Τζοακίνο Ασσερέτο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τζοακίνο Ασσερέτο
Γέννηση1600[1][2][3]
Γένοβα
Θάνατος28  Ιουνίου 1649[4]
Γένοβα
Ιδιότηταζωγράφος
ΤέκναGiuseppe Assereto
Σημαντικά έργαd:Q17582524
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Θάνατος του Κάτωνος

Ο Τζοακίνο Ασσερέτο (Gioacchino Assereto, 1600 - 28 Ιουνίου 1649) ήταν Ιταλός ζωγράφος της πρώιμης μπαρόκ περιόδου και ένας από τους σημαντικότερους ζωγράφους ιστορικών θεμάτων που δραστηριοποιήθηκαν στη Γένοβα το πρώτο ήμισυ του 17ου αιώνα.

Βίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχικά μαθήτευσε, σε ηλικία 12 ετών, στον Λουτσιάνο Μπορτσόνε (Luciano Borzone) και από το 1614 περίπου στο στούντιο του Τζοβάννι Αντρέα Ανζάλντο. [5] Παρακολούθησε την Ακαδημία των Γυμνών (ζωγραφική από γυμνά μοντέλα) που ιδρύθηκε από τον Τζανκάρλο Ντόρια (Giancarlo Doria).

Δραστηριοποιήθηκε στη Γένοβα. Το 1639 ο Ασσερέτο ταξίδεψε στη Ρώμη όπου επισκέφτηκε τα εργαστήρια διαφόρων ζωγράφων. Πιθανότατα γνώρισε Γενουάτες καλλιτέχνες που εργάζονταν στη Ρώμη, όπως ο Λούκα Σαλταρέλλο (Luca Saltarello, ο Τζοβάννι Μαρία Μποττάλλα (Giovanni Maria Bottalla), ο Τζοβάννι Μπενεντέττο Καστιλιόνε (Giovanni Benedetto Castiglione) και ο Τζοβάννι Αντρέα Ποντεστά (Giovanni Andrea Podestà) . Η διαμονή του στη Ρώμη ήταν σημαντική καθώς τον έφερε σε επαφή με τον αναπτυσσόμενο ρεαλισμό των οπαδών του Καραβάτζο.

Το βασανιστήριο του Προμηθέα

Τη δεκαετία του 1640 ο Ασσερέτο δραστηριοποιήθηκε ως ζωγράφος τοιχογραφιών. Ο καλλιτέχνης ήταν πολύ επιτυχημένος στη Γένοβα και τα τελευταία χρόνια πολλά αντίγραφα του έργου του παρήχθησαν στο εργαστήριό του, μερικά από τον γιο του Τζουζέππε Ασσερέτο. [5] Ο καλλιτέχνης επαινέθηκε εν όσω ζούσε από τον σύγχρονό του Γενουάτη βιογράφο Ραφφαέλλε Σοπράνι (Raffaele Soprani) ως ασύγκριτος. Ο ματαιόδοξος καλλιτέχνης ενστερνίστηκε αυτήν την άποψη. [6]

Έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα περισσότερα από τα έργα του Ασσερέτο απεικονίζουν θρησκευτικά και ιστορικά θέματα, αν και ζωγράφισε επίσης και μερικά πορτρέτα. Καθ ' όλη τη δεκαετία κατά την οποία ήταν μαθητευόμενος, ο Ασσερέτο ζωγράφισε πολλά έργα σε ιδιάζον μπαρόκ ύφος, που ήταν παρόμοια τόσο υφολογικά όσο και σε και είδος. Ενσωμάτωσε δράμα και συναίσθημα στους πίνακές του με τη βοήθεια των τεχνικών κιαροσκούρο και σφουμάτο. Συνέχισε να βελτιώνει την τεχνική και το ύφος του κατά τη δεκαετία του '20 και του '30. Κατά την επίσκεψή του στη Ρώμη το 1639 ανακάλυψε το ακμάζον ενδιαφέρον του για τον ρεαλισμό και τον Καραβατζισμό. Το ενδιαφέρον του για τον ρεαλισμό τον ενθάρρυνε να συνεχίσει με τη λεπτομερή απεικόνιση κεφαλών και χεριών. Μπορεί επίσης να του αποκάλυψε τις δυνατότητες των συνθέσεων που εξαρτώνται από το κιαροσκούρο και όχι από το χρώμα.

Ο Θρήνος

Το 1640 ο Ασσερέτο ζωγράφισε τον πίνακα ο Θρήνος, [7] μια εντυπωσιακή εικόνα που χρησιμοποιεί μαύρο φόντο και έντονες σκιάσεις για να προσδώσει δραματικό αποτέλεσμα στο νεκρό σώμα του Χριστού, που σχεδόν φαίνεται να λαμπυρίζει στο σκοτάδι. [8] Ένα έργο που δείχνει επίσης αυτήν την επιρροή του Καραβατζισμού είναι ο Θάνατος του Κάτωνος (Musei di Strada Nuova, Palazzo Bianco, Γένοβα), στο οποίο ο Ασσερέτο απομακρύνθηκε από το εκλεπτυσμένο ύφος του με τα ζωντανά χρώματα σε ένα τολμηρότερο, πιο ισχυρό ύφος, όπου οι θεατρικές επιδράσεις των φλεγόμενων πυρσών και το φως των κεριών δίνει έμφαση στα βίαια συναισθήματα. Το έργο δείχνει επίσης την επιρροή ζωγράφων του Καραβατζισμού του βορρά, όπως ο Χέρριτ φαν Χόντχορστ και ο Ματτίας Στομ. [5]

Στη δεκαετία του 1640 αφιερώθηκε σε μια εις βάθος μελέτη των έργων του Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς και του Άντονι βαν Ντάικ. Ως αποτέλεσμα, οι συνθέσεις του έγιναν πιο ζωντανές και ζωηρές. Εισήγαγε επίσης μια μεγαλύτερη συναισθηματική εμπλοκή στα έργα του μέσω της χρήσης φώτων και χρωμάτων που αποκαλύπτουν τη γνώση της ενετικής σχολής. Ο πίνακας Ecce Homo (1640), [9] δείχνει στην ευρεία και φλεγματική μορφή του Χριστού την επιρροή του Ecce Homo που ζωγράφισε ο βαν Ντάικ στη Γένοβα γύρω στο 1625. [10]

Τα όψιμα έργα του συχνά απεικονίζουν μορφές μήκους τριών τετάρτων και χαρακτηρίζονται από νηφάλιο ρεαλισμό, λεπτή ψυχολογική ένταση μεταξύ των μορφών και σοβαρό κάλλος των νεκρών φύσεων. Αυτά τα έργα συγκρίθηκαν με έργα των Βελάσκεθ και Μουρίλο. Ένα παράδειγμα αποτελεί ο πίνακας Ο Ησαύ πωλεί τα πρωτοτόκιά του (περίπου 1645, Palazzo Bianco, Γένοβα) [5]

Ο Ησαύ πωλεί τα πρωτοτόκιά του

Ο Τζοακίνο Ασσερέτο δραστηριοποιήθηκε, επίσης, και ως ζωγράφος τοιχογραφιών. Το 1640 ζωγράφισε τοιχογραφίες για το Palazzo Granello και εκτέλεσε παραγγελίες έργων για την εκκλησία Sant'Agostino. Μόνο θραύσματα αυτών των τοιχογραφιών έχουν διατηρηθεί. [5]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. 129005819. Ανακτήθηκε στις 15  Οκτωβρίου 2015.
  2. «Gioacchino Assereto». (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 500017297.
  3. «Gioacchino Assereto». (Αγγλικά) Assereto, Gioacchino. 16  Δεκεμβρίου 2017.
  4. «Assereto, Gioacchino» 12  Δεκεμβρίου 2017.
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 M. Newcome. "Assereto, Gioacchino." Grove Art Online. Oxford Art Online. Oxford University Press. Web. 14 May 2016
  6. Mary Newcome, An Unknown Early Painting and Some Other Works by Assereto, Jahrbuch der Berliner Museen, 27. Bd. (1985), p. 61-75
  7. The Lamentation is found at Cummer Museum of Art and Gardens.
  8. Gioacchino Assereto, The Lamentation Αρχειοθετήθηκε 2016-08-23 στο Wayback Machine. at Cummer Museum
  9. Ecce Homo was auctioned at Sotheby's on 10 December 2015, London, lot 174.
  10. Gioacchino Assereto, Ecce homo at Sotheby's

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Raffaele Soprani, "Le vite de pittori, scoltori et architetti genovesi", σελ. 167–173, Γένοβα, 1674.
  • Roberto Longhi, "L'Assereto", στο "Dedalo", VII, σελ. 362, 1926.
  • Tiziana Zennaro, "Sull'attività giovanile di Gioacchino Assereto", στο "Paragone", αρ. 549, Νοέμβρη 1995.
  • Camillo Manzitti, "Gioacchino Assereto: tangenze giovanili con Bernardo Strozzi e nuove testimonianze figurative", στο "Paragone", n. 61, 2005.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]