Ιάκωβος Α΄ Κρίσπος
| Ιάκωβος Α΄ | |
|---|---|
 Οικόσημο των Κρίσπων | |
| Περίοδος | 1397 - 1418 |
| Προκάτοχος | Φραγκίσκος Α΄ |
| Διάδοχος | Ιωάννης Β΄ |
| Θάνατος | 1418 |
| Σύζυγος | Φιορέντσα Σομμαρίπα |
| Οίκος | Οίκος των Κρίσπων |
| Πατέρας | Φραγκίσκος Α΄ |
| Μητέρα | Φιορέντσα Σανούντο της Μήλου |
| Θρησκεία | Καθολικός Χριστιανός |
| δεδομένα () | |
Ο Ιάκωβος Α΄ Κρίσπος (Ιταλικά ː Giacomo I Crispo, 1383 - 1418) μέλος του Οίκου των Κρίσπων ήταν Δούκας του Αρχιπελάγους (1397 - 1418). Ο Ιάκωβος Α΄ Κρίσπος ήταν μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του Φραγκίσκου Α΄ Κρίσπου και της Φιορέντσας Α΄ Σανούδου, κυρίας της Μήλου τελευταίας γόνου του Οίκου των Σανούδων. Έπρεπε να παραχωρήσει φέουδα για πρόσοδο στους αδελφούς του, έτσι ο Ιωάννης πήρε τη Μήλο, ο Γουλιέλμος πήρε την Ανάφη, ο Νικολό τη Σύρο και ο Μάρκος την Ίο. Η διαίρεση αυτή θα οδηγούσε στην παρακμή του δουκάτου.
Όταν το 1402 οι Μογγόλοι του Ταμερλάνου συνέτριψαν τον Βαγιαζήτ Α΄ στη μάχη της Άγκυρας, σταμάτησαν οι πειρατικές επιδρομές των Τούρκων. Μάλιστα το επόμενο έτος οι Χριστιανοί ηγεμόνες του Αιγαίου έκλεισαν μια συμφέρουσα συμφωνία με έναν από τους γιους του[1]. Η Βενετία βοήθησε τον προστατευόμενό της να αγοράσει όπλα από το οπλοστάσιό της και να εξάγει ξυλεία από την Κρήτη. Με την επικράτηση του Μωάμεθ Α΄ οι επιδρομές ξανάρχισαν. Το 1416 ο Ιάκωβος Α΄ από αδεξιότητα παρέλειψε να χαιρετήσει τον Μωάμεθ Α΄, πράγμα που έκανε ένα μεγάλο τουρκικό στόλο να προκαλέσει σημαντικές ζημιές στις Κυκλάδες. Αφού άρπαξε πολλούς κατοίκους, έφυγε. Η Βενετία αντέδρασε με τη νίκη της Καλλίπολης[2]Ο περιηγητής Κριστόφορο Μπουοντελμόντι βρήκε στα νησιά φτώχεια ή ερημία.
Ο Ιάκωβος Α΄ δεν κατείχε την Τήνο και τη Μύκονο: όταν το 1390 εξέλειψαν οι Γκίζι από εκεί, τους διαδέχθηκαν οι Κουιρίνι της Αστυπάλαιας. Επίσης τα Θερμιά (η Κύθνος) ανήκαν στους Γκοζαντίνι. Ο δούκας είχε έσοδα από την πώληση ίππων και ημιόνων στην Κρήτη, που ήταν περιζήτητοι. Βοήθησε τους Βυζαντινούς να ανακαταλάβουν την Κόρινθο από τους Ιωαννίτες Ιππότες. Η πεθερά του Μαρία Σανούδο συνέχισε τη διεκδίκηση της Άνδρου, που είχε σφετερισθεί ο Φραγκίσκος Α΄[3]. Ακολούθησε ήπια πολιτική και πήρε το προσωνύμιο ο ειρηνικός.
Ταξίδευσε στην Αγγλία για να ζητήσει βοήθεια του Ερρίκου Δ' αλλά μάταια. Σε ένα άλλο ταξίδι του προς τον πάπα Μαρτίνο Ε' απεβίωσε το 1418 από δυσεντερία στη Μάντουα. Σύμφωνα με τις Συνήθειες της Λατινικής αυτοκρατορίας θα έπρεπε να τον διαδεχθεί η κόρη του, όμως με διαθήκη όρισε τον αδελφό του Ιωάννη, που ήταν αυθέντης της Μήλου, ως διάδοχο. Από τότε μόνο άρρενες απόγονοι κληρονομούσαν το δουκάτο της Νάξου.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η σύζυγός του Φιορέντσα Σομμαρίπα ήταν κόρη του Γκάσπαρο και της Μαρίας Σανούδου[4].
Δεν είχε τέκνα ή, σύμφωνα με την άποψη του Καρλ Χοπφ, είχε δύο κόρες.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ δια του αντιπροσώπου τους Πιέτρο Ζένο, σύζυγο της αδελφής του δούκα, Πετρονίλας Κρίσπου
- ↑ Μιχαήλ Δούκας Ιστορία, 109
- ↑ απευθύνθηκε στον βάιλο της Εϋβοιας, αλλά ο Φραγκίσκος Α΄ που είχε δώσει την Άνδρο στην κόρη του Πετρονίλα, πάντρεψε την κόρη του με τον γιο του βάιλου Πιέτρο Ζένο και έτσι η υπόθεση έπαιρνε συνέχεια αναβολές
- ↑ Η Μαρία ήταν κόρη της Φιορέντσα Σανούντο δούκισσας της Νάξου και ετεροθαλής αδελφή του Νικκολό νταλλε Κάρτσερι δούκα της Νάξου.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- William Miller Η Φραγκοκρατία στην Ελλάδα 1204-1566, Γ' έκδοση 1997
- Κωνσταντίνος Σάθας Μεσαιωνική Βιβλιοθήκη, τ. Α' Βενετία 1872, ανατύπωση 1972