Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κιαροσκούρο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Καραβάτζιο, Η Κλήση του Αγίου Ματθαίου, 322x340 εκ., περ. 1599-1600, Cappella Contarelli, San Luigi dei Francesi, Ρώμη. Χαρακτηριστικό δείγμα χρήσης κιαροσκούρο. Ο Καραβάτζιο φιλοτέχνησε τις φιγούρες πάνω σε ένα σκοτεινό φόντο, φωτίζοντας τους πρωταγωνιστές της σύνθεσης σε στρατηγικά σημεία.

Το κιαροσκούρο είναι ιταλικός όρος που χρησιμοποιείται στη ζωγραφική ή τη χαρακτική για να περιγραφεί η χρήση έντονων αντιθέσεων μεταξύ φωτεινών και σκοτεινών ή φωτοσκιασμένων σημείων ενός πίνακα. Με την τεχνική του κιαροσκούρο οι μορφές της σύνθεσης δεν οριοθετούνται με κάποιο περίγραμμα, αλλά διακρίνονται μέσα από την αντιπαράθεση των φωτεινών και σκοτεινών επιφανειών.[1] Συχνά επιχειρείται να ενισχυθεί με αυτό τον τρόπο ο δραματικός χαρακτήρας της σύνθεσης. Ο όρος ταυτίζεται συνήθως με ζωγράφους του 17ου αιώνα, ειδικότερα με τους Καραβατζιστές και τον Ρέμπραντ, ωστόσο ο Λεονάρντο ντα Βίντσι υπήρξε πρωτοπόρος του κιαροσκούρο.[2]

  1. Zirpolo, L. H. (2008). Historical Dictionary of Renaissance art, Scarecrow Press, σελ. 95
  2. Chilvers, I., Osborne, H., Farr, D. (ed.) (1994) . The Oxford Dictionary of Art, Oxford University Press, 1994, σελ. 103

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Chiaroscuro στο Wikimedia Commons