Τζόρτζιο Κινάλια

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τζόρτζιο Κινάλια

Με τη Λάτσιο το 1975
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης24 Ιανουαρίου 1947
Τόπος γέννησηςΚαρράρα, Ιταλία
Ημερ. θανάτου1 Απριλίου 2012 (65 ετών)
Τόπος θανάτουΝέιπλς, Ηνωμένες Πολιτείες
Ύψος1,86 μ.
ΘέσηΕπιθετικός
Ομάδες νέων
1962–1964Σουόνσι Σίτι
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1964–1966Σουόνσι Σίτι6(1)
1966–1967ΟΣ Μασέσε 191932(5)
1967–1969ΑΣΝ Πουτεολάνα 190266(24)
1969–1976Σ.Σ. Λάτσιο209(98)
1976–1983Νιου Γιορκ Κόσμος254(242)
Σύνολο566(370)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1972–1975Ιταλία14(4)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Τζόρτζιο Κινάλια (Giorgio Chinaglia, 24 Ιανουαρίου 1947 – 1 Απριλίου 2012) ήταν Ιταλός διεθνής ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν ως κεντρικός επιθετικός. Αναδείχθηκε σε έναν από τους καλύτερους Ιταλούς σκόρερ όλων των εποχών έχοντας σημειώσει 512 γκολ σε επίσημους αγώνες.[1]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στην Ιταλία αλλά η φτωχή οικογένειά του μετακόμισε στο Κάρντιφ της Ουαλίας για αναζήτηση καλύτερης τύχης. Ξεκίνησε την καριέρα του με τη Σουόνσι Σίτι το 1964. Με το σύλλογο κέρδισε το 1965 West Wales Senior Cup, σκοράροντας στη νίκη με 3–0 στον τελικό με αντίπαλο τη ΑΦΚ Λανέλι.[2][3]

Το 1966, λόγω της έλλειψης ενδιαφέροντος από τους βρετανικούς συλλόγους και την υποχρεωτική ιταλική στρατιωτική του θητεία, η οικογένεια επέστρεψε Καρράρα. Είχε αποκλειστεί από το να παίξει στη Σέριε Α, για τρία χρόνια επειδή είχε παίξει επαγγελματικά εκτός Ιταλίας εντάχθηκε σε ένα μικρό σύλλογο της τρίτης κατηγορίας, την ΟΣ Μασέσε 1919.[2]

Ο Κινάλια έγινε γνωστός ως παραγωγικός σκόρερ στην Ιταλία, παίζοντας για την Λάτσιο, σημειώνοντας 12 γκολ στην πρώτη του σεζόν στην πρώτη κατηγορία το 1969-70, συμπεριλαμβανομένου ενός αξιοσημείωτου γκολ εναντίον της πρωταθλήτριας Ευρώπης του 1969 Μίλαν.[3] Σκόραρε 9 γκολ στη δεύτερη σεζόν του, κάτι που ήταν ανεπαρκές για να αποτρέψει τον υποβιβασμό της Λάτσιο στη δεύτερη κατηγορία την επόμενη σεζόν. Παρά την κακή φόρμα της Λάτσιο στη δεύτερη κατηγορία εκείνη τη χρονιά, η ομάδα κέρδισε το Coppa delle Alpi το 1971. Βοήθησε τη Λάτσιο να κερδίσει την άνοδο στην πρώτη κατηγορία την επόμενη σεζόν, οδήγησε τον σύλλογο στη δεύτερη θέση εκείνη τη χρονιά, και ολοκλήρωσε τη σεζόν ως ο πρώτος σκόρερ με 21 γκολ. Κατά τη διάρκεια της σεζόν 1973–74, ήταν πρώτος σκόρερ του κορυφαίου ιταλικού πρωταθλήματος με 24 γκολ και βοήθησε την ομάδα του να κατακτήσει τον τίτλο της πρωταθλήτριας, σημειώνοντας το καθοριστικό γκολ από πέναλτι στη νίκη με 1–0 επί της Φότζια.[3][4] Με αυτόν ως επιθετικό άρχισε να δημιουργείται μια από τις πιο θρυλικές ομάδες της ιταλικής ιστορίας που αν και κέρδισε μόνο ένα πρωτάθλημα, έμεινε στη μνήμη μας περισσότερο ως ένοπλη συμμορία παρά ως αθλητική ομάδα.[5] Σημείωσε 122 γκολ σε 246 εμφανίσεις σε όλες τις επίσημες διοργανώσεις για τη Λάτσιο.[6]

Άρχισε να επενδύει σε αμερικανικά ακίνητα ενώ βρισκόταν σε μια περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες με τη Λάτσιο το 1975 και η οικογένειά του αγόρασε ένα σπίτι στο Νιου Τζέρσεϊ με την απόφαση να αγωνιστεί στην Αμερική. Πράγματι, το 1976 εντάχθηκε στο Νιου Γιορκ Κόσμος και έχοντας συμπαίκτες όπως ο Πελέ, ο Φραντς Μπεκενμπάουερ και ο Κάρλος Αλμπέρτο Τόρες, γνώρισε ατομική και συλλογική καταξίωση.[7][8] Κέρδισε το βραβείο πολυτιμότερου παίκτη του NASL το 1981.[9] Σημείωσε 49 γκολ σε 41 παιχνίδια πλέι οφ για τον Κόσμο κατακτώντας τέσσερις τίτλους πρωταθλήματος (1977, 1978, 1980 και 1982), ενώ ήταν πέντε φορές πρώτος σκόρερ. Το 1980 σημείωσε 76 γκολ σε 66 συνολικά αγώνες, συμπεριλαμβανομένων 32 γκολ σε 32 αγώνες της κανονικής περιόδου και 18 γκολ σε 7 αγώνες πλέι οφ. Η επίδοση παραμένει ρεκόρ για το αμερικάνικο πρωτάθλημα. Το ρεκόρ της κανονικής περιόδου της NASL για τα περισσότερα γκολ κατέχει επίσης ο Κινάλια με 34 γκολ το 1978. Ολοκλήρωσε την καριέρα του στην ομάδα της Νέας Υόρκης με 397 γκολ σε 392 επίσημους και φιλικούς αγώνες, ενώ με 262 γκολ ήταν ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του πρωταθλήματος όταν αποχώρησε το 1983.[2][10]

Ήταν ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου που κλήθηκε στην Εθνική Ιταλίας από τη δεύτερη κατηγορία.[11] Με την εθνική ομάδα αγωνίστηκε σε 14 αγώνες σημειώνοντας τέσσερα γκολ, συμμετέχοντας στο (αποτυχημένο για την Ιταλία) Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974. Το 1973 ήταν αυτός που έδωσε την ασίστ στο Φάμπιο Καπέλο στην πρώτη νίκη της Ιταλίας στο Στάδιο Γουέμπλεϊ επί της Αγγλίας.[12] Το 2000 εισήχθη στο Hall of Fame του NASL.[10] Ο Κόσμος απέσυρε τη φανέλα με το νούμερο 9 που φορούσε το 2014.[13]

Εκτός γηπέδου, έγινε Αμερικανός πολίτης το 1979, αλλά μπήκε στον πειρασμό να επιστρέψει στην Ιταλία το 1983 για να γίνει πρόεδρος της Λάτσιο, που εκείνη τη χρονιά υποβιβάστηκε στη δεύτερη κατηγορία εμπλέκομενη σε σκάνδαλα διαφθοράς.[5] Αποδείχθηκε μια λάθος κίνηση – ο σύλλογος είχε πολλά χρέη και ενώ ο επιθετικός και υπεροπτικός χαρακτήρας του μπορούσε να δικαιολογηθεί σε έναν παίκτη, δεν λειτούργησε σωστά για ένα πρόεδρο. Αποκλείστηκε για οκτώ μήνες επειδή απείλησε διαιτητή.[2] Ήθελε να επιστρέψει στην προεδρία το 2006 και πίεσε και απείλησε — με τη βοήθεια της Καμόρα — τον πρόεδρο του συλλόγου Κλαούντιο Λοτίτο να του τον πουλήσει. Παρενοχλημένος από την ιταλική δικαιοσύνη και με εντολή έρευνας και σύλληψης, επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου έζησε τα τελευταία του χρόνια.[5] Το σύνολο των 512 γκολ σε 707 επίσημους αγώνες τον κατατάσσει ως κορυφαίο Ιταλό σκόρερ όλων των εποχών,[1] αλλά η αντίστοιχη δημόσια αναγνώριση δεν έχει υπάρξει.

Τίτλοι και διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λάτσιο

  • Πρωτάθλημα Ιταλίας : 1973–74
  • Κύπελλο Άλπεων : 1971

Νιου Γιορκ Κόσμος

  • Πρωτάθλημα ΗΠΑ (4) : 1977, 1978, 1980, 1982

Ατομικές διακρίσεις

  • Πρώτος σκόρερ της Σέριε Α : 1973–74
  • Πρώτος σκόρερ της Σέριε Β : 1971–72
  • Πρώτος σκόρερ του Κυπέλλου των Άλπεων : 1971
  • Πρώτος σκόρερ του NASL (5) : 1976 (19 γκολ), 1978 (30 γκολ), 1980 (32 γκολ), 1981 (32 γκολ), 1982 (32 γκολ)
  • Πολυτιμότερος παίκτης (MVP) NASL : 1981
  • Πολυτιμότερος παίκτης (MVP) του Soccer Bowl (2) : 1980, 1982
  • Καλύτερη ομάδα NASL (6) : 1976, 1978, 1979, 1980, 1981, 1982
  • Η φανέλα με το Ν° 9 αποσύρθηκε από τον Κόσμος

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 «Prolific Scorers Data». Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2024. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Giorgio Chinaglia obituary». Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2023. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Look at me. I am Giorgio Chinaglia. I beat you!' - Farewell to the footballing legend who made Pele cry». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαρτίου 2015. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2015. 
  4. ↑ «Italy - Serie A Top Scorers». Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2023. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «Giorgio Chinaglia, uno de los pistoleros del Lazio más salvaje». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2021. 
  6. ↑ «Addio Giorgio Chinaglia, morto in Florida per un infarto». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2016. 
  7. ↑ «New York Cosmos: USA's 'rock 'n roll' football story & its latest new chapter». Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2020. 
  8. ↑ «When Pele and Cosmos were kings». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2022. 
  9. ↑ «USA - Footballer of the Year, NASL and MLS Awards» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  10. ↑ 10,0 10,1 «GIORGIO CHINAGLIA». Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2022. 
  11. ↑ «LOOK AT ME! I AM GIORGIO CHINAGLIA! I BEAT YOU!». Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2023. 
  12. ↑ «Capello's goal». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2023. CS1 maint: Unfit url (link)
  13. ↑ «COSMOS RETIRING GIORGIO CHINAGLIA'S NO. 9 SHIRT». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2017. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τζόρτζιο_Κινάλια&oldid=10454892"