Τάκης Φίτσιος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τάκης Φίτσιος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1902
Λαμία
Θάνατος1949
Χαλκίδα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΔημοσιογράφος, Κομμουνιστής

Ο Τάκης Φίτσιος (1902-1949) ήταν δημοσιογράφος, αρχισυντάκτης του Ριζοσπάστη και στέλεχος του ΚΚΕ. Υπήρξε φίλος και συνεργάτης του Άρη Βελουχιώτη, αντιστασιακός, ηγετικό στέλεχος του ΕΑΜ και εκλεγμένος εθνοσύμβουλος της ΠΕΕΑ. Εκτελέστηκε στη Χαλκίδα το 1949 ως στρατολόγος του ΔΣΕ.

Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νεανικά χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τάκης Φίτσιος γεννήθηκε στη Λαμία το 1902. Αφού ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές πήγε στην Αθήνα για να σπουδάσει στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από νεαρή ηλικία άρχισε να δημοσιεύει κείμενα σε λογοτεχνικά περιοδικά (π.χ. Νουμάς), ενώ αργότερα εργάστηκε ως συντάκτης και ειδικός απεσταλμένος του Ριζοσπάστη[1]. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του προσχώρησε στο κομμουνιστικό κίνημα. Το Νοέμβριο του 1922 πήρε μέρος στο συνέδριο για την ίδρυση της ΟΚΝΕ και έγινε μέλος της.[2]

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Πάγκαλου, τον Αύγουστο του 1925, ο Φίτσιος μαζί με άλλα μέλη του ΚΚΕ θα συλληφθούν για το "Μακεδονικό" και θα παραπεμφθούν σε δίκη. Η δίκη των "αυτονομιστών" διακόπηκε λόγω της διεθνούς κατακραυγής και συνεχίστηκε το Φεβρουάριο του 1926. Ενώ οι κατηγορούμενοι θα αθωωθούν από το στρατοδικείο, με εντολή της δικτατορικής κυβέρνησης, ο Φίτσιος μαζί με άλλους κομμουνιστές (Πουλιόπουλος, Κολοζώφ, Ζέβγος, Νίκολης, Οικονομίδης κ.α) θα εκτοπιστούν στη Φολέγανδρ. Θα αφεθούν όλοι ελεύθεροι με την πτώση της δικτατορίας, στις 22 Αυγούστου 1926.[3]

Επιστρέφοντας στην Αθήνα θα αναλάβει συντάκτης στο Ριζοσπάστη και αργότερα θα γίνει και αρχισυντάκτης του. Το 1930 με το Ιδιώνυμο φυλακίστηκε πάλι και υπέστη βασανιστήρια για την συμμετοχή του στο κομμουνιστικό κίνημα.[4] Οι συνεχόμενες φυλακίσεις, εξορίες και στερήσεις θα υποσκάψουν την υγεία του και θα γίνει φυματικός. Ο Τάκης Φίτσιος είναι αυτός που οργάνωσε τον συμπατριώτη του Θανάση Κλάρα στο κομμουνιστικό κίνημα. Η στενή φιλία των δύο ανδρών θα διατηρηθεί μέχρι το τέλος του Βελουχιώτη.

Κατοχή - Εθνική Αντίσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την περίοδο της Δικτατορίας του Μεταξά συνελήφθη και εκτοπίστηκε στην Ακροναυπλία. Η Κατοχή τον βρήκε έγκλειστο στην Ακροναυπλία και στις αρχές του 1943 μεταφέρθηκε μαζί με άλλους φυματικούς "ακροναυπλιώτες" στην Αθήνα στο σανατόριο "Σωτηρία". Απελευθερώθηκε την άνοιξη του 1943 (7 Απρίλη) από το σανατόριο "Σωτηρία", μαζί με άλλους κρατούμενους, από τον ΕΛΑΣ. Μετά την απελευθέρωσή του εντάχθηκε στο ΕΑΜ και εκλέχτηκε εθνοσύμβουλος Φθιώτιδας της ΠΕΕΑ το 1944.[5] Αμέσως μετά την απελευθέρωση διετέλεσε έπαρχος Φθιώτιδος[6]. Την Κυριακή 29 Οκτωβρίου 1944 ήταν μαζί με τον Άρη Βελουχιώτη στην πανηγυρική τελετή για την απελευθέρωση της Λαμίας από τους Γερμανούς, και μίλησε μαζί με τον Άρη στη μεγάλη συγκέντρωση.

Εμφύλιος Πόλεμος - Εκτέλεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τη Συνθήκη της Βάρκιζας κυνηγήθηκε από τη Λευκή τρομοκρατία και πέρασε στην παρανομία. Συνέχισε όμως την κομματική του δράση στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου. Συνελήφθη από τη Γενική Ασφάλεια στη Χαλκίδα το Φλεβάρη του 1949 ως στρατολόγος και σύνδεσμος του ΔΣΕ[7]. Καταδικάστηκε σε θάνατο από έκτακτο στρατοδικείο και εκτελέστηκε στις 16 Απρίλη 1949 στη Χαλκίδα.

Υστεροφημία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπάρχει ποίημα του Κώστα Βάρναλη με τίτλο «Τάκης Φίτσιος».

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α' τόμος 1919-1949, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2012
  2. Ιστορία της Αντίστασης 1940-45, εκδόσεις Αυλός, Αθήνα 1979
  3. "Η Μεγάλη Πενταετία", Πέτρος Ρούσος, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1976
  4. "ΟΚΝΕ 1922-1943", Χρήστος Ν. Τσιντζιλώνης, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1989