Τερριτόριο Αγίου Πέτρου Τσακωνιάς
Το Τερριτόριο του Αγίου Πέτρου Τσακωνιάς (ιταλικά: Territorio di San Pietro di Zaccogna) ήταν διοικητική διαίρεση της Δημοκρατίας της Βενετίας, από το 1688 έως το 1715, στην κτίση της στην Πελοπόννησο με την ονομασία Βασίλειο του Μορέως. Πρωτεύουσα του διοικητικού "εδάφους" ήταν ο Άγιος Πέτρος, διοικητικά ανήκε στην επαρχία της Ρωμανίας.
Το τερριτόριο, όπως και τα υπόλοιπα, δημιουργήθηκε με βάση τον Οθωμανικό Καζά του Αγίου Πέτρου που προϋπήρχε[1] και καταλάμβανε εδάφη της Κυνουρίας ή Τσακωνιάς.[2]
Σύμφωνα με το Breve descrittione del Regno di Morea[3], το τερριτόριο είχε 11 χωριά και 6 κατεστραμμένα, 4 ορθόδοξα μοναστήρια, έκταση 341.872 στρέμματα, 9126 οικογένειες και 3.922 κάτοικοι που αναφέρονται μάλιστα ως πολύ εργατικοί.
Επίσης περιελάμβανε τα χωριά: San Pietro Zaccognà, Isi à S. Gioanni, Miligù, Vervena, Platano, Caracomegni, Castri, Degliana, Vurvura, Cutruffa, και Sitina.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Evangelia Balta, "Venetians and Ottomans in the Southeast Peloponnese (15th-18th century) Αρχειοθετήθηκε 2015-11-23 στο Wayback Machine.", στο: Halil Inalcık Armağanı. I. Tarih Araştırmaları, Ankara, Doğu Batı, 2009, σελ. 168-204. Ανακτήθηκε: 12/11/2017. (αρχείο pdf)
- Κωνσταντίνος Ντόκος, "Breve descrittione del Regno di Morea. Αφηγηματική ιστορική πηγή ή επίσημο βενετικό έγγραφο της Β΄ Βενετοκρατίας στην Πελοπόννησο;", Εώα και Εσπέρια, 1 (1993), σελ. 81-131. Ανακτήθηκε: 12/11/2017. (αρχείο pdf)
- Μιχαήλ Β. Σακελλαρίου, Η Πελοπόννησος κατά την δευτέραν Τουρκοκρατίαν (1716-1821), εκδόσεις Ερμής, Αθήνα 1939. (ανατύπωση Απρίλιος 2002· τυπογραφείο Α. Ελευθέρου)