Σύνταγμα της Σερβίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το σημερινό Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Σερβίας (σερβικά: Устав Републике Србије) υιοθετήθηκε το 2006 και αντικατέστησε το σύνταγμα που ίσχυε από το 1990. Η υιοθέτηση του νέου συντάγματος κατέστη αναγκαία το 2006, όταν η Σερβία και το Μαυροβούνιο έπαψαν να αποτελούν κοινό κράτος.[1]

Το προτεινόμενο κείμενο του συντάγματος εγκρίθηκε από την Εθνοσυνέλευση στις 30 Σεπτεμβρίου του 2006 και από το λαό στις 28-29 Οκτωβρίου 2006 μέσω δημοψηφίσματος.[2] Το 53,04% του εκλογικού σώματος υποστήριξε το προτεινόμενο σύνταγμα, που υιοθετήθηκε επίσημα στις 8 Νοεμβρίου 2006.[3]

Το Σύνταγμα περιέχει ένα προοίμιο, 206 άρθρα και 11 μέρη.

Κύριες διατάξεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα άρθρα του συντάγματος παρέχουν διατάξεις για την προστασία των ανθρωπίνων και μειονοτικών δικαιωμάτων, για την κατάργηση της θανατικής ποινής και την απαγόρευση της ανθρώπινης κλωνοποίησης. Ορίζει ως επίσημο αλφάβητο του κράτους το Σερβικό Κυριλλικό αλφάβητο, ενώ προβλέπει την χρήση μειονοτικών γλωσσών.[4] Άλλες διατάξεις του σερβικού συντάγματος ορίζουν τα εξής:[5]

  • Αναγνωρίζεται μόνο η ιδιωτική, η εταιρική και η δημόσια περιουσία.
  • Οι ξένοι πολίτες επιτρέπεται να κατέχουν ιδιοκτησία.
  • Πλήρης ανεξαρτησία στην Εθνική Τράπεζα της Σερβίας.
  • Στο πλαίσιο της διαδικασίας του αποκέντρωσης, προβλέπεται η χορήγηση των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας δημοτικών ακινήτων στις τοπικές κοινότητες.
  • Η επαρχία της Βοϊβοδίνας σε καθεστώς οικονομικής αυτονομίας.
  • Γίνεται αναφορά στις ευρωπαϊκές αξίες και πρότυπα.
  • Το Σύνταγμα θέτει ως επίσημη γλώσσα του κράτους τη σερβική.
  • Η θέσπιση του εθνικού ύμνου Μπόζε Πράβντε (Ο Θεός της Δικαιοσύνης).
  • Ειδική μέριμνα για την προστασία των δικαιωμάτων των καταναλωτών, των μητέρων και των παιδιών.
  • Ελευθερία της ενημέρωσης.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]