Τερέζα Ταλιέν
| Τερέζα Ταλιέν | |
|---|---|
 Η Τερέζα Ταλιέν, πίνακας του Φρανσουά Ζεράρ, 1804 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Thérésa Cabarrus de Fontenay Tallien de Riquet (Γαλλικά) |
| Προφορά | |
| Γέννηση | 31 Ιουλίου 1773[1][2] Carabanchel Alto[3] |
| Θάνατος | 15 Ιανουαρίου 1835[1][2][4] Chimay Castle |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ισπανία Γαλλία |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ισπανικά Γαλλικά[5][6] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | οικοδέσποινα λογοτεχνικού σαλονιού κοσμικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | François-Joseph-Philippe de Riquet (από 1805) Ζαν-Λαμπέρ Ταλιέν (1794–1802) Jean Jacques Devin de Fontenay (1788–1793)[7] |
| Τέκνα | Joseph de Riquet de Caraman Édouard de Cabarrus Alphonse de Riquet de Caraman Chimay |
| Γονείς | François Cabarrus, 1st Count of Cabarrús και Maria Antonia Galabert de Cazanova[8] |
| Αδέλφια | Domingo de Cabarrús y Galabert |
| Θυρεός | |
.svg) | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Τερέζα Καμπαρύς, κυρίαΤαλιέν (γαλλικά: Thérésa Cabarrus, Madame Tallien) (31 Ιουλίου 1773 - 15 Ιανουαρίου 1835), ήταν Γαλλίδα ευγενής, οικοδέσποινα σαλονιού και πρόσωπο σημαντικής επιρροής κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης.[9]
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Τερέζα Καμπαρύς γεννήθηκε στη Μαδρίτη και ήταν κόρη του Φρανσουά Καμπαρύς, Βάσκου Γαλλο-Ισπανού τραπεζίτη και της Μαρίας Αντωνίας Καλαμπέρ, κόρης Γάλλου βιομήχανου με έδρα την Ισπανία. Ο πατέρας της ίδρυσε και διοικούσε την τράπεζα του Σαν Κάρλος, η οποία έγινε η Βασιλική Τράπεζα της Ισπανίας, και διετέλεσε Υπουργός Οικονομικών της Ισπανίας κατά τη βασιλεία του Ιωσήφ Βοναπάρτη. Το 1789, έλαβε από τον βασιλιά Κάρολο Δ΄ της Ισπανίας τον τίτλο του κόμη.
Από το 1778 έως το 1783, η Τερέζα μεγάλωσε σε μοναστήρι στη Γαλλία. Επέστρεψε στο οικογενειακό κάστρο το 1785 και στη συνέχεια ο πατέρας της την έστειλε πίσω στη Γαλλία σε ηλικία δώδεκα ετών για να ολοκληρώσει την εκπαίδευσή της και να παντρευτεί.
Ο πατέρας της κατόπιν κανόνισε για την «πολύ όμορφη» κόρη του να παντρευτεί έναν πλούσιο, ισχυρό Γάλλο για να ενισχύσει τη θέση του στη Γαλλία. Το 1788, σε ηλικία 15 ετών, παντρεύτηκε τον τελευταίο μαρκήσιο ντε Φοντεναί, πλούσιο αριστοκράτη. Παρόλο που η Τερέζα είχε αρχίσει να ενδιαφέρεται για τον φιλελευθερισμό και τις αρχές της Επανάστασης, παρουσιάστηκε στην αυλή του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΣΤ΄. Οι νεόνυμφοι επισκέφθηκαν επίσης τη βασιλική αυλή της Ισπανίας.
Όταν ο σύζυγός της μετανάστευσε με το ξέσπασμα της Επανάστασης το 1789, εκείνη παρέμεινε με το οικογενειακό της όνομα και το 1791 πήρε διαζύγιο. Βρήκε καταφύγιο στο Μπορντώ, όπου τη στήριξαν συγγενείς της. Πλησίασε τους επαναστάτες για να απελευθερώσει ορισμένα μέλη της οικογένειάς της ή άλλα πρώτα θύματα της Τρομοκρατίας. Στις αρχές Δεκεμβρίου 1793, συνελήφθη η ίδια και κρατήθηκε κάτω από δύσκολες συνθήκες στη φυλακή του Μπορντώ. Έγραψε τότε στον Ζαν-Λαμπέρ Ταλιέν, Επίτροπο της Συμβατικής Εθνοσυνέλευσης που την είχε ήδη βοηθήσει, να ενδιαφερθεί για τη μοίρα της.[10]
Ο Ταλιέν, παρασυρμένος από την ομορφιά της, την ελευθέρωσε και άρχισε σχέση μαζί της. Η Τερέζα άσκησε σημαντική επίδραση στον Ταλιέν: έτσι, κέρδισε το παρωνύμιο «Η Παναγία της Βοήθειας» καθώς έσωσε από τη γκιλοτίνα εκατοντάδες κρατούμενους. Χρησιμοποίησε την επιρροή της για να προστατεύσει όποιον μπορούσε. Υπό την επίδραση του ερωτικού του πάθους, ο Επίτροπος έγινε ελαστικότερος στην εκτέλεση των διαταγών της Επιτροπής Κοινής Σωτηρίας.[11]
Θερμιδόρ και Διευθυντήριο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Φεβρουάριο του 1794, ο Ταλιέν καταγγέλθηκε από τον Ροβεσπιέρο για χαλάρωση των μέτρων καταστολής και για τη σχέση του με «μία πρώην ευγενή, που τον έκανε να συγχωρήσει πολλούς εχθρούς της Δημοκρατίας». Η Τερέζα συνόδευσε τον Ταλιέν όταν πήγε στο Παρίσι για να δικαιολογήσει τη συμπεριφορά του, όπου την φυλάκισαν, στη φυλακή γνώρισε την Ιωσηφίνα ντε Μπωαρναί. Ο Ταλιέν, καθώς η Τερέζα περίμενε τη θανατική ποινή στη φυλακή, ήταν ένας από τους κύριους οργανωτές της Θερμιδοριανής Αντίδρασης που ανέτρεψε τον Ροβεσπιέρο. Την ίδια ημέρα, 27 Ιουλίου 1794 (9 Θερμιδόρ) ο Ταλιέν απελευθέρωσε την Τερέζα και την Ιωσηφίνα ντε Μπωαρναί από τη φυλακή και ο ίδιος έγινε ένα από τα κορυφαία πρόσωπα της γαλλικής πολιτικής ζωής. Πλέον η Τερέζα ονομάστηκε η «Η Παναγία του Θερμιδόρ».[12]
Έγκυος στην κόρη τους, παντρεύτηκε τον Ταλιέν τον Δεκέμβριο 1794. Ο γάμος τους ήταν βραχύβιος ωστόσο, καθώς η Τερέζα άρχισε τις διαδικασίες διαζυγίου τον Φεβρουάριο του 1797. Ο Ταλιέν συνόδευσε τον Ναπολέοντα στην εκστρατεία της Αιγύπτου, αλλά συνελήφθη από τους Βρετανούς στο ταξίδι του πίσω στη Γαλλία και κρατήθηκε αιχμάλωτος. Με την απελευθέρωσή του το 1802, το διαζύγιο οριστικοποιήθηκε.[13]
Η Τερέζα έγινε ένα από τα πρόσωπα της παρισινής κοινωνικής ζωής. Το σαλόνι της ήταν διάσημο και συγκέντρωνε σημαντικούς ανθρώπους της εποχής του Διευθυντηρίου, ήταν η μια από τις «Τρεις Χάριτες» αυτής της εποχής, μαζί με την Ζοζεφίν ντε Μπωαρναί και τη Ζυλιέτ Ρεκαμιέ. Η φήμη και η γοητεία της συγκέντρωναν πλήθος θαυμαστών. Φήμες για εκκεντρικότητες κυκλοφορούσαν σχετικά μ'αυτήν: λέγεται ότι έκανε μπάνιο με χυμό από φράουλες για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες. Σε μια περίσταση εμφανίστηκε στην Όπερα του Παρισιού φορώντας ένα λευκό μεταξωτό φόρεμα χωρίς μανίκια και χωρίς να φοράει εσώρουχα. Ο Ταλεϋράνδος σχολίασε: «Δεν θα μπορούσε κανείς να εκτεθεί με μεγαλύτερη μεγαλοπρέπεια!».[14]
Γάμος με τον Ρικέ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά το διαζύγιό της από τον Ταλιέν, η Τερέζα είχε ένα σύντομο φλερτ με τον Ναπολέοντα. Στη συνέχεια είχε σχέσεις πρώτα με τον ισχυρό Πωλ Μπαράς, ο οποίος προηγουμένως είχε ερωμένη την Ιωσηφίνα, και στη συνέχεια με τον εκατομμυριούχο χρηματιστή Γκαμπριέλ-Ζυλιάν Ουβράν (με τον οποίο απέκτησε πέντε παιδιά). Το 1804, όταν ο Ναπολέων έγινε αυτοκράτορας, απαγόρευσε στην Ιωσηφίνα να τη συναναστρέφεται και της αρνήθηκε πρόσκληση σε χορό στο παλάτι του Κεραμεικού, με το πρόσχημα ότι είχε «πολλούς συζύγους και παιδιά από όλον τον κόσμο».[11] Προσπαθώντας να ανακτήσει την αξιοπρέπειά της, το 1805 παντρεύτηκε τον κόμη Φιλίπ ντε Ρικέ. Πέρασε το υπόλοιπο της ζωής της στο Παρίσι και στο κάστρο του άνδρα της στο Σιμαί, σήμερα στο Βέλγιο.
Είχε γίνει μια από τις πιο διάσημες γυναίκες της εποχής της. Κάποτε όταν εμφανίστηκε στο Λούβρο συνοδευόμενη από τα παιδιά της, τόσοι πολλοί συνέρρεαν για να την δουν από κοντά, που χρειάστηκε να ξεφύγει από μια σκάλα για να σωθεί.
Το ζευγάρι είχε κοινωνική ζωή και προσκαλούσε μουσικούς στο Παρίσι και αργότερα στο Σιμαί. Ο Λουίτζι Κερουμπίνι συνέθεσε το Messe en fa majeur ή του Σιμαί στο κάστρο τους εκεί το 1809, προερχόμενο από ένα έργο που έγραψε το 1808 για την εκκλησία του χωριού Σιμαί. [15]
Η Τερέζα Ταλιέν κατά τη διάρκεια των διαφόρων δεσμών της, απέκτησε έντεκα παιδιά. Πέθανε στις 15 Ιανουαρίου 1835 στο Σιμαί, ενταφιάστηκε με τον σύζυγό της κάτω από την τοπική εκκλησία, όπου βρίσκεται ένα μνημείο στη μνήμη της.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12524415t. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w64b3d12. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ gw
.geneanet .org /pierfit?lang=fr&p=marie+jeanne+ignace+theresia&n=cabarrus. - ↑ «Gran Enciclopèdia Catalana» (Καταλανικά) Grup Enciclopèdia. 0013110.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12524415t. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jo20201087257. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ gw
.geneanet .org /pierfit?lang=fr&n=devin+de+fontenay&oc=0&p=jean+jacques. - ↑ 8,0 8,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ . «encyclopedia.com/women/encyclopedias-almanacs-transcripts-and-maps/tallien-theresa-1773-1835».
- ↑ . «jstor.org/The "Citoyenne" Tallien: Women, Politics, and Portraiture during the French Revolution».
- ↑ 11,0 11,1 . «monumentshistoriques.free.fr/personnages/tallien».
- ↑ . «wikizero.com/en/Thérésa Tallien».
- ↑ . «sandersofoxford.com//madame-tallien/». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2021.
- ↑ . «pointdevue.fr/histoire/theresa-tallien-incroyable-merveilleuse-et-premiere-dame_».
- ↑ . «resmusica.com/luigi-cherubini-1760-1842-messe-en-fa-majeur-de-chimay/».
|