ένα αρκετά ενημερωμένο κατάλογο συλλεκτικών τηλεφωνικών καρτών.