Στήβεν Σπέντερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Στήβεν Σπέντερ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Stephen Spender (Αγγλικά)
Γέννηση28  Φεβρουαρίου 1909[1][2][3]
Κένσινγκτον
Θάνατος16  Ιουλίου 1995[1][2][3]
Λονδίνο[4]
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο[5]
Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας (έως 1927)
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[6][7]
ΣπουδέςΚολέγιο Γιουνιβέρσιτι
Gresham's School
Blundell's School
Hall School
University College School[8]
Λύκειο Ζωρζ Κλεμανσό
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποιητής[4][9]
συγγραφέας
δοκιμιογράφος
διδάσκων πανεπιστημίου
δημοσιογράφος
κριτικός λογοτεχνίας[9]
μεταφραστής[10]
ΕργοδότηςΠανεπιστημιακό Κολλέγιο Λονδίνου
Πανεπιστήμιο του Σινσινάτι[11]
National Fire Service (1941–1944)[8]
Οικογένεια
ΣύζυγοςNatasha Spender (1941–1995)[12][13]
Inez Maria Pearn (από 1936)[12][13]
ΤέκναMatthew Spender[12]
Elizabeth Spender[14][12]
ΓονείςHarold Spender[12] και Violet Hilda Schuster[14][12]
ΑδέλφιαHumphrey Spender[12]
Michael Spender[12]
Christine Spender[12]
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςΔιεθνείς ταξιαρχίες
Πόλεμοι/μάχεςΙσπανικός Εμφύλιος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμακριτής του βραβείου Μπούκερ[15]
ΒραβεύσειςΔιοικητής του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (1962)[8]
Χρυσό Μετάλιο Βασίλισσας για την Ποίηση (1971)[8]
Knight Bachelor (1983)[8]
Εταίρος της Βασιλικής Εταιρείας Λογοτεχνίας[8]
Companion of Literature (1977)[8]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο σερ Στήβεν Σπέντερ (αγγλικά: Sir Stephen Harold Spender) (28 Φεβρουαρίου 1909 – 16 Ιουλίου 1995) ήταν Άγγλος ποιητής, μυθιστοριογράφος, δοκιμιογράφος και καθηγητής πανεπιστημίου, του οποίου το έργο επικεντρώθηκε σε θέματα κοινωνικής αδικίας και της ταξικής πάλης.[16]

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σπέντερ γεννήθηκε το 1909 στο Λονδίνο και ήταν γιος δημοσιογράφου. Σπούδασε στο Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Λονδίνου και στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Στην Οξφόρδη γνώρισε τον ποιητή Ουίσταν Ώντεν και έγινε μέλος της ομάδας Ώντεν σχετιζόμενος με τους συγγραφείς Κρίστοφερ Ίσεργουντ, Λούι ΜακΝίς και Σέσιλ Ντέι Λιούις. Δεν έλαβε πτυχίο και εγκατέλειψε την εκπαίδευση το 1929 ταξιδεύοντας στο Αμβούργο, στη συνέχεια έζησε στο Βερολίνο και τη Βιέννη, επιστρέφοντας στην πατρίδα του το 1933. Επηρεασμένος από τις εμπειρίες του, το 1929 άρχισε το μυθιστόρημά του Ο ναός, το οποίο παρέμεινε αδημοσίευτο μέχρι το 1988. Αναφέρεται σε έναν νεαρό που ταξιδεύει στη Γερμανία, εντυπωσιάζεται από τον γερμανικό πολιτισμό, βρίσκει μια χώρα πιο ανοιχτή από την Αγγλία, ιδιαίτερα για τις σχέσεις μεταξύ των ανδρών, ανακαλύπτει τη σεξουαλικότητά του και συγχρόνως παρατηρεί την απειλητική στροφή της χώρας προς τον ναζισμό.[17]

Ο Σπέντερ αργότερα διατήρησε επαφές με τους Ουίλλιαμ Μπάτλερ Γέιτς, Άλλεν Γκίνσμπεργκ, Τεντ Χιουζ, Γιόζεφ Μπρόντσκι, Αϊζάια Μπερλίν, Ρέιμοντ Τσάντλερ, Ντύλαν Τόμας, Ζαν-Πωλ Σαρτρ, Τ. Σ. Έλιοτ και Βιρτζίνια Γουλφ.

Το 1933 δημοσίευσε μια ποιητική συλλογή στην οποία εξέφρασε για πρώτη φορά τη διαμαρτυρία του για την κοινωνική αδικία, η οποία αργότερα έγινε το κύριο θέμα του έργου του. Το 1936 εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Μεγάλης Βρετανίας και ήταν γνωστός ως σοσιαλιστής και αντιφασίστας. Το 1937 πήγε στην Ισπανία, κατά τον Ισπανικό εμφύλιο, και εντάχθηκε στις τάξεις των δημοκρατικών, συνελήφθη και πέρασε κάποιο διάστημα στη φυλακή. Το 1938 ολοκλήρωσε αρκετές μεταφράσεις γερμανικών κλασικών έργων.[18]

Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο ο Σπέντερ απογοητεύτηκε από τις ιδέες του κομμουνισμού. Δεν κατατάχθηκε για στρατιωτική θητεία λόγω προβλημάτων υγείας. Από το 1939 έως το 1941 ήταν εκδότης του περιοδικού Ορίζοντας. Από το 1941 έως το 1944 ήταν μέλος της εθελοντικής Πυροσβεστικής υπηρεσίας, σβήνοντας πυρκαγιές μετά από γερμανικούς βομβαρδισμούς. Το 1949 αποστασιοποιήθηκε από το κομμουνιστικό κόμμα και συμμετείχε με άλλους συγγραφείς (μεταξύ των οποίων ο Αντρέ Ζιντ και ο Άρθουρ Κέσλερ) σε μια συλλογή από έξι δοκίμια που ασκούσαν κριτική στον Στάλιν: Ο Θεός που απέτυχε.

Μετά το τέλος του πολέμου, ήταν αρχικά μέλος της Συμμαχικής Επιτροπής Ελέγχου, ασχολήθηκε με την αποκατάσταση της πολιτικής εξουσίας στη Γερμανία και στη συνέχεια δίδαξε λογοτεχνία σε πανεπιστήμια της Μεγάλης Βρετανίας και των ΗΠΑ. Το 1965, έγινε ο πρώτος μη Αμερικανός που διορίστηκε σύμβουλος ποίησης στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου. Το 1970, παρά το ότι δεν είχε πτυχίο, διορίστηκε καθηγητής Αγγλικών στο Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Λονδίνου στο οποίο το 1977 ονομάστηκε ομότιμος καθηγητής. Το 1983 του απονεμήθηκε ο τίτλος του ιππότη του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.[19]

Το 1994 και 1995 έκανε μήνυση για λογοκλοπή εναντίον του Αμερικανού μυθιστοριογράφου Ντέιβιντ Λίβιτ, τον οποίο κατηγόρησε ότι χρησιμοποίησε υλικό από την αυτοβιογραφία του Σπέντερ για το μυθιστόρημά του Ενώ η Αγγλία κοιμάται. Ο Λίβιτ τελικά αφαίρεσε μια σειρά από επεισόδια από το βιβλίο του, η διαμάχη έλαβε μεγάλη δημοσιότητα και είχε ζωηρή προβολή στις σελίδες των κορυφαίων εφημερίδων στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη.[16]

Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολλοί από τους φίλους της νεότητας του Σπέντερ ήταν ομοφυλόφιλοι και ο ίδιος είχε σχέσεις με άντρες στα προηγούμενα χρόνια και ήταν ιδρυτικό μέλος της Ομοφυλοφιλικής Εταιρείας Μεταρρύθμισης του Νόμου, η οποία άσκησε πίεση για την κατάργηση των βρετανικών νόμων που ποινικοποιούσαν την ομοφυλοφιλία εκείνη την εποχή. Ωστόσο, τον Δεκέμβριο του 1936 ο Στήβεν Σπέντερ ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε τη συγγραφέα Ινές Περν μετά από αρραβώνα μόλις τριών εβδομάδων. Ο γάμος διαλύθηκε το 1939.  Το 1941, παντρεύτηκε την πιανίστα Νατάσα Λίτβιν με την οποία απέκτησαν έναν γιο και μια κόρη και έζησε μαζί της μέχρι τον θάνατό του, σε ηλικία 86 ετών, το 1995 στο Λονδίνο.[20]

Λογοτεχνικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Στήβεν Σπέντερ εμφανίστηκε στην ποίηση τη δεκαετία του 1930 με ποιήματα που εκφράζουν την πολιτική συνείδηση, την αριστερή «νέα γραφή». εκείνης της περιόδου. Μεταξύ των σημαντικών επιρροών που παρουσιάστηκαν στα πρώτα έργα του - Ποιήματα (1933), Βιέννη (1934), το ποιητικό θεατρικό έργο Η δίκη ενός δικαστή (1938) και Το ασάλευτο κέντρο (1939) - ήταν η ποίηση του Ράινερ Μαρία Ρίλκε και του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Τα ποιήματά του εξέφραζαν μια αυτοκριτική, συμπονετική προσωπικότητα. Τις επόμενες δεκαετίες ο Σπέντερ, κατά κάποιο τρόπο πιο προσωπικός ποιητής από τους πρώτους συνεργάτες του, έγινε όλο και πιο αυτοβιογραφικός, στρέφοντας το βλέμμα του από την εξωτερική επίκαιρη κατάσταση στην υποκειμενική εμπειρία. Τα ανθρωπιστικά αισθήματα και η ειλικρίνειά του επιβεβαιώνονται στα επόμενα έργα του - Ερείπια και οράματα (1942), Αφιερωματικά ποιήματα (1947), Η άκρη της ύπαρξης (1949), Συλλεκτικά ποιήματα (1955), Επιλεγμένα ποιήματα (1965) και Οι γενναιόδωρες μέρες (1971).

Από τη δεκαετία του 1940 ο Σπέντερ ήταν περισσότερο γνωστός για την κριτική του παρά ως ποιητής. Τα πεζά έργα του περιλαμβάνουν διηγήματα: Ο φλεγόμενος κάκτος (1936), ένα μυθιστόρημα: Ο αργοπορημένος γιος (1940 ), λογοτεχνική κριτική: Το καταστρεπτικό στοιχείο (1935), Το δημιουργικό στοιχείο (1953), Πώς γράφεται ένα ποίημα (1955) Ο αγώνας για το μοντέρνο (1963), μια αυτοβιογραφία: Κόσμος μέσα στον κόσμο (1951) και διάφορα δοκίμια: Η δεκαετία του 1930 και τα επόμενα χρόνια (1978).[19]

Επιλογή έργων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ποίηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Nine Experiments, 1928 (Εννέα πειράματα)
  • Twenty Poems, 1930 (Είκοσι ποιήματα)
  • Poems, 1933 (Ποιήματα)
  • Vienna, 1934 (Βιέννη)
  • The Still Centre, 1939 (Το ασάλευτο κέντρο)
  • Ruins and Visions, 1942 (Ερείπια και οράματα)
  • Spiritual Exercises, 1943 (Πνευματικές ασκήσεις)
  • Poems of Dedication, 1947 (Αφιερωματικά ποιήματα)
  • The Edge of Being, 1949 (Η άκρη της ύπαρξης)
  • Collected Poems, 1928–1953 (Συλλεκτικά ποιήματα )
  • Selected Poems, 1965 (Επιλεγμένα ποιήματα)
  • The Generous Days, 1971 (Οι γενναιόδωρες μέρες)
  • Recent Poems, 1978 (Πρόσφατα ποιήματα)

Κριτικές, ταξιδιωτική λογοτεχνία και μη μυθοπλασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • The Destructive Element, 1935 (Το καταστρεπτικό στοιχείο)
  • Forward from Liberalism, 1937
  • Life and the Poet, 1942 (Η ζωή και ο ποιητής)
  • European Witness, 1946 (Ευρωπαίος Μάρτυρας)
  • Poetry Since 1939, 1946 (Ποίηση από το 1936)
  • The God That Failed, 1950 (Ο Θεός που απέτυχε)
  • Learning Laughter, 1952 (Μαθαίνοντας το γέλιο)
  • The Creative Element, 1953 (Το δημιουργικό στοιχείο)
  • The Making of a Poem, 1955 (Πώς γράφεται ένα ποίημα)
  • The Struggle of the Modern, 1963 (Ο αγώνας για το μοντέρνο)
  • The Year of the Young Rebels, 1969 (Η χρονιά των νέων επαναστατών)
  • Love-Hate Relations, 1974 (Σχέσεις αγάπης-μίσους)
  • Eliot, 1975
  • W. H. Auden: A Tribute, 1975
  • The Thirties and After, 1978 (Η δεκαετία του 1930 και τα επόμενα χρόνια)
  • China Diary (Ημερολόγιο Κίνας), 1982

Θεατρικά έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Trial of a Judge, 1938 (Η δίκη ενός δικαστή )
  • The Oedipus Trilogy, 1985 (Η τριλογία του Οιδίποδα)

Λογοτεχνία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • The Burning Cactus, 1936 (Ο φλεγόμενος κάκτος, διηγήματα)
  • The Backward Son, 1940 (Ο αργοπορημένος γιος, μυθιστόρημα)
  • The Temple (Ο ναός, μυθιστόρημα, γράφτηκε το 1928, εκδόθηκε το 1988)

Απομνημονεύματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • World Within World, 1951 (Κόσμος μέσα στον κόσμο)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb120604285. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) Internet Movie Database. nm0818181. Ανακτήθηκε στις 13  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Stephen-Spender. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ 4,0 4,1 Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 10534. Ανακτήθηκε στις 3  Δεκεμβρίου 2020.
  5. ↑ LIBRIS. 7  Νοεμβρίου 2003. libris.kb.se/katalogisering/53hkm2kp5h6wxqp. Ανακτήθηκε στις 24  Αυγούστου 2018.
  6. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb120604285. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  7. ↑ CONOR.SI. 27767395.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 8,6 «Who's who» (Βρετανικά αγγλικά, Αγγλικά) A & C Black. U175579.
  9. ↑ 9,0 9,1 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/88879. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  10. ↑ Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
  11. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Ιουλίου 2019.
  12. ↑ 12,00 12,01 12,02 12,03 12,04 12,05 12,06 12,07 12,08 12,09 12,10 «Kindred Britain»
  13. ↑ 13,0 13,1 p57591.htm#i575905. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  15. ↑ thebookerprizes.com/the-booker-library/judges/stephen-spender.
  16. ↑ 16,0 16,1 . «poets.org/poet/stephen-spender». 
  17. ↑ . «poetryfoundation.org/poets/stephen-spender». 
  18. ↑ . «encyclopedia.com/arts/encyclopedias-almanacs-transcripts-and-maps/spender-stephen». 
  19. ↑ 19,0 19,1 . «britannica.com/biography/Stephen-Spender». 
  20. ↑ . «wikiwand.com/en/Stephen_Spender». 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Στήβεν_Σπέντερ&oldid=10382185"